แม่หญิงผกายแก้ว มิได้เจอนานตอนนี้งามขึ้นเป็นกองเลยหนา เป็นอย่างไรบ้างฤๅเจ้า

อืม..ข้าสบายดี

หึ อีปริกนี่ช่างไม่รู้หน้าที่เสียจริง

ประทานโทษเจ้าค่ะ

หึ เจ้าค่ะ!

โตขึ้นเป็นกองแล้วหนาออเจ้า

ก็คงเป็นเด็กละอ่อนที่งามที่สุดในอโยธยา

หึ กูจักอ้วก!

เจ้าว่ากระไรนะ!

ช่างประไร ข้ารู้สมญานามไอพระยาผู้นั้น เสือสมชื่อเจ้าชู้ไปทั่ว ข้ากลัวพี่จักไปหลงคารมมัน

นั่นประลัย อย่าร้องหนา หากมันช้ำก็ถอยออกมา อย่าเชื่อหัวใจให้มาก/กอด

ข้ารักพี่หนา

จักให้แต่งฤกษ์ไหนดีฤๅ

ข้าอยากให้แต่งเสียพรุ่งนี้แต่มันมิใช่ฤกษ์ ข้าอยากได้แม่ผกายแก้วไปที่บ้านยิ่งนัก บ้านคงจักสดใสน่าดู

ถ่อมตัวเสียจริงหนาแม่ แลมิเหมือนน้องสาว ที่หยาบกระด้าง!

นี่!

หึ ข้าก็มีปากหนาท่านพี่

เอ่อ..งั้นข้าลาแล้วหนา ส่วนฤกษ์ก็เป็นเดือนหน้านี่แล พรุ่งนี้ข้าจักให้บ่าวมารับแม่หญิงผกายแก้วไปอยู่ด้วยเสีย

มิเร็วไปฤๅ

อาจจะเร็วไปแต่ข้าอยากดูแลนางอยากใกล้ชิดนาง ข้าขอหนาแม่ท่าน

งั้นข้าจักไปอยู่ด้วย

อืม ได้

ท่านพ่อ!

กระไร

ข้ามิ...

ข้าลาแล้วหนา

ไปพ่อเสือ!!

ต..ต..แต่

หึ ฝากไว้ก่อนเถิดหนา

ไม่รับฝากเพราะไม่มีคืนโว้ย ฮ่าฮ่า

แม่ผกายนภา!

สามหาวนัก

ข้าจักจับเจ้าไปโบยเสีย

โบยข้าเลย ข้ามิกลัว แลข้ามิอยากให้พี่ข้าแต่งงานกับคนบ้านนั้น

บร้ะ! เอ็งนี่

แม่ท่านกล้าเรียกข้าว่าเอ็งรึ

แล้วเจ้าใหญ่มาจากไหนถึงจักเรียกมิได้

หึ!

งี้แหละน๊า อยู่กับพี่ พี่ตามใจจนตัวสถุน

หลบกูอีปริก!

กูจักเข้าหอนอนกูไม่อยากอยู่แถวนี้ รำคาญ!

นี่แม่ผกายแก้ว

เจ้ากลับหอนอนเจ้าไปเก็บเสื้อผ้าแลไปช่วยน้องเก็บด้วย ไปอยู่นั่นอย่าตามใจน้องมากหนา

ให้น้องทำตัวดีๆอย่าไปรังแกบ่าวที่เรือนนู้นด้วย

หึ ก็พอๆกับเจ้ามิใช่ฤๅ

ก็เอามาเผื่อแม่ผกายแก้วโดนเมียบ่าวของเจ้ารังแกอย่างไรเล่า

ทำยังกับเอ็งอยู่เรือนตลอดเวลา แล้วแม่ผกายแก้วมิสู้คน เจ้าเองก็รู้

เลิกได้แล้วหนา นิสัยเจ้าชู้ เอ็งรักแม่หญิงให้มากๆ นำนางมาตบแต่งแล้ว

หึ ก็แล้วแต่เจ้า

เจ้าค่ะ

พูดยังไม่ทันขาดคำ!

