ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

EP 1 - อยากรู้จักผมหรอ -

 

EP 1 - อยากรู้จักผมหรอ -

 

 " หวังว่าพรุ่งนี้...ผมจะเจอคุณน่ะ น้องอมชมพู !! "

( กัส )

 

มหาวิทยาลัย SML

        ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันเปิดเทอมมมมมมม ฉันรอคอยวันนี้มาก เพราะฉันจะได้มาเรียนในที่ๆฉันอยากเรียน และได้มาเรียนในสิ่งที่ชอบ

แต่ทำไมทุกคนชอบมาถามว่า ทำไมถึงอยากเรียนวิศวะ เลือกถูกแล้วหรอ ? แปลกตรงไหนกันที่ฉันอยากเรียนวิศวะ วันนี้ก็คงไม่มีอะไรมาก

เพราะวันที่รายงานตัววันนั้น เขาบอกว่า ให้มาเริ่มรับน้องที่คณะก่อน แล้วพวกพี่ๆเขาจะช่วยชี้แจ้งและช่วยดูแล นิก็ใกล้เวลานัดแล้วนิ รีบเดินไปตึกคณะดีกว่า

 

10 . 00 น. ณ คณะวิศกรรมศาสตร์

     " น้องๆคนไหนที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน และ ป้ายชื่อ มาที่โต๊ะนี้เลยน่ะจ๊ะะะะ !!!! " 

โห้ คนเยอะใช้ได้เลยน่ะเนื้ย แต่ที่ฉันไม่ชอบ และรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เข้ามหาลัยมา ก็สายตาที่มองกันแบบเนื้ย คือออออ คงไม่ได้มองหาเรื่องกันใช่มั้ย ?? 

     " น้อง ๆ น้องขาวอมชมพู ! "  เดี๋ยวน่ะ เรียกฉันหรอ ??

     " เอออ .. พี่เรียกหนูหรอคะ ?? " 

     " ใช่ๆ น้องนั้นหละ ลงทะเบียนรึยัง ? "

เรียกฉันว่าน้องขาวอมชมพูเนื้ยน่ะ !!!! หนูมีชื่อน่ะค่ะพี่ !!!!

      " ยังค่ะพี่ " ฉันบอกและเดินไปลงทะเบียนที่โต๊ะ

      " น้องรหัสอะไรจ๊ะ ? ที่จะได้หาป้ายชื่อให้ " 

     " 581210065 ค่ะพี่ "

     " จ๊ะ รอแปปน๊า :) " 

ในช่วงที่รอพี่เขาค้นป้ายชื่อให้นั้น ฉันก็สังเกตพวกพี่ๆ ที่โต๊ะลงทะเบียน ก็ ... ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนอื่นบอกสักหน่อย

พูดจาก็ดี หน้าตาก็น่ารักๆกันทั้งนั้น ไม่เห็นจะเถื่อนหรือดิบอะไรตรงไหนเลย แต่ในระหว่างที่ฉันนั้นกำลังรอป้ายนั้น

ก็รู้สึกว่ามีสายตาที่จ้องมาจากชั้นสอง หืมมมม ? แต่พอหันขึ้นไปมอง ก็ไม่ดีใครนิ สงสัยจะคิดไปเองหละมั้ง 

     " เจอแล้ววว อ่ะนิจ๊ะน้องแตงโม เอาคล้องคอไว้น๊ะ แล้วก็ไปนั่งรวมกับเพื่อนตรงลานกิจกรรมได้เลยจ๊ะ :) "

      " ขอบคุณมากค่ะพี่ :) "

ฉันรับปากชื่อมาคล้องคอไว้ แล้วก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆปีเดียวกัน บางคนก็คุ้นๆตาอยู่เพราะวันรายงานตัวเราก็ได้เจอกัน แต่ฉันจำชื่อทุกคนได้ไม่หมดหรอก เยอะไปหมด 

     " อ่าวพูดถึงก็มาเลย แตงโมๆ ทางนี้จ๊ะ ๆๆ " พอหันไปก็เจอเข้ากับเพื่อนที่รหัสต่อจากฉัน 

     " หวัดดีทุกคน :) มานานยังเอม ? " ตอนที่ฉันเดินเข้ามาก็เจอ เอม กำลังคุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆอยู่

     " ไม่นานๆ จ๊ะ ^ - ^ พวกเร ... "

โดนตัดบทเพราะ .. 

     " เอาล่ะคับน้อง ๆ เงียบเสียงได้แล้ว เราจะเริ่มกิจกรรมกันแล้วคับ !!!! " 

 จากนั้นพวกพี่ๆปีสองก็ได้มาพูดเรื่องเกี่ยวกับการอยู่มหาลัย เรื่องการแต่งกาย เรื่องการเรียน โอ๊ยยยย เยอะ

แต่ก็ไม่น่าเบื่อสักเท่าไร เพราะพวกพี่ๆเขามีกิจกรรมแทรกมาตลอด

     " อ่ะค่ะน้อง ๆ ไม่ว่าต่อจากนี้ไป น้องๆจะเจออะไร พี่อยากให้น้องๆ อดทน และสู้ให้เต็มที่น๊ะจ๊ะ :)  " 

อะไร ? ทำไมพี่เขาถึงพูดแปลกๆ เจออะไร แล้วทำไมต้อง อดทน และ สู้ ด้วยล่ะ เรียนคงหนักหน้าดูเลย

