LOVE'S SAVAGE รักร้าย...นายสุดโหด

1

ตัวฉัน

MY SELF



สองวันก่อน...

‘ เรื่องแค่นี้มึงจัดการเองไม่ได้ ทำไมต้องให้ถึงมือกู ’ เสียงปลายสายว่ากลับมาทำเอาธีวินอ้าปากค้างพูดแทบไม่ออก ตั้งแต่ทำงานกับภาคินทร์มาเขายังไม่เคยกล้าขัดคำสั่งเลยซักครั้ง

‘ เอ่อ... คือ เฮีย ไอ้เสี่ยทรงภพเนี่ยมันมีอำนาจพอตัวเลยนะเฮีย ’ ธีวินพูดไปก็สูดหายใจเข้าลึกๆไปอย่างตื่นเต้น

‘ เออ เดี๋ยวกูจะกลับไป ’ ภาคินทร์ตอบกลับเสียงห้วน แล้วตัดสายทิ้งไปดื้อๆ ธีวินเลยรีบเก็บโทรศัพท์ก่อนจะยกมือขึ้นปาดเหงื่อยกใหญ่

สนามบิน...

“ ไอ้วินกูบอกมึงไว้ว่ายังไง! ” น้ำเสียงทรงอำนาจดังขึ้น ทำเอาผู้คนรอบข้างที่เดินผ่านไปมาต้องตกใจกันเป็นแถบๆ ต่างกับธีวินที่ชินกับน้ำเสียงและท่าทางน่าเกรงขามนี้ไปซะแล้ว

“ ผมขอโทษเฮีย ผมรู้เฮียสั่งคำไหนต้องเป็นคำนั้นแต่ครั้งนี้มันสำคัญจริงๆ นะเฮีย ” ธีวินเอ่ยปากบอก เขามีความจำเป็นจริงๆ ไม่งั้นเขาคงไม่กล้าเสี่ยงขัดคำสั่งของนายที่ทุกคนต่างรู้ว่าเมื่อพูดคำไหนแล้วต้องคำนั้น ถ้าใครที่กล้าขัดคำสั่งก็คงรู้ดีว่าต้องเจอกับอะไร

“ กูบอกมึงไว้เลย ถ้ากูเป็นคนไปจัดการด้วยตัวเองแล้วไอ้ทรงภพอะไรนั่นมันกระจอก กูจะถือว่ามึงทำให้กูเสียเวลา เสียอารมณ์! ” สิ้นเสียงคมเข้มก็ทำเอาคนที่ฟังอย่างธีวินนึกหวั่นใจขึ้นมา แต่ยังไงเขาก็เชื่อว่างานนี้ไม่ทางทำให้เสียเวลา เสียอารมณ์ แน่นอน

“ ครับเฮีย ” ธีวินรับปากขึ้นอย่างหนักแน่นและมั่นใจ

“ อย่าคิดว่าเป็นลูกน้องคนสนิทกูแล้วจะมีสิทธิพิเศษ คนอื่นโดนยังไงมึงก็โดนไม่ต่างจากคนอื่น ” ปากได้รูปยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างร้ายกาจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาขยับสูทสีดำสนิทแล้วเดินนำออกไป

ธีวินมองตามอย่างหวั่นๆ ถึงเขาจะชินกับท่าทางโหดๆของภาคินทร์ก็เถอะ แต่ถ้าเลือกได้เขาก็ไม่ค่อยอยากจะเห็นซักเท่าไร

เขารู้จักภาคินทร์ดีว่าเป็นคนแบบไหน ด้วยความที่ทำงานกับภาคินทร์มานาน ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็เยอะ และทั้งๆที่รู้ว่าธุรกิจที่ภาคินทร์ทำมันทั้งเสี่ยงทั้งอันตราย แต่ธีวินเองก็ยังเลือกที่จะมาทำ เพราะที่เขามีทุกวันนี้ได้ก็เพราะภาคินทร์

