ต่อจากตอนที่แล้ว

จองกุกพาลิซ่ามาทานอาหารไทยริมแม่น้ำฮัน ลมเย็นๆที่พัดมาทำให้บรรยากาศภายในร้านยามบ่ายมีความสดชื่น เมนูอาหารเล่มสวยถูกยื่นมาตรงหน้าลิซ่าพร้อมเสียงทุ้มของจองกุกที่เอ่ยออกมา

มือเล็กรับเมนูอาหารมาจากมือหนาอย่างกระแทกกระทั้นเล็กน้อย​ ใบหน้าหงิกงอไม่ยอมคลายที่โดนจองกุกบังคับมาทานอาหาร​ ไม่ถนัดอาหารไทยมั้ย​ เดี๋ยวหนูลิซจัดให้คะพี่จองกุก​ คิดซ่าคิดในใจ

ลิซ่าไม่ได้ตอบอะไร​ ลิซ่าดูเมนูอาหารแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ท่าทางนั้นหาได้หลุดรอดสายตาคมกริบของจองกุกไปได้​ จองกุกหันไปมองบรรยากาศรอบๆเพื่ิอซ่อนประกายตาพราวระยับรู้ทันของตน​ ก่อนที่ลิซ่าจะเรียกพนักงายเสริฟมารับออเดอร์​ จากนั้นรายการอาหารแนวเผ็ดร้อนต่างก็หลุดออกมาจากปากอิ่มพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่ม😁

ผู้หญิงอะไรยิ้มทีสวยชะมัด😳

ลิซ่าพยักหน้าอย่างเร็วๆพร้อมดวงตาใสซื่อ​ จองกุกรู้ตัวว่าโดนยายตัวแสบเล่นงานแน่ๆแทบหลุดขำ​ นี่เขามาตกหลุมรักยัยตัวแสบนี่ได้ยังไง

ไม่นานอาหารต่่างๆที่ลิซ่าสั่งก็ทยอยเข้ามาเสิร์ฟ​ จองกุกได้แต่มองอาหารตรงหน้าตาปริบๆ​ จองกุกเริ่มลงมือตักอาหารเข้าปากช้าๆหน้่าตาเรียบเฉย​ ลิซ่าเสียอีกที่กินอาหารรสจัดแบบนี้ไม่ค่อยได้ถึงเธอจะมีแม่เป็นคนไทยก็เถอะ​ ลิซ่ามองจองกุกกินด้วยสีหน้าแหยงๆกินเข้าไปได้ยังไงเผ็ดจะตาย

จองกุกชวนพร้อมตักต้มยำกุ้งชิ้นโตๆมาใส่จานให้ลิซ่า สีของน้ำแกงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเผ็ดแค่ไหน😫จองกุกไม่ตักอย่างเดียว ยังตักน้ำแกงมาให้เธอกินอีก​ ลิซ่ามองปลายช้อนก่อนจะกลั้นใจหลับตารับเข้าไปจนสำลักหน้าดำหน้าแดง​ ทำเอาน้ำหูน้ำตาไหลเลยทีเดียว​ มือเล็กคว้าแก้วน้ำเย็นมาดื่มอั้กๆ​จนหมดแก้ว

ลิซ่าสงสัยว่าคำแรกยังเผ็ดขนาดนี้แล้วจองกุกกินเข้าไปได้ยังไง​ แถมยังนั่งกินน่าตาเฉยไปตั้งหลายคำ​ ลิซ่ารู้สึกอยากจะแกล้งเขา​ เพื่อเอาคืนเรื่องวันนี้เล็กๆน้อยๆก็ยังดี แต่ทำไมเธอรู้สึกเหมืิอนโดนจองกุกแกล้งอยู่ยังไงไม่รู้😫

ลิซ่าตัวแสบจ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ​ คนอะไรโมโหยังสวยเลย​

ลิซ่าจ้องมองจองกุกด้วยความโมโหที่โดนเอาคืนแทบไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบนี้

