ณ.โรงเรียนแห่งหนึ่งที่เกาหลี

ตุบบ!! ผลั่วววว!!💥 ผลั่วววววๆๆๆ💥 ปึกก!!! เพร้งงงง💥 ผลั่ววๆๆๆ!!

ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!

ณ.ห้องปกครอง

ผมก้มลงไปเซ็นใบลาออกแล้วเดินออกมาทันที

ณ.บ้านนน

พอผมมาถึงบ้านก็โดนป๊าเรียกมาด่า เหอะ!! นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนไล่ออก ผมโดนไล่ออกจนชินแล้วแหละ

เพี๊ยะ!!!!

หน้าของผมหันไปตามแรงตบของป๊า

พอผมพูดจบผมก็เดินขึ้นห้องทันที

เมื่อก่อนตอนที่ม๊ายังอยู่ ผมไม่ได้เป็นเด็กนักเลงแบบนี้หรอกนะ ผมฟังป๊าม๊าสอนทุกอย่าง แต่พอผมอายุ 14 ปี ป๊าก็พาเมียเข้ามาแล้วบอกกับม๊าว่า ยัยนั้นเป็นเมียของป๊าอีกคน และบอกให้ผมเรียกเธอว่าแม่ จากนั้นมาไม่นานม๊าของผมก็เสียไป มันทำให้ผมเปลี่ยนไปจนถึงทุกวันนี้ และผมก็รู้อีกว่าที่ม๊าตายมันเป็นฆ่าตกรรม!!!!!

ตักๆๆๆๆ👣

ผมขึ้นไปเก็บของเสร็จก็หยิบฮอตสปอร์ตแล้วเดินลงมาข้างล้าง

ยัยนั้นเดินมาจับแขนผม ชื่อของเธอคือ คิมซอน

ผมพูดจบก็เดินออกมาทันที

เริ่มการสนทนา📲

จบการสนทนา 03:30:45 น.

. . .

*คิมซอน*

หลังจากฉันสั่งงานการ์ดเสร็จ ฉันก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน หึ!! อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยแกไป โฮจุนน!!

ไอ้แก่!! สักวันมึงก็จะตายเหมือนเมียมึงงง

. . .

*หลิน จิมมี่*

สวัสดี ฉันชื่อจิมมี่ ฉันเป็นเพียงแค่สาวน้อยที่อาศัยอยู่กับยายเพียงลำพัง ยายของฉันเปิดร้านเย็บปักเสื้อผ้า ส่วนฉันวันที่ไม่ได้ไปโรงเรียนก็จะไปทำงานช่วยยายที่ร้าน เนืองจากยายออกแบบเสื้อผ้าเก่ง เย็บปักก็เก่งลูกค้าก็เลยเยอะ

ณ.โรงแรม

ห้อง 408

ก็อกๆ ก็อกๆ🚪

แกร๊งงง! แอดดด🚪

พอส่งของเสร็จฉันก็เข็นจักรยานเดินเล่น เห้ออ! มีความสุขจัง

ฉันหันไปตามเสียงเรียกกก

ฉันกับจิงจิงโบกมือให้กันแล้วก็แยกทาง

ณ.บ้านเซ่า

เอ๊ะ!! นั้นคนพึ่งย้ายเข้ามาหรออ แต่ดูเป็นคนมีฐานะมากกเลยย

ผู้ชายคนนั้นหันมามองหน้าฉัน

เขาหันมามองหน้าฉันแล้วก็เดินเข้าบ้านไปเลยย อะไรของเขานะ

ฉันก็ต้องเดินคอตกมาที่บ้าน อุส่าไปทัก เฮ้ออออ

. . .

จบ