ใครเอ่ย
-
กัน
พวกมึง!!
-
หญิง
อะไรว่ะ
-
กัน
กูว่ารีบกลับบ้านได้แล้ว
-
นวล
อะไรของมึง
-
นวล
จะรีบกลับไปไหน
-
หญิง
นั้นสิว่ะ
-
หญิง
จะกลับอะไรเร็วจัง
-
หญิง
อีกอย่างก็ยังไม่มืด
-
นวล
นั้นสิ
-
กัน
แต่บ้านเราไม่ในอยู่ในเมืองนะ
-
กัน
กว่าจะถึงบ้าน
-
กัน
มืดพอดี
-
นวล
เออว่ะ
-
นวล
มามอไซด์ด้วย
-
นวล
แล้วยิ่งหน้าหนาวอีก
-
นวล
มืดเร็วด้วย
-
นวล
งั้นกลับเลยล่ะกัน
-
หญิง
ขับรถรอกันด้วยนะมึง
-
หญิง
มืดๆ
-
หญิง
แถวบ้านเขาเขายิ่งบอกว่ามี...
-
นวล
ห้ามพูด
-
หญิง
ก็กูกลัว
-
นวล
บอกว่าห้ามพูด
-
กัน
เงียบๆเถอะน่า
-
ทั้งหมดค่อยๆขับรถออกจากตัวเมือง
-
บรรยากาศสองข้างทางเริ่มปกคลุมไปด้วยความมืด
-
ถนนใหญ่ที่เคยเต็มไปด้วยรถ
-
ก็ค่อยมีรถนานๆทีจะวิ่งสวนทางหรือแซงไปที
-
ด้วยเป็นต่างจังหวัดที่ค่อนข้างห่างไกลจากตัวเมือง
-
ความเจริญที่เข้าไปยังไม่ถึง
-
กัน
ทำไมมืดจังว่ะ
-
กันบ่นในใจ ทั้งความกลัวเริ่มเข้ามาปกคลุมใจ เมื่อสองข้างทางเริ่มมืด
-
ไฟถนนก็เริ่มห่างไกลลิบหรือออกไปเรื่อยๆ
-
นวล
พวกมึง
-
นวล
ขับเร็วกว่านี้เถอะว่ะ
-
หญิง
รถกูเก่าแล้วว่ะ
-
หญิง
ขับเร็วไม่ได้
-
และทั้งก็ขับผ่านปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง
-
ถึงแม้จะมีไฟเปิด แต่ก็ให้ความรู้สึกกลัวมากกว่าอุ่นใจ
-
เสียงลมเริ่มดังขึ้น หวี้ดๆ ตามฤดูหนาว
-
เสียงไม้เสียดสีกัน คล้อยให้ความรู้สึกกลัวเพิ่มขึ้น
-
และในที่สุดทั้งหมดก็เดินทางถึงหมู่บ้าน และขับกับบ้านใครบ้านมัน
-
กัน
ถึงสักที
-
กันค่อยๆเอารถไปจอด
-
และรีบวิ่งเข้าบ้านไป
-
กัน
กลับมาแล้วจ้า
-
ยายแจ่ม
ทำมกลับมืดๆค่ำๆ
-
ยายแจ่ม
ไม่รู้หรือไงว่ามันอันตราย
-
ยายแจ่ม
ถนนบ้านเราก็ดีเสียที่ไหน
-
ยายแจ่ม
ขับรถค่ำๆ เกิดเป็นอะไรขึ้นมาทำยังไง
-
ยายแจ่ม
รถก็ไม่ค่อยวิ่งผ่าน
-
ตาแช่ม
เอาน่าแก
-
ตาแช่ม
ไหนๆลูกมันก็กลับมาแล้ว
-
ตาแช่ม
อย่าบ่นเลยนะ
-
ยายแจ่ม
ก็เพราะฉันเป็นห่วงมันหรอถึงได้บ่น
-
กัน
คราวหลังจะไม่กลับแล้วจ้า
-
ยายแจ่ม
งั้นไปหาข้าวมากินข้าวได้แล้วไป
-
กัน
จ้า
-
คิดได้ดังนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปยกข้าวมา
-
กัน
เห้ย!!!
-
กัน
หนูไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะ
-
กัน
อากาศเย็นจัง
-
ยายแจ่ม
จะเอาน้ำต้มไม่ล่ะ
-
กัน
ก็ดีนะจ๊ะ!!!
