🌸คำเตือนจากไรท์ผลส้ม🌸 การขโมยผลงานของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง มันคือการละเมิดลิขสิทธิ์ผิดกฏหมาย หากอยากสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง โปรดใช้ความสามารถของตนเองนะคะ หากไรท์พบเจอผลงานที่ละเมิด ไรท์จะขอดำเนินการให้ถึงที่สุดค่ะ 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

ฉันจ้องมองคนตัวสูงที่นั่งเล่นเกมส์กับเพื่อนๆแล้วอ้างว่าไม่ว่าง ทั้งๆที่ก็แค่เล่นเกมส์

ฉันมองหน้าคนตัวสูงด้วยความโมโห คนบ้า!! ทั้งๆที่เป็นวันครบรอบของการคบกันแท้ๆ กล้าผิดนัดฉันงั้นเหรอ

ติดตามเรื่องราวความรักของ ภีมร์ ♥️ ใยบัว ได้ใน “กำราบหัวใจ นายคุณชายแบดบอย”

ทำไมๆๆๆ ทำไมเค้าต้องเป็นแบบนี้ด้วย

ฉันขยับเข้าไปกอดคุณแม่ทันทีที่ท่านเข้ามาในห้องนอนของฉัน

พอคิดย้อนไปฉันก็คบกับเค้ามานานเหมือนกันนะเนี่ย ฉันกับพี่สายฟ้าคบกันตอนนั้นฉันอยู่แค่ม.3 ส่วนเค้าอยู่ม.6 เราเจอกันที่งานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนคุณแม่

ทุกคนเชื่อในรักแรกพบไหมคะ....ฉันกับเค้าสบตากันก็ตกหลุมรักทันทีเลยแหละ

จนตอนนี้พี่สายฟ้าอยู่ปีสามแล้ว ส่วนฉันก็จะขึ้นปีหนึ่งและมีแพลนว่าจะต่อมหาวิทยาลัยเดียวกัน

เค้าเป็นแฟนที่แสนดี เอาใจฉันทุกอย่างไม่เคยขัดใจ แต่ตอนนี้เหมือนอะไรๆมันจะเปลี่ยนไปแล้ว

พี่สายฟ้าผิดนัดฉันบ่อยๆ ไม่ค่อยรับสาย แถมยังทำตัวติดเพื่อนจนฉันโมโหอยู่บ่อยๆ

ขนาดวันนี้เป็นวันครบรอบสี่ปีของเราเค้ายังไม่มาตามนัดเลย

คุณแม่ลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะเดินออกไปทันที เฮ้อออ ใครจะมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบเท่าฉันนั้นไม่มีอีกแล้ว คุณหนูอิงอิง ลูกสาวคนเดียวของท่านวานิช เจ้าของกิจการร้านเบเกอรี่ชื่อดังที่มีสาขาเกือบพันสาขาในประเทศ

แถมมีครอบครัวที่อบอุ่นและแฟน....ที่ทั้งหล่อและรวย คุณสายฟ้าเจ้าของธุรกิจร้านอาหารไทยที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ไม่มีใครสมกันดั่งกิ่งทองใบหยกเท่าเราสองคนอีกแล้ว

เวลา 19:00 น.

ฉันหันไปมองคนตัวสูงที่อุ้มตุ๊กตาหมีสีขาวที่ยืนยิ้มอยู่หน้าห้องนอนของฉัน

คนตัวสูงวางตุ๊กตาลงที่ข้างเตียงแล้วขึ้นมานอนกอดฉันทันที

ฉันตีแขนคนล้อเล่นแล้วลุกหนีเค้าทันที

คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันพร้อมกับหอมแก้มฉันแรงๆด้วยความหมั่นไส้

ฉันยิ้มแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที ดีนะที่มาง้อ ฉันคนนี่จะยอมคืนดีด้วยก็ได้

คนตัวสูงขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่น

ฉันหันหลังให้คนลามกเพราะความเขิน ตั้งแต่คบกันมาพี่สายฟ้าให้เกียรติ์ฉันตลอดไม่เคยแตะต้องฉันมากกว่ากอดจูบ และนั้นก็เป็นเสน่ห์ของเค้าที่ฉันหลง

พี่สายฟ้าขยับเข้ามาคลอเคลียแก้มฉันเบาๆด้วยท่าทีอ้อนๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน

ฉันลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วเดินออหมาจากร้านทันที พี่สายฟ้าเปลี่ยนไปจริงๆ เค้าไม่เคยจำวันสำคัญอะไรได้เลย....แม้แต่วันเกิดฉันก็ยังจำไม่ได้

มือหนาดึงฉันเอาไว้และไม่นอมให้ฉันเข้าไปในบ้าน

ฉันเดินเข้าไปในบ้านทันที คนบ้า!! แค่วันเกิดแฟนก็จำไม่ได้

วันต่อมา...

