ศิษย์พี่

ข้าต้องไปที่ๆหนึ่ง

เปล่า

ไม่อยากให้ไปห่วง คงติดต่อข้าไม่ได้สักพัก

ไม่อันตราย

ข้าไปคนเดียว

ข้าไม่อยากให้เขารู้ สิ่งที่ข้าจะทำ

แต่ข้ารับรองตรงนี้ไว้เลยว่าไม่อันตราย

1 เดือน

ท่านก็ตอบไม่รู้

อย่าบอกเจียงเฉิงละ

ถ้าถึงจุดนั้น ท่านพี่ก็บอกว่า " รอข้า ข้าจะกลับมา "

ยังไม่เจออีกหรอ

ทักแชทไปยัง

มันจะไปไหนได้ ก็คงไปดื่มสุราตามประสา ลำยองแห่งอวิ๋นเมิ่งนั่นละ

ข้ากับวั่งจีหาทุกที่แล้วไม่พบ

ส่งคนไปหาในเขต5 ตระกูลก็มิพบ

แค่หายไปสองวัน ต้องค้นหาขนาดนี้เลย

ทะเลาะกันหรือเปล่า

พึ่งอัพ

วั่งจี

ใจเยน

อาเชี่ยนอาจมีเหตุผลที่บอกไม่ได้ก็ได้นะท่าน

ประมุขหลาน

ข้าหาไลน์คุณชายรองไม่พบ

เขาลบมัน

ให้เวลาวั่งจีหน่อย

ข้าล่ะกลัวใจน้องข้าจริงๆ

ตั้งแต่คุณชายเว่ยหายไป วั่งจีก้เอาแต่ขังตัวเอง

ข้ากัวเขาทำร้ายตนเอง

รอข้า ข้าจะกลับมา นั่นคือประโยคจากอาเชี่ยนถึงคุณชายรอง

เคคค

วั่งจี อย่าใช้อารมณ์

เจ้าจะประชดคุณชายเว่ยหรือ

เจ้าจะไม่รอเขาหรือ

ข้ากลับมาแล้ว

....

ข้ารู้จากท่านพี่เนี่ยแล้ว

ยินดีกับเจ้าด้วย

ข้ามาเก็บของ

มีความสุขมากๆนะ หานกวงจวิน

ข้าหวังว่าแม่หญิงนางนั่น จะทำให้เจ้ามีความสุข ไม่เจ็บปวดเหมือนตอนอยู่กับข้า

เด๋วข้ามาเก็บต่อนะ

.....

....

อืม

โอยยยย หลานวั่งจี

ข้าเจ็บนะ

เจ้าจะทำอะไร

เจ้าใจเย็นๆนะ

สงบสติอารมณ์ก่อน

อย่าทำแบบนี้

ข้ากลัว

ปล่อยข้าสักที

ข้าจะไปแล้ว

หลานจ้าน อย่า

อย่าทำแบบนี้เลย ข้าขอเจ้าเถอะ

ปล่อยข้าไปเถอะ

เจ้ากำลังจะแต่งงาน

เจ้าเอาโซ่อาคมมาล่ามข้าทำไม

หลานจ้าน

ข้ามิใช่หมานะ

ไม่ๆๆๆๆ

แกะให้ข้าสิ

เจ้ากำลังแต่งงาน

ข้าควรไปสักที

....

อาเชี่ยนกลับมาแล้วใช่ไหม คุณชายรอง

อย่าทำร้ายน้องข้า

เพื่อท่านแล้ว อาเชี่ยนยอมละทิ้งวิชามาร กลับไปฝึกวิชากระบี่จนมีจินตานแล้ว

แต่เวลาแค่เดือนนึง มันทำให้เขาอ่อนแอมาก