ลิซ่าพูดจบก็สะบัดลุกจากเก้าอี้ก้าวเท้าจ้ำๆหนีอย่างรวดเร็ว​ แต่คนขายาวกว่าก็ก้าวมาทัน​ ดึงข้อมือคนแสนงอนให้ก้าวตามไปริมระเบียงที่เห็นวิวแม่น้ำฮันด้านข้างร้านอาหาร​ โดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของลิซ่าเลยแม้แต่น้อย

ใครจะอยากให้เรียกคุณกันล่ะ​ กว่าจะยอมเรียกพี่ได้แทบตาย😁

จองกุกมองหน้าคนตัวเล็ก​ ก่อนจะจูงมือมายังรถของเขา จองกุกเปิดประตูให้ลิซ่าเข้าไปนั่งโดยไม่ลืมเอามือกันขอบประตูไม่ให้หัวลิซ่าไปกระแทก​ เขาไม่อยากให้เธอเจ็บแล้วก็ไม่เคยทำแบบนี้ให้กับใคร​ ยกเว้นคุณแม่กับน้องสาวของเขา​ จองกุกเดินอ้อมมาฝั่งคนขับแล้วเข้าไปนั่งสตาร์รถแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกตัว

ลิซ่าหันไปมองคนข้างๆด้วยความสงสัย​ จึงทันได้เห็นว่าเขาแกะลูกอมเข้าปาก​ แต่ก่อนจะทันได้ตั้งตัวแขนแข็งแรงก็รวบตัวเธอดันเข้าหาแผงอกกว้างพร้อมกับเอามือตรึงท้ายทอยเอาไว้แน่น​ เรียวปากหนาทาบริมฝีปากบางมาหนักหน่วงรวดเร็ว​ ปลายลิ้นอุ่นเปิดอุ้งปากเล็กแล้วดันลูกอมเข้าไป​ ลิซ่าได้รับรู้ความหวานจากลูกอม

แต่ปากได้รูปยังเฝ้าคลอเคลียเรียวปากอิ่มทีเล่นทีจริง ก่อนจะถอยห่างแค่ลมหายใจสัมผัส​ จองกุกถามเสียงนุ่ม

คนอายเบี่ยงหน้าแดงหลบ​ ทำให้แก้มนุ่มโดนปลายจมูกโด่งๆขโมยหอมแก้มไปอีก​ นี่เธอทำไมถึงยอมเขาขนาดนี้นะ​ แล้วหัวใจเนี่ยจะเต้นเร็วอะไรนักหนา😳

ยังจะมีหน้ามาสั่งอีกนะนายกระต่าย​ ลิซ่าเบืิอนหน้าหนีไม่พูดอะไร

"แสบๆแบบนี้เขาชอบนักแหละ​ พ่อจะปราบให้อยู่หมัดเลย" คิดจะแกล้งพี่เหรอครับหนูลิซ​ มันไม่ง่ายอย่างที่หนูลิซคิดนะครับ😜

*****************************************************

บ้านตระกลูลี

นิชคุณ​ที่เพิ่งกลับจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ​ ได้ยินเสียงรถยนต์น้องสาวคนเดียวของเขาขับเข้ามาจอดอยู่ภายในบ้าน​ ทำไมวันนี้นางฟ้าถึงกลับบ้านเร็วจังและแปลกที่วันนี้น้องเขาไม่กลับคอนโด​ เพราะปรกตินางฟ้าจะกลับมานอนบ้านแค่เสาร์กับอาทิตย์​ นิชคุณก้าวเท้าออกมายังชานพักหน้าบ้าน​ แต่คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่ลิซ่า

ชายใส่สูทหนึ่งคนที่ลงมากจากรถของน้องสาวเขา​ กำลังเดินมุ่งตรงมาทางเขา​ ที่ยืนอยู่หน้าชานพัก​แล้วก้มหัวให้

แดนก้มหัวให้นิชคุณแล้วเดินออกไป​ จองกุกนายกล้ามากที่ทำแบบนี้​ ฉันคอยจะดูว่านายจะทำให้น้องสาวฉันยอมรับนายได้มากน้อยแค่ไหน​ คนหวงน้องรีบหยิบมือถือเครื่องหรูโทรหาน้องสาวคนเดียวของเขา

