กลับมา
-
เชียร์
มาทำอะไรแต่เช้าเนี้ย
-
เต้ย
ผมก็มารับคุณไง
-
เชียร์
ฉันไปเองได้
-
เต้ย
แต่ผมอยากไปส่งมากกว่า
-
เชียร์
แล้วไม่มีงานหรือไง
-
เต้ย
มีค่ะ
-
เต้ย
แต่สายๆ ไปส่งคุณเสร็จ
-
เต้ย
ผมก็จะไปทำงานต่อไง
-
เชียร์
ชอบลำบากหรือไง
-
เต้ย
ป่าว ผมชอบคุณ
-
หญิงสาวหน้าขึ้นสีทันที
-
เชียร์
ไอ้บ้า ไปได้แล้ว
-
หญิงสาวเรียกที่จะโมโห เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย
-
เต้ย
ครับ เชิญครับ
-
ชายหนุ่มเปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นไปนั่ง พร้อมปิดให้ และวิ่งไปฝั่งประตูคนขับ หญิงได้แต่มองตามชายหนุ่มด้วยความรู้สิ่งหลากหลาย
-
เชียร์
ขอบคุณนะที่มาส่ง
-
เต้ย
ครับ
-
เชียร์
เดินทางอย่างปลอดภัยนะ
-
เชียร์
ถึงแล้วบอกด้วย
-
เต้ย
โอเคครับ
-
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ขับรถออกไปทันที หญิงสาวจึงเดินเข้าไปยังบริษัท
-
ณิชา
เจ้เจ้
-
เชียร์
ว่าไง
-
ณิชา
มีคนมารอพบแนะ
-
เชียร์
ใครหรอ มาแต่เช้าเลย
-
ณิชา
เขาไม่บอกอ่ะ
-
ณิชา
เขาบอกแค่ว่าเจ้รู้จักเขาดี
-
เชียร์
แล้วตอนนี้อยู่ไหน
-
ณิชา
อยู่ห้องรับแขก
-
เชียร์
ออ โอเค
-
เชียร์
แล้วคนอื่นละ
-
ณิชา
เจ้ตูนยังไม่มา
-
ณิชา
ยัยพิมก็ไม่รู้เดินไปไหน สงสัยไปเข้าห้องน้ำล่ะมัง
-
เชียร์
โอเคงั้น เจ้ไปก่อนนะ
-
หลังจากคุยกับหญิงสาวรุ่นน้องเสร็จ หญิงสาวก็เดินตรงไปยังห้องรับแขกทันที เป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่ชายหนุ่มโทรมาพอ หญิงสาวจึงกดรับ
-
เชียร์
ถึงแล้วหรอ
-
เต้ย
ครับ
-
เต้ย
แล้วคุณทำไรอยู่
-
เชียร์
กำลัง.......
-
หญิงสาวกำลังจะเอ่ยตอบ แค่แขกคนนั้นก็เดินออกมาเรียกหญิงสาวทันที
-
ธัน
เชียร์!!!
-
เชียร์
นายแค่นี้ก่อนนะ
-
เต้ย
เดี๋ยว.....
-
ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมา ปลายสายก็หยุดไปทันที
-
เต้ย
นั้นมันเสียงผู้ชายนิ
-
เต้ย
เสียงใคร
-
ชายหนุ่มได้แค่คุ้นคิด และต่อสายกลับไปหาหญิงสาวอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะโทรหากี่สายหญิงสาวก็ไม่มีทีท่าจะรับ
-
เต้ย
สงสัยคงเป็นลูกค้ามั้ง
-
เต้ย
คิดมากไปได้นะเรา
-
เต้ย
คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ กลับไปสนใจกับบทละครทันที
-
เธอจำต้องตัดสายของชายหนุ่ม เพราะมีเสียงคนเอ่ยเรียก และเธอไม่คิดว่าจะเป็นเขา ทั้งที่พึงเจอกันเมื่อวาน แล้วทำไมเขาถึงมาโผล่ที่นี้อีก
-
ธัน
เชียร์
-
ธัน
สวัสดีครับ
-
เชียร์
ค่ะ
-
เชียร์
เธอเอ่ยตอบตามมารยาท
-
เชียร์
และตอนนี้เธอก็แน่ใจแล้วว่าเธอไม่ได้หลงเหลือ ความรู้สึกนั้นให้กับชายหนุ่มตรงหน้าแล้ว
-
เชียร์
แต่ที่เหลืออยู่คงมีแต่ความเกลียดละมั้ง
-
ธัน
ผมคิดถึงคุณนะ
-
ธัน
แล้วคุณคิดถึงผมไหม
-
เชียร์
เออ ขอโทษนะ
-
เชียร์
เราเคยสนิทกันขนาดนั้นเลยหรอ
-
ธัน
คุณลืมผมได้จริงหรอ
-
เชียร์
ใช่
-
เชียร์
ฉันไม่เคยจำได้เลยว่ารู้จักคุณ
-
ธัน
แต่คุณเคยรักผมมาก
-
ธัน
เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม
-
เชียร์
ตลกน่ะ
-
เชียร์
ที่กล้าพูดคำนั้นออกมา
-
เชียร์
คุณเดินออกไปจากชีวิตฉัน โดยไม่บอกฉันสักคำ
-
เชียร์
แล้ววันนี้จะเดินกลับเข้ามาอีกครั้งมันจะง่ายไปไหม
-
ธัน
ทำไมล่ะ
-
ธัน
เราเคยรักกันมาก
-
ธัน
และผมเชื่อว่า คุณยังรักผมอยู่
-
เชียร์
ฉันไม่เหลือความรู้แบบนั้นกับคนเลวๆแบบคุณหรอก
-
ธัน
ผมไม่เชื่อ
-
ธัน
คุณจะลืมผมได้ยังไง
-
ธัน
5555 ผมไม่เชื่อ
-
เชียร์
ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ
-
เชียร์
แต่จะบอกอะไรให้น่ะ
-
เชียร์
ว่าฉันไม่ได้รักคุณแล้ว
-
เชียร์
และตอนนี้ฉันก็มีแฟนใหม่แล้ว
-
เชียร์
และเราก็รักกันมาก
-
ธัน
ไอ้หน้าอ่อนนั้นหรอ
-
ธัน
ไม่เห็นมันจะสู่อะไรผมได้สักอย่างเลย
-
ธัน
ผมดีกว่ามันเป็นไหนๆ
-
เชียร์
แต่เขามีในสิ่งที่คุณไม่มี
-
เชียร์
แค่นี้พอไหม
-
เชียร์
ฉันขอตัว
-
ธัน
วันนี้ผมยอมให้คุณก็ได้
-
ธัน
แต่ผมไม่ยอมแพ้ไอ้หน้าจืดนั้นหรอออย
-
ธัน
คุณต้องเป็นของผม
-
ธัน
ส่วนคนอื่นมันไม่มีสิทธิ์
-
อ้าวแล้ว ทำไมไม่เข้าใจนะว่าแฟนเก่าก็คือคนที่เขาเลิกรักไปแล้ว แล้วทำไมนายนี้ถึงยังมั่นหน้าเหลือเกิน . .
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น