อื้อ!

"เจ็บ!"

สิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่ถูกดันเข้ามาในช่องทางของวายอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ร่างกายของวายกระตุกวูบและบีบเกร็งโดยอัตโนมัติ ความเจ็บแสบและเสียววาบแล่นเข้ามาในร่างกายจนไม่สามารถขยับตัวได้ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น สองตาก็หลับลงแน่นปี๋

"จะ..เจ็บ เอาของมึงออกไป อื้อ!" วายพูดบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและสั่นเครือ มันเจ็บจริงๆแถมยังจุกไปทั่วท้องทั้งๆที่ร่างสูงยังไม่ได้ขยับร่างกายเลยสักนิด ท่อนเอ็นขนาดใหญ่มันกำลังเต้นตุ๊บๆอยู่ในร่างกายของวาย

"อย่าเกร็ง ไม่งั้นมึงจะเจ็บ" แทนคุณพูดบอก

"กูไม่เอา เอาออกไป!" วายตะคอกเสียง ตอนนี้ร่างกายของเขารู้สึกทรมานมากตรงช่องทางรู้สึกปวดหนึบไปหมดเหมือนมันจะระเบิด

อื้อๆ

"ยะ..อย่า ขะ..ขยับ!..อื้อ!" วายพูดด้วยลมหายใจขาดห้วงเพราะร่างสูงเริ่มขยับเอว ช่องทางถูกเสียดสียิ่งทำให้วายเจ็บมากขึ้น จากค่อยๆเริ่มเปลี่ยนเป็นแรงขึ้นตามจังหวะ วายได้แต่กัดปากตัวเองแน่น ใบหน้าเหยเกด้วยความทรมานปนเสียว ลำตัวท่อนบนก็ถูไถไปกับพื้นโต๊ะตามจังหวะ สองมือที่ถูกรวบมัดไว้ด้านหลังบีบกำเข้าหากันแน่นอย่างระงับความเจ็บ

"แน่นจังวะ รัดของกูดีด้วย" เสียงแทนคุณพูดขึ้นทั้งๆที่ยังสอบเอวเข้าออกช่องทางของวายไม่หยุด ตอนนี้ร่างกายของวายสั่นคลอนแรงขึ้น ใบหน้าก็แดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

อ๊ะ! อ๊า! อื้อ!

วายส่งเสียงครางออกมาทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว เขาสะกัดกั้นความเสียวซ่านที่ร่างสูงมอบให้ไม่ไหวแล้วจึงระบายมันออกมา

"คุณหยุด! กะ..กูไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!" วายเอ่ยออกมาเสียงแหบพร่าแต่ร่างสูงก็ไม่ได้สนใจยังคงกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกในร่างกายของวายต่อไปเรื่อยๆ

อ๊า! ซี้ด!

เสียงสูดปากของแทนคุณดังขึ้น พร้อมกับยื่นมือทั้งสองข้างไปจับที่เอวบางของวายไว้แน่นก่อนจะกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่างกายของวายอย่างเร็วรัว ร่างสูงใกล้ปลดปล่อยแล้วในขณะที่วายก็สะท้านไปทั้งตัวพร้อมกับปลดปล่อยออกมา จังหวะสอบเอวถูกเร่งขึ้นมาตามอารมณ์ไม่นานแทนคุณก็กระตุกเอวสองสามทีพร้อมกับปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายของวาย

"เอาออกไป!" วายสั่งในขณะที่หอบหายใจอยู่

"อย่ามาสั่ง!" แทนคุณพูดเสียงเข้มพร้อมกับขยับเอวเล็กน้อย วายสะดุ้งเฮือกพร้อมกับเผลอครางออกมา

อ๊ะ!

"หยุด! ไม่เอาแล้ว" วายพูดเหมือนคนจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็ไม่ได้มี อารมณ์ที่เกิดขึ้นกับวายตอนนี้หลากหลายมากในหัวคล้ายๆอาการไบโพล่าร์

หมับ!

"จะทำอะไร" วายท้วงเมื่อเขาถูกร่างสูงจับแขนไว้พร้อมกับรั้งให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ

"ถามแบบนี้ มึงจะเอาอีกสักรอบใช่มั๊ย"

"ไม่!" วายปฎิเสธทันที

"ดอกเบี้ยหนึ่งแสนแปดหมื่นบาทที่เหลือกูหักจากตัวมึงแล้ว" แทนคุณบอกเสียงเรียบพร้อมกับแก้มัดให้วาย

ตุบ!

