แทฮยองสงสัยกับคำพูดของหมอจิน ทั้งคู่ทำการรักษาเรียบร้อน แล้วย้ายคนไข้ไปห้องพักฟื้น

แทฮยองต้องตั้งใจที่ ทราบว่าคนที่นอนเจ็บอยู่มันเป็นน้องชายของหมอจิน แต่เขาก็ยิ่ง แปลกใจว่าทำไมหมอจิงไม่เป็นเจ้าของคนไข้ ???

ห้อง 122 จอน จองกุก หมอเจ้าของไข้ คิม แทฮยอง

แทฮยองเดินเข้ามาตรวงอาการคนไข้ที่อยู่ในห้องแทฮยองจ้องมองใบหน้าที่ หล่อเหลาอยู่นานนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึป่าว

พักสัก นึงจองกุกก็รู้สึกตัวขึ้นมา

จองกุก ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเมื่อได้ยินเสียงหวานๆนั้น เมื่อเห็นคนตรงหน้าที่ใส่เสื้อกาวน์ อยู่นั้นก็รู้ทันที่ว่าที่นี้ โรงพยาบาล

แทฮยองพูดจบก็กำลังจะเดินออกไปเผื่อไปทำอย่างอื่นแต่ก็ต้อง หยุด ขาเล็กๆของเขาก่อนเมื่อคนที่นอนบนเตียงผู้ป่วย เอ่ยปากขึ้น

แทฮยองหันหน้ามาหาจองกุก ขมวดคิ้วเล็กน้อย

จองกุก/ หมออะไรหน้าหวานชิบหาย

จองกุก/ถึงจะได้หมอผู้ชายก็เถอะ

จองกุก/ แต่ทำไมกูคุ้นหน้าหมอคนนี้จังว่ะ

แล้วแทฮยองก็เดินออกจากห้องไป ทันทีที่แทฮยองเดินออกจากห้องจองกุกก็ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที

พี่จิน ขี้บ่น

ไม่รวยอยู่ไม่ได้ กำลังส่งข้อความถึงคุณ

ไม่รวยอยู่ไม่ได้ กำลังส่งข้อความถึงคุณ

ไม่รวยอยู่ไม่ได้ กำลังส่งข้อความถึงคุณ

ไม่รวยอยู่ไม่ได้ กำลังส่งข้อความถึงคุณ

ไม่รวยอยู่ไม่ได้ กำลังส่งข้อความถึงคุณ

ไม่รวยอยู่ไม่ได้

ไอ้หมอดีเด่น

5 นาทีผ่านไป

พยบ/ คุณหมอคิมค่ะคนไข้ ห้อง122 ไม่ยอมกินข้าวกินยา อาละวาดหนักเลยค่ะ

ห้อง 122 จอน จองกุก หมอเจ้าของไข้ คิม แทฮยอง

แทฮยองเปิดประตูเข้ามาก็เห็น ถ้วยชามแตกระจัดกระจายอยู่พื้น ด้วยฝีมือของคนไข้ของเขา แทฮยองขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปหาจองกุก

แทฮยองรู้ หงุดหงิดกับคุณชายเข้าแต่ใจเหลือเกิน ทำไมต้องมาเป็นหมอเจ้าของไข้ คุณชาบแบบนี้ด้วยว่ะกู

ผมระปวดหัวเลยครับมาเจอคนไข้แบบนี้ถ้าพูดดีๆไม่ฟังงั้นก็ต้องเจอไม้แข็งน่อยแล้ว

ก๊อกๆๆ

พยบ /ขออนุญาตค่ะ

พยบ/ข้าวต้มถ้วยใหม่มาแล้วค่ะส่วนนี้ยา

พยบ/ค่ะ ขอตัวน่ะค่ะคุณหมอ

แทฮยองรากโต๊ะที่มีข้าวและยามาตรงหน้าจองกุก แล้วยื่นมองหน้าจองกุก สีหน้าแทฮยองตอนนี้จิงจังมากจนจองกุกไม่สบตาด้วย

แทฮยองฟังที่จองกุกพูดจบแล้วเก้าเท้าเล็กๆของเขาเดินออกจากห้องทันที

เวลาผ่านไปไม่นานหนักแทฮยองเดินกับมาพร้อมกับ กล่องเหล็กสี่เหลี่ยมที่อยู่ในมือ จองกุกมองแทฮยองแล้วยกยิ้มขึ้นอย่างผู้ชนะ ....

