ขอโทษนะพี่

เย็นนี้ผมไม่ว่างนะ

ทำไมพี่กลับมาว่างวันนี้

เห็นทักไลน์ไปทีไรก็ยุ่งทุกที

จะเข้าไปหาก็บอกว่ายังไม่กลับห้อง

แต่ผมไม่ว่างอ่ะ

ขอโทษนะ

ป่าวผมมีนัดแล้ว

ไม่สำคัญขนาดนั้นแต่ถ้ายกเลิกก็จะน่าเกียจอ่ะ

ผู้ใหญ่

ป่าวอ่ะไม่ใช่

รู้แค่ว่าเป็นผู้ใหญ่ก็พอ

พี่อย่างี่เง่าดิ

ผมมีธุระต้องไปเจอผู้ใหญ่

ผมรู้ว่าเราไม่ได้เจอนาน

แล้วถ้าเป็นผมบอกให้พี่ยกเลิกนัดบ้างล่ะ

พี่ก็ควรเข้าใจผมบ้างนะ

ทุกครั้งผมว่างมีเวลาให้พี่ตลอด

แต่เป็นพี่ตลอดที่ปฏิเสธผมเพราะบอกว่างานยุ่ง

ใช่มั้ย?

ก็เพราะแบบนั้ไงเวลาเราถึงไม่ตรงกัน

แต่ผมก็มีให้พี่ตลอดไม่ใช่หรอ

แต่ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกที่ผมปฏิเสธที่จะไปเจอพี่

เพราะผมก็มีงานเหมือนกัน

พี่เริ่มงี่เง่าแหละ

เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย

หมายความว่าไง?

เวลาทำนานมั้ย?

แล้วผมควรทำไงล่ะ

ในเมื่องานผมก็สำคัญ

นี้น้อยใจป่ะเนี่ย

ทำไมไม่มีเราเป็นแฟนกันนะเว้ย

ทำไมถึงถามแบบนี้ว่ะ

มันเป็นความผิดผมหรอ

พี่มากกว่ามั้ยที่ไม่มีเวลาให้ผมเลย

ก็ใช่ไงผมก็เข้าใจ

ผมไม่เคยเข้าไปยุ่งกับงานของพี่ด้วยซ้ำ

ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นป่าวว่ะ

อย่ามาชวนทะเลอะได้มั้ย

แค่นี้ผมก็เหนื่อยจะตายแหละ

พี่เตนล์ผมว่าพี่ควรกลับไปนั่งคิดนะว่าทุกวันที่ผ่านมาผมหรือพี่กันแน่ที่ไม่มีเวลาให้กับเรื่องของเรา

เอาตรงๆขนาดพี่ทำงานอะไรผมยังไม่รู้เลย

แล้วผมก็ไม่เคยจะถามเพราะผมให้เกียรติและเคารพในการทำงานของพี่เสมอ

แต่ดูวันนี้พี่ดิมางี่เง่ามาชวนทะเลอะ

ผมพยายามคุยกับพี่ดีๆแล้วนะพยายามอธิบายในสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราสองคน

พี่ยังอยู่ในฐานะแฟนของผมเสมอ

แล้วผมล่ะอยู่กับพี่ในฐานะอะไร

พี่เคยเห็นใจผมบ้างมั้ย

ผมยอมรับว่าพี่เป็นคนแรกที่ผมตัดสินใจจีบเองและพยายามเข้าใจในความเป็นผู้ใหญ่ของพี่

แต่วันนี้ความเป็นผู้ใหญ่ของพี่มันหายไปไหนหมด

โอเคๆผมไม่อยากจะทะเลอะกับพี่เพราะเรื่องไร้สาระหรอกนะ

ผมใจเย็นแล้ว

พร้อมและเข้าใจผมเมื่อไรค่อยทักมา

พี่ก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองด้วย

ผมต้องฝึกต่อแล้ว ไปนะ

พวกมึงครับ

ช่วงนี้กูไม่ค่อยว่างนะ

งานยุ่งถ้ามีไรจะคุยหรือถามก็โทรมาแล้วกัน

แต่ถ้าไม่ด่วนไม่ต้องทักมานะ ขี้เกียจคุย

ใช่เส้เพื่อนมันไม่สำคัญเท่างานกับผัวนิครับ

ป่าวเว้ย

เออไปแหละ

บายยยยย

ไรท์ผมถามไรหน่อยสิ

ทำมั้ยต้องแต่งให้เราทะเลาะกันด้วย

เวลาอยู่ด้วยกันยังไม่ค่อยจะมีเลย

ยังให้ทะเลาะผิดใจกันอีกหรอ