"แม่งเอ้ย!" วายร้องขึ้นมาเมื่อร่างกายถูกผลักลงไปที่พื้น ตอนที่ถูกแก้มัดเขาจะหันไปชกแทนคุณสักหมัดให้หายเจ็บใจ แต่ก็ช้าไปเมื่อแทนคุณรู้ทัน วายเลยมีสภาพอย่างที่เห็น เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ

"เจียมตัวหน่อย โดนขนาดนั้นมึงยังจะห้าวอีก" แทนคุณพูดพร้อมกับใช้เท้าเตะเข้ามาที่ต้นขาของวายเบาๆ

"กูโคตรเกลียดคนแบบมึงเลย ไอ้แทนคุณ!" วายพูดด้วยน้ำเสียงอาฆาตแค้น

"มีใครบ้างไม่เกลียดกูวะ"

"ไอ้สารเลวเอ้ย!" วายตวัดสายตาขึ้นไปมองหน้าแทนคุณด้วยความเกลียดชัง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มเหยียดๆตรงมุมปากของแทนคุณ

"โดนแค่นี้ว่ากูเลว ถ้าโดนมากกว่านี้กูไม่เลวคูณสองเลยหรอวะ"

"ไอ้ชาติชั่ว!"

หมับ!

อ้าก!

แทนคุณย่อตัวลงมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับยื่นมือมาบีบใบหน้าเล็กของวายไว้อย่างแรง วายถูกมองด้วยสายตาเชือดเฉือนถ้าฆ่าทางสายตาได้คือวายโดนแทนคุณฆ่าไป

"อย่าปากดีให้มันมากนัก กูทำให้มึงหมดหนี้ภายในวันเดียวก็ได้นะจะลองมั๊ย"

"ไอ้!"

กึก!

"ใส่กางเกงแล้วไสหัวกลับไปซะ!"

พรึ่บ!

แทนคุณสะบัดมือออกจากใบหน้าของวายอย่างแรงจนวายหน้าหันก่อนที่ร่างสูงจะยืดตัวขึ้น วายได้แต่นั่งระงับความแค้นของตัวเองไว้ก่อนจะดึงกางเกงมาใส่ ขยับแรงก็ไม่ได้ยิ่งช่องทางเสียดสีเขาก็ยิ่งรู้สึกเจ็บแสบจนไม่รู้ว่าจะลุกเดินไหวหรือเปล่า ตอนใส่กางเกงสองขาก็สั่นเทาไม่ยอมหยุด

"เร็ว! หรือจะรอลูกน้องกูมาเอามึงอีกรอบ" เสียงแทนคุณเร่งทำให้วายต้องรีบและมันยิ่งรีบก็ยิ่งช้า

จิ!

เสียงจิปากของแทนคุณทำให้วายรู้ว่าร่างสูงกำลังจะหมดความอดทน วายเลยต้องรีบดึงกางเกงขึ้นมาอย่างรวดเร็วใบหน้ามุ้ยเพราะความเจ็บแต่ก็ต้องอดทนก่อนที่เขาจะยันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลหลังจากใส่มันเสร็จ

ยืนก็แทบไม่ไหว แล้วตอนเดินจะเป็นยังไงเนี่ย!

วายบ่นในใจไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าแทนคุณ วายค่อยๆก้าวออกไปช้าๆเพื่อจะปรับสภาพร่างกายให้เป็นปกติ แต่มันก็ยาก ยากมากจริงๆ

"ใครอยู่ข้างนอกวะ เข้ามาสิ!" เสียงแทนคุณตะโกนออกไป คนข้างนอกก็เปิดประตูเข้ามาทันที

"ครับนาย"

"ส่งแขกหน่อย"

"ไม่ต้อง! กูมาเองก็กลับเองได้" วายพูดขึ้น ไม่ได้ต้องการเลยสักนิด

"ไปส่งมัน แล้วกลับมารายงานกู" แทนคุณสั่งลูกน้องตัวเองโดยไม่สนใจวาย ส่วนลูกน้องของแทนคุณก็รับคำอย่างไวแล้วเดินเข้ามาคว้าตัววายไป

"ครับนาย"

หมับ!

"ปล่อยกู! กูจะกลับเอง" วายโวยเมื่อตัวเองถูกลากออกมาจากห้อง ลูกน้องคนนี้ทั้งสูงตัวใหญ่ขายาวเดินทีวายแทบจะต้องวิ่งตาม และยิ่งร่างกายของวายไม่สมบูรณ์แบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงเวลาเดินมันก็คงเจ็บร้าวไปหมด

"ปล่อยกูไอ้เหี้ยเอ้ย!"