แทฮยอง เดินไปข้างๆจองกุกแล้ววาง กล่องสี่เหลี่ยมลงข้างๆก่อนจะเปิดมัน

แทฮยองตีสีหน้านิ่งเงียบสักพัก ก่อนจะเปิด กล่องเหล็กสี่เหลี่ยมนั้น ที่มีเข็ม อยู่ในนั้นเป็น 10 อัน

แทฮยองถือเข็มขึ้นมาอันแล้ว ฉีดยาในหลอดออกเล็กน้อยเพื่อไล่ลมออก

จองกุกขยับตัวออกห่างแทฮยองแต่ก็หนีไปไหนไม่ได้ เพราะแขนขาขยับไม่ได้ตามที่ใจต้องการ

แทฮยองจัดการเก็บใส่กล่องไว้แล้ววางตรงโต๊ะ หัวเตียงของจองกุกก่อนจะเดินไปนั่งที่ โซฟาในห้องแล้วมองจองกุก

จองกุกตีสีหน้าไม่พอใจแทฮยองที่ตอนนี้นั่งอ่าน นิตยสารเฝ้าเขาให้กินข้าวอยู่

แทฮยอง เหลือบตามองจองกุกที่กำลังทานข้าวอย่าง ทุลักทุเล เพราะมือขวาข้างที่ ถนัดนั้นใช้งานไม่ได้

แทฮยองจับ ช้อนจากมือจองกุกแล้วนั่งลงบนเตียงผู้ป่วยแล้วค่อยๆตักข้าวต้ม จ่อไว้ที่ปากจองกุก ...จองกุกมองหน้าคนตรงหน้า

จองกุกอ้าปากแล้วงับเข้าที่ ช้อนที่แทฮยอง จ่อไว้ตรงปากเขา แทฮยองก็ป้อมจองกุกเรื่อยๆ ไม่มีใคร เอ่ยอะไรขึ้นมา สักคำ. ..

ตึก ..ตึก...ตึก.. เสียงหัวใจของจองกุกเต้นแรงขึ้น เมื่อเห็นหน้าของหมอคิมชัด..

จองกุก// ทำไมหน้าสวยแบบนี้ว่ะโอ้โหปากนี้ อวบอิ่มสี เชอรี่หน้า สัมผัสชิบหายเลย สีผิวก็ขาวซ่ะ ซอกคอนี้แบบเห็น แล้วอยากกัด จิงๆ

แทฮยอง ก็ตักข้าวป้อมจองกุกต่อไปเรื่อยๆแต่จองกุกก็ยอมกินบ้าง ไม่ยอมกินบ้าง ..คงเพราะจองกุกอยากอยู่กับแทฮยอง นานๆร่ะมั้งง หรือไม่ก็ แกล้งแทฮยอง...

แทฮยองก็ ใช้ช้อนเตะที่ริมฝีปากจองกุกเพื่อให้จองกุก อ้าปากกินข้าว จองกุกที่เห็นแบบนั้นก็อ้าปากงับช้อนเข้าไป

เวลา ผ่านไปนานพอสมควร กว่าจองกุกจะทานข้าวเสร็จแต่ที่แทฮยองแปลกใจคือจองกุกทานข้าวต้มจนหมดไม่เหลือเลยทั้งๆที่ไม่อยากกิน แทบตาย

แทฮยองขำออกมาเล็กน้อยให้กับความ ไร้เรียงสาของคนตรงหน้า

ตึกตัก ตึกตัก

แทฮยองหันมายิ้มกว้างให่จองกุกที่หน้างอลเป็น ตูดเป็ดอยู่. ...แค่แทฮยองยิ้มเท่านั้นแหละจองกุกถึงกับตาค้างเพราะความสดใสและน่ารักของแทฮยองไหนจะหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มของแทฮยองอีก

แล้วแทฮยองก็เดินออกจากห้องของจองกุกไป

จองกุกนั่งอม ยิ้ม อยู่คนเดียว จนกระทั่งมีเสียงแชทดังมาติดๆกัน

ไอยู ได้ส่งข้อความถึงคุณ

ไอยู ได้ส่งข้อความถึงคุณ

ไอยู ได้ส่งข้อความถึงคุณ

ไอยู ได้ส่งข้อความถึงคุณ

จอบอ