Who ล็อคประตูอีกห้องหลังจากโยนร่างปวกเปียกของตานหัวเข้าไปข้างในแล้ว ก่อนจะกลับออกมาคิดบัญชีกับกระต่ายน้อยที่พยายามหนี ลากกลับเข้ามาในห้องสำเร็จก็สำรวจบาดแผลที่หัว เมื่อเห็นว่าไม่อันตรายก็ปล่อยไว้อย่างนั้น เอาโซ่เหล็กหนามาล่ามขาทั้งสองข้างไว้ด้วยกัน

ต้าเจี่ยหมดสติไปไม่นานก็ฟื้นขึ้นมา พบว่าตัวเองนอนอยู่กับพื้นสกปรกเพราะไม่เคยกวาดถูเลย รอยเลือดของเขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแห้งเกรอะกรังเต็มเสื้อและเปื้อนดวงหน้าเขาด้วย ซาแซงนั่งกอดเข่าตัวสั่นหงกอยู่มุมห้อง สภาพหวาดกลัวจนหลอน

ซาแซงมองไม้เบสบอลในมือของคนในชุดดำสวมหน้ากาก ด้วยความหวาดกลัว ลักษณะรูปร่างของwhoทำให้ต้าเจี่ยนึกถึงแฟนคลับคนหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว แต่พยายามเท่าไรก็นึกไม่ออก

เสียงไม้กระทบเนื้อหนังดังตลอดสิบนาที ร่างเล็กของซาแซงแน่นิ่งไปตั้งแต่สองนาทีแรก แต่คนชุดดำยังไม่หยุดตี จนเหนื่อยหอบระบายความโกรธกับผู้หญิงคนนั้นเสร็จก็ หันมามองต้าเจี่ยที่นอนมองเขามาตลอด

รองเท้าผ้าใบกลางเก่ากลางใหม่เหยียบรอยเลือดที่ไหลมาจากซาแซงเดินมาหาเขาฝากรอยเท้าไว้บนพื้นดูสยดสยอง แต่ไม่มีใครสนใจว่าเด็กหญิงยังมีชีวิตอยู่มั้ย ใบหน้าปูดโปนช้ำจนจำเคล้าเดิมไม่ได้ ต้าเจี่ยรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เป็นสาเหตุให้เธอของเจ็บตัว แต่เขาเองก็ดูจะไม่รอดเช่นกัน

ไม้เบสบอลถูกโยนลงกับพื้นหลังจากใช้ฟาดปลายคางต้าเจี่ยจนสลบ เลือดไหลออกมุมปาก ลากต้าเจี่ยไปอีกห้องซึ่งมีตานหัวนอนสลบอยู่ล็อกด้วยแม่กุญแจยักษ์ แล้วจัดการหลักฐานทิ้งให้หมด ก่อนตำรวจจะตามมา