เจ้าเป่าขลุ่ยเรียกน้องข้าอีกแล้วหรือ

เรียกเช้ากลางวันเย็น

น้องข้าไม่ใช่ขี้ข้าเจ้านะ เว่ยอู๋เซี่ยน

ข้าไม่เคยเห็นเขาเป็นขี้ข้า

ก็ข้าคิดถึงเขานี่

จะคิดถึงอะไรนักหนา อยู่ด้วยกันตลอด

นี่ข้านึกว่าสามีเจ้าคือน้องข้าแล้วเนี่ย

อยู่ด้วยกันนานขนาดนี้

เด๋วระเบิดลงหรอก เวินฉิง

เจ้าอยากอายุสั้นหรือ

เจ้าช่างไม่รักชีวิตตัวเอง

ทำไม

คิดว่าข้ากลัวงั้นหรือ

ใช่ ท่านพี่ ท่านควรจะกลัวบ้าง

ข้ายังกลัววว

เจ้าเป็นถึงขุนพลผี ไยต้องกลัว

แต่ข้าสู้เขาไม่ได้

ชิ

โอ๊ะ มาแล้วๆๆ

เจ้าตายแน่ เวินฉิง

rip เวินฉิง

ดูเหมือนข้าจะต้องไปปรุงยา

ไปก่อนนะ

ฟิ้วววววว

แล้วบอกไม่กลัว โถ่

ห้ะ

ทำไมง่า

คิดถึงอะ

อะไรเล่า อย่ามาตะโกนใส่ข้านะ

ไอ้นั่นก็ห้าม ไอ้นี่ก็ห้าม

น่ารำคาญจิงๆ

ไม่คุยกับเจ้าแล้วใช้แต่อารมณ์

ใครทำร้ายน้องข้า

อาเชี่ยน เจ้าเป็นเช่นใดบ้าง

ข้าปลอดภัยดี ตอนนี้กำลังกลับกูซู

ทำไมบาดเจ็บ เจ้ามิได้อยู่กับวั่งจีหรือ

เวินหนิงคอยปกป้องเจ้าตลอดนิ ทำไมคราวนี้ปล่อยให้เจ้าบาดเจ็บ

ป่าว ข้าอยู่คนเดียว

เขาไม่ให้ข้าเรียกเวินหนิง ข้าก็ไม่เรียกไง

วั่งจี

ใจเย็นๆ

ถ้าไม่ได้เขาป่านนี้ข้าคงตายไปแล้ว

งั้นข้าถามหน่อย ตอนข้าตกอยู่ในอันตราย

หานกวงจวินท่านอยู่ที่ใด

ออกเก่ง

เอะอะออก

เหอะ

อาเชี่ยน

ใจเย็นๆน่า

ไปคุยกับเขาซะ

ยังไม่ตอบคำถามข้าเลย

ชิ

เจ้าห่วงข้าด้วยหรือ

ทำไมเราต้องทะเลาะกันตลอด

เจ้าชอบใช้อารมณ์

ถ้าเจ้าไม่หงุดหงิดใส่ข้า ข้าจะออกไปหรือไง

เจ้าผิด

ความผิดเจ้าทั้งนั้น

น้อยลง?

เจ้าหวงข้าแม้แต่แกงรากบัวมาแล้ว แม้แต่เหล้าเจ้าก็หวง

อ้าว

ง่ายๆงี้เลยหรือ

ไม่เอา

ข้าชอบให้เจ้าหวงข้า

แต่ข้าไม่ชอบเลยที่เจ้าใช้อารมณ์แล้วเมินข้า

ข้าเปล่า

ข้าไปตลาด แล้วเจอเขาเฉยๆ

เจอหมาด้วย

ข้ากลัวมากเลยยย

เจ้าไม่ห่วงข้าหรือ

ห่วงอะไร

เจ้าตั้งท่าจะหวงข้าอีกละเนี่ย

ไม่

ข้ากอดเพียงเจ้า

อือ

ข้าโดดขึ้นต้นไม้น่ะ

อือ

เจ้าก็อย่าตะคอกข้าอีกนะ

ข้าก็ขอโทษ

จะไม่หนีเจ้าไปที่อื่นอีก