หน้าแตกแบบไม่เหลือซากเลย

จองกุกกดเสียงต่ำเอ่ยปากพูดอีกครั้ง

แล้วน้ำตาลก็เดินออกไปด้วยความหงุดหงิด

ปัง!

แล้วลิซ่าก็เดินเข้าไปกอดพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันมาเป็น เวลา5ปี เพราะลิซ่าไปเรียนต่อต่างประเทศแล้วไม่ได้กลับบ้านสักเท่าไหร่

จองกุกกอดตอบน้องอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบเข้าที่ผมของน้องสาว

16.00

แอ๊ดดด

จองกุกผละกอดออกช้าๆแล้วมองหน้าหมอคิม

แทฮยอง/ ทำไมเจ็บที่หัวใจแปลกๆว้ะ

แทฮยอง/เหมือนอยากจะร้องไห้แบบบอกไม่ถูก

แทฮยอง/กูเป็นไรว้ะเนี่ย

แล้วแทฮยองก็เดินเอาอาหารไปวางไว้โต๊ะแล้วกำลังจะเดินออกไปจากห้องเพราะความรู้สึกแปลกๆ

แทฮยองรีบเดินออกไปจากห้องทันที เพราะเหมือนว่าน้ำตาของเขาจะไหลออกมา

ในห้อง

ลิซ่าเดินไปรากโต๊ะอาหารมาป้อมข้าวให้พี่ชายตัวดีของเขา

จมิน

. . . .

19.00

ใคห้องจองกุก

แทฮยองเดินเข้าข้างเตียงจองกุกจ้องมองใบหน้าที่มีความ เสน่ห์หาและ สันกรามที่คม จมูกที่โด่งจนอดที่จะอมยิ้มไม่ได้แต่ก็ต้องห้ามใจไม่ให้รักคนตรงหน้าไปมากกว่านี้

แทฮยองเดินไปอีกข้างนึงที่มีน้ำเกลือเขาจัดการเปลี่ยนน้ำเกลือใหม่ ปกติก็ให้พยบ.มาทำแต่วันนี้เขาดันมาทำเอง

แทฮยองเดินออกจากห้องไปเพื่อเตรียมตัวกับบ้าน

ทันทีที่แทฮยองเดินออกจากห้องจองกุกก็ลืมตาขึ้นอมยิ้มทันทีจริงๆแล้วเขาตื่นตั้งแทฮยองจ้องหน้าเขาแล้วแต่เขาแกล้งหลับต่อ เพื่อดูว่าแทฮยองจะทำไงต่อไป

ด้านห้องหมอคิม

แทฮยองกำลังจะสาวเท้าเล็กๆออกจากห้องพร้อมกระเป๋าประจำตัวของเขาก็ต้องหยุดชะงักเท้านั้นไว้ก่อน

ประกาศ ขอให้ คุณหมอคิม แทฮยอง มาที่วอร์ด 1 ด่วนค่ะ ประกาศ ขอให้ คุณหมอคิม แทฮยอง มาที่วอร์ด 1 ด่วนค่ะ

แทฮยองวางกระเป๋าลงแล้วรีบ สวมเสื้อกาวน์แล้ววิ่งไปที่วอร์ด1 ทันที

ตอนนี้แทฮยองอยู่ในห้องผ่าตัดห้องนึงแล้ว

หมอคิมเริ่มการผ่าตัดที่เป็นไปได้ยาก แต่หมอคิมเป็นหมอที่มีฝีมือ หรือเรียกว่าเก่ง ที่สุดใน โรงพยาบาลแห่งนี้เลยก็ว่าได้ เพราะงั้นถ้ามี เคสไหนยากๆมาก็ต้องเรียกตัวเขาตลอด

. . . .

00.25

พยล/ปกติค่ะ

พยบ/ปกติ

หมอคิมทำการผ่าตัด เนื้องอกออกอย่างเบามือและชำนาญ

03.00

หมอคิมเดินออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วแจ้ง ญาติผู้ป่วย ว่าการผ่าตัดเป็นไปด้วยดี

ญาติผู้ป่วยที่ได้ยินแบบนั้นก็เข่าทรุดลงทันทีด้วยความดีใจที่คุณพ่อของเขา และสามี ได้ปลอดภัยแล้ว

ญาติ/ขอบคุณคุณหมอมากๆเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ

ญาติ/ขอบคุณคุณอีกครั้งน่ะค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ

แทฮยองเดินก็เดินกลับมาที่ห้องพักของเขาอีกครั้งเพื่อมาเอากระเป๋ากลับบ้าน

บ้าน หมอคิม

แทฮยองไม่ได้ สะกิดใจเลยว่าเวลาตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตี 4 แล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเวลาป่านนี้แล้วคนในบ้านคงหลับนอนหมดแล้ว

แทฮยองล้มตัวลงที่นอนแล้วหลับตาลง ก็นึกถึงใบหน้าใครบ้างคนขึ้นมา

09.00

หมอดีเด่น

ในห้อง ที่สะอาดหูสะอาดตาก็มีร่างบางยังคงหลับอยู่เพราะเมื่อคืนนอนก็เกือบจะ ตี5 เข้าให้แล้ว

10.00

ห้องจองกุก

ไอยูเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงผู้ป่วยใช้มือลูบที่หน้าอกของจองกุก

ไอยูค่อยๆขยับเข้าหาจองกุกช้าๆมือซ้าย ลูบไล้ตามต้นขาของจองกุกมือขวาลูบไล้ตามแผงอกที่เป็นมัดของจองกุก

ก๊อกๆ

จองกุกผละไอยูออกทันทีที่ได้ยินเสียง เคาะประตู

พยบ/ฉันมาพาคุณจองกุก ไปรับทำกายภาพบำบัดค่ะ

พยบ/ตอนนี้หมอคิมยังไม่เข้าโรงพยาบาลเลยค่ะ

พยบ/คงเพราะ เพลียจากการผ่าตัดเมื่อวานมากกว่ามั้งค่ะ

ไอยูหันหน้า มอง พยบ. จิกตาใส่ ทำให้พยบ.ไม่กล้าสู้หน้า

จองกุกก็ นั่งรถเข็นไปกับพยาบาลและมีไอยูเดินตาม ไปติดๆ

11.00

จมิน

11.05

.

.

.

เวลาผ่านไปสักพักแทฮยองเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านเตรียมจะไปโรงพยาบาล

แทฮยองยิ้มหน้าบานออกจากบ้านเพราะวันนี้เขาได้คุยกับพ่อของเขาโดยที่ไม่มีแม่เลี้ยงมาขัด

โรงพยาบาล

แล้วจินและแทฮยองก็เดินไปหาจองกุกที่ ห้องทำกายภาพบำบัดส่วนตัว

แอ๊ด~~~

. จอบอ