เขานับถือภาคินทร์เหมือนพี่ชายแท้ๆ ต่อให้จะโหดแค่ไหนเขาก็เข้าใจว่าคนที่อยู่ในวงการแบบนี้คงไม่มีใครมานั่งใจดีให้กันหรอก ถ้าขืนทำแบบนั้นก็คงอยู่ในวงการแบบนี้ไม่รอด

“ ไอ้วิน ไหนมึงลองบอกรายละเอียดที่เกี่ยวกับไอ้ทรงภพให้กูฟังหน่อย ” ภาคินทร์ถามขึ้นเสียงเข้ม ขณะที่ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว

เหอะ! ทั้งที่เขาบอกไว้แล้วว่าระหว่างนี้ที่เขาอยู่ต่างประเทศห้ามติดต่อไปเด็ดขาด ถ้าถึงเวลาเขาจะกลับมาเอง แต่สุดท้ายไอ้วินก็พยายามติดต่อไปหา โดยให้เหตุผลว่าที่บริษัทค้าอาวุธของเขากำลังมีปัญหากับไอ้ทรงภพ

“ ธุรกิจค้าอาวุธของเราเป็นอาวุธถูกกฎหมายใช่มั้ยเฮีย แต่ของเสี่ยทรงภพน่ะมันผิดกฎหมาย มันติดต่อมาหวังจะร่วมหุ้นด้วยอยู่หลายครั้งแต่เฮียปฏิเสธไป เสี่ยทรงภพคงจะโกรธมันเลยคิดจะใช้อำนาจใส่ร้ายธุรกิจค้าอาวุธของเฮีย ” ธีวินเล่าขึ้น

“ ไอ้ทรงภพนั่นมันนัดกับมึงมาแล้วใช่มั้ย ” หลังจากฟังเรื่องทั้งหมดแล้ว ภาคินทร์จึงเอ่ยถามขึ้น

“ นัดแล้วครับเฮีย ว่าแต่เฮียจะไปที่ไหนก่อนครับ กลับบ้านหรือว่าไปบริษัทครับ ” ธีวินหันไปบอก พร้อมกับถามออกไป

“ มึงจะให้กูกลับบ้านทำซากอะไร กูหนีงานแต่งไปต่างประเทศจะให้กูกลับไปแต่งงานหรือไง ” ภาคินทร์บอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดใส่

ธีวินถึงกับรีบหันหน้ากลับไป แล้วเก็บปากเก็บคำทันที เขาเกือบลืมไปสนิทว่าภาคินทร์ไปต่างประเทศเพราะหนีการถูกจับแต่งงาน

FLIX  CLUB

หลังจากที่ไปส่งภาคินทร์ที่บริษัทแล้ว ธีวินก็ได้รับคำสั่งให้กลับมาดูแลงานที่คลับเนื่องด้วยใกล้เวลาที่คลับจะเปิดแล้ว ส่วนภาคินทร์จะตามมาดูที่หลัง

ธีวินมีหน้าที่ไม่ต่างจากผู้จัดการในคลับนี้ ด้วยความไว้ใจจากภาคินทร์เขาจึงมักได้รับตำแหน่งงานสำคัญๆ อยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกอย่างที่ทำก็ต้องอยู่ภายใต้สายตา และการรับรู้ของภาคินทร์อยู่ตลอด

หลายคนสงสัยว่าทำไมภาคินทร์ถึงไม่ไปดูแลธุรกิจของครอบครัว ทำไมปล่อยให้คนเป็นน้องอย่างภายุภัคเป็นคนดูแล ในตอนแรกเขาก็สงสัยเหมือนกันแต่พอได้ถามไปเขาก็เข้าใจขึ้นมาในทันที

ภาคินทร์อยากเริ่มต้นทำทุกอย่างด้วยตัวเองและต้องเป็นในสิ่งที่เขาชอบและอยากจะทำเท่านั้น บวกกับการที่เขาเป็นคนไม่ค่อยชอบความเป็นระเบียบ ไม่ชอบการวางตัว เขาก็เลยคิดว่าธุรกิจของครอบครัวไม่เหมาะกับเขา

