แบมแบม

วันนี้เป็นแรกของการเปิดภาคเรียนครับ ผมแบมแบมลูกครึ่งไทย-เกาหลีส่วนผู้ชายที่กำลังขับรถอยู่คือพี่เจบี เป็นพี่ชายแท้ๆของผมเองครับ

และผู้หญิงที่ดูสวยหวานตัวบาง นั่งอยู่ที่เบาะหลังมันชื่อลิซ่าเป็นลูกพี่ลูกน้องผมที่อายุเท่ากับผม

ลักษณะภายนอกของลิซ่ามันดูน่ารักน่าทะนุถนอมแต่จริงๆแล้วมันคืออิมนุษย์ผู้หญิงบ้าพลังที่ล้มควายด้วยมือเปล่ามาแล้วครับ

พี่เจบีกำลังขับรถไปส่งพวกเรา แบบที่พี่มักทำเป็นประจำทุกครั้งที่พี่สามารถทำได้ เพราะพี่เจบีไม่ค่อยไว้ใจให้ใครมาส่งหรือมารับผม

พี่เจบีบอกกลัวคนพวกนั้นจะคิดไม่ซื่อกับผมเพราะพี่หวงผมมาก พี่บอกผมไม่เหมือนลิซ่าที่มีพลังดุจช้างสาร

เจบี

ผมชื่อเจบีครับ ผมเป็นพี่ชายหรือตัวเล็กที่ผมเรียกนั่นแหละครับ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่เกาหลี เพราะผมเรียนจบแล้วป๊าเลยให้ผมมาดูแลธุรกิจของบ้านเราที่เกาหลี

ตัวเล็กเลยร้องตามผมมาอยู่ที่นี่เพราะน้องติดผมมาก เลยไม่อยากแยกกับผม และผมเองก็รักน้องมากเช่นกัน

ผมจะโมโหและอาละวาดทุกครั้งที่มีใครมาแกล้งตัวเล็กของผม และส่วนใหญ่ผมจะอยู่ดูแลน้องตลอดเวลาตั้งแต่เด็กๆ แต่ถ้าผมติดงานจริงๆก็จะมีลิซ่าคอยดูแลเจ้าตัวเล็กของผมแทน เพราะนอกจากป๊า ก็มีลิซ่านี่แหละที่ผมไว้ใจให้ดูแลตัวเล็ก

ยองแจ

มาร์ค

ผมมาร์คครับ ผมเป็นนักศึกษามหาลัยมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเกาหลี และวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของผมครับ ผมย้ายตามม๊ามาอยู่ที่เกาหลีตั้งแต่เด็ก ส่วนป๊าก็ไปๆมาระหว่างเกาหลีกับ LA

ตอนนี้ผมกำลังเดินไปหาเพื่อนผมที่แคนทีนเพราะมันนั่งรอผมอยู่ที่นั่น

แจ็คสันโบกมือเรียกผม ผมเลยเดินตรงไปหามัน แต่อยู่ๆก็มีใครไม่รู้เดินมาชนผมจนตัวมันเองกระเด็นล้มลงไปกองกับพื้นจนข้าวกระจายเต็มพื้นไปหมด

ผมก้มหน้าลงไปมองไอ้ตัวเล็กที่กองอยู่บนพื้น และมันเองก็เงยหน้ามามองผมด้วยตากลมโตวาววับเหมือนไข่มุก

ผมเห็นมันเบะปากเหมือนจะร้องไห แล้วเอามือไปจับที่ก้นเพื่อบอกกับเพื่อนมันว่าเจ็บตรงไหน

ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มสี่คน มองหน้าผมเหมือนจะเอาเรื่อง

ผมยกยิ้มมุมปาก

ผมเดินผ่านสี่คนนั้นไปหาไอ้แจ็คที่ยืนมองดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ แต่ก็ยังไม่วายหันกลับไปมองตามเด็กตัวเล็กที่เดินกระเผกๆออกไป เพราะน้ำเสียงหวานๆ ตากลมโตอย่างกับไขมุกนั่น ดึงดูดผมตั้งแต่แรกเห็นเลย

ผมรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อเพราะต้องรีบเข้าเรียนอย่างที่ไอ้แจ็คว่าจริงๆ ไหนจะตอนเย็นยังต้องมีกิจกรรมรับน้องบ้าบออะไรนั่นอีก

ถ้าไม่ติดว่าไอ้แจ็คมันยึดกุญแจรถผมไว้นะ ผมคงเผ่นกลับบ้านไปและ เพราะผมไม่ค่อยชอบร่วมกิจกรรมทุกอย่าง ผมไม่ชอบ รำคาญ วุ่นวาย คนเยอะ

15:00 น

แบมแบม

ตอนนี้ผมกับเดอะแก็งค์กำลังนั่งกันอยู่ในหอประชุมครับเพราะพอเลิกเรียนจะมีกิจกรรมรับที่ทางมหาวิทยาลัยจัดขึ้นเพื่อให้รุ่นพี่รุ่นน้องได้ทำความรู้จักกัน และเด็กรุ่นเดียวกันจะได้รู้จักกันด้วย

รุ่นพี่ในคณะส่งเสียงแซวแบมบมกันใหญ่เพราะความน่ารัก

มาร์ค

ตั้งแต่เรียนที่นี่มาวันนี้เป็นวันแรกครับที่ผมอยากจะมาร่วมกิจกรรมรับน้องแบบนี้ เพราะตอนที่ไอ้แจ็คสะกิดให้ผมหันไปทางรุ่นน้องผมก็พบกับไอ้เด็กน้อยที่เดินมาชนผมในเคนทีนมันกำลังยืนแนะนำตัว และเรียกเสียงจากพวกรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนๆมันจนเสียงดัง

ไอ้แจ็คหันมามองหน้าผม

เจบี

ผมยืนรอตัวเล็กกับลิซที่กำลังจะเดินออกมาจากตึกเรียน

น้องกำลังจะวิ่งมาหาผมแต่ก็ติดตรงที่มีคนเดินเข้ามาขวางน้องไว้ซะก่อน ผมเลยเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาตัวเล็กของผมแทนเพราะตอนนี้ น้องทำหน้าตาเลิกลั่ก ไม่รู้จะเดินออกมาจากตรงนั้นยังไงดี

ผมเรียกตัวเล็กแต่ตากลับจ้องไปไอ้ผู้ชายที่กำลังจับมือตัวเล็กของผมอยู่ ผมจ้องมันด้วยสายตาดุดันเพราะผมรู้ว่าน้องผมไม่ชอบให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัวนอกจากคนในครอบครัว

ตัวเล็กรีบวิ่งมาหาผมพร้อมกับลิซที่เดินหน้าตาเบื่อโลกเดินตามมาด้วย

ผมอ้าแขนรับตัวเล็กเข้ามาแนบกับอก

ตัวเล็กเงยหน้ามาตอบผม ผมจึงจุ๊ฟเหม่งน้องไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นเขี่ยวในความน่ารักของน้องตัวเอง แต่ก็ยังไม่วายที่จะต้องกลับไปที่ไอ้ผู้ชายหน้าหล่อ ที่จ้องเขม็งมาที่ผม แล้วก็มองไปที่เพื่อนมันที่ยิ้มเหย้ๆส่งมาให้ผม

ผมพาตัวเล็กเดินมาขึ้นรถ แล้วหันกลับไปมองไอ้หน้าหล่อนั่นอีกครั้งอย่างคาดโทษ และผมรู้ว่ามันรับรู้ถึงสิ่งที่ผมส่งไปให้ มันมองผมไม่หลบตาเลยสักนิด

แบมแบม

แล้วเราสามคนพี่น้องก็พากันไปกินขนมอย่างที่ตัวเล็กอยากกิน ซื้อทุกอย่างที่ตัวเล็กอยากได้

ผมหาทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเล็กต้องการมาให้ได้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าน้องต้องการอะไร ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวเพราะป๋าเองก็เป็นจะมีแต่ม๊าที่คอยขัดใจน้องอยู่บ้าง แต่พอตัวเล็กทำท่าจะร้องไห้ ม๊าก็ยอมแพ้ไปในทันที