สามีร้อนรัก

สามีของเธออยู่ในอ้อมกอดของหญิงอื่น

ตอนเช้าเขายังอยู่บนเตียงนอนกับเธอ กอดกระชับกันแนบแน่นในผ้าห่มผืนเดียวกัน แต่เย็นนี้เขากลับควงสาวอื่นมางานเลี้ยงกาล่าดินเนอร์เนื่องในโอกาสครบรอบ  50 ปี ของสมาคมนักศึกษาเก่าจากประเทศอังกฤษ

คิดไว้ว่าการมาช่วยงานเพื่อนที่เป็นฝ่ายตกแต่งสถานที่ของโรงแรมดังที่อยู่ในตัวเมืองจังหวัดระยอง ด้วยธีมที่เน้นย้อนยุคของเมืองผู้ดีเก่านั้น หวังทำให้สามีหนุ่มแปลกประหลาดใจที่เห็นความสามารถของเธออีกด้านหนึ่ง แต่แล้ว... กลับกลายเป็นเธอเสียเองที่เป็นฝ่ายช็อก

แล้วก็เป็นดับเบิลช็อกเมื่อจากนั้นอีกหนึ่งเดือนต่อมา เขากลับย้ำคำพูดเดิม ๆ ที่เคยเกิดก่อนความเป็นสามีภรรยาของทั้งคู่จะครบสมบูรณ์ด้วยการที่เธอพลีกายถวายความสาวให้กับเขาไป

“เราหย่ากันเถอะ”

คำ ๆ นี้เป็นดังสายฟ้าฟาดผ่ากลางศีรษะเล็กของทอฝัน      วิริยตระกูล สาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ดปี รูปร่างมินิไซส์ด้วยมาตรฐานหญิงไทยที่สูงเพียง 165 เซนติเมตร เธอแต่งกายด้วยชุดดำไว้ทุกข์ให้คุณย่าผู้ล่วงลับไปด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน... พิธีเผาศพเพิ่งผ่านพ้นไปไม่ถึงสัปดาห์ น้ำตายังไม่ทันจางหายไปจากใบหน้าเนียนใส สามีที่คิดนอกใจเธอกำลังขอหย่าอีกครั้งหรือนี่

เธอรู้... ว่าการแต่งงานของทั้งคู่เกิดขึ้นเพราะผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันไว้นานมากแล้ว ความตั้งใจอยากรวมสองครอบครัวที่เป็นหุ้นส่วนกันจัดตั้งโรงเรียนระดับชั้นปฐมวัยศึกษาประจำอำเภอที่อยู่กลางเกาะแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกของประเทศไทย ให้เป็นทองผืนเดียวกันเมื่อหลายสิบปีก่อน โดยต่างฝ่ายต่างก็รอคอยรุ่นแล้วรุ่นเล่า จนในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลงที่รุ่นของเหลนนี่เอง

แต่เมื่อตอนนี้ผู้ใหญ่ที่เหลือเพียงคนเดียวของเธอเสียชีวิตลงแล้ว ชีวิตการแต่งงานที่ไม่เต็มใจตั้งแต่แรกเริ่มของทั้งคู่ก็คงไม่สามารถก่อตัวเป็นรากฐานเพื่อต่อยอดไปถึงอนาคตตามที่หลายคนเคยใฝ่ฝันได้อีกต่อไป

ถึงแม้... ในความรู้สึกของเธอจะคิดเห็นว่ามันสายเกินไปที่จะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นแล้วก็ตาม แต่สามีของเธอกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น

คิมหันต์ ภูวหัตโชติ ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปี จบการศึกษาระดับปริญญาโททางด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงดีที่สุดจากประเทศอังกฤษ เขาเป็นสถาปนิกหนุ่มที่กำลังมาแรงในโลกของธุรกิจภาคอสังหาริมทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับการบริการออกแบบ การจัดหาเครื่องจักรและอุปกรณ์ การก่อสร้างโรงงานอุตสาหกรรมพลังงานปิโตรเคมีและเคมีภัณฑ์แบบครบวงจร

ชีวิตการทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายออกแบบของบริษัท ที ที คอร์ปอเรชั่น จำกัด กำลังไปได้สวย แต่ชีวิตครอบครัวที่ยังไม่พร้อมมีมันกำลังทำให้เขาอึดอัดแทบบ้าตายทีเดียว

จะไม่ให้เขาอึดอัดได้อย่างไร... เพราะตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาถูกภานุ ซึ่งเป็นคุณอาแท้ ๆ ที่สืบทอดธุรกิจกึ่ง ๆ การให้บริการแก่ชุมชนแห่งนี้ของครอบครัวร่วมกับคุณย่าของทอฝัน บีบบังคับราวกับเขาเป็นเด็กนักเรียนในปกครองให้กลับบ้านมาหาภรรยาที่ไร้เดียงสาที่สุดในจักรวาลเป็นประจำทุกวันหยุด โดยการขับรถจากที่ทำงานซึ่งอยู่ในตัวเมืองและต่อด้วยการนั่งเรือสปีดโบ๊ทส่วนตัวข้ามน้ำข้ามทะเลมาทำหน้าที่สามียังบ้านพักเก่าแก่ของครอบครัวที่อยู่บนเกาะแห่งนี้

บัดซบที่สุด... แทนที่จะเอาเวลาที่มีอยู่เพียงน้อยนิดไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงหรือกลุ่มนักธุรกิจในสายงานบริหาร ซึ่งตอนนี้หน้าที่ความรับผิดชอบงานของสถาปนิกเช่นเขาไม่ใช่แค่เขียนแบบออกแบบเหมือนเดิมแล้ว เพราะตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายจำเป็นต้องบริหารจัดการตั้งแต่เริ่มกำหนดโครงการก่อสร้างจนกระทั่งถึงการดูแลส่วนต่าง ๆ ของโครงการให้แล้วเสร็จอีกด้วย

แต่แล้วสวรรค์ก็ลงโทษให้วัยหนุ่มของเขากลับต้องมาจมปลักอยู่กับคุณครูอนุบาลที่เพิ่งพ้นสภาพการเป็นนักศึกษาสมองกลวงคนนี้หรือไงวะ

“ทำไมคะ เพราะผู้หญิงคนที่เดินเกาะแขนคุณในงานกาล่าดินเนอร์นั่นนะเหรอ” สาวฝรั่งผมสีแดงเพลิงสวยสง่างามที่เดินเคียงคู่เขาไปทั่วบริเวณงานครั้งนั้น...ดูแล้วต่างก็เหมาะสมกันดีทุกประการ

        ชายหนุ่มรูปหล่อกับสาวทำงานที่ต่างก็เจนจัดในแวดวงธุรกิจเหมือนกัน

ในวันนั้น ชั่วระยะเวลาเพียงเสี้ยวนาทีที่เธอกับเขาต่างได้เห็นใบหน้าของกันและกัน เขาก็ดูเหมือนตระหนกตกใจแวบหนึ่ง จากนั้นจึงเปลี่ยนแปลงไปด้วยความเฉยชาอย่างรวดเร็ว

ไม่ทักทายด้วยคำพูดและการกระทำใด ๆ ทั้งสิ้น ปล่อยให้ความเพิกเฉยของเขาทำร้ายหัวใจของเธออย่างร้าวราน

ผู้ชายเฮงซวย เพราะนับตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เธอก็ย้ายตัวเองมานอนยังเตียงนอนของแขก และใช่แต่เธอเท่านั้นที่เป็นฝ่ายเหินห่าง เพราะเขาเองก็หาใช่จะงอนง้อเธอด้วยเช่นกัน

และแล้ว... ความเป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยสองครั้งก็สิ้นสุดลงตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้

