ไม่เป็นไรเลย

ฉันเต็มใจนะ

ตอนเย็นให้ฉันมารับป่ะ

งั้นตอนเย็นเจอกันนะ

บ๊ายบาย

หือ..

โฮซอก

จะบ้าเหรอไม่ใช่ซะหน่อย

ก็เขาอยากมาส่งเองนี่

หรือฉันปฏิเสธยังไงเขาก็หาข้ออ้างมาส่งฉันจนได้แหละ

หมอมินก็เป็นหรอ

ล่าสุดฉันเห็นแกไปที่โรงพยาบาลเองเลยไม่ใช่หรอ

น่ะ

ไปทำอะไร

จะตรวจไปเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน

ก็ยอมรับมาว่าแกไปหาหมอมินใช่ไหม

ก็ยังรักเขาอยู่ใช่ไหม

มันก็จริง

ขอบคุณนะ ที่มาเล่นให้

เรานี่น่ารักจริงๆเลย

จ้าาาา

พ่อคุณ

เหนื่อยไหม

เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำให้

ไอ้เด็กนี่....

จริงๆเลยนะเราน่ะ

หือ...

พี่ยุนกิ

โอ๊ยพี่ยุนกิ

ปล่อยออม

ออมเจ็บ....

ไม่เป็นไรหรอก

ว่าแต่พี่มีอะไรคะ

ไอ้นั่น ???

น้องเขาชื่อซานฮา ไม่ได้ชื่อไอ้นั่นซะหน่อย

ออมพูดความจริงไม่ได้กวนซะหน่อย

หือ..

พี่ยุนกิ

เป็นอะไรของพี่เนี่ย

แล้วกอดออมทำไม

นั่นน่ะสิ

อุ่นจัง

อืม

ค่าาา

ยิ้มอะไรจ๊ะตัวเล็ก

น้ารินถามอะไรหนูหน่อยได้ไหมคะ

น้าวีถามถึงน้ารินบ่อยไหมคะ

รักสิ

รักมากด้วย

แต่มันคงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วแหละ

ไม่มีอะไรหรอกค่ะ

หือ...

🙂

ชิ...

อะไร

ทำตัวเป็นเด็กไปได้

หือ...

ไปกันเถอะ

ขอบคุณนะคะ

อย่าเรียกว่าใช้เลยดีกว่าค่ะ

เรียกว่าช่วยดีกว่า

หือ...

ขอโทษทำไมคะ

คุณเองก็คิดถึงเขาอยู่หรอคะ

นั่นไง

คุณคิดถึงเขาจริงๆด้วย

ขอโทษทำไมคะ

คุณผิดอะไรหรอ

เขาเองก็คิดถึงคุณนะ

เขาอยู่ในรถน่ะค่ะ

ให้ฉันไปเรียกให้ไหมคะ

อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ

ฉันใจคอไม่ดีเลยนะ

กลัวว่าจะเป็นต้นเหตุทำให้พวกคุณสองคนทะเลาะกัน จนถึงวันนี้

คุณซินบี

จองกุก

เมื่อกี้ซินบีถามหานายด้วย

ก็จริงน่ะสิ

จะได้จอดให้ฉันลงตรงนี้ก็ได้

ฉันมีธุระอ่ะ

ไม่ต้อง

ฉันนั่งแท็กซี่กลับได้

อืม

จ้า

มาอัพให้แล้วนะ

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

อย่าลืมกระทืบไลค์

แล้วก็ Comment ให้ไรท์ ด้วยนะคะ

บ๊ายบายค่ะ