ร่างบางสะดุ้งขึ้นก่อนจะเด้งตัวขึ้นนั่ง

ร่างเล็กชะงักก่อนจะมองไปรอบๆห้อง

ร่างเล็กพูดถึงบ้านของคนกลุ่มหนึ่งที่เธอมานั่งเล่นที่นี่บ่อยกับน้องเล็กของกลุ่ม

มือบางกุมไปที่หน้าท้องด้วยความเจ็บปวดระหว่างขา

ร่างเล็กรีบเด้งตัวออกจากเตียงทันที

บนเตียงขาวปรากฎรอยเปื้อนเลือดแล้วน้ำสีขุ่นมากมาย

ร่างเล็กรีบวิ่งไปหยิบเม็ดยาทันทีที่เห็นบนหัวเตียง

ร่างเล็กก้มลงมองเสื้อตัวใหญ่ที่ตนใส่อยู่

ฉันแหกปากร้องสุดเสียงเพื่อเป็นการเปิด

ปัง!!!!

เสียงหัวเราะแหยๆของใครบางคนดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกมาจากที่ไหนซักแห่ง ก่อนที่เหลือจะค่อยๆทยอยกันออกมา

ร่างเล็กมองหน้าของบังชานที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าของบ้านเขม็ง

ฉันเขม่นใส่เขา

ร่างเล็กกำมือแน่นก่อนจะหลุบตามองพื้น

ดวงตาสวยสั่นระริก ก่อนที่น้ำตาจะทะลักออกมาจากดวงตาคู่สวย

สั่นไปหมดแล้ว

ร่างเล็กคิดในใจ

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ

ร่างเล็กเข่าทรุดล้มลง แข้งขาไร้เรี่ยวแรง

เธอไม่อยากรับรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ก็อยากฟังคำอธิบาย

ร่างสูงของน้องเล็กเดินเข้ามาใกล้คุณเรื่อยก่อนจะโอบกอดคุณในอ้อมแขนด้วยความอ่อนโยน

ร่างเล็กรีบเอาแขนซ้ายของตัวเองปิดหน้าทันที

เธอไม่อยากมองหน้าใครทั้งนั้น

เธอผิดหวัง

ร่างสูงอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทันที

พูดง่ายๆคือได้กันหมดแล้วนั่นแหละ

ฮยอนจินพูดก่อนจะเข้ามากอดปลอบร่างเล็ก

ร่างเล็กเหลือกสายตาให้คนที่เหลือที่จะเดินเข้ามาจนชะงัก

อ่ะๆ เผื่อใครยังไม่เข้าใจนะคะ

เดี๋ยว(ชื่อคุณ)คนสวยจะอธิบายความสัมพันธ์ของพวกเรา10คนให้ฟังนะคะ

กลุ่มของพวกเค้าชื่อStray Kids

แก็งค์นี้ตามจีบฉันมาหลายเดือนแล้ว

จนกระทั่งยัยลลินัดฉันไปดื่มที่ผับเมื่อวาน

และมันนัดพวกนี้ไว้ ให้มารับฉัน

ว้อยยยยยยยย

และเรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ

แต่พวกเขาก็รวยใช่ได้

มีคฤหาสน์ที่หุ้นกันสร้างชื่อว่าStray Houseที่ฉันพูดไปตอนแรก และเขาสร้างห้องรับรองให้ฉันด้วย

ผลั่ก!

ร่างเล็กผลักฮยอนจินออกก่อนจะ...

ผลั่ก! ตุ้บ!

ฉันลุกขึ้นก่อนจะดันไอเอ็นลงบนโซฟา

แล้วลงไปนั่งบนตักน้อง กอดคอน้องก่อนจะใช้แก้มถูแก้มน้อง ท่ามกลางความตะลึงของทุกคน

ฉันพูดพลางเล่นผมไอเอ็นในขณะที่คนอื่นๆถอยหลังไปนั่งที่เดิมช้าๆ

ฉันลุกขึ้นก่อนจะดึงมือของไอเอ็น

หลังจากนั้นไม่นาน

ฉันก็กล่อมไอเอ็นจนหลับ

ฉันเดินออกมานอกห้องให้เบามากที่สุด

ฉันค่อยๆย่องไปที่ประตูเรื่อยๆ

ฉันสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงของฮัน

ฉันรีบเปิดประตูก่อนจะวิ่งออกไปลงบันไดทันที

และแน่นอนตามด้วยร่างของฮันที่วิ่งตามฉันอยู่

ฉันรีบวิ่งออกมาที่นอกบ้านอย่างเร็ว

โชคดีสินะ แท็กซี่ผ่านมาพอดีโอ้ย

ฉันรีบขึ้นแท็กซี่

คอนโดคุณ

ก๊อกๆ

ฉันมองที่ตาแมวก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นยัยลลิ

แอ๊ดดดดด

ชาน:(ชื่อคุณ)เปิดให้พี่หน่อยยยย

ฉันพูดอย่างตัดพ้อ ความในใจอะไรซักอย่างทำให้ฉันร้องไห้ออกมา

ฉันหันไปมองหน้าเขาก่อนจะ...พุ่งเข้ากลางตัวของเขาก่อนจะใช้แขนอีกข้างรัดคือเขาก่อนจะดึงตัวเขาลงนอนทับฉัน