แต่ก่อนที่จะโทรพ่อของเขาก็เดินออกมาทักเขาเสียก่อน

ใช่แล้วล่ะลูกสาวคนเล็กของแฮซู​อย่างลิซ่าเห็นเป็นคนจริงจังกับงานแบบนั้น​ ตัวจริงนั่นแสบจะตาย​ ยิ่งเวลาอยู่ครบแก๊งกับอีกสามสาวน่ะเหรอ​ ไม่ต้องพูดถึง🤣ว่ามันจะแสบขนาดไหน

นิชคุณส่ายหัวกับความขี้เล่นของคนเป็นพ่อ​ แล้วเล่าเรื่องเหตุการณ์เมื่อคืนรวมถึงเรื่องที่นางฟ้าของบ้านก่อไว้ให้คนเป็นพ่อฟังทั้งหมด​

สมกับเป็นนายตำรวจเก่า​ รู้ทุกเรื่องจริงๆพ่อเขาดเนี่ย🙂

นิชคุณรีบทำตามที่พ่อของเขาสั่ง เขาจึงรีบโทรหานางฟัาของเขาทันที

📱เทวดา

เสียงมือถือลิซ่าที่ดังขึ้น ทำให้จองกุกเกิดความสงสัยว่าใครกันที่โทรหาหนูลิซของเขา​ ลิซ่าหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าถือใบสวยของเธอ​ 👀จองกุกแอบดูสายเรียกเข้าหน้าจองมือถือ​ ชื่อว่าเทวดา​ ใครวะเทวดา​ แต่ที่รู้ๆต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ😤

ลิซ่าเห็นจองกุกแอบมองตอนเธอหยิบมือถือออกมาก็อยากจะแกล้งคนให้หัวฟัดหัวเหวี่ยงหน่อย😜😜

นี่มันอะไรกัน​ ไอ้เทวดานั่นมันเป็นใครกันวะ​ แล้วดูหนูลิซทำกับผม​ มีบอกคิดถึงมัน, เพิ่งเจอกันเมื่อคืน, มันอะไรกันวะเนี้ย​ ก็มือคืนลิซกลับไปกับผู้กองนิชคุณไม่ใช่เหรอ ความโมโห, ความหึง, ความหวง ทำให้จองกุกขาดสติในความยั้งคิดว่ากำลังโดนลิซ่าปั่นหัวเล่นให้ซะแล้ว​ จองกุกเหยีบเบรครถจอดรถข้างทางทันที​

ลิซ่าจับคอลโซลหน้ารถไว้ทันไม่งั้นป่านนี้เธอคงหัวแตกเพราะโขกกับหน้ารถไปแล้ว​ ลิซ่าหันมามองจองกุกที่เบรครถกระทันหัน​ ดวงตาจองกุกมองมายังแข็งกร้าว เอายังดีล่ะลิซ​ ถ้ายังแกล้งต่อคงเป็นเธอที่ต้องเสียเปรียบอยู่ดี​ งั้นไม่แกล้งดีกว่า😓

นิชคุณแกล้งถามลิซ่า​ เพราะเขารู้ว่านางฟ้าของเขาอยู่กับจองกุก

จองกุกได้ยินคำว่า​ เพิ่งจะฟัดกันเมื่อคืนงั้นแสดงว่าคนปลายสายคือผู้กองเหรอ😁นี่เขาบ้าหึงหวงได้เพียงนี้เลยเหรอ​ แค่เธอคุยกับพี่ชาย

ใจแข็งไปเถอะหนูลิซ​ 😏อย่างให้ถึงทีพี่บ้างแล้วกัน

ลิซ่าไม่ได้ตอบอะไรพ่อเทวดาของเธอไป

ลิซ่ายื่นมือถือไปให้จองกุก

จองกุกเลิกคิ้วขึ้นนิดๆแต่ใบหน้ายังเรียบเฉย​ นิ่งฟังโวหารของผู้กองจอมหวงน้องสาวต่อ