ฉันนั่งมองโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด พี่สายฟ้าไม่โทรมาง้อฉันอีกแล้ว นี่ก็ผ่านไปครึ่งวันแล้ว ต้องมีอะไรแน่ๆ

เคนี่กับภาเพื่อนสนิทของฉันเดินเข้ามาในบ้านแล้วเริ่มบ่นฉันทันที

ฉันร้องกรี๊ดเพราะยัยเพื่อนตัวแสบทั้งสองคนช่วยกันอุ้มฉันไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำทันที

เวลา 19:00 น.

ห้องวีไอพีผับS

ฉันหยิบของขวัญที่เพื่อนรักแล้วแกะดูทันที

ฉันมองกำไลข้อมือในกล่องพร้อมยิ้มให้กับเพื่อนๆ เฮ้อออ ช่างเค้าเถอะ ไม่ง้อก็ไม่ต้องง้อ

ฉันหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ ยังไงก็วันเกิดทั้งที สนุกเต็มทีเลยแล้วกัน

เวลา 23:00 น.

ฉันยืนส่งเพื่อนที่ลานจอดรถแล้วยืนรถจนกว่ารถเพื่อนๆจะขับออกไป ให้ตายสิ วันเกิดปีนี้มันเซ็งสุดๆไปเลยนะ ทะเลาะกับแฟนแต่แฟนไม่แม้แต่จะโทรหาเลยสักสาย นี่ลืมวันเกิดฉันยังไม่พอ ยังจะไม่ง้อฉันอีกนะ

ฉันหันไปมองตามเสียงที่คุ้นเคย พี่สายฟ้าที่นั่งนวดเท้าให้กับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ตรงที่นั่งลานจอดรถ

ฉันมองร่างสูงสลับกับคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความหงุดหงิด

พี่สายฟ้าตะคอกกลับใส่ฉันเสียงดังเมื่อฉันพูดไม่ดีกับผู้หญิงของเค้า นี่มันอะไรกัน!! พี่สายฟ้าไม่เคยเป็นแบบนี้กับฉันมาก่อน

พี่สายฟ้ากระชากแขนฉันเอาไว้ไม่ให้เดินไปหาผู้คนนั้นก่อนจะกำแขนฉันเอาไว้แน่น

พี่สายฟ้าลากฉันไปที่ระเบียงใกล้ลานจอดรถทันที

ฉันมองหน้าพี่สายฟ้าแล้วอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน

ฉันคิดย้อมกลับไปในเวลาที่ผ่านมา ความเอาแต่ใจของฉันทำให้พี่สายฟ้าอึดอัด แต่ฉันก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เค้าต่างหากที่เปลี่ยนไป

คนตัวสูงเบือนหน้าหนีและไม่ตอบคำถามฉันอีก เงียบแบบนี้หมายความว่ายังไง หมายความว่ามันคือความจริงที่เค้ารู้สึกงั้นเหรอ!!

ฉันปารองเท้าส้นสูงใส่คนใจร้ายก่อนจะเดินออกมาทันที คนบ้า!! พี่สายฟ้าบ้าที่สุดเลย

คนบ้า คนเลว คราวนี้ถ้ามาง้อฉันจะไม่ให้อภัยแน่

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป.....

“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”

ฉันฟังเสียงผู้หญิงคนนี้ซ้ำๆกันนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่วันนั้นพี่สายฟ้าไม่โทรมาง้อฉันอีกเลย แถมโทรไปหาก็ไม่รับสายจนตอนนี้เค้าปิดเครื่องใส่ฉันไปแล้ว

คอนโด สายฟ้า

ฉันกดรหัสเข้าไปในคอนโดของพี่สายฟ้าก่อนจะมองไปรอบๆห้อง เค้าอยู่ไหมเนี่ย

ฉันยอมมาที่นี่เพราะไม่คิดว่าเค้าจะเลิกจริงๆ ถ้าได้เจอคงต้องง้อเค้าซะแล้วสิ

ฉันมองลานนาที่สวมผ้ากันเปื้อนเดินมาจากครัวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นี่เค้าคบกันแล้วงั้นเหรอ คบกันทั้งๆที่เลิกกับฉันไม่เท่าไหร่เนี่ยนะ

ลานนายิ้มให้กับฉันที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ มันจุกจนพูดอะไรไม่ออกเลย พี่สายฟ้า....ทำไมใจร้ายกับอิงขนาดนี้คะ

ฉันมองหน้าพี่สายฟ้าที่พึ่งเข้ามา แล้วน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลลงมาอาบเต็มสองแก้ม ทำยังไงดี หยุดไม่ได้แล้ว

ฉันวิ่งออกมาจากห้องทันที เจ็บเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยฉันที

มือหนากระชากแขนฉันเอาไว้ไม่ให้วิ่งหนีเค้าออกมา

ฉันกอดพี่สายฟ้าเอาไว้แน่นแล้วขอโทษเค้าทันที

ฉันค่อยๆปล่อยมือที่กอดเค้าเอาไว้แล้วถอยหลังออกมาให้ห่างจากพี่สายฟ้า ทุกอย่างมันคงสายไปแล้ว มามีวันที่พี่สายฟ้าจะกลับมารักฉันอีกแล้ว

ลาก่อนรักแรกของฉัน.....