ฉันพูดพลางรัดคอเขาให้แน่นขึ้น

ด้วยสิ่งที่ฉันแสดงออกมาทำเอาคนที่เหลือถอยหนีกันเลยทีเดียว

ฉันปล่อยเขาก่อนจะลุกขึ้นยืน โดยที่เจ้าตัวยังนั่งตะลึงอยู่ที่พื้น

Stray House

อยู่ๆภาพบางอย่างก็ปารกฎขึ้นมาในหัว

ฉันจับที่จมูกซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยเลือดกำเดาทั้ง2ข้าง

เปล่าหรอก

ไม่ได้ตกใจเพราะกำเดาไหลนะ

แต่ยังฟินแพ็คพี่ชานอยู่ หุหุ-,,-

พี่ชานเข้ามาจับแก้มฉัน

และแน่นอนว่าคนตรงหน้าฉันคือพี่ชานทำให้ฉันนึกถึงภาพนั้นหนักกว่าเดิม

โอ๊ย ฟินไม่ไหวแล้วแม่

ฉันดึงมือเขาออกก่อนจะไปหยิบทิชชู่มายัดใส่รูจมูกทั้ง2ข้าง

พอพูดจบภาพก็เข้ามาอีก ทำให้ทิชชู่แดงทั้งผืน

นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันได้ยิน

ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไป

ฉันครางในลำคอเบาๆก่อนจะพลิกตัวไปกอดใครบางคนข้างๆด้วยความเคยชินจากการติดหมอนข้าง

ฉันหันไปกอดร่างสูงของใครบางคนที่กำยำมากๆ

ฉันหันไปกอดเขา และเขาก็รับกอดฉันอย่างเต็มใจ

แต่ว่า...

ใครกัน?

ฉันเบิกตาโพลงทันทีที่เริ่มรู้ตัว

และฉันก็พึ่งสังเกตว่า เขาไม่ได้ใส่เสื้อ...

ฉันเงยหน้ามองหน้าเขา

ฉันรีบซุกหน้าอกอีกฝ่ายทันที

ฉันพลิกตัวไปนอนคร่อมเขา

ฉันไม่รอเขาตอบอะไรทั้งนั้นก่อนจะเอาหน้าซุกกับซิกแพ็คของเขา

พี่ชานดันตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะยกตัวฉันขึ้นไปนั่งบนตักของเขา

ฉันมองข้ามหัวของเขาไปที่หัวเตียง

ฉันชะงักทันที่ที่เลื่อนสายตาไปมองพี่ชานที่ตอนนี้หน้าเขาอยู่ต่ำกว่าฉัน

เราสบตากัน ก่อนที่ทั้งห้องจะเงียบลง

สายตาของเขา

มันดูจริงจัง แพรวพราว และมีเสน่ห์เอามากๆ

เหมือนมีอะไรดึงดูดซักอย่างทำให้หน้าของฉันค่อยๆเลื่อนเข้าไปหาหน้าของเขา

ซึ่งเขาเองก็เงยหน้ารับอยู่แล้ว

ฉันก้มหน้าลงจนปากของเราประกบกัน

เขากอดเอวฉันไว้หลวมๆ ซึ่งฉันก็กอดคอเขาไว้หลวมๆเช่นกัน

ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้กันนะ

ฉันถอนริมฝีปากออกเมื่อเริ่มรู้สึกขาดอากาศ

เขายิ้มร้ายก่อนจะพุ่งเข้าประกบปากฉันอีกรอบ

ฉันเบิกตาโพลงทันทีที่ได้ยินเสียงของฮาน ก่อนจะรีบถอยหน้าออกมาจากพี่ชาน

ฉันก้มหน้าซุกไหล่พี่ชาน

เสียงโวยวายของฮานทำให้ฮยอนจินเข้ามาในห้องอีกคน

ปัง!

เขาพูดก่อนจะลุกจากเตียงไปหยิบเสื้อในตู้ใส่

ฉันอ้าแขนรอ

พี่ชานอุ้มฉันในท่าอุ้มแตงขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป

TBC