"เมีย?" เสียงแม่ของแทนคุณดังขึ้นมา ทุกคนมองหน้ากันอย่างงุนงงแม้กระทั่งตัววายเอง แทนคุณมีเมียใช่ดรีมหรือเปล่า

"แกมีเมียแล้วหรอตาคุณ" แม่ของแทนคุณหันไปถามเจ้าตัว

"มี!" แทนคุณตอบเสียงเรียบและน้ำเสียงดูจริงจังไม่น้อย

"ใคร!" พ่อของแทนคุณพูดขึ้นบ้าง ท่านเงียบมานานและคราวนี้ดูจะโกรธด้วยที่ลูกชายแอบไปมีเมียไม่บอกกล่าว

"ใครตากันย์ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร" แม่ของแทนคุณหันมาคาดคั้นกันย์ที่ยืนยิ้มกริ่มก่อนที่สายตาคมจะตวัดมาที่วาย

"นั่นไงครับคุณป้า" นิ้วเรียวชี้มาที่วายก่อนที่สายตาทุกคู่จะมองมาที่วายเป็นจุดเดียวยกเว้นคนตาบอด วายหน้าเหวอและปฏิเสธออกไปทันที

"ไม่ใช่นะครับ!"

"ผู้ชาย?" พ่อของแทนคุณมองมาที่วายนิ่งสายตาคมคู่นั้นดูน่าเกรงขามจนวายต้องก้มหน้าหลบตาทันที

"นั่นอ่ะเมียมัน" กันย์พูดขึ้นมาอีกครั้ง

"จริงหรอตาคุณ" แม่ของแทนคุณที่สติหลุดนิดหน่อยหันไปถามลูกชาย แล้วคนตาบอดก็พยักหน้ารับเบาๆ

"ไม่ใช่นะครับ ผมไม่ใช่!" วายยืนกรานปฏิเสธขึ้นมาอีกรอบหันไปหาซีเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เพื่อนก็ยืนเงียบอย่างช่วยไม่ได้

"ถามไอ้ธีร์ก็ได้นะครับคุณลุงคุณป้า" กันย์ยังสนุกอยู่และโยนไปให้คนนั้นคนนี้เพื่อช่วยต้อนวายให้เข้ามาในกับดักนี้ของตัวเอง

"ว่าไงตาธีร์"

"ครับ"

"คุณธีร์!" วายหันไปเรียกธีร์เสียงดังทันที ทุกคนช่วยกันย์กันหมดเลยแบบนี้วายก็แย่น่ะสิ

"หนู" คราวนี้แม่ของแทนคุณหันมาเรียกวายแทน "คบกันมานานแล้วใช่มั๊ย" ท่านถามต่อ

"เอ่อคือผม..."

"โอ้ย! ปวดตาจังครับ" เสียงของแทนคุณแทรกขึ้นมาพร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นมาทาบศีรษะทั้งสองข้าง ทุกคนกรู่เข้าไปดูแทนคุณยกเว้นวาย

"เป็นไรมากมั๊ยตาคุณ" เสียงแม่ของแทนคุณ

"ไอ้คุณมึงไหวมั๊ย" เสียงของกันย์

"เรียกหมอมั๊ย" และนี่ก็เสียงของธีร์

"ไม่ต้องเรียก กูไม่ได้เป็นอะไรมาก" แทนคุณบอกก่อนจะค่อยๆลดฝ่ามือลง ทุกคนดูโล่งอกขึ้นมานิดนึงที่แทนคุณไม่ได้เป็นอะไรมากก่อนที่จุดโฟกัสจะกลับมาที่วายอีกครั้ง

"ช่วยดูแลตาคุณหน่อยได้มั้ยลูก" แม่ของแทนคุณพูดปนขอร้อง ยิ่งทำให้วายคิดหนัก

"คือผมไม่ใช่พยาบาลนะครับ กลัวทำไม่ได้ จ้างพยาบาลเถอะครับ" วายบอก

"ไม่รักลูกชายแม่แล้วหรอ" แม่ของแทนคุณพูดประโยคนี้ขึ้นมาทำให้วายไปต่อไม่เป็นเลย จะมารงมารักอะไรล่ะเกลียดโว้ยเกลียด นั่นคือสิ่งที่วายอยากบอกออกไป กว่าจะหลุดออกมาจากแทนคุณได้วายก็เกือบตายเหมือนกันแล้วนี่จะให้มาดูแลแทนคุณงั้นหรอ วายทำไม่ได้หรอก

"ผม..." วายเหมือนคนน้ำท่วมปากยิ่งมองสบตากับแม่ของแทนคุณยิ่งพูดไม่ออก

"ช่วยดูแลลูกแม่หน่อยนะ แม่ไม่ว่าไม่โกรธเลยที่ลูกจะรักกันแม่เข้าใจโลกมันเปิดกว้างแล้ว เพราะงั้นหนูช่วยดูแลตาคุณนะลูก"

จบแล้ววายจบแล้วปฎิเสธไม่ได้เลยเมื่อมองสายตาอ้อนวอนแบบนั้นของท่านทำให้วายหมดหนทางแล้วจริงๆถ้าปฏิเสธวายก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเด็กใจร้ายเลือดเย็นหรอกวายจึงพยักหน้าตอบกลับไป

