เช้าวันรุ่งขี้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แล้วเพื่อนๆก็เดินออกจากบ้านไป ทำให้บ้านที่ร่าเริงสดใสมีแต่เสียหัวเราะกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

ร่างบางตะโกนเสียงออกนอกห้องน้ำก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปนั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่โซฟาตัวโตกลางบ้าน

ไม่นานร่างบางก็ยืนปรากฎตัวต่อหน้าร่างสูง

จุ๊ป!

ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะจุ๊ปเข้าไปบนริมฝีปากของร่สงบางและรีบวิ่งออกจากบ้านไป

ร่างบางรีบตามร่างสูงออกมาก่อนจะล็อคบ้านและวิ่งขึ้นนั่งหน้ารถ

ร่างสูงรีบเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารสะดวกซื้อก่อนจะเดินลงรถตามร่างบางไป

ร่างสูงยื่นกระเป๋าเงินให้ร่างบางส่วนตัวเองก็นั่งรอร่างบางอยู่หน้าร้าน

จู่ๆก็มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งอยู่หน้าร้าน

ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปจับมือของร่างบางก่อนจะดึงร่างบางเดินออกมาแต่ถูกชายวัยกลางคนดึงแขนเอาไว้

ร่างสูงยื่นถุงอาหารใส่ไว้ในมือชายวัยกลางคนก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

ทั้งคู่ยิ้มให้ชายวัยกลางคนก่อนที่จะเดินกลับไปขึ้นรถคันหรูและเคลื่อนรถออกไปจากสายตาที่ชายวัยกลางคนมองไม่คลาดสายตา

ร่างบางยื่นแก้วกาแฟอุ่นๆให้ร่างสูงก่อนจะหัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยของตนออก

ฟอด!

ฟอด!

ร่างบางยื่นหน้าไปหอมแก้มทั้งสองข้างของร่างสูง

ร่างสูงยื่นแขนซ้ายไปตับที่ลำคอของร่างบางและแขนขวาจัดการอวบเข้าที่เอวของร่างบางก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาประกบริมฝีปากอันอวบอิ่ม

จุ๊ฟ!

ทั้งคู่จุ๊ฟริมฝีปากเพื่อบอกลากันอีกครั้งก่อนที่ร่างบางจะเปิดประตูรถเดินเข้าบริษัทไป

ร่างสูงยิ้มปริ้มอยู่ในรถก่อนที่จะเอื้อมแขนไปหยิบเอกสารหลังรถ

"เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก"

"รักกันนานๆให้ถึงไม้เท้ายอกทองกระบองยอดเพชร"

ร่างสูงพูดจบก็เปิดประตูลงรถไปก่อนที่ตนเองจะเดินเข้าบริษัท

M : วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ ดีใจนะที่ได้เจอคุณลุงต้องขอบคุณที่คุณลุงอวยพรผมด้วยผมสัญญาว่าจะดูแลตัวเล็กของผมให้ดีที่สุดไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลย เพราะผมนักคนของผมและจะรักคนเดียวตลอดไป "พี่รักแบมแบมนะ" แม่กิ่งทองใบหยกขอพี่

.

.

.

.

.

Never

Ever

ss2