“อย่ามาลามปามถึงคนอื่น เรื่องที่จะหย่ากันนี่มันเป็นเรื่องเก่าแก่ของเราสองคนที่เกิดขึ้นนับปีแล้ว คุณก็รู้ดีว่าชีวิตการแต่งงานของเรามันไม่มีทางเป็นจริงได้เลย” ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งอารมณ์เดือดปุด ๆ ราวกับลาวาร้อนที่ใกล้ปะทุพุ่งสูงขึ้นทุกที...ทุกที

ให้ตายสิ อยากทุบกะโหลกตัวเองชะมัด

เขาไม่น่าใจอ่อนพ่ายแพ้แก่ตัณหาตัวเองในระหว่างสองเดือนที่ผ่านมานี่เลย ถึงแม้เซ็กซ์เพียงสองครั้งที่มีร่วมกัน แต่มันก็กลายเป็นความตะขิดตะขวงใจทำให้การหย่าร้างที่เขาคิดตั้งแต่วันแรกเริ่มของการแต่งงานเป็นไปได้ยากลำบากเกินกว่าที่คาดเดาไว้มากโข

“แต่ถึงอย่างไรระหว่างที่เราแต่งงานกันอยู่ คุณน่าจะรักษาหน้าตาฉันไว้บ้าง แถมจังหวัดนี้ก็แคบนิดเดียว ใครทำอะไรผิดศีลธรรมผู้คนก็เล่าลือข้ามน้ำข้ามทะเลมายังเกาะ...”

“โธ่เว้ย!” สบถเสียงดังกลบประโยคของหญิงสาวไว้เสียมิดแม้น “ฟังนะ... ฉันไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น  เรื่องที่ฉันสนใจตอนนี้ก็มีเรื่องเดียว... นั่นก็คือเธอจะหย่าให้ฉันเมื่อไหร่”

เสียงอันดังกร้าวของเขาทำให้ใบหน้าที่ซีดเผือดมีสีสันขึ้นมาบ้างเพราะความโกรธที่กรุ่นอยู่ในหัวใจ

หนอยแน่... อย่าคิดว่าเธอโง่ดักดานตั้งหน้าตั้งตาสอนเด็กที่โรงเรียนอนุบาลเหมือนที่เขาค่อนขอดอยู่เป็นประจำนะ เธอรู้ว่าตลอดเวลาที่แต่งงานกัน เขาไม่ได้ให้เกียรติเธอเลย แถมยังทำตัวเหมือนคนโสดควงผู้หญิงไปไหนต่อไหนโดยไม่คิดที่จะบอกกล่าวหรืออธิบายในฐานะภรรยาของเขาให้รับรู้เรื่องทั้งสิ้น

ทำเสมือนจงใจให้เธอเห็นและรับทราบมันด้วยซ้ำ

ดังนั้นสมองน้อย ๆ จึงหาหนทางเพิกเฉยต่อความต้องการของเขากลับไปบ้าง อย่าคิดว่าทำเสียงตะคอกข่มขวัญแบบนี้แล้วจะทำให้เธอหวาดกลัวหัวหด เพราะที่ยอมเขาเสมอมานั่นก็เพราะเห็นแก่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างหาก

“ไม่ทราบค่ะ”

“อะไรนะ...ไม่ทราบ!” ตะลึงกับคำตอบแบบใหม่ เพราะก่อนหน้านั้นเขาบอกอะไรเธอมักจะขานรับคำว่า ค่ะ เสมอมา

งี่เง่าแล้วแถมยังเป็นตัวปัญหาซ้ำซ้อนอีกต่างหากหรืออย่างไรวะ

“นี่คุณโง่จริงหรือไม่มีมันสมองกันแน่ฮะทอฝัน” การเหยียบหยามระดับสติปัญญาของภรรยาสาวไม่อยู่ในห้วงความนึกคิดอีกต่อไป “อะไรก็แล้วแต่คุณย่า แล้วแต่อานุ...ชีวิตนี้นอกจากสอนเด็กปั้นดินน้ำมันแล้ว สมองของคุณคิดเรื่องอื่นเป็นสักเรื่องไหมฮึ” โพล่งคำด่าทอแบบไม่ยั้งคิด

