หลานจ้านนน

ปล่อยข้าสักที

จะล่ามข้าไปอีกนานไหม

เจ้ากำลังจะแต่งงานละนะ

อย่าเสียเวลากับข้า

....

งั้นก็ปล่อยข้า

เจ้า..

เห้ออออ

ไม่ปล่อยก็ไม่ปล่อย

เจ้าจะร้องไห้ทำไม ข้ากลับมาแล้วนี่ไง

จะไม่ทิ้งเจ้าไปอีก ข้าสัญญา

ขอโทษ

มานี่มา

ข้าไปหาเจ้าเองก็ได้

เจ้ามิใช่ผู้อื่น

เขาไหนวะ?

อ่อ

ข้ามิได้นั่งตักเขาหรอก

แต่ถ้าเจ้าอยาก ข้าไปนั่งตักเขาก้ได้ ชิ

อาจารย์อา

เขาคืออาจารย์อาของข้า

หายโกรธข้ายัง

เพื่อเจ้า

เพื่อต่อจากนี้ ข้าจะได้ยืนข้างเจ้าโดยมิมีผู้ใดมากล่าวหาว่าข้าเป็นมารอีก

ข้ารู้

ถ้าพวกเขาว่าข้า ข้ารับได้

แต่ว่าเจ้า ข้าทนไม่ได้

ตอนนี้ข้ามิมีวิชามารแล้ว

ถึงตอนนี้ร่างกายข้าอ่อนแอมาก

แต่มันจะดีขึ้นในไม่ช้า

เจ็บอะไร

มิเปนไร เจ้าทำเพราะอารมณ์

เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง

หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เวินหนิงบอกเจ้าเอาแต่ขังตนเอง

ขอโทษ

ถึงข้าจะกลับมา แต่เจ้าก็คงต้องระแวงจนมิมีความสุขแน่

งั้นเอางี้ไหม

ข้าลงอาคมเพิ่มกับโซ่นี้ เมื่อใดที่ออกจากกูซูแม้เพียงหนึ่งก้าวข้าจะบาดเจ็บปางตายทันที

ข้าไปไม่ได้ พวกเขาก็มาหาข้าแทน

มีเพียงวิธีนี้ ที่จะทำให้ใจเจ้าสงบขึ้น

หลานจ้าน เพื่อความสุขของเจ้าแล้ว ไม่ว่าสิ่งใด ข้าล้วนยินดีทำ

โซ่อะไร ข้าเปลี่ยนรูปลักษณ์มันเป็นกำไลข้อเท้าแล้วไง

มันมุ้งมิ้งดีออก

เหมือนเดกน้อย (อาเชี่ยนสามขวบ)

ข้าบอกมิเป็นไร

เจ้าน่ะ เลิกทำหน้าหงอยสักที

คิดถึงมากกกก

อื้ออออ อ่าาา

ละ หลานจ้าน

ยะหยุดก่อน

อย่าจับตรงนั้น

อ๊ะะะะ อย่าาา