“ พี่วินๆ ” เสียงเด็กในคลับเดินมาเรียกทำให้ธีวินที่กำลังเดินไปอีกด้านต้องหยุดหันไปมอง  “ ว่าไง ”

“ มีคนมาขอสมัครงานน่ะพี่ มารออยู่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว บอกว่าไม่มีใครอยู่ก็ไม่ยอมกลับ ”  ธีวินมองแล้วทำหน้าแปลกใจ ปกติไม่ค่อยจะมีใครมาสมัครงานในคลับ ถ้าไม่มีการติดประกาศรับสมัคร และเดี๋ยวนี้ภาคินทร์ก็กำชับเรื่องการเลือกรับคนเป็นอย่างมาก

“ เดี๋ยวพี่ไปดูเอง ไปทำงานเถอะ ” ธีวินพยักหน้าก่อนจะรับปากพร้อมกับสั่งให้เด็กในคลับไปทำงานต่อ

“ ครับพี่ เห็นว่านั่งอยู่ตรงหน้าห้องทำงานของเฮียคินทร์ ผมไปละ ”

ธีวินพยักหน้าให้หน่อยๆ พอเด็กในคลับเดินออกไปแล้ว เขาจึงเดินไปที่ห้องทำงานของภาคินทร์ทันที

เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของภาคินทร์แล้ว ธีวินถึงได้เห็นหญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ สะพายเป้ นั่งมองนาฬิกาข้อมือด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

“ ขอโทษนะครับ ใช่น้องที่ว่าจะมาสมัครงานหรือเปล่า ” ธีวินเดินเข้าไปแล้วถามขึ้น เขามองไปที่หญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณา

“ เอ่อ ใช่ค่ะๆ ” หญิงสาวเงยหน้าแล้วรีบลุกขึ้น ยิ้มแก้มปริพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ เธออุตส่าห์นั่งรอมาตั้งแต่เช้าจนเกือบจะหมดหวังอยู่แล้วเชียว

“ ไม่ต้องไหว้พี่ขนาดนั้นก็ได้ ว่าแต่น้องจะมาสมัครงานเป็นอะไรละ ” ธีวินพูดแล้วมองดูจากการแต่งตัวแล้วถ้ามาสมัครตำแหน่งเด็กล้างจานหรืออะไรที่อยู่หลังร้านน่าจะเหมาะกว่า

“ คือ... พี่คิดว่างานอะไรในนี้ที่ทำแล้วมันได้เงินเยอะๆ ต่อคืนมั้งละ ” หญิงสาวตรงหน้ากัดปากตัวเองแน่นก่อนจะบอกออกไป

“ นี่น้อง อย่าบอกนะว่าน้องจะมาทำงานเป็นนางโชว์ในคลับ ” ธีวินพูดแล้วถอนหายใจออกมา เขายอมรับว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นหน้าตาดีมาก หุ่นทรงก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว แต่ดูจากหน้าที่อ่อนประสบการณ์เขาคาดเดาได้เลยว่าต้องไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อนแน่ๆ

“ นะคะๆพี่ หนูจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ ถึงหนูจะไม่เคยแต่มันก็ฝึกกันได้นี่ พี่ช่วยหนูหน่อยเถอะนะคะ ”

ธีวินทำสีหน้าลำบากใจขึ้น แต่อีกใจนึงก็นึกสงสารเพราะเด็กในคลับบอกว่ามารอตั้งแต่เช้า คงต้องการใช้เงินจริงๆอย่างที่พูด ดูจากหน้าแล้วก็คงจะไม่ใช่เด็กเหลวไหลที่ไหน

“ ก็ได้ๆ พี่ให้ทำ แต่พี่จะให้ทดลองทำแค่คืนนี้ ถ้าไม่ดีพี่จะให้ไปทำอย่างอื่นแทน ว่าแต่เราชื่ออะไรละ ”

“ ทิวาค่ะ ชื่อทิวา ขอบคุณพี่จริงๆนะคะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ” ทิวายิ้มกว้างพร้อมยกมือไหว้พัลวันอย่างดีใจ