เวรเอ๊ย! ปีที่แล้วเขาปล่อยให้อาภานุเกลี้ยกล่อมให้แต่งงานกับผู้หญิงสมองกลวงคนนี้ได้อย่างไรวะ

ความรู้สึกผิดซ้ำซากกำลังถาโถมอยู่ในหัวใจเขา

แถมเมื่อสองเดือนก่อน เขาคิดได้อย่างไรว่าการมีเธออยู่ด้วยเป็นบางเวลาก็ดีเหมือนกัน แต่พอเธอเห็นเขาควงเพื่อนสาวที่งานเลี้ยงด้วยเท่านั้น อารมณ์เหมือนเด็กของเธอที่แสดงความบาดหมางและแสดงตัวเหินห่างก็เกิดขึ้นจนได้

โธ่เอ๋ย... เด็กหนอเด็ก

ครั้งนี้ทำให้เขาคิดได้ว่า... ถึงเวลาแล้วที่ควรจะยุติบทบาทสามีภรรยากันเสียที

“ก็ในเมื่อตอนนี้ไม่มีคุณย่า ฉันก็ต้องแล้วแต่อานุ ซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่ที่เหลือเพียงคนเดียวของฉันก็เท่านั้นเอง” อ้างชื่อคนที่มีอิทธิพลกับเขามากถึงมากที่สุด

“อย่ามาใช้อานุข่มขู่ผมเสียให้ยากเลย” คิมหันต์คำราม “เพราะเดือนหน้าบริษัทจะส่งผมไปอบรมหลักสูตรพิเศษทางวิศวกรรมก่อสร้างที่ประเทศเยอรมันเป็นเวลาหนึ่งปี แถมต้องฝึกงานกับบริษัทคู่สัญญาต่ออีก ฉะนั้นผมไม่อยากให้ไอ้สถานภาพสมรสอันแปลกประหลาดของเรามาถ่วงชีวิตของผมอีกต่อไปแล้ว”

อะไรไรนะ... นี่เขาคิดได้อย่างไรว่าเธอเป็นตัวถ่วงความเจริญของเขาอย่างนั้นหรือ...

“อย่า...อย่าคิดสร้างเงื่อนไขให้ผมต้องจนตรอกมากไปกว่านี้นะทอฝัน ไม่อย่างนั้นคนที่จะเดือดร้อนก็คือคุณเอง” ระหว่างนั้นก็ลุกจากเก้าอี้ตัวที่อยู่มุมห้องเดินตัดมายืนค้ำศีรษะเล็กที่ยังนั่งนิ่งอยู่อย่างไม่รู้สึกรู้สา

“อย่ามาข่มขู่กันโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้”  คนที่นั่งนิ่งเชิดใบหน้ามนที่เคยก้มหลบเป็นประจำ สบประสานดวงตาสีน้ำตาลเข้มโดยไม่ยอมหลบหลีกอีกต่อไป “เพราะไอ้เงื่อนที่ว่าฉันก็ไม่ได้เป็นคนผูกมันเหมือนกัน ดังนั้นคนที่จะแก้มันก็ต้องเป็นคนที่ผูกสิ” หยุดหายใจเร็ว ๆ ทีหนึ่ง “นั่นก็คืออานุเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะเห็นสมควรกับเรื่องนี้”

“เออ... ให้มันได้อย่างนี้สิวะ” ยกมือเสยผมที่ยุ่งเหยิงแล้วยุ่งยิ่งขึ้นไปอีก “เพิ่งรู้ว่ามีเมียโง่แถมยังเซ่อชนิดเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองไม่เป็นมันเป็นอย่างนี้เองโว๊ย!”

