สิ้นเสียงขอโทษแม่ของฉันฉันก็โดนผู้ชายชุดดำฉุดกระชากลากดึงฉันเพื่อออกห่างจากแม่

มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนพวกนี้ถึงมาจับตัวฉัน ฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะ!

ฟึ่บ!!!

สิ้นเสียง ผู้ชายใจร้ายที่ฉันไม่เคยรู้จักก็ลากฉันออกมา..

มันเกิดอะไีรขึ้นกันแน่..ฉันไม่เข้าใจ

บนรถ

ติ้ด (เสียงกดวางสาย)

. .

เขาว่าและตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ

เขาไม่พูดกับฉันจริงๆ!

กวนประสาทชะมัด สรุปฉันจะไม่ได้รู้จากปากอีตานี่จริงๆใช่มั้ยนะ

คนอุตส่าห์หยุดร้องแล้วแท้ๆ

ก็คิดว่าจะบอก

คฤหาสน์บดินธรธนเดชากุล

ในคฤหาสน์

ผู้ชายคนนั้นพาฉันเข้ามาในคฤหาสน์หลังหนึ่ง ภายในมีผู้ชายหน้าตาดีสองคนนั่งอยู่บนโซฟา

คนหนึ่งที่เขาเรียกว่า 'คุณอินทัช' มีหน้าตาหล่อเหลา จมูกโด่งได้รูปรับกับใบหน้าคม เหมือนรูปปั้น แต่เขามีบุคลิกที่เย็นชาและนิ่งจนฉันกลัว..

ส่วนอีกคนหนึ่งก็มีใบหน้าที่หล่อเหมือนกัน ออกหวานๆนิดๆ แต่ก็หล่อ เขาดูเป็นที่อารมณ์ดี และน่าเข้าหาว่าคนเมื่อกี้แน่นอน

คนอะไร..เย็นชาชะมัด

และนี่คือประโยคแรก..ที่เขาพูดกับฉัน

ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่เขาสั่ง

บอกตรงๆว่านอกจากจะกลัวเขาแล้ว ฉันก็กลัวผู้ชายชุดดำรอบคฤหาสน์นี้ด้วย

เขากลับมาถามฉันด้วยเสียงนิ่งๆ

ฉันยิ้มให้พี่เจ..อย่างน้อยที่นี่ก็ยังมีคนที่ดูเป็นมิตรบ้างแหละนะ

ฉันส่ายหัวแทนคำตอบ

นั่นทำยิ่งทำให้ฉันงงไปกันใหญ่

เข้าใจแล้ว...