ต่อจากตอนที่แล้ว

เช้าวันต่อมา ลิซ่าที่กำลังนอนหลับบนเตียงหลังใหญ่ก็ต้องัวเงียตื่นเพราะเสียงมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียง ลิซ่าคว้ามือถือมาดูหน้าจอก็จะกดรับเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

📲เทวดา

*****************************************************

แบมแบมที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องทานข้าว หลังจากทานข้าวทานยาเสร็จก็ได้ยินเสียงมือถือของตัวเองดังขึ้นแล้วคนที่โทรเข้ามาก็ทำให้เขาถึงกับถอนหายใจ

📲พี่คุณ

****************************************************

ลิซ่าหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็มายืนกังวลอยู่กลางห้องว่าจะเอายังไงดี จะสู้หน้าเขายังไง ลองโทรหาเขาก็ดีกว่า ลิซ่าหยิบมือถือมากดโทรออก

📲จองอา

พูดเสร็จจองอาก็กดวางสายทันทีพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ความจริงแล้วพี่ชายเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก มุมปากแตกเลือดซึมนิดหน่อย แผลหางคิ้วก็ไม่ได้ใหญ่ถึงขนาดต้องเย็บ เธอแค่แต่งเรื่ิองนิดหน่อยเพื่อให้พี่ลิซมาหาพี่กุก จองอารีบวิ่งไปที่ห้องนอนจองกุกทันที

เตียงที่ยุบลงตามน้ำหนักและสัมผัสแผ่วเบาตรงใบหน้าทำให้จองกุกลืมตาขึ้นมองเจอเข้ากับใบหน้าของน้องสาวคนเดียวของเขา เรียวปากได้รูปจึงคลี่ยิ้มบางๆ

จองกุกเอามือขยี้ผมน้องสาวอย่างรักใคร่เอ็นดูพลางเอ่ยยิ้มๆ

*****************************************************

ลิซ่าก้าวลงจากห้องนอนกำลังจะรีบวิ่งไปขึ้นรถ ก็ต้องหยุดวิ่งเพราะเสียงเรียก

ลิซ่ากระโดดจุฟแก้มพี่ชายแล้วก็รีบวิ่งไปที่รถของตัวเองแล้วรีบขับออกไปจากบ้าน แบมแบมส่ายหัวกับความขี้อ้อนของน้องสาวที่เขาไม่เคยเอาชนะสายตาคู่นี้ได้เลยสักครั้ง

8.30น.

รถสปอต์คันงามของลิซ่าก็เข้ามาจอดที่หน้าบ้านของจองกุก ตามเวลาที่จองอาคาดหมาย เจ้าของรถร่างเพียวบางในกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดสีดำก้าวลงจากรถแทบเป็นกระโดนลงมา ลิซ่าที่เดือดเนื้อร้อนใจเพราะความผิดของตัวเอง รีบวิ่งเข้าไปหาจองอาที่หน้าบันไดทันที

ลิซ่าเดินขึ้นไปบนห้องนอนของจองกุกด้วยความหวาดหวั่นว่าเขาจะโกรธมากมั้ย ลิซ่าเคาะประตูแต่ไม่มีใครเปิด จึงตัดสินใจเปิดประตูก้าวเข้าไปข้างใน

ลิซ่าเข้ามาในห้องนอนแล้วไม่เจอหาในห้องน้ำก็ไม่มี เลยหันหลังเดินออกจากห้องนอน แต่ลิซ่านึกขึ้นได้ว่าจองกุกหน้าจะอยู่ในห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนจึงก้าวเท้าเดินตรงไปยังห้องข้างๆทันที

✊✊✊

จองกุกเงยหน้าขึ้นมองคนเข้ามา พอเห็นว่าเป็นลิซ่าก็ทำหน้าเฉย

ลิซ่าเดินเข้าไปหาจองกุกที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ กำลังจะเอื้อมมือไปจับใบหน้าเขาแต่จองกุกปัดมือลิซ่าออก