“ เอาละๆ ตามพี่มา เดี๋ยวจะพาไปหาคนอื่นๆ เขาจะได้สอน คลับก็ใกล้จะเปิดแล้ว แน่ใจนะว่าจะทำจริงๆ ” ธีวินถามขึ้นเพื่อความแน่ใจ เพราะการทำงานเป็นนางโชว์มันก็ต้องเปลืองตัวเป็นธรรมดา เขากลัวว่าถ้าถึงเวลาจริงๆแล้วจะไม่กล้าขึ้นมา

“ แน่ใจค่ะ ” ทิวาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจก่อนจะเดินตามธีวินไป

ห้องแต่งตัว...

“ หนิม พี่ฝากสอนงานแล้วก็ดูแลเรื่องการแต่งหน้าแต่งตัวหน่อยนะ ” ธีวินเดินพาเธอมาถึงห้องๆหนึ่ง น่าจะเป็นห้องที่ใช้แต่งตัวผู้ที่จะไปขึ้นแสดง

“ อ๋อ ได้ค่ะๆ ว่าแต่นึกยังไงถึงรับมาทำตำแหน่งนี้ละคะ เห็นว่าหลังๆมานี้รับเข้ามาออกจะยาก ” หนิมเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองมาที่ทิวาแล้วส่งยิ้มให้

“ ทดลองทำน่ะ ยังไงพี่ก็ฝากด้วยนะ ” ธีวินบอกก่อนจะขอตัวออกไป

ทิวาหันไปมองตามหลังก่อนจะหันกลับมา เธอรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาดื้อๆ เมื่อถูกจับจ้องมาไม่วางตา

“ สวัสดีค่ะ ” มือเล็กยกขึ้นไหว้ เพราะไม่รู้จะทำอะไรก่อนเป็นอันดับแรกเลยยกไหว้ทักทายเอาไว้ก่อน

“ ไม่ต้องไหว้พี่ก็ได้ เรียกพี่ว่าพี่หนิมนะ มานี่ดีกว่า เอากระเป๋าวางลง เดี๋ยวพี่พาไปสอนงาน คลับใกล้เปิดแล้ว ” หนิมขยับเข้ามาจัดการถอดเป้ที่เธอสะพายมาออก แล้วดึงมือเธอให้เดินตามไปทันที

ทิวาถูกพามาฝึกโชว์บนเวที เธอทำตามที่พี่หนิมสอนทุกระเบียบนิ้ว “ พี่หนิมคะ ขอพักก่อนได้มั้ยคะ ”

“ ได้สิๆ พี่ก็เหนื่อยเหมือนกัน ” ทิวาส่งยิ้มให้ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป เธอเดินกลับมาที่ห้องแต่งตัวแล้วหยิบโทรศัพท์ในเป้ออกมา พร้อมกดเบอร์โทร แล้วเดินเลี่ยงไปคุยที่อื่น...

‘ ฮัลโหล พ่อคะ พ่อบอกพวกนั้นให้ปล่อยพ่อได้แล้วนะ ทิวาทำตามที่พวกมันบอกแล้ว ’ ทิวาเอ่ยปากบอกกับปลายสายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

‘ ทิวาลูก พ่อบอกว่าอย่าไป ออกมาเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อ ’

‘ ไม่ค่ะพ่อ พ่อเชื่อทิวานะว่าทิวาทำได้ พ่อให้พวกมันปล่อยพ่อออกมาได้แล้ว ยังไงชีวิตพ่อก็สำคัญกว่า ทิวาทำได้ค่ะพ่อ ’ เสียงเล็กพร่ำบอกคล้ายขอร้อง

“ ทิวาๆๆ ” ทิวาสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังมาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เธอรีบกดตัดสายแล้วเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงทันที

ร่างเล็กเบี่ยงตัวหลบเข้าไปในซอกหลืบ ก่อนจะชะโงกหน้าออกมาดูว่ายังมีใครอยู่หรือเปล่าแล้วลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อมองออกไปแล้วไม่เจอใคร