ลูกน้องของแทนคุณไม่พูดตอบโต้เอาแต่ลากวายลงไปยังหลังร้านและตรงไปที่ลานจอดรถ ร่างของวายถูกเหวี่ยงเข้าไปในรถทันทีที่มาถึง ไม่มีออมแรงเลยสักนิด

"ป่าเถื่อนทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง!" วายกนด่าออกไป

"มีชีวิตรอดกลับบ้านก็ดีแล้วนี่" นั่นคือคำพูดจากปากลูกน้องของแทนคุณ สมแล้วที่ทำงานให้แทนคุณสั่งสอนกันได้ดีจริงๆ

"กูอยากตายมากกว่า ทำไมเจ้านายมึงถึงไม่ฆ่ากูซะ"

"ฆ่าหนี้ก็กลายเป็นศูนย์ อย่าโง่ไปหน่อยเลย สู้ให้ใช้หนี้หมดแล้วค่อยฆ่ามันไม่ดีกว่าหรอ"

คำพูดจากปากลูกน้องของแทนคุณทำให้วายนั่งกัดฟันพร้อมกับกำหมัดแน่นอย่างเจ็บใจ ต่อให้พูดต่อล้ออะไรออกไปก็คงหนีไม่พ้นคำพูดที่เหยียดหยามจากลูกน้องของแทนคุณอยู่ดี วายเลยเลือกที่จะเงียบไปเลยดีกว่า

.

2 วันต่อมา

"วาย"

"วาย!"

อื้อ!

"ไปหาหมอมั๊ย" เสียงของซีแว่วเข้ามาในหูทำให้วายค่อยๆขยับตัว สองวันแล้วที่วายนอนซมอยู่ในห้องไม่ออกไปไหน ออกไปไม่ได้เพราะร่างกายอ่อนแอ ยอมรับว่าตั้งแต่วันนั้นวายปวดหนึบไปทั้งตัวมีไข้นิดหน่อย ยิ่งตรงนั้นมันยิ่งเจ็บตอนยื่นมือไปสัมผัสเหมือนมันจะบวมมากด้วย

"ไม่ไปหรอกซี" วายบอกเสียงแหบพร่าแล้วค่อยๆดันตัวให้ลุกขึ้นนั่งโดยมีซีช่วยพยุงอีกแรง

"ไปทำอะไรมาเนี่ย" ซีถาม

"ไม่ได้ทำอะไร แค่ป่วยน่ะ" วายตอบ

"แล้วรอยที่ตัวล่ะ" ซีถามอีกทำให้วายต้องเงยหน้าขึ้นไปมองสบตากับซี ก็คิดไว้แล้วว่าซีต้องรู้เพราะซีคอยเช็ดตัวให้วายตลอดไม่รู้หรือบอกว่ามองไม่เห็นสิแปลก

วายถอนหายใจออกมาเบาๆ คงต้องบอกเพราะไม่อยากให้ซีต้องเป็นห่วง

"โดนข่มขืน"

"หะ! วายว่าไงนะ" ซีร้องขึ้นด้วยความตกใจ

"เงินใช้หนี้ไม่พอ เลยโดนแบบนี้" วายพูดไปก็กำหมัดแน่น พอคิดไปถึงก็อยากฆ่าร่างสูงที่ทำแบบนี้กับเขา

"เลวเกินไปแล้ว" ซีพูดเหมือนจะร้องไห้

"ช่างมันเถอะ แค่ครั้งเดียว ต่อไปวายจะรีบหาเงินไปใช้คืนมันให้หมด"

"ซีอยากช่วยวายมากนะ" ซีมองสบตากับวาย วายดีใจที่มีเพื่อนแบบซี แต่คำพูดของแทนคุณวันนั้นวายไม่อยากให้ซีต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง

"ขอบใจมากนะซี"

"แล้วต้องใช้คืนเขาอีกกี่วัน" ซีถาม

"ไม่รู้ มีก็คงเอาไปคืนเรื่อยๆ" วายบอกแต่ไม่บอกเรื่ิองข้อเสนอของแทนคุณ เพราะวายไม่ทำแน่ๆ เขาจะหาเงินด้วยวิธีอื่นแทนการไปนอนกับแทนคุณและพาตัวซีไปให้แทนคุณ

"ถ้าซีมีเงินจะรีบเอามาให้วายเลยนะวายจะได้ไม่ต้องทนกับเจ้าหนี้สารเลวไปนานๆ" ซีพูดแล้วยื่นมือมากุมมือวายไว้ ตอนนี้วายโคตรจะรู้สึกดีเลย

"งั้นเดี๋ยวซีลงไปหาซื้อข้าวมาให้กินนะ วายล้างหน้าล้างตารอนะ" ซีบอกยิ้มๆ

"อืม"

วายยิ้มตอบก่อนที่ซีจะออกจากห้องไป ตอนนี้เหลือแค่วายที่อยู่ในห้องเพียงคนเดียว เหตุการณ์วันนั้นลอยเข้ามาในหัวอีกแล้ว ทำไมวายต้องมาเจอคนอย่างแทนคุณด้วยทำไมวะ ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น

"กูใช้หนี้มึงหมดวันไหนกูฆ่ามึงแน่ ไอ้แทนคุณ!"

*

*

*

ฝากติดตามด้วยนะคะ