-
กัน
งั้นหนูไปซักผ้าก่อน
-
กัน
ลืมไปเลยพรุ่งนี้ไม่มีชุดใส่แล้ว
-
ยายแจ่ม
ไปๆ
-
ด้วยบ้านติดกับเขตวัด
-
และไม่มีรั้วกั้น มีเพียงลวดน้ำกั้นเอาไว้ เพื่อแบ่งเขตแดน
-
จากบ้านของเธอมองเขาไปทะลุลานวัดได้สบาย
-
มีต้นไม้เต็มไปหมด มีทั้งต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นมะม่วง มะกอกใหญ่ ต้นแสบง
-
ยื่งสร้างบรรยากาศให้ดูน่ากลัว วังเวงเขาไปอีก
-
มีแสงไฟจากถนนลิบลี่ส่องเข้าไปยังภายในวัด
-
กัน
รีบตากดีกว่า
-
กัน
หนาว
-
กัน
ง่วงๆ
-
กันหยิบผ้าขึ้นมาสบัดทีสองที และกำลังจะเอาผ้าไปตาก
-
แต่สายตาของเธอดันไปสดุดเข้ากับอะไรบ้างอย่าง
-
กัน
คงไม่มีอะไรมั้ง
-
กัน
สงสัยเราจะคิดไปเอง
-
เธอละความสนใจกับมาสนใจยังเสื้อผ้าชุดพละ
-
ด้วยปกติมักชอบใส่ชุดพละไปเรียนมากกว่าจะใส่ชุดนักเรียน
-
ด้วยสะดวกและง่ายต่อการสวมใส่
-
ถึงแม้โรงเรียนจะสั่งห้ามไม่ให้ใส่วันที่ไม่มีเรียนวิชาพละ
-
แต่ห้องของพวกกันต่างนัดกันใส่ทั้งห้อง
-
พรึบๆๆๆ
-
กันสบัดอีกครั้ง
-
และเช่นเคย
-
เหมือนสายตาของเธอจะไปปะทะเข้ากับอะไรบ้างอย่าง
-
ซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจ
-
และตอบไม่ได้ว่าใช่หรือไม่
-
เธอหยุดนิ่งการเคลื่อนไหว และเบ่งมองให้แน่ใจอีกครั้ง
-
และไม่รู้เพราะจินตนาการหรือ....
-
เซ็นส์กันแน่....
-
เธอพยายามเหมือนมองไม่เห็น
-
แต่ก็เหมือนจะวิ่งเข้ามาหาเธอ
-
พอเธอเพ่งกับไปกับมองไม่เห็น
-
เธอยืนมองนิ่งจนแน่ใจ และด้วยความกลัวเธอจึงวิ่งเข้าบ้านไปในทันที
-
กัน
อีพ่อ
-
กัน
อีพ่อ
-
ยายแจ่ม
มีอะไร
-
กัน
ไม่มีอะไร
-
กัน
หนูแค่จะให้พ่อไปยืนเป็นเพื่อน
-
กัน
จนกว่าหนูจะตากผ้าเสร็จ
-
กัน
แม่ไปปลุกให้หน่อยสิ
-
ด้วยความที่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ
-
คนแถวนี้จึงมักเข้านอนเร็ว
-
มีเพียงบ้านของกันที่ยังเปิดไฟอยู่
-
โฮ้งๆๆๆๆ
-
เสียงเห่าโหยหวนของสุนัข ต่างพร้อมใจกันเห่าห่อน
-
กัน
ทำไมต้องมาเห่าตอนนี้ด้วยว่ะ
-
กัน
คนจะตากผ้า
-
ยายแจ่ม
ตาแช่มๆ
-
ตาแช่ม
มีอะไรยัยแจ่ม
-
ตาแช่ม
คนจะนอน
-
ยายแจ่ม
พายัยหนูไปตากผ้าหน่อย
-
ยายแจ่ม
มันดึกแล้ว
-
ยายแจ่ม
มันไม่กล้าออกไปตากคนเดียว
-
ยายแจ่ม
แกช่วยพามันไปหน่อย
-
ตาแช่ม
แล้วแกล่ะ
-
ตาแช่ม
ทำไมไม่พามันไป
-
ยายแจ่ม
แกก็รู้นี้ว่าฉันขี้กลัว
-
ยายแจ่ม
แกนั้นแหละ
-
ยายแจ่ม
พามันไปหน่อย
-
ตาแช่ม
ไปๆ
-
ตาแช่ม
ทีหลังซักให้มันเร็วๆหน่อย
-
กัน
จ้าๆๆ
-
กัน
ทีหลังกลับถึงบ้านจะรีบซักเลย
-
กัน
ไม่ซักเวลานี้แล้วจ้า
-
กันเดินตามพ่อออกไปตากผ้า
-
กัน
พ่อ
-
ตาแช่ม
อืม
-
กัน
ห้ามเข้าบ้านก่อนนะ
-
กัน
ให้หนูตากผ้าเสร็จก่อน
-
ตาแช่ม
อิมๆๆๆ
-
กันรีบเอาผ้าขึ้นตาก
-
และไม่มองเข้าไปยังลานวัดเช่นเดิม
-
เธอรีบตากผ้าอย่างรวดเร็ว
-
กัน
เสร็จแล้วจ้า
-
ตาแช่ม
งั้นไปเข้าบ้าน
-
กัน
จ้า
-
กัน
เห้ยๆๆๆ
-
กันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
-
เธอไม่ได้เล่าเหตุการณ์ก่อนที่จะมาวิ่งตามพ่อไปยืนเป็นเพื้อน
-
กัน
ฉันเองก็ไม่แน่ใจ
-
กัน
แต่คิดว่าไม่น่าจะตาฟาด
-
กัน
และเธอเองก็ยืนมองตั้งนาน
-
กัน
และที่เธอเห็น...
