คอนโด G

Chapter : Milin

07:55น.

ตืดดด...ตืดดด...ตืดดด📲📲

ฉันบ่นอย่างหัวเสีย

วันนี้ฉันมีเรียน10โมงเช้า จะรีบโทรมาปลุกทำไม!

ตืดดด...ตืดดดด📲📲

โว๊ยย!! โทรมาเช้าขนาดนี้ถ้าไม่มีธุระสำคัญแม่จะวีนให้!!

ฉันกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสียแต่ไอ้คนในสายกลับเงียบฉี่

ฉันพูดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดไม่น้อย

นี่ฉันโดนโรคจิตโทรมาก่อกวนแต่เช้าเลยหรอเนี่ย

แหม่~~ ไอ้เราก็นึกว่าใครที่ไหนเป็นไอ้พี่อินคนดีคนเดิมนี่เอง

ติ๊ด🔇

ฉันไม่รอให้ไอ้พี่อินพูดต่อ ฉันรีบตัดสายทิ้งทันที

ก่อนจะโยนมือถือราคาแพงไปที่ปลายเตียง

ฉันขยี้ผมตัวเองอย่างบ้าคลั่ง จากที่จะนอนต่อแต่มันก็คงนอนไม่หลับแล้วแหละ

ติ๊ด!

ฉันลุกไปหยิบรีโมทเพื่อปิดแอร์

ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวรีบแจ้นเข้าห้องน้ำและจัดการตัวเองให้เรียบร้อย

- 30นาทีต่อมา -

.

.

.

มหาลัยF

เสียงชะนีสองตัวดังผ่านหูฉันแว่วๆมาจากด้านหลัง

ฉันรีบละสายตาจากจอมือถือก่อนจะหมุนคอไปทางต้นเสียงนั่น

ฉันรีบสงบศึกที่ไร้สาระของเพื่อนตัวดีทันที

มีที่ไหนมาเถียงกันเรื่องฝนกับหิมะ-_-

ฉันระบายให้เพื่อนสนิทสองคนฟังอย่างหัวเสียสุดๆ

หลายคนคงสงสัยว่าไอ้พี่อินเป็นใคร?

พี่อินคือผู้ชายที่แอบชอบฉันตั้งแต่วันรับน้องคณะจนถึงวันนี้พี่มันก็ยังคงตามตื้อฉันไม่เลิก

ด้วยความที่พี่อินเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีระดับหนึ่ง

จึงตกเป็นเป้าสายตาของสาวๆในมหาลัย

เหตุผลที่ฉันไม่ชอบพี่อินคือพี่อินเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้กะล่อนและขี้จุกจิก ซึ่งฉันไม่อินกับผู้ชายที่มีนิยามแบบนี้เอามากๆ

โดนฉันหลอกด่ายังไม่รู้ตัวอีก ยัยคะน้าเอ๊ย!

คะน้าพูดพร้อมกับส่งสายตาไปทางยัยวาที่กำลังก้มหน้าก้มตาจิ้มมือถืออยู่

ฉันเลิกสนใจสองคนนั้นก่อนจะรีบเดินนำไปที่โรงอาหาร

.

.

.

หลังจากที่ซื้อข้าวเสร็จฉันก็เดินมานั่งที่โต๊ะ

ระหว่างที่ฉันกำลังจะถกกระโปรงลงนั่ง จู่ๆฉันก็ชะงักกลางอากาศ

เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังมาจากทางด้านหลัง

บอกเลยว่าเฮงซวยสุดๆ

เรียกพร้อมกับวิ่งโชว์ฟันเหลืองมาทางฉัน

ฉันกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย คนอะไรหัวดื้อชะมัด!

ฉันกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสีหน้าอันห่อเหี่ยวของไอ้พี่อิน

ไอ้พี่อินพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

หนอย! พูดขนาดนี้ยังจะไม่เชื่ออีกหรอ หน้าด้านจังวะ!!

ฉันกวาดสายตามองซ้ายทีขวาที

จนสายตาคู่งามของฉันก็ไปสะดุดกับกลุ่มผู้ชายที่กำลังเดินมาเป็นกลุ่มใหญ่ๆ

พระเจ้า หล่อวัวตายควายล้มทั้งคอกแล้วจ้าแม่!!

ฉันต้องใช้จังหวะอันมีค่านี้ให้เกิดประโยชน์!

