มันคงถึงเวลาเเล้วจริงๆ

ที่เศรษฐีสมัยนี้จะต้องยอมรับว่า...

"เงิน"ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต

แล้วมันก็ไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้จริงๆ

โดยเฉพาะวันที่เราจากโลกนี้ไปแล้ว

เราก็มันไปด้วย...

ไม่ได้!!!!

.......

.

@Five stars restaurant

แล้วฉันก็นั่งลงร่วมโต๊ะอาหารกับเขา

แล้วมองอาหารตรงหน้าสลับกับหน้าเขาไปพลางๆ

แล้วฉันก็ตักอาหารทานไปพลาง

ฉันวางช้อนส้อมลงอย่างช้าๆ

ก่อนจะละสายตาจากอาหารตรงหน้าขึ้นมามองเขา

บอกฉันที...

ฉันกำลังจะเสียเขาไป...จริงๆใช่มั้ย

ไม่เอานะ...ไม่เอาเเบบนี้

สายตาชินชาแบบนั้น...

คืออะไร...?

นายจะไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ

' ในโลกนี้ไม่มีใครหรอกนะ ที่ดีกว่าเธอ สวยกว่าเธอ น่ารักกว่าเธอ '

'แล้วก็ทำให้ฉันรักได้มากเท่าเธอ'

มันทำให้ฉันย้อนกลับไปคิดถึงอดีต

ที่กำลังจะหายไป

น้ำตาบ้า...มาไหลอะไรตอนนี้

ฉันยกมือขึ้นปาดน้ำตาของตัวเองที่คลออยู่ที่แก้ม...

เค้าเลื่อนมือมาจับมือฉันไว้

ลาก่อน...

ทุกอย่างของฉัน

.

. . . . .

.

@Night Club

-VIP ROOM-

นี่คือจุดจบของฉันในวันนี้ใช่มั้ยเนี่ย

น่าสมเพชชะมัด

คงจะพาดหัวข่าวได้ว่า

'คุณหนูเงินล้านถูกแฟนบอกเลิกเฮิร์ดจัดเมาเละคาผับ'

'เอี้ยด...!!'

ฉันค่อยๆเดินตรงไปนั่งที่โซฟาอย่างช้าๆ

ฉันรับแก้วไวน์จากพี่เพิร์ธมาไว้ในมือ

แล้วบีมก็นั่งลงบนโซฟาข้างๆฉัน

ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาฟังอย่างตั้งใจ

เเล้วฉันก็ขยับเข้าไปกอดมัน

แล้วซบลงเข้าที่ไหล่มัน

มันเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างปลอบใจ

ฉันไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน

ฉันรู้สึกอุ่นใจทุกครั้ง

รู้สึกปลอดภัยทุกที

ที่อยู่กับเพื่อนคนนี้

ไม่ว่าการกระทำจะสื่อว่าอะไร

สถานะของเราก็ไม่หายไปจากคำว่าเพื่อนแน่นอน

แฟรี่...นี่แหละแฟนเพื่อน

อย่าเรียกแฟนเลยดีกว่า

มันดูซอฟเกินไปอ่ะ

เรียกเมียน่าจะเหมาะที่สุด

ฉันคลายกอดจากบีม

เเล้วขยับออกมานิดหน่อย

มันเรียกว่าที่สามีด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

ก่อนจะนั่งลงบนตักของบีม

พร้อมกับมือไม้ที่อยู่ไม่ค่อยจะนิ่งสักเท่าไหร่

อุตส่าห์เว้นที่บนเก้าอี้ไว้ให้นั่ง

เสือกนั่งตักผัวซะงั้น

เอาจริงป่ะ...

เหมือนพ่อลูกคุยกันน่ะ

ไอ้บีมเริ่มยกมือขึ้นมาจัดผมหน้าม้าของแฟรี่ให้เข้าทรง

เขินกันเข้าไปสิ..