"ครับ"

"ขอบใจลูกมากนะ ช่วยดูแลตาคุณด้วยนะ แม่เหนื่อยแล้วขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน ไปสิคุณ" แม่ของแทนคุณพูดฝากฝังกับวายก่อนที่จะหันไปเรียกสามีของตัวเองแล้วท่านทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป

ตอนนี้ภายในห้องก็เหลือแต่พวกเด็กๆอย่างเรา วายมองกันย์ตาเขียว ส่วนกันย์ยืนยิ้มหน้าระรื่นอย่างไม่สนใจ

"วายโอเคมั๊ย" ซีหันมาถาม

"ไม่โอเค!" วายตอบเสียงกระชาก

"แต่แทนคุณก็น่าสงสารนะ" ซีบอก

"น่าสงสารตรงไหน" วายพูดให้ทุกคนได้ยินกันทั่วหน้าไม่รักษาน้ำใจเลยสักนิดไม่สนใจด้วยว่าคนตาบอดจะรู้สึกยังไง

"พยาบาลเต็มโรงบาลอยู่เนี่ยจ่ายเงินนิดๆหน่อยๆขนหน้าแข้วคงไม่ร่วงหรอก" เหมือนคนเก็บกดวายใส่ไม่ยั้งเพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของวายเลยสักนิดแถมยังถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเมียแทนคุณอีก มันไม่ใช่!

"รังเกียจกูขนาดเลยหรอ" แทนคุณพูดขึ้นทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ วายเองก็เงียบไปเหมือนกัน วายยืนมองเสี้ยวหน้าของแทนคุณด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

"ช่วยมันหน่อย ไม่นานหรอกยังไงคนอย่างมันก็ไม่มีทางตาบอดไปตลอดชีวิตหรอก" ธีร์พูดบอก

"ผมไม่อยากทำครับคุณธีร์" วายพูดออกไปตรงๆ

"มึงนี่ใจแข็งกว่าที่คิดนะวาย" กันย์พูดขึ้น

"เงียบ กูจะพักผ่อน ออกไป" แทนคุณสั่งเสียงเรียบก่อนจะหลับตาลง สำหรับแทนคุณจะลืมตาหรือจะหลับตาตอนนี้ความหมายก็เท่ากันแทนคุณมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแต่ก็ดีแล้วที่มองไม่เห็นหน้าวายตอนนี้ มันจะเหมือนกับวันที่อยู่ในห้องน้ำวันนั้นหรือเปล่า

พอได้ยินแบบนั้นทุกคนก็ค่อยๆเดินออกจากห้องไปรวมถึวตัววายด้วยแต่พอพ้นประตูออกมาวายก็ถูกกันย์กระชากอย่างแรง

"มึงมันเลือดเย็นไอ้วาย!" กันย์ต่อว่าวาย

"กูเลือดเย็นตรงไหน ทีมึงกับเพื่อนมึงทำกับกูล่ะหะ!" วายตะคอกกลับไปเช่นกัน

"แต่ครั้งนี้พ่อแม่มันขอไง"

"มึงเป็นคนจุดประเด็นนะกันย์ แล้วมาโยนให้กูเอง กูไม่เคยต้องการดูแลใครทั้งนั้น" วายพูดออกไปเพราะกันย์เป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมาเองยัดเยียดใหัวายเป็นเมียบ้าเมียบออะไรไม่รู้

"ไอ้คนใจร้าย" กันย์ทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะปล่อยแขนวาย

"กูใจดีกับตัวเองต่างหาก"

"กลับเข้าไปซะวาย" คราวนี้กันย์มองหน้าวายนิ่งแววตาแข็งกร้าวขึ้นมา วายหัวเราะหึในลำคอทำไมมีแต่คนสั่งๆชีวิตนี้ไม่เจอคนประเภทอื่นบ้างเลยหรือไง

"ไม่!" วายยืนกรานเสียงแข็ง

"กูจะโทรไปบอกแม่มันว่ามึงรับปากแล้วไม่ทำ มึงคงไม่รู้หรอกว่าแม่มันเป็นคนนิสัยยังไง" กันย์ขู่ออกมา

"มึงอย่ามาขู่กู" วายกำหมัดแน่น

"กูไม่ได้ขู่" พูดจบก็ล้วงมือถือออกมา

"คุณธีร์" ซีหันไปขอความช่วยเหลือจากธีร์เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังแย่

"ทำเถอะวาย" ธีร์บอกวายเสียงเรียบ วายมองหน้ากันย์แวบนึงก่อนจะทำท่าทีฮึดฮัดออกมา

"เวรเอ้ย!"

ปัง!