จองกุกพูดเสียงเรียบ ลิซ่าเจ็บกับคำพูดที่ตัดขาดของเขา น้ำตาเอ่อ​คลอขึ้นมาเกืิอบจะรินรดแก้มแล้วมองหน้าเขาที่นั่งนิ่ง เขาไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ลิซ่าข่มความเจ็บช้ำน้ำใจที่วันนี้เธอเจ็บจนชา จนไม่สามารถที่จะยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกแล้ว เขาพูดถูกเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขา

ลิซ่ามองใบหน้าคมไว้อย่างจดจำ ทุกภาพ ทุกคำพูด ที่ผ่านมามันเป็นความทรงจำที่ดี แต่หลังจากนี้คงไม่มีภาพ ไม่มีเขาอีกแล้ว น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลเปื้อนแก้ม มือบางยกขึ้นเช็ดอย่างรวดเร็ว ก้าวถอยหลัวไปที่ประตูทั้งที่ดวงตายังมองเขาอยู่ แล้วหมุนตัวอย่างตัดใจไปจากเขา

โดยไม่รู้ว่าทุกอิริยาบถของเธอตกอยู่ในสายตาจองกุกที่แอบมองมา มืิอบางสั่นนิดๆเมื่อตัดสินใจเปิดประตู แต่ลิซ่าไม่ทันได้ก้าวออกไป ตัวเธอก็ถูกกระชากให้หันกลับมา จองกุกกอดร่างบางไว้แนบอกแล้วแนบริมฝีปากเข้ากับเรียวปากอิ่ม บดขยี้ด้วยความโกรธที่เธอไม่เห็นค่าในความรักของเขาโกรธที่เธอทำให้เขารักแล้วจะทิ้งเขาไป

แต่ถึงจะหลายโกรธเขาก็ไม่เคยคิดจะปล่อยลิซ่าแล้วใครหน้าไหนก็อย่าคิดจะพรากเธอไปจากเขา แมวน้อยตัวนี้ต้องเป็นของเขาเท่านั้น จองกุกถอนริมฝีปากออก แล้วยกสองมือขึ้นประคองแก้มนวล มองริมฝีปากอิ่มที่แดงระเรื่อเพราะความโกรธของเขา

จองกุกดึงลิซ่าเข้ามากอกปลอบเช็ดน้ำตาให้ ก่อนจะดันร่างบางออก แล้วเขาตัดสินใจเอ่ยถามลิซ่า

ลิซ่าถามด้วยสีหน้าร้อนผ่าวและสบตาเขาอย่างไม่ยอมหลบอย่างที่ผ่านมา จองกุกยิ้มนิดๆที่มุมปาก ก่อนจะบอกว่า

ลิซ่ากัดริมฝีปากแน่น ก่อนตัดสินใจที่ใจวางใจในมือเขา เธอเขย่งปลายเท้าแตะริมฝีปากเธอกับริมฝีปากเขา แล้วกระซิบบอกคำที่เขาอยากได้ยิน

น้ำเสียงหวานแว่วดังเหมือนระฆังกังวานอยู่ในใจเขาไม่มีคำใดเพราะเท่าคำนี้อีกแล้ว จองกุกกอดร่างบางมาแนบอก กดจมูกลงกับหัวลิซ่าแล้วยิ้มไปทั้งหน้่าในที่สุดเขาก็ได้เธอเป็นคนของใจได้สำเร็จ

ลิซ่ายิ้มแก้มปริ กับความน่ารักของจองกุกที่แฝงความเจ้าเล่ห์และยั่วเย้าให้หลงกล เธอจึงยอมยกมือขึ้นคล้องคอเขาแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นเกือบจะชิดใบหน้าคม แล้วเอียงหน้ากระซิบริมหู

จองกุกจูงมือพาลิซซ่ามานั้งตรงโซฟาภายในห้องทำงานเขา แล้วจับร่างบางนั่งบนตักเขาพร้อมเอามือกอดเอวร่างบางไว้ ลิซ่าไม่ได้โวยวายที่จองกุกจับเธอนั่งตักเพราะรู้ว่าโวยวายไปเขาก็ไม่ยอมอยู่ดี จองกุกเงยหน้าให้ลิซ่าดูแผลบนหน้าเขา