ทอฝันเงียบไม่คิดตอบโต้ใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะรู้ตัวว่าเถียงไปก็ไม่มีวันชนะคนเอาแต่ใจเช่นเขาไปได้หรอก

โดยหารู้ไม่ว่าการแสดงของเธอเร่งให้มือหนาฉุดกระชากร่างเล็กขึ้นยืนเผชิญหน้ากันเป็นครั้งแรก เนื่องจากที่ผ่านมา สามีภรรยาที่เจอกันแค่อาทิตย์ละหนึ่ง-สองวันนั้น มักจะเลี่ยงหลบเขาอยู่เสมอ ทุกอย่างในบ้านหลังนี้แบ่งเป็นอาณาเขตที่ทางของแต่ละคนอย่างชัดเจน ยกเว้นเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากทั้งคู่มีค่ำคืนที่เร่าร้อนร่วมกันแล้ว ทุกอย่างที่เคร่งตึงก็ดูจะผ่อนคลายลง

แต่แล้ว... ณ วินาทีนี้บรรยากาศรื่นรมย์ที่มีอายุแสนสั้นกลับกลายเป็นอึมครึมใส่กันและกันอีกครั้ง

“คุณนี่ตัวปัญหาชัด ๆ เป็นปัญหาสำหรับชีวิตผมเป็นบ้าเลย”

ขณะที่จ้องมองใบหน้าอ่อนเยาว์ไปสักครู่แล้วนั้น เขาก็เห็นถึงความพินาศของตัวเองอีกหลายเท่าตัวที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า

ถ้าต้องติดแหง็กอยู่ที่นี่ ความก้าวหน้าในสายงานอาชีพที่คิดใฝ่ฝันคงล่มสลายกลายเป็นจุณในไม่ช้าแน่

ไม่มีวัน เขายังไม่พร้อมมีชีวิตครอบครัวในตอนนี้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ชายหนุ่มจึงตัดสินใจต้องทำอะไรสักอย่างที่มันรุนแรงกว่าทำสงครามจิตวิทยาที่เคยใช้ได้ผลมาชั่วระยะเวลาหนึ่ง

เออว่ะ เพื่อแลกกับคำว่าอิสรภาพ ใครจะว่าเขาเป็นไอ้หน้าตัวเมียก็ยอมล่ะว้า

ไม่ได้แค่คิดเสียแล้ว ลงมือผลักเรือนร่างผอมบางไปกระแทกเก้าอี้โซฟาตัวเดิมอย่างแรง

“โอ๊ย! เจ็บนะคนบ้า ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วย คุยกันดี ๆ ก็ได้นี่” ขณะที่ปากสาปแช่งสามี มือเล็กก็ลูบสะโพกรวดร้าวของตนป้อย ๆ เพื่อช่วยคลายอาการเจ็บปวดทั้งกายและจิตใจ “อยากมีเมียแหม่มนักก็ไปบอกอานุโน้น ไม่ต้องมาคาดคั้นอะไรกับฉัน ไอ้คนเลว! ฉันก็ไม่อยากอยู่กับคนทุเรศแบบคุณเหมือนกัน” หลุดคำต่อว่าต่อขานไปทันใดเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บแปลบบนสะโพกของตนยามที่กำลังขยับตัวจะลุกขึ้นยืน

“เออ ผมไปแน่ แต่จงจำไว้...ถ้าคุณตั้งแง่และไม่ยอมหย่าให้ผม จะยิ่งเจ็บกว่านี้อีกหลายเท่า อยากตกนรกทั้งเป็นก็ลองดูสิ”

แววตาท้าทายของคิมหันต์ที่บอกว่าเอาจริงตามคำพูด ทำให้ทอฝันนึกหวาดเกรง แต่ก็ต้องทำใจแข็งข่มมันไว้