ฉันรีบพุ่งตัวเข้าไปเกาะแขนผู้ชายคนนั้น

พร้อมกับใช้ใบหน้าทองคำคลอเคลียออดอ้อนเพื่อให้ทุกอย่างดูสมจริง

ง่า~~ ฟินอยากเกาะไม่อยากปล่อยเลยง่า~~

ฉันเกาะแขนพร้อมกับเอาหน้าถูลำแขนเขาไปมา

เขาก้มลงมามองหน้าฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเหมือนจะงงว่าทำไมฉันถึงวิ่งมาเกาะเขาไว้แบบนี้

ฉันเขย่งเท้ากระซิบบอกเขาเบาๆ

เผื่อเขาไม่ให้ความร่วมมือทำแผนฉันแตกมาจะทำไงล่ะ

เขาพูดกับฉันแต่ตามองคนข้างๆที่ฉันยืนเกาะแขนอยู่

เอาล่ะมาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องเอาให้สุด!

ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงพร้อมกับส่งสายตาอันเป็นประกายให้เขา

เขามองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เย็นชาสุดๆ นี่ฉันเลือกตัวช่วยถูกแล้วใช่มั้ย

ช่วยฉันเถอะนะ พลีสๆๆๆๆ

เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่หวนๆแต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยเขาก็ช่วยเป็นไม้กันหมาให้ฉัน

หน้าตาดีแล้วจิตใจยังดีอีกพ่อคูณ

อยากจะกรี๊ดด!!

พี่อินพูดจบก่อนจะรีบวิ่งออกจากโรงอาคารไป

เกือบหน้าเสียแล้วยัยมิลินT^T

ฉันค่อยๆปล่อยแขนออกจากเขาก่อนจะก้มหน้าก้มตาเป็นเชิงขอบคุณ

ฉันยิ้มหวานให้กับเขาก่อนจะรีบหมุนตัวไปที่โต๊ะ

หมับ!!

ฉันหันขวับไปตามแรงกระชากของคนตัวสูง

เขาต้องการอะไร ถ่ายรูปคู่กับฉันหรอ ได้นะรูปฉันไม่ติดลิขสิทธิ์

อุ๊ย! แรงอ่าTT

แหม่ อ่านความคิดฉันออกด้วย

เขาใช้นิ้วชี้ไล่ตั้งแต่เท้าขึ้นมาและนิ้วก็หยุดชะงักตรงหน้าอกฉัน

ฉันใช้มือสองข้างบังหน้าอกตัวเองทันที ไอ้บ้านี่ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ

นี่ฉันเลือกตัวช่วยผิดหรือถูกกันแน่เนี่ย!!

เสียดายความหล่อของใบหน้าจริงๆ

นี่ขนาดฉันด่าเขาอยู่นะเนี่ย

เขากลับเดาะลิ้นเล่นแถมยังยิ้มมุมปากแบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

ใช้อะไรทาหน้าตอนเช้าวะเนี่ย? หน้าถึงได้หนาเหมือนแผ่นกระเบื้องขนาดนี้!!

ว่าไงนะ! ฉันคงไม่ว่างพอจะมาเป็นทาสให้นายหรอกนะยะ

นั่นไง! ยัยมิลินแกเลือกตัวช่วยผิดซะแล้วล่ะ

เขาโน้มตัวและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับกระตุกยิ้มร้ายๆ

เขากระตุกยิ้มมุมปากอีกครั้งก่อนจะยื่นอะไรบางอย่างมาตรงหน้าฉัน

ฉันถึงกับชะงัก จู่ๆก็มาขอช่องทางติดต่อสรุปเขาจะช่วยฉันจริงๆใช่มั้ย

ฉันรีบรับมือถือของเขามาพิมพ์เบอร์และแอดทุกอย่างตามที่เขาบอก

ก็เราเล่นบทเป็นแฟน(หลอกๆ)กันนี่มันก็ต้องมีทุกอย่างของอีกฝ่ายสิ

เพื่อความสมจริง

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จฉันก็ยื่นมือถือคืนเขาไป

รู้แล้ว? อ่อๆเขาคงได้ยินฉันแทนตัวเองกับพี่อินสินะ

พูดจบก็รีบเบี่ยงตัวเองเพื่อเดินไปอีกทางทันที

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชีวิตเฟรชชี่ของฉันจะวุ่นวายแบบนี้

ไม่เหมือนกันกับนิยายที่ฉันอ่านเลย

นี่มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นชัดๆ

END Chapter: Milin

.

.

.