ลิซ่าเอานิ้วจิ้มแผลที่ปากกับคิ้วด้วยความหมั่นไส้

จองกุกจ้องคนลอยหน้าลออยตาพูด จองกุกล็อคตัวลิซ่าหันหน้าเข้าหาเขาเอาปากหอมแก้มนุ่มทั้งซ้านและขวา ปลายคางมนตลอดจนซอกคอขาวเนียนไม่เลือกที่ คนถูกเล่นงานตกใจเบิกตาโตมือเล็กทั้งผลักทั้งดันแผงอกพร้อมเอียงตัวหนีสุดฤทธิ์

จองกุกไม่คิดจะทำจริงจัง แค่แกล้งแม่ตัวแสบเล่นเท่านั้น วงแขนก็คลายออกหลังจากหากำไลจากแก้มกรุ่นทั้งสองข้างเป็นที่พอใจ

จองกุกเดินจับมือพาลิซ่าลงมาข้างล่าง คนตัวเล็กให้เขาไปนั่งรอในห้องอาหารแล้วลิซ่าก็เข้าไปในครัวจัดการทำข้าวต้มหมูให้เขา ไม่นานข้าวต้มหอมกรุ่นก็ถูกยกมาวางตรงหน้า

ลิซ่าอ่อนใจกับคนอ้อนเอาแต่ใจตรงหน้า ร่างบางเดินอ้อมโต๊ะไปนั่งข้างๆเขา

ทั้งจองกุกและลิซ่าต่างคนต่างป้อนจนอิ่มด้วยกันทั้งคู่ ลิซ่าเอายาให้จองกุกกินเขาก็กินอย่างง่ายดาย จองกุกพาลิซ่าเดินจูงมือเข้าไปในห้องนอน

ลิซ่าเดินขึ้นไปบนเตียงนอนของจองกุก ที่เธอเคยนอนมาแล้วครั้งหนึ่ง จองกุกคว้าร่างบางลงมากอดแล้วหลับตาลงด้วยฤทธิ์ยา ลิซ่าได้ยินเสียหายใจสม่ำเสมอก็รู้ว่าจองกุกหลับลงไปแล้วจริงๆ ลิซ่าจึงหลับตาลงตามเขาบ้าง

****************************************************

บริษัทของยูคยอม

✊✊✊

สองหนุ่มคุยสัพเพเหระตามประสาเพื่อนรักอีกพักใหญ่แล้วยูคยอมก็โทรหาจองกุกเพื่อนัดหมายออกมากินข้าวเย็นแล้วนัดเคลียใจกับแบมแบมด้วย แล้วจองกุกก็ตอบตกลงกับนัดครั้งนี้

****************************************************

ตกบ่ายหลังจากที่จองกุกตื่นแล้วใช้เวลาอยู่กับคนของใจพักใหญ่ ลิซ่าก็ขอตัวกลับไปดูงานที่บริษัทซึ่งเขาก็ไม่ห้ามเพราะเขาก็มีนัดกับพี่ชายของเธอเหมือนกัน แล้วจองกุกก็เล่าเรื่องนัดครั้งนี้ให้ลิซ่าฟังด้วย ดูเธอตกใจไม่น้อย แต่เขาไม่อยากให้ลิซ่าต้องห่วง บอกนัดครั้งนี้จะไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน

เวลาห้าโมงเย็นที่ร้านอาหารยูคยอมต้องขัดขึ้นเหมือนเห็นทั้งสองฝ่ายจ้องหน้ากันไปมา

จองกุกลุกขึ้นยืนพร้อมยื่นมือไปตรงหน้า แบมแบมจึงลุกขึ้นจับมืิกลับ

แบมแบมถึงกับหัวเราะเบาๆกับคำตอบที่ถูกใจ มันต้องอย่างนี้สิถึงจะเอายัยตัวแสบอยู่

จองกุกและแบมแบม หัวเราะกันเบาๆแล้วก็ลงมือกินอาหารที่มื้อนี้ยูคยอมเป็นคนเลี้ยงเพื่อนรักทั้งสอง หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน จองกุกรู้สึกโล่งใจที่เขาสามารถเคลียกับพี่ชายของลิซ่าได้ หวังว่าต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกนะ

🌸🌸🌸🌸🌸โปรดติดตามตอนต่อไป🌸🌸🌸🌸🌸