ทิวาค่อยๆก้าวออกมา ตาก็คอยมองซ้ายขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครจริงๆ ก่อนจะทำสีหน้าให้ปกติ แล้วเดินกลับออกไป เธอจะต้องทำได้ พ่อและเธอจะต้องปลอดภัย ทิวาเอ่ยบอกกับตัวเองในใจ แล้วเดินกลับมาที่ห้องแต่งตัว

“ ทิวา ไปไหนมาพี่ตามหาตั้งนาน ” หนิมที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาทันทีที่ปรากฏร่างของคนที่เธอตามหาอยู่ ครั้งแรกเธอคิดว่าทิวาจะหนีกลับไปแล้วซะอีก

“ ทิวา ไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ ” ทิวาตอบให้ยิ้มๆ

“ อ๋อ แต่เมื่อกี้พี่ก็ว่าพี่ไปดูมาทั่วแล้วนะ แต่ไม่เป็นไร ชั่งเถอะ พี่ว่าเรามาแต่งหน้าแต่งตัวกันเถอะเนอะ ” หนิมเดินเข้ามาแล้วดึงมือเธอพาไปนั่งยังหน้ากระจกบานใหญ่เพื่อจะแต่งหน้าให้

ทิวาเดินตามไปพร้อมๆกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อกี้ตอนที่พี่หนิมบอกว่าไปดูแล้วไม่เจอ เธอใจเต้นแทบแย่ เพราะกลัวว่าถ้าโดนถามขึ้นมาเธอจะตอบไม่ถูกแล้วพลานทำให้มีพิรุธเข้าไปใหญ่

“ หืมมม หน้าน้องทิวานี่ใสมากเลยนะ ถ้าพี่แต่งหนักๆไป หน้าน้องทิวาจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย ” หนิมพูดขึ้นขณะลงรองพื้นให้ เธอนึกแปลกใจไม่น้อยเลยเด็กคนนี้ผิวพรรณดีอย่างกับลูกคุณหนู ถ้าเป็นผิวคนอื่นในนี้มันก็พอจะดูออกว่าไม่ใช่ผิวธรรมชาติ

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่งไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ล้างออกแล้ว ” ทิวาตอบแล้วยิ้มให้ เธอว่าพี่หนิมเป็นคนที่ดีคนนึงเลยละ เห็นแบบนี้แล้วเธอก็รู้สึกไม่ดี ถ้าเกิดพี่หนิมรู้ว่าเธอเป็นใคร เขายังจะดีแบบนี้กับเธออยู่มั้ย

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง...

“ ไหนดูซิ แบบนี้แขกติดน้องทิวาตรึมแน่ พอแขกติด ติ๊บก็มา หน้าสวยขนาดนี้ ละลายกันเป็นแถวๆแน่เชื่อพี่ ” หนิมบอกพร้อมยิ้มให้ ทิวาหันไปมองตัวเองในกระจก ตากลมกระพริบปริบๆ นี่ใช่เธอหรือเปล่าเนี่ยทิวา เสียงเล็กดังขึ้นในใจ พร้อมกับใบหน้าที่หันซ้ายขวาเพื่อดูหน้าตัวเองให้ชัดๆ

“ เป็นไง พี่บอกแล้วว่าสวยมาก คิคิ ไป เดี๋ยวพี่พาไปแต่งตัว ถ้าครบชุด พี่ว่ามันต้องสวยขึ้นเป็นอีกสิบเท่าแน่นอน ” หนิมร้องบอกด้วยสีหน้าตื่นเต้น ก่อนจะดึงมือพาทิวาไปแต่งตัว

ทิวาถูกพามาที่ห้องเปลี่ยนชุด โดยที่เธอจะต้องเปลี่ยนเอง พอเสร็จแล้วเธอถึงจะออกไปหาพี่หนิมที่รออยู่ด้านนอก มือเล็กยกชุดที่อยู่ในมือขึ้นมาดู มันเป็นชุดที่พี่หนิมเลือกมาให้ ทิวามองแล้วพลิกชุดที่อยู่ในไม้แขวนไปมา “ ทำไมมันแหว่งเว้าได้ขนาดนี้เนี่ย จะไหวมั้ยทิวา ” เสียงเล็กบ่นพึมพำขึ้นอย่างหนักใจหลังจากเห็นสภาพชุดที่กึ่งโป๊กึ่งเปลือย