เสียงประตูถูกเปิดแล้วก็ปิดกระแทกลง วายเดินหน้างอเข้ามาในห้องก่อนจะเดินไปนั่งกระแทกก้นลงโซฟา สายตามองไปที่เตียงของแทนคุณ ตอนนี้แทนคุณนอนนิ่งไม่ไหวติงหลับลึกล่ะมั้งวายคิดแบบนั้นแต่ก็ไม่ใช่ แทนคุณไม่ได้หลับอย่างที่วายคิด

"ใคร?" แทนคุณถามแต่วายไม่ตอบ

"พยาบาลหรอครับ" แทนคุณถามอีกรอบวายไม่ตอบเหมือนเดิม วายยังนั่งหน้างอมองแทนคุณอยู่แบบนั้น แทนคุณค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมาฝ่ามือหนาคลำสะเปะสะปะที่ข้างๆเตียงไม่รู้ว่าพยายามทำอะไร วายนั่งมองเงียบๆ

ตุบ!

ร่างของแทนคุณร่วงลงมาจากเตียงอย่างแรง ตอนนี้แทนคุณนอนกองอยู่ที่พื้น วายตกใจนิดหน่อยก่อนจะลุกเดินเข้าไปหา

"จะเอาอะไร" วายตัดสินใจถามออกไป

"มึงหรอ?" แทนคุณถามแล้วคลำมือมาเรื่อยๆจนแตะลงที่เท้าของวาย

"เออ จะเอาอะไรจะหยิบให้" วายบอกแล้วขยับถอยห่างออกมาก่อนจะก้มลงไปพยุงแทนคุณให้ลุกยืนขึ้นมาแล้วพานั่งลงบนเตียงดังเดิม

"น้ำ" แทนคุณพูดบอก วายหันไปหยิบน้ำมาให้ก่อนจะจ่อไปที่ปากของแทนคุณ วายจับหลอดไว้และขยับให้มันไปแตะของปากของแทนคุณ แทนคุณอ้าปากงับหลอดทันทีแล้วค่อยๆดื่มทีละนิด

"ขอบใจ" พอดื่มเสร็จก็พูดขึ้นมา วายวางแก้วลงบนโต๊ะดังเดิม

"กลับไปก็ได้นะถ้าไม่สบายใจ" แทนคุณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ วายนิ่งมองแล้วเบ้ปากขึ้นมา

"พูดมาก กูโดนบังคับหรอก"

"กลับไปก็ได้เดี๋ยวบอกพ่อกับแม่กูให้" แทนคุณยังพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ถ้าไม่ติดว่าตาบอดนี่วายว่าแทนคุณต้องตอแหลแน่ๆ

"หยุดพูดแล้วนอนซะ!" วายบอกก่อนจะจับแทนคุณให้นอนลง ตอนแรกแทนคุณขืนตัวไว้พอวายดันไหล่แรงๆแทนคุณก็ยอมนอนลงแต่โดยดี วายเลื่อนผ้าห่มขึ้นมาถึงหน้าอกของแทนคุณ

"นอนพักผ่อน อยากได้อะไรก็เรียก กูนั่งอยู่ในห้องนี่แหละถ้าไม่ขานรับก็แปลว่าหลับ" วายบอกแทนคุณ แทนคุณพยักหน้ารับก่อนที่ดวงตาจะปิดลง

ส่วนวายก็เดินกลับไปนั่งลงบนโซฟา ก้มหน้าลงไปมองนาฬิกาข้อมือก็พบว่าเกือบจะห้าทุ่มแล้ว วายถอนหายใจออกมาพร้อมกับเอนตัวลงไปกับโซฟาแล้วหลับตาลงหวังจะพักสายตา

.

Part : แทนคุณ

เสียงหายใจอย่างสม่ำเสมอดังขึ้นมา แทนคุณค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อกี้ไม่ได้หลับเลยเพียงแค่ทำตามคำสั่งของคนตัวเล็กเท่านั้น แทนคุณยันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่งก่อนที่สายตาคมจะตวัดไปมองยังโซฟา

"หลับแล้วสินะ"

เขาพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะก้าวลงจากเตียงและเดินไปยังโซฟา แทนคุณยืนมองร่างเล็กครู่นึงก่อนจะก้มลงไปอุ้มร่างเล็กให้นอนลงดีๆในท่าสบายๆพร้อมกับเดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้ มีครั้งนึงที่วายขยับตัวทำให้แทนคุณแทบหยุดหายใจแต่วายก็สงบลงและนอนหลับต่อ

"เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ" แทนคุณรู้สึกโล่งอกที่วายไม่ตื่นขึ้นมาตอนนี้ ส่วนเรื่องผ้าห่มพรุ่งนี้ค่อยบอกพยาบาลที่เป็นเวรให้ช่วยก็แล้วกัน

แทนคุณนั่งมองหน้าวายที่หลับอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจกลับไปที่เตียงแต่ก่อนจะลุกขึ้นเขาก็โน้มใบหน้าลงไป ริมฝีปากหยักทาบลงไปบนหน้าผากมนก่อนจะผละออกมา

"ขอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย...หลับฝันดีนะครับวายของคุณ"

.

.

.

อิแทนคุณณณณ! แกมันร้าย

ตอนหน้าเป็นบทในแชทนะคะ ฝากติดตามกันด้วยน้าาา และไรท์ขอขอบคุณที่คอมเม้นและทุกไลค์ที่ให้กำลังใจกันนะคะ