-
กัน
คล้ายกับผู้หญิงผมยาว
-
กัน
เหมือนในละครเดะเลย
-
เหมือนผู้หญิงคนนั้นกำลังจะวิ่งเข้าหาเธอ
-
แต่วิ่งเข้ามาหาไม่ได้
-
กัน
ยิ่งพูดยิ่งขนลุก
-
กัน
ยืย
-
และช่วงนี้ยังเป็นช่วงทีเขาลือกัน
-
ลือกันว่า....
-
มี.......ๆๆๆๆ
-
ผีๆๆๆ แม่หม้าย
-
นั้นแหละที่ทำให้คนในหมู่บ้านรีบนอนแต่หัวค่ำ
-
และผู้ชายก็จะทาเล็บแดง
-
เป็นการแก้เคล็ด
-
และทำหุ่นไล่กาไว้หน้าบ้าน
-
ถ้าใครผ่านไปผ่านมาจะเห็นหุ่นไล่กาตั้งอยู่หน้าบ้านทุกบ้าน
-
ยายแจ่ม
ไปอาบน้ำได้แล้ว
-
ยายแจ่ม
น้ำเย็นหมดแล้ว
-
กัน
จ๊ะ!!!
-
กัน
แม่
-
ยายแจ่ม
อะไรอีก
-
กัน
ช่วยมายืนรอหนูหน้าห้องน้ำหน่อยสิ
-
ยายแจ่ม
ทำไม
-
กัน
หนูกลัว
-
ยายแจ่ม
แกนี้ยังไง
-
ยายแจ่ม
ห้องน้ำก็อยู่ในบ้าน
-
ยายแจ่ม
ไม่ได้อยู่นอกบ้านสักหน่อย
-
ยายแจ่ม
ยังจะกลัวอีก
-
กัน
ไม่รู้แหละ
-
กัน
ก็คนมันกลัวนี่
-
กัน
ยะแม่นะ
-
กัน
ช่วยไปยืนรอหนูหน่อยนะนะ
-
กัน
หนูอ่บแป๊บเดี่ยว
-
กัน
วิ่งผ่าน้ำเลยเอา
-
ยายแจ่ม
เอออ
-
ยายแจ่ม
ไปๆๆ
-
ยายแจ่ม
รีบอาบล่ะ
-
ยายแจ่ม
ฉันง่วงแล้ว
-
กัน
จ้า!!!
-
กันวิ่งผ่านน้ำดั่งว่า
-
กัน
เสร็จแล้วจ้า
-
ยายแจ่ม
นี้อาบแล้วเหรอ
-
กัน
จ้า
-
กัน
กันกลัวแม่รอนาน
-
กัน
ที่สำคัญมันหนาว
-
ยายแจ่ม
ไปๆ
-
ยายแจ่ม
ไปนอนได้แล้ว
-
ยายแจ่ม
พรุ่งนี้เดี๋ยวตื่นไม่มันรถนักเรียนอีก
-
กัน
หนูนอนด้วยได้ไหมอ่ะ
-
กัน
ก็มันหนาวนี้
-
ยายแจ่ม
น้องนอนเต็มหมดแล้ว
-
กัน
เบียดกันนิดหน่อยอุ่นดี
-
กัน
เนอะแม่เนอะ
-
ยายแจ่ม
ตามใจ
-
ยายแจ่ม
ปิดไฟด้วย
-
กัน
จ้า
-
กันลืมวิ่งไปปิดไฟ และวิ่งกับมาล้มตัวลงนอนอีกฝั่ง
-
และภาพนั้นก็กลับเข้ามาให้ห้วงความคิด
-
......และกันก็หลับไป 😴😴😴
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()