ริมฝีปากจองกุกกระตุกขึ้น​ แล้วตอบพี่ชายจอมหวงกลับไป

หลังจากวางหูจากจองกุก​ นิชคุณนิ่งคิดที่ได้ทำตามแผนที่เขาคิดไว้กระตุ้นให้จองกุกหวงและห่วงนางฟ้าของเขามากกว่านี้​ เพราะฟังจากคำพูดแล้วจองกุกไม่มีทางที่จะปล่อยให้น้องสาวเขาได้รับอันตรายแน่นอน​ ถ้าไม่ใช่เพราะมีใจแล้วจะเพราะอะไรล่ะ​ งานนี้เขาได้น้องเขยชัว🤣🤣🤣

จองกุก​ ยังไม่ส่งคืนมือถือลิซ่า​ เขาจัดการเซฟเบอร์โทรศัพท์ผู้กองและเพื่อนๆของเธอ​ลงในมือถือเครื่องหรูของเขา​ รวมถึงเซฟเบอร์ของตัวเองลงในมือถือของลิซ่าด้วย​😁 จองกุกส่งมือถือคืนคนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆเขา

จองกุกเอามือจับหน้าลิซ่าพลิกไปมาด้วยความเอ็นดู

*****************************************************

รถของจองกุกวิ่งมาถึงไซด์งานก่อสร้าง​ เขาจอดรถใต้ต้นไม้ใหญ่​ พอรถจอดสนิท​ จองกุกก็เอื้อมมือไปหยิบหมวกของเขาที่เบาะหลังกับเสื้อคลุมให้ลิซ่าใส่

ลิซ่าตัดปัญหาไม่อยากทุ่มเถียงกับเค้า​ แค่นี้ก็สายจะแย่ ป่านนี้คุณภูรอแย่แล้ว​ ลิซ่าใส่เสร็จก็เดินลงจากรถไปหาลูกค้าของเธอ​ เธอเปิดยิ้มอย่างขอโทษเข้าไปหาคุณภูและทีมงานที่เธอผิดเวลานัด

ลิซ่าเปิดยิ้มหวานรับคำชม​ โดยไม่รู้เลยว่าคนขับกิตติมศักดิ์ื​ ที่ยืนกอดอกรอที่รถใต้ต้นไม้มองมาอย่างไม่พอใจ​ ยิ่งเห็นลูกค้าของเธอรับร่มจากลูกน้องมากางกันแดดให้​ พร้อมกับแตะเอวบางพาเดินไปด้วยกัน​ จองกุกก็ยิ่งออกอาการหวง

ทั้งคู่คุยงานกันไปเรื่อยๆแต่บางครั้งสายตาของลิซ่าก็คอยหันไปมองจองกุก​ แล้วต้องหลบสายตาแทบไม่ทันเมื่อเห็นเขาจ้องมาชนิดที่ทำให้ใจเธอหวั่นไหวอีกแล้ว บางครั้งเธอแทบจะตอบคำถามคุณภูไม่รู้เรื่องต้องข่มใจตั้งสติอยู่นาน​ เมื่อใจลอยไปหาเขา​ จนเดินสะดุดก้อนหินเกือบล้ม​ ดีที่คุณภูรั้งแขนไว้ทัน

แต่ภาพที่กำลังโอบประคองกันอยู่นั้น​ ทำให้ดวงตาของจองกุกวาวโรจน์ขึ้นด้วยความไม่พอใจ😡ก้าวเท้าเข้าไปหาด้วยความห่วง แต่ต้องหยุดแค่นั้นเมื่อเห็นว่าลิซ่าไม่เป็นอะไร​ จองกุกเม้มปากนิดๆแล้วหันหลังให้กับภาพที่ทำให้หงุดหงิด

ลิซ่าบอกทั้งที่รู้สึกเจ็บนิดๆก่อนจะกัดฟันข่มความเจ็บแล้วเดินต่อพร้อมคุยเรื่องงานที่ค้างไว้​ แต่ก็คอยหันไปมองจองกุกที่ยืนหันหลังให้​ จนลิซ่ามีความรู้สึกน้อยใจ

