หนึ่งอาทิตย์แล้วที่วายทำงานที่เคโอผับของธีร์ แทนคุณไม่ได้ติดต่อมาทวงหนี้ตั้งแต่วันนั้นที่ไล่วายออกมาซึ่งนั่นก็ทำให้ชีวิตของวายมีความสุขมาก แต่มาเครียดกับงานแทน เพราะตั้งแต่วายเข้ามาทำงานที่นี่ก็โดนลูกค้าผู้ชายพูดแทะโลมไปหลายคน บางคนก็ถึงเนื้อถึงตัวจนวายแทบทนไม่ไหวจะสวนหมัดหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็มีเพื่อนร่วมงานมาช่วยปรามไว้ตลอด จนกระทั่งมาถึงวันนี้วายก็ยังเจออีกเป็นคนที่ร้อยของวัน

"น้องคนสวยพี่สั่งเหล้าหน่อยครับ" ลูกค้าพูดพร้อมกับยิ้มตาเยิ้มส่งให้วาย

"รอสักครู่นะครับ" วายเม้มปากก่อนจะเดินไปรับออเดอร์มาเสิร์ฟแล้วก็มีอีกโต๊ะที่เรียกวายไป

"น้องครับสั่งเหล้าหน่อยครับ" ผู้ชายคนนั้นพูดยิ้มๆแล้วมองหน้าวายด้วยความหื่นกาม วายอยากตะโกนใส่หน้าคนพวกนั้นจริงๆว่าเขาเป็นผู้ชายชอบผู้หญิงให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้แล้วฉีกยิ้มออกไป

"รับอะไรดีครับ" วายถาม

"อะไรที่น้องชอบสั่งมาให้พี่เลยครับ" พูดจบก็แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเอง

"รอสักครู่นะครับ" วายรีบรับออเดอร์แล้วเดินหนีมาทันทีก่อนที่จะมีลูกค้าอีกคนที่อยู่แถวนั้นพูดขึ้นมาตอนที่วายกำลังจะเดินผ่าน

"ขายมั๊ย" คำพูดนี้ทำให้วายหันไปมองทันที แล้วสองตาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

"หึ!" เสียงเค้นหัวเราะในลำคอก่อนที่ร่างสูงจะก้าวเข้ามาประชิดตัววายอย่างรวดเร็วจนวายขยับหนีแทบไม่ทัน

"แทนคุณ!"

"เออกูเอง เก่งนักนะมาทำงานที่ผับศัตรกูได้น่ะ" แทนคุณเบียดกายเข้ามาใกล้วายมากขึ้นก่อนที่ท่อนแขนแก่งจะคว้าเอวของวายไว้ แทนคุณรู้มาตลอดว่าวายทำงานที่นี่เพียงแต่แค่ปล่อยให้ลูกหนี้ตายใจเพียงเท่านั้นและมันก็เพียงพอแล้วกับการที่จะปล่อยให้วายพักหนี้ไปในระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์

"ปล่อยกู!" วายขืนตัวแต่ก็โดนรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม

"ทำให้ตายกูก็ไม่รับเงินสกปรกจากมันหรอก"

"พูดเหมือนมึงสะอาดว่างั้นมันก็ไม่ต่างกันหรอก" วายสวน

"ไอ้วาย! มึงคิดว่ามึงสามารถต่อปากต่อคำกูได้ตอนไหนหะ!" แทนคุณตะคอก

"ปล่อยกูไม่งั้นกูร้อง" วายขู่และเตรียมจะอ้าปากร้องแต่ก็โดนฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาปิดปากเอาไว้ วายโดนแทนคุณลากออกไปจากตรงนี้ ทำให้วายดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของแทนคุณ ไม่มีใครสนใจเพราะในร้านค่อนข้างมืดมีเพียงแสงไฟสลัวแค่นั้น จนกระทั่งแทนคุณพาวายออกมานอกร้านได้สำเร็จ

ปึง!

ร่างของวายถูกเหวี่ยงกระแทกเข้ากับฝากระโปรงรถอย่างแรงพร้อมกับแทนคุณที่เดินมาขึ้นคร่อมวายไว้อย่างรวดเร็ว

"มึงคิดจะทำเหี้ยอะไร!" วายตะโกนใส่หน้าแทนคุณเสียงดังลั่น

"ให้มึงใช้หนี้กูไง"

"กูไม่ใช้ มึงปล่อยกู!" วายร้องและพยายามผลักดันแทนคุณให้ออกห่าง

"ดีดดิ้นเหมือนกระหรี่เลยนะมึง"

"ไอ้คุณ!" วายกัดฟันแน่น คำดูถูกถากถางนั่นถึงมันจะไม่ใช่ความจริงแต่ถ้าใครได้ยินก็ต้องเจ็บบ้างล่ะที่อยู่ดีๆต้องมาโดนด่าว่าเป็นกระหรี่

"พูดแทงใจดำงั้นหรอถึงได้โกรธขนาดนี้" แทนคุณยังคงพูดเหน็บแหนมวายไม่หยุดสมแล้วที่เป็นแทนคุณ

"ไหนลองบอกกูสิว่าลีลาของมันใช้ได้เหมือนกูหรือเปล่า จ่ายหนักทะ..."

