ย่าห์!!!!!!!คิมจีวอน

พี่ไม่ต้องมาทำหน้างงใส่เลยนะ ทำอะไรไว้ไม่รู้ตัวบ้างรึไง

(เสียงสูงเชียวอีพี่เหยินอย่าคิดนะว่าฉันจะตามพี่ไม่ทันน่ะบ็อบบี้) พี่เอารองเท้าหนูไปซ่อน บอกมาเลยนะคิมจีวอนรองเท้าลิซหายไปไหน

จะสายแล้วเนี่ยไอ้พี่เวร ลิซมีเรียนตอน9โมงนะตกลงมารับไปเรียนรึจะมาแกล้งกันแน่ห้ะ!

มาปงมาป๋าอะไรเล่า พี่นั่นแหละเอาไปซ่อนจะซื้อให้ใหม่ใช่มั้ยได้ งั้นขอเป็นลูบูแตงคู่นึงนะ

บ้าเหรอลิซไม่เอาแพงขนาดนั้นหรอก แค่ประชดเฉยๆย่ะไอ้พี่บ้า

(คนบ้าชอบมาทำแบบนี้อยู่เรื่อย ใจสั่นไปหมดแล้ว ท่องไว้ลลิซเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องเธอนะอย่าคิดอะไรเกินเลย)

ก็รีบอยู่นี่ไงคะ แต่พี่เอารองเท้าลิซไปซ่อนจะให้เดินเท้าเปล่าไปขึ้นรถพี่รึไง

อีพี่เหยินอย่ามาแกล้งลิซแบบนี้อีกนะ ไม่เอาด้วยแล้วเมื่อไหร่จะเลิกแกล้งกันซักที

ไม่เอาแล้ว อย่าเล่นกับลิซแบบนี้อีกนะคะลิซกลัวจะไปเรียนสายถ้าอยากแกล้งก็แกล้งเวลาอื่นได้มั้ยอย่าทำแบบนี้อีกนะคะพี่

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านกัน นี่เป็นนิยายแบบแชทที่แต่งเป็นครั้งแรกของไรท์เลยค่ะไม่เคยแต่งแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ดีตรงไหนติชมมาได้นะคะ

อันนี้แต่งจากความมโนของไรท์ล้วนๆถ้าใครไม่ชอบต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าพาดพิงใครหรืออะไรเยอะไปต้องขอโทษมาตรงนี้นะคะ