จองกุกต้องข่มความไม่พอใจแล้วมองไปรอบๆบริเวณ​ เพราะยังมีบางอย่างที่เขาต้องคิด โดยเฉพาะเรื่ิองที่ผู้กองได้เตือนเขาไว้​ แต่ในคำพูดที่พูดกันนั้นมีบางอย่างสะกิดใจเขา​ โดยเฉพาะประโยคที่ให้เลิกยุ่งกับหนูลิซ​ แต่ถ้าเขาไม่เลิกยุ่ง​ เขาก็ต้องรับผิดชอบด้วยชีวิต​ และเขาก็รับคำท้านั้นเรียบร้อย

😏จองกุกยิ้มหยันเมื่อรู้ว่าคนอย่างเขาติดกับดักเสียแล้ว แต่ไม่เป็นไร​ ถึงจะรู้หรือไม่รู้​ เขาก็ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ในเมื่อใจเขามันบอกว่าหนูลิซคือคนที่ใช่​ คือคนที่เขา... จองกุกหยุดความคิดของตัวเองไว้😁แล้วยิ้มออกมาเต็มหน้าเพราะใจเขาได้ให้คำตอบกับคำพูดของตัวเองเรียบร้อยแล้ว​ จองกุกหันไปมองคนที่ใช่

แล้วบอกตัวเองว่าจะดูแลหนูลิซให้ดีที่สุด​ แล้วเขาก็คิดถึงคำพูดของผู้กอง​ ใช่หนูลิซอาจจะตกเป็นเป้าหมายของหมารอบกัดอย่างไอ้เซฮุนก็เป็นได้​ แล้วถ้าจองกุกมีตาทิพย์​ เขาก็จะรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดไว้นั้นเป็นจริง​ เพราะตอนนี้หลังพุ่มไม้​ ลูกน้องของหมารอบกัด4คนกำลังจับตาดูจองกุกกับลิซาอยู่

แจจุนเตือนพวกลูกน้องของมันอย่างหมิ่นๆพร้อมกับดึงปืนออกมาถือไว้อย่างเตรียม​พร้อม​ แล้วหยิบมือถือโทรออกหาซันเพื่อรายงานความคืบหน้า​ คำสั่งที่ได้รับจากซันคือฆ่าจองกุกแล้วจับตัวลิซ่าไปหายนายใหญ่ของมัน

หลังจากเดินดูสถานที่แล้วสรุปรายละเอียดจนเสร็จ​ คุณภูก็ขอตัวกลับ​ ลิซ่าจึงข่มความเจ็บที่เพิ่มขึ้นเดินมาหาจองกุกที่รถอย่างช้าๆ​ แต่เห็นจองกุกยืนกอกอกมองเฉยๆอยู่ดีๆลิซ่าก็มีอารมณ์น้อยใจผุดขึ้นมาอีก​ ลิซ่าจึงหมุนตัวเดินไปอีกทาง​ จองกุกรีบก้าวเท้าตามร่างบางไป

ลิซ่าเดินตรงเข้าไปในสวนสาธารณะที่อยู่ข้างๆไซด์งาน บรรยากาศร่มรื่นทำให้ลิซ่าผ่อนคลาย​ โดยไม่รู้ว่าจองกุกเดินตามมาข้างหลังมาอย่างเงียบๆ​ จองกุกเด็ดไม้สีสวยในสวนสาธารณะช่อเล็กๆไปให้คนตรงหน้าจากทางด้านหลัง

ลิซ่าหมุนตัวมารับดอกไม้และตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย​ ทั้งๆที่ในใจชอบดอกไม้สีม่วงที่เขาให้มาก

จองกุกยิ้มรับกับคำพูดกวนๆของลิซ่า​ แล้วจะดึงดอกไม้ออกจากมือบาง​ แต่ลิซ่าขยับมือหนีเอาไปซ่อนไว้ด้านหลัง​ จองกุกจึงเอื้อมมือตามไปเอาคืน​ จนลิซ่าตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา​ จองกุกกอดร่่างบางไว้ในอ้อมแขนก่อนจะก้มหน้าลงถามเกือบชิดแก้มนวลอีกครั้ง