“ กว่าจะมาได้นะ คิดว่าหน้าตัวเองดีขนาดแต่งในเวลานิดเดียวก็เสร็จหรือไง ” หนิมที่นั่งรอทิวาอยู่ด้านนอกพูดขึ้น เมื่อประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับแม่นางโชว์เบอร์หนึ่งของคลับ

“ ฉันจะมาตอนไหนมันก็เรื่องของฉัน มีหน้าที่ดูแล ก็มาดูแลสิ ” หนิมตวัดสายตาขึ้นมองอย่างไม่พอใจ เธอมีหน้าที่ดูแลนางโชว์ก็จริง แต่เธอไม่ใช่ขี้ข้าใคร ถ้าอยากให้ดูแลก็ควรพูดดีๆ ไม่ใช่พูดจาหมาๆ แบบนี้ เหอะ! เห็นว่าตัวเองเป็นเบอร์หนึ่งของที่นี่ แล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ

หนิมนั่งนิ่งไม่ยอมลุกขึ้นไปดูแลจัดการความเรียบร้อยให้ด้วยความหมั่นไส้ วีวี่แม่สาวสวยที่แขกในคลับทุกคนต่างชื่นชอบ เธอว่าที่มีคนชอบยัยวีวี่เยอะก็เพราะรูปร่างหน้าตาพลาสติกมากกว่า ถ้าลองได้รู้จักนิสัยสาบานได้เลยว่าจะวิ่งหนีกันแทบไม่ทัน

“ นี่! จะนั่งนิ่งทำไมห้ะ! มาทำหน้าที่ของแกสิ ถ้าฉันขึ้นโชว์ไม่ทันเวลาฉันจะโทษว่าเป็นความผิดแก ” วีวี่พูดเสียงแว้ดใส่พร้อมกับพาร่างตัวเองไปนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้หน้ากระจก

“ พอดีฉันไม่ว่าง กำลังทำหน้าที่ตัวเองอยู่ ” หนิมพูดขึ้นแล้วยิ้มเย้ยๆใส่

“ ทำหน้าที่อะไรของแก หน้าที่แกก็คือมาดูแลฉัน! อย่าให้ฉันไม่พอใจ ระวังแกจะตกงานกระเด็นออกจากคลับนี้แทบไม่ทัน ” วีวี่หันมาบอกพร้อมแสยะยิ้มใส่จนน่าหมั่นไส้

“ ฉันมีหน้าที่ดูแลนางโชว์ทุกคนไม่ใช่แค่เธอ แล้วตอนนี้ฉันก็ดูแลอยู่ตามหน้าที่ ทำงานมาก็นานแล้วนี่ แต่งหน้าเองเป็นใช่มั้ยจ๊ะ มันไม่อยากหรอก ปัดๆเขี่ยๆเดี๋ยวก็สวย พลาสติกแต่งไม่ยากหรอกจ๊ะ ” หนิมพูดกระแทกเสียงใส่แล้วแสยะยิ้มกลับไปให้อย่างท้าทาย

“ นี่แก!!! ”

“ พี่หนิมคะ ”  วีวี่หยุดชะงักกึกแล้วหันขวับไปมองต้นเสียงที่เข้ามาขัดอารมณ์ที่กำลังโมโหจนอยากจะตบคน

ทิวาเดินออกมาหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว แต่เธอรูดซิบข้างหลังไม่ถึงเลยเดินออกมาเพื่อจะให้พี่หนิมรูดซิบขึ้นให้ แต่ดูเหมือนเธอจะออกมาผิดจังหวะ เพราะในห้องมันไม่ได้มีแค่พี่หนิมแล้ว แต่มีผู้หญิงอีกคนที่จัดได้ว่าหน้าตาดีมาก นั่งอยู่และกำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจน

“ ว้าววว น้องทิวาสวยมากเลย หุ่นดีมาก แบบนี้แขกในคลับตัองมองกันตาเป็นมันแน่ ผิวก็เนียนขาวแบบธรรมชาติ! หน้าก็สวยใสไม่เหมือนพลาสติก! ” หนิมพูดเสียดๆใส่ ขณะที่จับตัวทิวาหมุนสำรวจดู

ทิวาทำหน้า งง แต่ก็ยอมหมุนไปมาตามมือของหนิม นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ทิวาเหลือบไปมองสายตาที่ไม่พอใจของผู้หญิงอีกคนสลับกับมองมาที่พี่หนิม

“ พี่หนิมคะ คือ ทิวาจะให้พี่หนิมรูดซิบด้านหลังขึ้นให้หน่อยค่ะ ” ทิวาเอ่ยบอก พร้อมกับจับมือหนิมไว้เพื่อให้หยุดหมุนเธอไปมา

หนิมส่งยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือไปรูดซิบขึ้นให้ “ เด็กน้อยแบบนี้ จะมาเป็นนางโชว์ จะโชว์อะไรละ โชว์ห่วยหรอจ๊ะ ! ” น้ำเสียงกระแนะกระแหนดังขึ้นจนทิวาต้องหันขวับไปมอง

“ คุณวีวี่คะ อย่าเอาตัวเองมาเป็นมาตรฐานสิ ที่ใช้เต้าไต่จนได้งานทำ! ไปค่ะน้องทิวา ไปเตรียมตัวดีกว่า ” หนิมหันไปตอกกลับพร้อมกลับจูงมือลากทิวาให้เดินตามออกไป

วีวี่มองตาม ก่อนจะกำมือแน่นด้วยความโมโห “ หึ! อย่าให้ฉันจับพี่คินทร์ได้นะ วันนั้นแหละ ฉันจะไล่แกออก แกจะกระเด็นออกไปไม่ต่างจากหมาเลยคอยดูนางหนิม! อีเด็กนั่นก็อีกคน ” วีวี่พูดด้วยน้ำเสียงที่มีแต่ความโกรธเคือง ก่อนจะหันไปหยิบเครื่องสำอางค์ขึ้นมาแต่งหน้า

“ มีเรื่องอะไรกันหรอคะ ทำไมถึง.. ” ทิวาเอ่ยถามเมื่อตัวเองถูกพามาถึงด้านหลังเวทีแล้ว

“ น้องทิวาคงยังไม่รู้จัก เมื่อกี้น่ะ วีวี่ นางโชว์เบอร์หนึ่งของที่นี่ ” หนิมตอบด้วยอารมณ์ที่ยังโมโหไม่หาย

“ แล้วทำไมดูเหมือนพี่หนิมจะไม่ค่อยถูกคอกับพี่เขาละคะ ” ทิวาถามต่อไปด้วยความไม่เข้าใจจริงๆ

“ ใครมันจะไปชอบละคะ พวกที่ใช่เต้าเข้าทำงาน หึ! คิดว่าเคยนอนกับเฮียแล้วทำเป็นหางชี้ ”

“ เฮีย? ” ทิวาพูดทวนขึ้นด้วยสีหน้าสงสัยอีกครั้ง

“ เฮียคินทร์น่ะ หรือภาคินทร์ เจ้าของที่นี่ ทิวายังไม่เคยเจอนี่น่า ใช่มั้ย ” หนิมบอกอธิบาย ไม่แปลกหรอกที่ทิวาจะไม่รู้จัก ก็ทิวาพึ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ วันนี้เอง ก็เลยไม่เคยเห็น

ทิวาพยักหน้ารับหน่อยๆ เฮียคินทร์ ภาคินทร์ เธอรู้จักรู้จักดีด้วยเพราะเขานั่นแหละที่ทำให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่ แล้วแบบนี้เธอจะรู้ได้ไงว่าคนไหนคือภาคินทร์ในเมื่อเธอไม่เคยเจอ