เธอต้องตัดขาดจากเขาอย่างมีศักดิ์ศรี

และก่อนที่เธอจะยืนหยัดคำพูดโต้ตอบกลับไปนั้น จู่ ๆ ประตูห้องนั่งเล่นก็เปิดผลัวะเข้ามาเสียก่อน

ภานุ หนุ่มใหญ่แต่จิตใจค่อนไปทางสาวใหญ่วัยเกือบห้าสิบปีจ้องมองคู่สามีภรรยาที่อายุยังน้อยด้วยแววตาครุ่นคิด เขาได้ยินทุกประโยคของทั้งสองเมื่อก่อนหน้านี้ จึงตัดสินใจเปิดประตูเข้ามาดูเหตุการณ์ให้เห็นกับตาชัด ๆ เพราะขืนบีบบังคับทั้งคู่ให้ทำตามกฎเกณฑ์ที่ผู้ใหญ่กำหนดให้อีกต่อไป ปัญหาครอบครัวคงจะมาเยือนครอบครัวเล็ก ๆ นี้ในไม่ช้า และนรกก็คงจะบังเกิดขึ้นอย่างที่ได้ยินชัดเต็มสองหูเป็นแน่แท้

มันคงถึงเวลาที่จะปลดปล่อยชายหนุ่มและหญิงสาวที่บังเอิญมาใช้ชีวิตร่วมกันอย่างไม่เต็มใจนั้น ให้ก้าวเดินไปตามวิถีชีวิตของแต่ละคนได้แล้วล่ะ

ในเมื่อตอนนี้ผู้หลักผู้ใหญ่ที่สัญญิงสัญญากันไว้ได้จากตายไปหมดแล้ว เขาก็ไม่อยากให้เด็กสาวที่รักเหมือนลูกต้องหลุดพ้นความสุขช่วงวัยใสนี้ไปก่อนที่จะสายเกินควร และเขาก็ไม่อยากผูกมัดลูกของพี่ชายและพี่สะใภ้ที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบกว่าปีก่อนให้มารับสภาพเป็นหัวหน้าครอบครัวทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวไม่นึกอยากจะเป็นนี้อีกต่อไปด้วยเช่นกัน

หวังว่าการตัดสินใจของเขาครั้งนี้คงจะถูกต้อง และถ้าโชคชะตาให้ทั้งสองเป็นคู่แท้สำหรับกันและกัน คงมีสักวันที่ทั้งคู่จะเรียนรู้คำว่ารักด้วยตัวของตนเอง

“โอเค… วันนี้เป็นวันเสาร์ ที่ว่าการอำเภอเปิดครึ่งวัน ถ้าทั้งสองคนอยากจะไปใช้บริการ... อาคิดว่าควรไปเสียตอนนี้นะ”

*****

กำลังรีไรท์คำผิดอีกรอบแล้วอัพให้โหลดที่เวปเมพในราคา 99 บาทจ้า....

ขอฝากซีรี่ย์ Red Roses มีทั้งหมด 3 เรื่องดังนี้จ้า.... และช่วงนี้มีโปรโมชั่นเรื่อง ทาสเสน่หา (ซีรี่ย์ Forever Love) ในราคา 69 บาท ตั้งแต่วันนี้ – 15 มิถุนายน 2559 นี้....

อะโนมีรวมเล่มซีรี่ย์ Red Roses ราคาปก 239 บาท พิมพ์จำนวนจำกัดตามยอดจองร้านออนไลน์ หากท่านใดสนใจรูปเล่มจองกับร้านดังต่อไปนี้ได้จ้า....

1. ร้านพี่ขวัญ https://www.facebook.com/booksforfun.net
2. ร้านพี่เอ๋ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002808495521
3. ร้านพี่จุ๋ม https://www.facebook.com/monta.sawangsuk
4. ร้านพี่หน่อย https://www.facebook.com/bestbooksmile.bestbooksmile
5. ร้านคุณพราว https://www.facebook.com/profile.php?id=100010489650855
6. ร้านพี่สุ https://www.facebook.com/booksyourlikeshop.morgana