ลิซ่ายกมือตีแขนจองกุกไปหนึ่งที

จองกุกคลายวงแขนออกจากลิซ่าอย่างเสียดาย​ ผู้หญิงอะไรตัวหอมมาก😁

จองกุกย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้า​ มองเท้าที่อยู่ในรองเท้าสานปลายนิ้วแดงคงบอกให้รู้ว่าเจ็บมากแน่ๆ​ จองกุกลุกขึ้นยืนยืดตัวขึ้น​ ก่อนจะจูบหน้าผากกลมมนของลิซ่าแล้วถามว่า

ลิซ่าพยักหน้าที่แดงก่ำ​ ลองตอบว่าไม่หายสงสัยจะเป็นที่ปากแน่ๆรอบนี้​ คนบ้าเดี๋ยวก็กอดเดี๋ยวก็จูบ

จองกุกยิ้มกว้างแล้วดึงมือบางให้ออกเดิน

จองกุกเดินช้าๆเพราะห่วงลิซ่าที่ยังเจ็บเท้าอยู่​ แต่ทั้งคู่ยังเดินมาไม่ถึงทันรถก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเสนอหน้าออกมาขวาง​ ใบหน้าเหี้ยมๆของพวกมันมองมาอย่างหาเรื่อง

คำพูดของพวกมันทำให้ดวงตาคมดุที่เจือแววหวานของจองกุกหายวับไปทันที​ แต่กลายเป็นดวงตาที่มีแต่ความเหี้ยมมองพวกมันทั้งสี่คน​ จองกุกยิ้มนิดๆที่มุมปากแล้วดึงตัวลิซ่าเข้ามาชิดแล้วยกมือของลิซ่าแตะที่เอวด้านหลังเขาแล้วสบตาร่างบาง​ซึ่งลิซ่าก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง​ เมื่อเขาปล่อยมือ​ลิซ่าก็ดึงปืนออกมาแอบไว้ด้านหลัง

แจจุนยกเท้าขึ้นให้จองกุกแล้วหัวเราะกันลั้นก่อนจะเดินกระจายเป็นวงล้อมจองกุกกับลิซ่าไว้​ สายตาแจจุนมองผู้หญิงที่อยู่ในคำสั่งไม่วางตา

จองกุกตวัดสายตามองรอบๆอย่างรวดเร็วเพื่อดูว่าพวกมันมีอาวุธอะไรติดตัวมาบ้าง​ หนึ่งในสี่มีปืนอยู่ที่มือส่วนคนที่เหลือหน้าจะอยู่ที่เอว​ มิน่าพวกมันถึงได้ลำพองใจนักแล้วไม่ต้องพูดมากอะไร​ พอพวกมันขยับจองกุกก็กระโจนเข้าใส่ทันที​ เขาซัดหมัดใส่หน้ามันคนแรกแล้วตวัดปลายเท้าไปที่คางของอีกคนโดยไม่ต้องหันไปมอง

และไม่ต้องซ้ำให้เสียแรง​ จองกุกรู้ว่ามันสลบแน่นอน​ ก่อนจะหันไปจัดการกับคนแรกที่เข้าหาเขาไว้จนหมอบคาบาทา​ พร้อมดึงปืนที่เอวมันมาถือไว้

กิกิตวาดจองกุกลั่นแล้วปืนในมือก็ส่องมาที่จองกุก​ แต่ก็ไม่เร็วไปกว่าจองกุกที่ปืนในมือเขาเล็งไปที่หน้าผากของมันกิกิหันไปมองชินที่นอนสลบกับฮันที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าจองกุกแล้วโมโห​ ไอ้พวกเหี้ยเก่งแต่ปากกันจริงๆ​ กิกิหันกลับมามองจองกุก​ ถ้าแลกมันก็ตายศัตรูรอดเพราะระยะแค่นี้ไม่เผาก็ฝังแน่นอน

เสียงของจองกุกถามขึ้นแล้วหันไปมองอีกคน​ ลิซ่าถือปืนของเขาเล็งที่หัวมันอยู่​😏เก่งจริงๆหนูลิซ​ กิกิถูกกดดันถ้าแลกก็ตาย​ งานพลาดก็ตาย​ แล้วในที่สุดมันก็ตัดสินใจ... ปัง​ เสียงปืนที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างของมันค่อยๆล้มนอนตาเหลือกค้างไม่มีเสียงออกมาให้รำคาญหู​ จองกุกมองร่างที่นองเลือดอย่างเฉยชา

