ราชาโอเดียเดินออกจากห้องโดยไม่หันไปมองลูกสาวอีก เพราะความเจ็บปวดของลูกสาวจะทำให้พระองค์หวั่นไหว

ร่างสูงไล่สายตาอ่านข้อความในเอกสารแล้วเริ่มขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

เจ้าชายไล่อ่านสนธิสัญญาที่ระบุว่าการอภิเสกสมรสต้องเป็นรัชทายาทลำดับที่หนึ่งเท่านั้นหากยกเลิกจะต้องเป็นเรื่องยุ่งยากและยกพื้นที่แถบชายแดนให้เป็นของกำนัล

ซึ่งที่ดินแถบนั้นมีเหมืองเพชรนับพันแห่ง หากยกให้แล้วยกเลิกสัญญาคงไม่คุ้มเพราะประเทศเอเดนเซียส่งออกอัญมณีเป็นหลัก

ประเทศจะต้องสูญเสียรายได้มหาศาล

ชายหนุ่มควบคุมอารมณ์ให้อยู่ในพื้นของการวางตัว เพราะคนตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดาแต่พระองค์คือราชาโอเดียแห่งอดิสวรประเทศผู่ค้าขายและเป็นพันธมิตรอันดีมาด้วยตลอด

จึงทำให้ไม่สามารถกระทำสิ่งไม่เหมาะสมได้

เจ้าชายอาร์เซียตรัสด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึมและวางท่าให้สมฐานะองค์รัชทายาทแห่งเอเดนเซีย

ราชาโอเดียเสด็จออกจากห้องทรงงานของเจ้าชายอาร์เซีย

ห้องส่วนตัวพระองค์ เจ้าชายอาร์เซีย

ชายหนุ่มรีบเดินไปหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ในห้องด้วยท่าทางร้อนรน

ชายหนุ่มหยุดร้อนรนและนั่งลงที่โซฟาพร้อมกับค่อยๆคิดตามเพื่อนๆ

อาร์เซียทำหน้าเซ็งเมื่ออลันออกตัวหวงน้องสาวจนออกนอกหน้า เพราะตอนนี้น้องสาวเขาสวยวันสวยคืนจนเจ้าชายอยากได้มาครอบครอง

อลันที่ทำท่าปวดหัวเรื่องน้องสาวที่ก่อเรื่องจนเข้าโรงพยาบาลและตอนนี้เขาก็กำลังจะไปรับหล่อนกลับไปอยู่ที่ดูไบเช่นเดิมเพื่อไม่ให้น้องสาวสุดที่รักต้องเจ็บปวดอีก

**ติดตามเรื่องราวความรักของ อลัน ♥️ แคร์ ได้ใน อำนาจรัก คุณชายอสรพิษ (ได้ที่ แอฟพิเคชั่น : จอยลดา)

***ติดตามเรื่องราวความรักของ เอมมี่ ♥️ คาร์ลอส ได้ใน หยุดหัวใจ นายแสนดตัวร้าย (ได้ที่ ธัญวลัยและจอยลดา)

เจ้าชายเอนหลังลงที่โซฟาแล้วทบทวนความรู้สึก หากแต่งงานกับเจ้าหญิงอาจจะทำให้เจ้าชายครูสยิ่งโกรธแค้นเขามากกว่าเดิม

ฮานส่ายหัวให้กับความยียวนของเพื่อนรักก่อนจะเดินออกไปจากห้องส่วนตัวของเจ้าชาย

เพราะเผลอแกล้งเจ้าหญิงไปมากอาจจะทำให้ตอนนี้เจ้าหญิงเกลียดขี้หน้าเขาไปแล้วก็เป็นได้

เวลา 19:00 น.

ร่างบางทอดสายตาไปยังตำหนักหลังวังจากระเบียงตำหนักรับรอง หัวใจที่บอบช้ำมองดูแสงไฟที่รอดผ่านหน้าต่างเล็กแล้วคิดถึงใบหน้าของชายคนรัก

ริก้าเดินออกไปจากระเบียงแล้วปล่อยให้เจ้าหญิงอยู่เพียงลำพัง

ร่างบางมองซ้ายมองขวาแล้วรีบเปิดประตูริมระเบียงเข้สไปอีกห้องก่อนจะหลบลงไปยังบันไดข้างสวน

ร่างบางวิ่งไปตามทางอันมืดมิดด้วยความคิดถึงชายคนรัก

ตุบ!!

ร่างบางชนเข้ากับร่างสูงที่เดินกลับออกมาจากตำหนักหลังวัง

ร่างบางหยุดชะงักเมื่อเห็นสายตาเริ่มชินกับความมืดและรู้ว่าชายที่คว้าแขนเอาไว้นั้นคือใคร

มือหนากำแขนเล็กเพราะความหงุดหงิดที่เจ้าหญิงทำตัวไม่ถูกต้องอย่างที่เขาตั้งกฎเอาไว้

ร่างสูงกระชากแขนเล็กเขามาใกล้ก่อนจะโอบเอวบางเอาไว้แน่น

แววตาใสแต่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยองยิ่งทำให้ร่างสูงอยากที่จะเอาชนะ เขาเคยชินกับการที่มีผู้หญิงยอมมาโดยตลอด

พอเจอความหยิ่งยโสแบบนี้เขายิ่งไม่อยากปล่อย

ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นพร้อมกันพาเดินกลับเข้าไปในห้องส่วนตัวของเจ้าชาย

ตุบ!!

ร่างบางรีบถอยหนีเมื่อเห็นแววตาอันโหดเหี้ยมของชายตรงหน้า ในหัวก็คิดถึงเสียงเล่าลือถึงความใจดำอำมหิตของเจ้าชายองค์ใหม่

ความอดทนตลอดทั้งวันของเจ้าชายขาดลงเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าหญิง

ร่างสูงกดคนตัวเล็กลงที่เตียงก่อนจะจับใบหน้าของหล่อนเอาไว้แน่น

มือหนาปลดซิบชุดราตรีลงก่อนจะก้มลงคลอเคลียบริเวณต้นคอของร่างบางอย่างรุนแรง

ริมฝีปากร้อนก้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยความร้อนแรงโดยไม่สนใจว่าตอนนี้คนใต้ร่างจะหวาดกลัวขนาดไหน

น้ำตาแห่งความหวาดกลัวของร่างบางทำให้เขาหยุดชะงักทุกอย่างและทำให้สติที่ขาดกลับมาตามเดิม

ร่างสูงเดินออกไปจากห้องแล้วปล่อยให้ร่างบางนอนน้ำตานองหน้าอยู่ที่เตียง

การกระทำที่เป็นการดูถูกของเจ้าชายอาร์เซียทำให้เจ้าหญิงยิ่งเกลียดเขา กีดกันไม่ให้หล่อนไปเจอคนรักแถมยังล่วงเกินแบบนี้

เกลียดที่สุด....