เพี๊ยะ!

ไม่รอให้แทนคุณพูดจบฝ่ามือเล็กของวายก็ฟาดลงไปที่ใบหน้าของแทนคุณอย่างแรง ตอนแรกกะจะต่อยแต่ก็ยั้งมือไว้ทันเลยแค่ตบแทน ตอนนี้วายไม่กลัวอะไรทั้งนั้นพร้อมแล้วกับการดับเครื่องชนอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดวายไม่ถอยแล้ว

"ไอ้วาย!"

กึก!

น้ำเสียงแข็งกร้าวของแทนคุณทำให้วายรู้ว่าคนตรงหน้าโกรธมากแค่ไหนก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะคว้าหมับมาที่ลำคอของวายแล้วกดลงไปกับตัวรถอย่างไม่ผ่อนแรง

"มึงอยากตายนักใช่มั๊ย!"

"มึงก็ฆ่ากูเลยสิ" วายมองหน้าแทนคุณด้วยความท้าทาย

"มึงคิดว่ากูไม่กล้าหรอหะ หนี้แค่ห้าล้านกูไม่เคยเสียดาย!" พอพูดจบแรงจากฝ่ามือของแทนคุณก็ถูกเค้นลงมา ตอนนี้วายนอนนิ่งไม่ขยับตัว สายตามองสบกับแทนคุณไม่ละสายตาใบหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นมาเพราะกำลังจะขาดอากาศหายใจ

ปัง!

เสียงบางอย่างกระทบกับกระโปรงรถอย่างแรงก่อนที่วายจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ วายสูดหายใจเข้าปอดอย่างรวดเร็วเพราะนึกว่าตัวเองจะตายจริงๆ

"ไปใช้หนี้กูที่ร้าน"

วายนิ่งไม่ตอบโต้ก่อนจะค่อยๆลงจากกระโปรงรถแล้วเดินไปขึ้นรถของแทนคุณ ในเมื่อเจ้าหนี้อยากได้ร่างกายของวายนักวายก็จะให้จนกว่าหนี้ก้อนนี้จะหมดไป ชีวิตวายจะได้กลับมาสงบเหมือนเดิมและชาตินี้วายคงไม่ยืมเงินใครง่ายๆอีกแน่นอน

ตลอดทางวายนั่งนิ่งมาตลอดไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น พอมาถึงร้านของแทนคุณวายก็แค่เดินตามร่างสูงเข้าไปด้านในแค่นั้น แทนคุณพาวายเดินขึ้นมาบนชั้นสองก่อนจะพาไปที่ห้องทำงานซึ่งเป็นห้องที่มีความทรงจำแย่ๆนั่นแหละ และทันทีที่เปิดประตูเข้าไปเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นมา

"วายไปไหนมาหรอครับ" ร่างบางเดินเข้ามาหาแทนคุณพร้อมกับยกแขนขึ้นมาคล้องแขนแทนคุณไว้ สายตาเรียวรีมองมาที่วายด้วยความสงสัย

"ใครหรอครับ"

"พนักงานใหม่" แทนคุณตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน ส่วนร่างบางก็เอาแต่ยืนมองวายอยู่แบบนั้น

"นั่งลง" แทนคุณสั่ง แต่วายไม่รู้ว่าสั่งใครก็เลยยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

"กูบอกให้มึงมานั่ง!" คราวนี้แทนคุณมองหน้าวายด้วยเลยทำให้รู้ว่าร่างสูงสั่งวายนั่นเอง วายเดินไปนั่งลงตามที่แทนคุณสั่งส่วนร่างบางอีกคนก็เดินอ้อมไปนั่งลงบนตักของแทนคุณ

"ชื่อวายหรอครับ" ร่างบางถาม

"ครับ"

"เราชื่อดรีมนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ร่างบางฉีกยิ้มน่ารักทำให้วายต้องยิ้มตอบตามมารยาทกลับไปเช่นกัน

"นับตั้งแต่วันนี้มึงต้องมาทำงานที่ร้านกู" แทนคุณพูดบอกแต่ไม่ได้มองหน้าวาย

"ให้ทำอะไร" วายถาม

"งานครัวและทำความสะอาด"

