แม่นางเจียง

อยู่หรือไม่

อยู่ มีอะไรหรือท่านประมุข

ข้าเห็นคุณชายเว่ยทำลับๆล่อๆหน้าประตู ท่านไม่ไปดูเขาหน่อยหรือ

อ่อ ไม่มีอะไรหรอกท่าน น้องข้าแค่จะ แอบกลับอวิ๋นเมิ่งนะ

ท่านพี่!

ไหนว่าความลับไง

อ้าว โทษที ข้าลืมตัว

ท่านมิเคยเก็บความลับอยู่สักครั้ง

ลืมจริงหรือ แม่นางเจียง

ข้ามิคิดเช่นนั้นเลย

ข้าก็ด้วย

เกลียดคนรู้ทัน

ยังมีหน้ามาถาม

ก็เพราะท่านไง หานกวงจวิน

อย่าว่าน้องข้า

วั่งจีไม่ได้ทำสิ่งใดผิด

แล้วพี่ชายข้าผิดงั้นสิ ทั้งๆที่เขาก็แค่อยากมั่นใจในความรักของน้องชายท่าน

ได้กลิ่นดราม่า

อาเฉิง

ไม่เอาน่า

ชิ

ครึ่งชม.ที่แล้ว

ตอนนี้น่าจะพ้นเขตกูซูไปละ

ไม่จำเป็นหรอก

ปล่อยพี่ชายข้าไปเถอะ

อาเฉิง ทำไมเจ้าพูดกับคุณชายรองแบบนั้นละ

ขออภัยแทนน้องข้าด้วย

ข้าพูดเรื่องจริง

เจ้าอยากเห็นอาเชี่ยนเสียใจหรือ

เจ้าก็รู้ว่าพี่ชายเจ้ารักหานกวงจวินมาหลายปี

โอ๊ะ ข้าหลุดปากอีกแล้ว

หลุดบ่อยนะ แม่นางเจียง

จงใจชัดๆ

ท่านพี่ !

น้องข้าชอบท่านตั้งแต่เด็กๆ

ส่วนรายละเอียด ก็ไปถามน้องข้าเอง

แรดแต่เด็ก

อย่าว่าเชี่ยนเชี่ยนของข้า

ใช่

โกรธ

??

คนชั้นต่ำอย่างข้า จะมีสิทธิ์ไปโกรธอะไรท่านหานกวงจวิน

หานกวงจวิน

ท่านจะคิดมากไปไย

ข้าไม่ได้โกรธท่านหรอก สบายใจได้

ข้าไม่อยากอยู่กับคนที่เกลียดข้า

ปล่อยข้ากลับไปเถอะท่าน

ใจข้าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว

ท่านคิดว่าจะห้ามข้าได้หรือ

คนอย่างข้า เว่ยอู๋เซี่ยน ถ้าอยากจะไปจากใคร ต่อให้ท่านเอาดาบมาจ่อคอข้า ข้าก็จะไป

หากท่านอยากหยุดข้า ก็ต้องฆ่า ข้าซะ

หลานจ้าน เจ้าบ้า

ทำอะไรน่ะ ลุกขึ้นมานะ

ก็ได้ๆๆๆ ข้าไม่ไปแล้ว พอใจยัง