-เที่ยงคืน-

พ่อเลี้ยงชนะพล : กลับมาซะดึกเชียวนะ ไอ้ลูกชาย พ่อบอกให้แกกลับมาเร็วๆลืมเหรอ เจ้าสาวของแกมาตั้งแต่บ่ายแล้ว

พ่อเลี้ยงจุมพล : (เดินขึ้นห้องไป)สวัสดีจ๊ะว่าที่เมีย(เงียบไรเสียงตอบรับ)

(พ่อเลี้ยงเดินไปดึงผ้าห่มบนเตียงออก)

คุณเป็นใครเข้ามาอยู่ในห้องของผมได้ยังไง

กัน : ผม…..ผมชื่อ….กัน ครับ เป็นลูกของคุณพ่ออลงกรณ์ครับ

พ่อเลี้ยงจุมพล : มาทำหน้าที่เมียล้างหนี้(ทำไมเป็นผู้ชายว่ะ แต่หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง ผิวก็ขาว ปากอมชมพู ตัวเล็กๆ )

กัน : ใช่ครับกันมาทำหน้าที่เมียล้างหนี้ครับ

พ่อเลี้ยงจุมพล : ผมไม่เคยใช้ผู้หญิงเกินหนึ่งเดือน

กัน : หนึ่งเดือน ครับหนึ่งเดือนกับทำหน้าที่เมียล้างหนี้จากนั้นผมจะเป็นอิสระ หนี้แปดสิบล้านกลายเป็นศูนย์ ใช่ไหมครับพ่อเลี้ยง

พ่อเลี้ยงจุมพล : ใช่

กัน : ขอให้คุณจำคำพูดไว้ด้วยนะครับ พ่อเลี้ยงจุมพล

พ่อเลี้ยงจุมพล : ผมจำคำพูดของผมได้เสมอ คุณเองก็อย่าลืมว่ามาทำหน้าที่อะไร (พ่อเลี้ยงจุมพลพูดจบก็ประกบปากกับปากอ่อนนุ่มของกัน )

อื้อออออ…อ่อยอ้ะ!!!

กัน : พ่อเลี้ยงจะทำอะไรครับ

พ่อเลี้ยงจุมพล : อยู่นิ่งๆหน้า กัน

อื้ออออ…..พ่อเลี้ยง…ฮึก…..อ๊ะ!!!ร่างสูงซุกอยู่ที่ซอกคอขาว

กัน : อื้ออออ….พ่อเลี้ยง…กันไม่ไหวแล้ว…ร่างบางกระตุกเกร็ง

พ่อเลี้ยงจุมพล : กันตัวหอมจัง (พ่อเลี้ยงจับส่วนแข็งขื่นเข้าไปช่องทางสวยอย่างช้าๆ)

กัน : อื้อออ…กันเจ็บ…เอาออกไป…

อ่ะ…อ๊ะ….อื้มมมมม….อ๊าๆๆๆๆ….

-ใกล้เช้า-

(พ่อเลี้ยงใช้มือวาดหาคนข้างกายมากอดเพื่อคลายความหนาวแต่ก็ไม่พบร่างบาง)

พ่อเลี้ยงจุมพล : กัน กันอยู่ไหน(เดินไปที่ระเบียง)ทำไมออกมานั่งตากน้ำค้างล่ะครับ(พ่อเลี้ยงโอบกอดกันจากด้านหลังพร้อมทั้งดึงร่างบางให้เข้ามาอยู่แนบอกของเค้าในผ้าห่มผืนเดียวกัน)

กัน : (พยายามปัดผ้าและอ้อมกอดของพ่อเลี้ยงออกแต่ไม่เป็นผลเลยปล่อยให้ร่างสูงกอดอยู่อย่างนั้น)

พ่อเลี้ยงจุมพล : คุณพร้อมจะทำหน้าที่ของคุณอีกหรือยัง พ่อเลี้ยงไม่รอคำตอบจากร่างบางอุ้มร่างบางไปที่เตียงและเริ่มบรรเลงบทรักแสนเร้าร้อนจนถึงเช้า...