แล้วไอ้บีมมันก็เริ่มมองมาที่ฉัน

อย่างรู้ว่าควรทำไง

เเล้วแฟรี่ก็กดริมฝีปากลงที่แก้มของบีมสักทีหนึ่ง

ก่อนจะเดินออกไป

พี่เพิร์์ธยื่นแก้วเหล้ามาให้ฉัน

แล้วพี่เพิร์ธก็เดินจากไป

แล้วมันก็กลับมานั่งลงบนตักบีมอีกครั้งหนึ่ง

ก่อนจะป้อนไวน์เข้าปากอีกฝ่ายอย่างเอาใจ

น่ะสุดท้่ายนางก็กลับไปอ้อนผู้

แฟรี่ตีไปที่เเขนบีมอย่างเเรง

เอาเเล้ว...มือเธอนี่อยู่ไม่เคยนิ่งเลยจริงๆ

เเล้วทั้งสองก็จับมือกันเดินออกไป

'ติ๊ด!!!'

ฉันเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มารับสาย

นี่มันอะไรกัน..

หรือว่ามันคือวันแห่งการสูญเสีย

มีอะไรแย่ไปกว่านี้มั้ย

จะมีอะไรอีกมั้ย..

.......

.

. . . . .

.

@Hospital

พี่รุจเอื้อมมือมาโอบไหล่ของฉัน

ฉันเดินออกมาจากห้องนิรมัย

เเล้วเดินตรงไปนั่งที่โซฟา

จะให้ฉันบอกว่าฉันอยู่ที่ผับหรอ

ฉันพูดแบบนี้ได้หรอ

แล้วพี่รุจก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินมายีหัวฉัน

พี่รุจตบลงที่บ่าผู้ชายคนนั้นทีหนึ่งก่อนจะเดินผ่านไป

ฉันหันหน้าไปมองเค้าที่นั่งลงกับเก้าอี้ตรงข้าม

ก่อนจะกวาดสายตาไปอีกทาง

เขายื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน..

ฉันถึงกับต้องหันหน้ากลับมา...

เมื่อผ้าเช็ดสัมผัสลงบนแก้มของฉันด้วยความเบามือ

เป็นช่วงเดียวกันกับที่ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าตัว

อะไรกัน..

แววตานั่น...

ฉันหันหน้าหนีไปอีกทาง

แล้วทุกอย่าง...มันก็ดับวูบไป

.....

.

. . . . .

.

แถมให้

@Condo

เสียงครางในลำคอของผู้หญิงตรงหน้าร้องดังขึ้น

เมื่อริมฝีปากของเธอโดนบดเบียดจนเเทบจะถูกกลืนกิน

มือของผมเริ่มไล่ไปตามร่างเล็กของเธอผ่านเสื้อผ้าที่ปิดบังร่างกายเธออยู่

ผมเริ่มขยับใบหน้าของตัวเองลงมาซุกไซ้บริเวณคอของเธอ

กลิ่นหอมอ่อนๆของเธอทำให้ผมเเทบคลั่ง

ผมจับเเขนของเธอขึ้นมาก่อนจะพรหมจูบไปทั่ว

ผมมองเข้าไปที่เเววตาเธออย่างมีเลศนัย

ผมจูบลงที่ริมฝีปากเธอซ้ำๆ

'ติ๊ดๆๆๆๆ'

ผมหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียงขึ้นมารับสาย

แล้วผมก็วางสายไป...

ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

เธอค่อยๆขยับเข้ามาก่อนที่จะจูบลงที่คอของผม

แต่ผมกลับดันตัวเธอออกไป

ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย

เเล้วเธอก็ลงมาจากเตียงก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายของเธอ

ผมเดินเข้าไปใกล้เธอจนร่างของเราเเทบชิดกัน

ก่อนจะใช้มือสางผมของเธอให้เรียบร้อย

....

✧✦✧✦✧✦✧✦✧✦✧✦✧

.

.

.

.

.

-To Be Continue-