“ น้องทิวา มีอะไรหรือเปล่า ” หนิมถามขึ้นเมื่อมองเห็นทิวามีสีหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“ ปะ เปล่าค่ะ ” ทิวารีบปฏิเสธ แล้วส่งยิ้มไปให้อย่างกลบเกลื่อน

“ งั้นพี่ว่าน้องทิวาขึ้นเวทีเถอะ ได้เวลาแล้ว ทำตามที่ฝึกมาเลยนะ อย่าไปกลัว ” หนิมบอกพร้อมจับมือให้กำลังใจ

ทิวายิ้มเจือนๆให้ เพราะความตื่นเต้นและประหม่า เกิดมาเธอไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย เสื้อผ้าน้อยชิ้นพวกนี้อีก เกิดมาเธอยังไม่เคยใส่อะไรที่มันโชว์ขนาดนี้เลย แต่ยังไงๆ เธอก็ต้องทำ ทิวาสูดหายใจเข้าลึกๆ มือไม้ก็เย็นเฉียบ ใจเต้นแรงจนรู้สึกได้

“ สู้ๆ พี่เชื่อว่าน้องทิวาทำได้ ” หนิมบอกให้กำลังใจก่อนจะเดินไปส่งขึ้นเวที

“ หึ! หวังว่าจะไม่ทำขายขี้หน้าฉันนะ ดันมาขึ้นเวทีวันเดียวกับฉันซะด้วย ระวังจะดับตั้งแต่ยังไม่เกิด ” วีวี่ที่พึ่งเดินเข้ามาพูดขึ้นขณะกำลังขึ้นเวที ทิวาหันไปมองรอยยิ้มเหยียดๆ ที่ถูกส่งมาให้เธอ แล้ววีวี่ก็เดินเบียดผ่านเธอขึ้นเวทีไป

ทิวาหายใจเข้าลึกๆ ตั้งหลักก่อนจะก้าวขึ้นบนเวทีตามไป เสียงดนตรีดังกระหึ่ม หน้าเวทีเต็มไปด้วยผู้ชายที่พากันมาดื่มสังสรรค์ ไม่แปลกที่ที่นี่จะมีคนเยอะมาก ก็เพราะที่นี่มันขึ้นชื่อว่าเป็นคลับอันดับต้นๆ

“ อ้าวเฮีย นึกว่าจะไม่เข้ามาซะแล้ว ” ธีวินเอ่ยทักขึ้น เมื่อข้างหน้าปรากฏร่างของภาคินทร์

“ ทำไมวันนี้คนดูตื่นๆกัน แปลกๆ ” ภาคินทร์ยืนล่วงกระเป๋ากางเกงแล้วถามขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ อย่างแปลกใจ

ธีวินหันไปมองตามแล้วนึกเห็นด้วยกับภาคินทร์ ทำไมวันนี้ผู้คนในคลับดูคึกคักแล้วพากันไปอยู่หน้าเวทีเต็มไปหมด

“ อ๋อ พอดีวันนี้มีเด็กใหม่น่ะเฮีย คนคงตื่นตาตื่นใจ ไหนวันนี้จะเป็นคิวแสดงของวีวี่อีก คนก็เลยคึกคักแบบนี้แหละเฮีย ” ธีวินหันไปบอกเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขารับทิวาเด็กใหม่เข้ามา ไม่แปลกที่คนจะคึกคักตื่นตาตื่นใจกัน

“ เด็กใหม่? มึงรับใครเข้ามา ทำไมกูไม่รู้ ” ...

---------------100%--------------



ทิวาเป็นใคร อะไรยังไง ??

วีวี่น่าตบหนักมาก 555

เม้นท์หน่อยน้าา จะได้มีกำลังใจอัพต่อ อึบๆ

เยิฟๆ นะยูวววว รักผุดๆ

แก้คำผิดค่ะๆ เดี๋ยวมาต่อให้นะจ๊ะ เลิฟฟ

ฝากเม้นท์  ไลด์ ให้กำลังใจกันหน่อยน้า



PIMPROW