"ทำยังไง"

"เข้างานหกโมงเย็นเลิกหกโมงเช้า มาก่อนกลับหลัง" ร่างสูงอธิบายเสียงเรียบโดยมีร่างบางคลอเคลียอยู่ไม่ห่างเห็นแล้วทุเรศลูกตาชะมัด

"อืม"

"แทนดรีมง่วงแล้วครับ" จู่ๆร่างบางก็พูดขึ้นพร้อมกับซุกใบหน้าลงบนไหล่ของแทนคุณ แถมสรรพนามที่เรียกยังโคตรจะพิเศษ ถ้าจะให้วายเดา คนนี้ไม่แฟนก็เมียของแทนคุณ

"แทนคุยธุระอยู่"

"ให้เริ่มงานเลยมั๊ย" วายถามพร้อมไม่อยากขัดจังหวะ

"เวลาพูดกับกูมึงต้องมีหางเสียง"

"อืม" วายตอบรับก่อนจะเบืิอนหน้าหนีไปทางอื่น

"ดรีมช่วยพาเด็กใหม่ลงไปเริ่มงานทีนะ" แทนคุณบอกร่างบางเสียงอ่อนทำให้วายแอบเบ้ปากเล็กน้อย

"ได้สิ แล้วดรีมจะรีบขึ้นมาหาแทนนะ" ร่างบางบอกก่อนจะกดริมฝีปากลงบนกลีบปากของแทนคุณอย่างไม่อายแม้จะมีวายนั่งอยู่ก็ตามก่อนที่ร่างบางจะหันมาทางวายแล้วเอ่ยบอก

"ไปกันเถอะวาย"

ร่างบางเดินนำออกไปก่อนทำให้วายรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามออกไปทันทีตลอดทางวายก็ถูกชวนคุยจากร่างบางไม่หยุด

"คิดยังไงถึงอยากทำงานที่นี่หรอวาย"

"ไม่ได้อยากทำหรอก แต่ปฏิเสธไม่ได้" วายบอกออกไปตรงๆจนร่างบางต้องหันมามอง

"คือไม่อยากทำหรอ"

"ใช่"

"งั้นให้เราช่วยพูดกับแทนให้มั๊ย" ร่างบางเสนอจนวายอดสงสัยไม่ได้เลยถามออกไป

"เป็นแฟนคุณ..เอ่อ..คุณแทนคุณหรอ"

"ใช่ แทนรักเรามากเลยล่ะ เคยเลิกกันไปครั้งนึงแล้วนะแต่ก็ยังกลับมาคืนดีกัน"

"งั้นหรอ" วายพูดออกมาแต่ไม่หมดและไม่คิดด้วยว่าร่างบางจะพูดเรื่องส่วนตัวออกมาให้คนพึ่งรู้จักฟังเหมือนเป็นการประกาศนัยๆมากกว่าว่าแทนคุณเป็นของตัวเอง

"เรายอมรับนะว่าวายคือสเปคของแทนทุกอย่าง"

"แล้ว?" วายเลิกคิ้วเพราะงงว่าดรีมจะบอกวายทำไม

"อยากให้เราช่วยก็บอกนะ เราพูดให้ได้ เราไม่อยากให้คนอื่นอยู่ใกล้แทนจริงๆโดยเฉพาะ...วาย" พูดจบก็เหลือบมองวายตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เราไม่ได้พิศวาสคุณแทนคุณเลยสักนิด นายวางใจได้" วายพูดออกไปจากใจจริง ไม่ใช่แค่ให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่เพราะต่อให้แทนคุณไม่มีดรีม วายก็ไม่มีวันคิดแบบนั้นเด็ดขาดมีแต่ความเกลียดชังมากกว่า

"ก็ดีแล้ว แต่เราว่าแทนคงไม่อยากกินของต่ำๆหรอก" ร่างบางปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าทันที ว่าแล้วเชียวกลิ่นไม่ดีมาแต่แรกแล้วคนคนนี้

"หมายความว่าไงหรอ" วายแสร้งถามออกไปทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าโดนหลอกด่า ก่อนที่ร่างบางจะหยุดเดินแล้วหันมามองวายด้วยสีหน้าแววตาที่เปลี่ยนไป

"อย่าอ่อยแทนล่ะ ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน" วายยิ้มออกมากับคำขู่นั่นก่อนจะพูดตอบออกไป

"เราไม่รู้เหมือนกัน แต่นายระวังคนของนายไว้เถอะ ดูท่าจะชอบเล่นกับเรามาก!"

.

.

.

ฝากติดตามด้วยนะคะ

ติชมได้ค่ะพร้อมปรับปรุงแก้ไข และขออภัยในคำผิดด้วยนะคะ ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