จองกุกเล็งปืนไปที่ฮันที่นอนอยู่ใต้ฝ่าเท้า​ ฮันยกมือขึ้นตอนนี้เขารักตัวกลัวตายยิ่งเห็นเพื่อนตายไปต่อหน้ามันจึงรีบลุกขึ้นคลานเข่าเข้าหาจองกุก​ จองกุกใช้ด้ามปืนของมันในมือเขาฟาดหน้ามันไปอย่างแรงจนเลือดอาบหน้า

จองกุกถามแล้วกระทืบลงบนยอดอกมันที่ล้มนอนหงายเลือดอาบหน้าอยู่​ จองกุกถามมันเสียงเหี้ยม

จองกุกถามแล้วกระทืบลงบนยอดอกของมันอีกนับครั้งไม่ถ้วน​ จนมันอ้วกออกมาเป็นเลือดและสลบคาบาทา แล้วหางตาเขาก็เห็นไอ้คนที่นอนสลบอยู่เล็งปืนมาที่เขา "ปัง" เสียงปืนที่ดังขึ้นไม่ใช่จากฝีมือเขา​ จองกุกมองหน้ามันที่บิดเบี้ยวเพราะโดนยิงที่ข้อมือ​ คนที่ยิงไม่ใช่ใครแต่เป็นลิซ่าที่ยืนกำปืนในมือแน่น​

จองกุกหันหลังเดินไปหาอีกคนที่ตอนนี้ลิซ่าหันไปเล็งปืนอยู่​ จองกุกเข้าไปกระชากปืนกระแทกหน้ามันเข้าที่จมูกเลือดไหลทะลัก​ แล้วลากคอมันมานั่งรวมกับอีกคนที่เหลืออยู่

จองกุกยิ้มเหยียดเอาปลายกระบอกปืนจ่อที่ปากมันก่อนจะถามเสียเย็น

ความรักตัวกลัวตายทำให้แจจุนกับชินรีบพูดออกมา​

"ปัง" "ปัง" เสียงปืนที่ดังขึ้นสองนัดพร้อมเสียงร้องทรมานของหมารับใช้ไอ้เซฮุนสองตัว​ จองกุกยิงปืนไปที่ขาของพวกมันคนละข้าง

จองกุกพูดจบมันสองคนก็รีบลุกขึ้นแบบกระเสือกกระสนวิ่งไปจับลากเพื่อนที่นอนสลบคากองเลือดเผ่นแน่บออกไปแบบไม่คิดชีวิต​ พวกมันคิดผิดที่จะเล่นงานคนอย่างเขา​ ส่วมมึงไอ้เซฮุนมึงเจอกูแน่

จองกุกเดินไปหาลิซ่า​ ดึงปืนออกจากมือบางแล้วกดใบหน้าซีดๆที่ตกใจกับการกระทำของเขาให้ซบอก​ ก่อนจะดันออกห่างแล้วเดินจูงมือกัยมาที่รถ​ เมื่อเข้ามาในรถจองกุกเอามือประคองแก้มไว้ สบตากลมโตที่มีความหวาดหวั่นและความกลัวอยู่ในดวงตา​ จองกุกยิ้มให้ลิซ่า แล้วกดจูบหนักๆที่ริมฝีปาก​ ก่อนจะเอ่ยถาม

แค่ลิซ่าพูดคำว่าเรากลับบ้านกันเถอะ​ มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆเลย​ จะเป็นยังไงนะถ้าลิซ่าพูดว่ากลับบ้านของเรากันเถอะ​🙂บ้านที่เป็นของเราเอง​ จองกุกขับรถไปส่งลิซ่าที่บ้านไม่เกินสี่ทุ่มตามที่รับปากผู้กองนิชคุณไว้​ แล้วเขาก็ตรงกลับบ้านโดยไม่ลืมนัดเพื่อกลุ่มเค้าเขาประชุมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขาในวันนี้

🌸🌸🌸🌸🌸โปรดติดตามตอนต่อไป🌸🌸🌸🌸🌸