ขอรับท่าน

ไปเถิดลูกรักดูแลน้องให้ดีๆด้วยหนา

อย่าไปก่อเรื่องล่ะเข้าใจไหมแม่ผกายนภา

มิแน่เจ้าค่ะหากมีคนมารังแกพี่ข้า

ดีมากแม่ผกายนภาใครรังแกพี่เจ้าจัดการมันเลยหนา

ให้ท้ายเยี่ยงนี้ไงเล่าลูกจึงมีกริยาห้าวหาญเทียมชาย

งั้นข้าจักไปใส่โจงกระเบนแลเอาชุดท่านพ่อมาใส่จักได้เป็นชาย ดีฤๅไม่ท่านแม่

5555

หึ!!

ไปเถิดขอรับเกียมเรือไว้แล้ว

ลงเรือดีๆระวังตกหนาแม่ผกายแก้ว

จับมือพี่ดีกว่า/ยื่นมือ

หึ!

/ยื่นมือ

กระไร

จักขึ้นฤๅไม่

ขึ้น

หึหึ

ข้าคงจักต้องล้างมือหลายน้ำ

/จับมือดึงลงน้ำ

ฮ่าฮ่า สาแก่ใจข้ายิ่ง

ข้าก็ผลักเขาลงไปอย่างไรเล่า

นี่ ในถานะที่ข้าเป็นเจ้าของเรือนข้าจักสั่งโบยเจ้า

ก็แล้วแต่/ยักไหล่ทีนึงแลเดินขึ้นเรือน

นี่มึง!

ท่าน!! เป็นอย่างไรบ้าง/เบียดแม่หญิงผกายแก้วออกแล้วจับแขนแทน

มิเป็นไร

ปล่อยข้า

เจ้าค่ะ

แม่หญิงผกายแก้ว เดี๋ยวข้าพาไปเดินรอบบ้านหนา

เอ่อ จริงด้วย

น้องไปช่วยพี่เปลี่ยนได้ฤๅไม่

แค่ช่วยเช็ดตัวหนา

นะ/มองอ้อน

/นั่งมองตาแป๋ว

ไอจ้อย!

ผสมจริงๆหนามึง

ไป!ไปไหนก็ไป

ขอรับ/ยิ้มกว้าง

อยู่ในเตียบกงนั้นแล

มิเป็นไร

ใช่

พี่ทิ้งมิลง แม้มันจักเก่า

แม่หญิง/เชยคาง

พี่รักน้องมากหนา

พี่ขอกอดเจ้าได้ฤๅไม่

อื้ม

/ลูบหัว

ตัวของพี่ มีใจ ให้สาวหนึ่ง สาวสวยซึ้ง ตรึงใจ ให้เจิดแจ่ม ดูสำรวย สวยใส วัยแรกแย้ม ช่างแฉล้ม แช่มช้อย ร้อยคนแล

ใช่ ข้าแต่งให้เจ้าแต่เพียงผู้เดียว

/จุ๊บไหล่

/ค่อยๆปลดสไบ

พ..พ..พี่ขอโทษ

หึ มึงแย่งความสนใจจากคุณพี่กูไป

กูมิยอมมึงแน่เเลยังเล่นตัวอีก

กูจักแก้แค้นให้มึงอยู่ที่นี่มิได้เลยเชียว

เอื้อยมึงไปเรียกแม่หญิงทั้ง2มาทานข้าวแลเอาข้าวมาจัดวางให้เรียบร้อยด้วย

เจ้าค่ะ

พระเพทให้มาตามเจ้าค่ะ/มองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ใยมึงมองพี่กูด้วยสายตาเช่นนั้น

ข้ามิได้มองหนาใยใส่ร้ายข้าเล่า

หึ มึงคงเป็นเมียบ่าวสินะ

เจ้าค่ะ../ก้มหน้า

เจียมตัวไว้บ้างหนา กูรู้ว่ามึงคิดการชั่วใดกับพี่กู กูกินข้าวมิได้กินหญ้ากินดินเฉกเช่นมึง/กระซิบข้างหู

ฝากไว้เถิดหนากูจักเอาคืนทั้งพี่ทั้งน้อง

วันนี้พระยาขุนทองมากินข้าวด้วยหนา

เกลอพี่เองหนา

ข้าไหว้ขอรับ

เชิญหนาพ่อขุนทอง

ขอรับ

เป็นอย่างไรบ้างสหาย

ก็ดี ว่าแต่../มองแม่ผกายแก้ว

นี่เมียข้าเอง

หือออ ข้ามิอยู่นานตบแต่งกันเมื่อใดฤๅ

ยังไม่ตบแต่งหนา พ่อเสือรีบไปหน่อย

แหม่ะออกตัวแรงถึงขั้นรับมาอยู่เรือนเลยฤๅ ว่าแต่แม่หญิงผู้นี้หน้าคุ้นๆหนา

อ่อ แม่หญิงผกายแก้วนั่นแล

ว่าแล้ว งามมิเปลี่ยนทั้งกริยาวาจาเลยหนา

ท่านพี่ขุนทองลืมข้าแล้วฤๅ

น้องผกายนภา พี่มิเคยลืมน้องหนาขอโทษที่มิได้ทักทาย สบายดีฤๅ งามเหมือนเดิมเลยหนา☺️

งามตรงไหนวะ/พรึมพรำพร้อมจิบน้ำเบาๆ

สบายดีเจ้าค่ะแต่ช่วงนี้มิค่อยสบายใจ เพราะใกล้สิ่งที่มันมิดีบ่อย

เจ้าหมายถึงข้าฤๅ!

ข้ามิได้เอ่ยชื่อสักหน่อยใยร้อนตัวจัง

ข้าลาหนา พระเพท พ่อเสือ

เดี๋ยวกระผมไปส่งขอรับ

ขอบใจ

พี่ขุนทองนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลยหนา ว่าไหมพี่ผกายแก้ว

ใครจักเรียบร้อยเหมือนพี่เล่า

ผิดกับบางคน

คนในเรือนนี้แล

หึหึ!

แม่ผกายแก้ว

ข้าอยากให้เจ้าไปเฝ้าพ่อเสือในหอนอนหน่อย

ด้วยเหตุอันใดฤๅ

ใยต้องให้พี่ข้าไป

ฟังก่อนเถิดแม่

เจ้าค่ะ

พ่อเสือเป็นไข้เพราะตกน้ำหนา

ไม่ต้องก็ได้เจ้าค่ะข้าจักไปเฝ้าแทนแม่หญิงจักเหนื่อยเอา

อย่าเสือกอีเอื้อย ผัวเมียเขาจะเฝ้ากัน มึงอย่าไปเป็นก้างขว้างคอเมื่อก่อนพระยาอาจจักพึ่งมึงแต่ตอนนี้มิใช่ มึงก็อยู่ส่วนมึงอย่าผสมโรงให้มาก

พี่จักพูดดีกับมันไปใย

หึ!

แล้วพี่จักรู้ว่าน้องคนนี้พูดถูกทุกอย่าง

มิเป็นไรดอกหนา

ไอจ้อย ออกไปก่อน

ขอรับ

แล้วเจ้าจักนอนไหน

ขึ้นมานอนกับพี่หนา พี่สัญญาว่าจักไม่ทำกระไรนอกจากกอด

พี่สาบานเลย

แต่ขอเพียงหอมกอดเพียงเท่านั้น

ได้ พี่จักยอม

/กระดกยา

เพลาบ่ายนั่นแลแต่แปบเดียวเท่านั้น ข้าจักรีบกลับมาดูเมียของข้า

/จุ๊บแก้ม

หัวใจพี่มีเพียงน้องหนา/กระซิบข้างหู

อื้ม

/กอด

ตัวเจ้าหอมยิ่งนัก/จุ๊บหลัง

ข้ามิให้ใครกอดแล้วหนา เจ้าเป็นเพียงของข้าผู้เดียว

ตามวิสัยชายหนา แต่หากพี่มีน้องแล้วพี่จักไม่แลหญิงใด

/จูบหน้าผากเบาๆ

จริงอยู่แล้ว

/จุ๊บปาก

อื้ม ราตรีสวัสดิ์หนาออเจ้า