     " เอาล่ะค่ะน้อง ๆ ก้มหน้าหลับตาค่ะ "  

หืม ?? ถึงแม้จะสงสัยว่าให้ทำ ทำไมกัน แต่ก็ไม่มีใครค้านอะไร ก็ต้องทำๆตามกันไป

แต่พอก้มหน้าหลับตา บรรยากาศก็เงียบ ..... ได้ยินแต่เสียงรองเท้าที่รีบทยอยกันออกไป

จากนั้น ก็เป็นเสียงเท้าเดินเบาๆ เดินรอบบริเวณลานกิจกรรมของเรา 

     " ลืมตาครับ !!!!!! " ทำไมอารมฌ์มันเปลี่ยนเป็นคนล่ะอย่างแบบนี้ล่ะ แล้วใครจะกล้าลืมตาาาาาา

     " ผมบอกให้พวกคุณลืมตา !!!! "

พรึบ !!! แต่ล่ะคนก็พากันลืมตา และสิ่งที่เจอก็คือ พวกพี่ๆ ที่แต่งกายเหมือนกันหมด คือใส่เสื้อช็อปของคณะ

แต่ล่ะคนนิ หน้านิ่ง หน้านิโหดกันทุกคนเลย โอ๊ยยยยยยย อะไรกันเนื้ย

     " ไม่ต้องมามองหน้าพวกผม !!! อยากรู้จักพวกผมหรอ !!!! "

อ่าววววว มองหน้าก็ไม่ได้ ยังไงค่ะพี่ !!!

ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ เงียบมาก พวกเราปี 1 ก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจแรงหรือขยับไปไหนเลย

น่ากลัวไปหมด อากาศก็ไม่ได้เย็นน่ะ แต่ทำไมขนมันลุกก็ไม่รู้

     " ต่อจากนี้ พวกผมจะมาดูแลพวกคุณ !! พรุ่งนี้ !! เจอกันตรงลานหน้าคณะ 10 โมงตรง !! ใส่เสื้อสีดำกางเกงดำรองเท้าผ้าใบ เข้าใจไหม !!!!!!  " 

     " เข้าใจค่ะ / เข้าใจครับ "

ทุกคนตอนนี้คือต่างก็เริ่มรับรู้แล้วว่า มันเริ่มแล้วล่ะ การรับน้อง . . แล้วจากนั้นพวกพี่ว้าก ก็เดินสำรวจแถว และจัดระเบียบการแต่งกาย

เท่าที่สายตาสามารถกวาดมองได้ มีประมาณ 10 กว่าคนได้ ตอนนี้เห็นผู้หญิงมีแค่สองคนเอง และในระหว่างที่พี่ๆกำลังเดินสำรวจนั้น

ก็มีสายตาที่เหมือนกับที่ยืนรอป้ายจ้องมาจากทางด้านซ้าย จึงได้แอบหันเบาๆ ไปมอง ก็เจอเข้ากับพี่ผู้ชายที่เอามือล้วงกระเป๋ายืนพิงเสาอยู่

แต่ก็ไม่ได้สังเกตอะไรมากนัก เพราะพอฉันหันไป ก็เจอกับสายตา ที่โหดมากๆ รีบหันกลับทันทีเลย !!!!! แต่พอฉันหันกลับมาได้ไม่นาน ก็รู้สึกว่า

มีคนเดินมาจากทางด้านซ้าย เดินไปไหนไม่ว่าน่ะ ตะแต่ !! เดินมาทางฉันนิสิ !!! พี่คนนั้นก็ได้เดินมาหยุดตรงด้านข้างซ้ายมือฉัน 

     " อยากรู้จักผมหรอ ? "

โอ้ยยยยยยย ไม่ได้จะอยากรู้จักเลย แต่พี่จ้องฉันก่อนทำไมมมม 

     " .... " 

     " ผมถาม ! ว่าอยากรู้จักผมหรอ ??! "

จะดุไปไหนว่ะเนื้ยยยยย พอฉันไม่ตอบ ก็มาตะโกนใส่หูกันงี้น่ะ 

     " ปะ เปล่าค่ะ " 

     " หึ ! นึกว่าอยากรู้จักผมซะอีก ถ้าอยากรู้จักผม บอกได้น่ะ ผมจะมาให้คุณรู้จักถึงที่ !! "

น่ากลัวเป็นบ้าเลย ทำไมฉันต้องมาโดนอะไรแบบนี้ด้วยเนื้ยยยยยยยย แต่พอตะโกนใส่ฉันเสร็จ ก็เดินไปมา แถวรอบฉันนิหละ โอ๊ยยย อย่ามาใกล้ได้มั้ย กดดันนนน

     " ก้มหน้าหลับตา !!!!!!! "

พี่ที่น่ากลัวที่สุดนั้น สงสัยเป็นหัวหน้าพี่ว้ากแน่ๆ ดูจะควบคุมระบบทุกอย่างเลยได้ตะโกนบอก

พรึบบบ ทุกคนอย่างกับหุ่นยนต์ ไม่กล้ามีใครกล้สค้านหรอก น่ากลัวไปหมดดดด แล้วพอก้มหน้าหลับตา

ก็มีเสียงเท้าทยอยกันเดินออกไป แต่กลับมีเสียงเท้าคู่หนึ่งเดินมาทางฉัน แล้วกระซิบหูข้างซ้ายของฉัน 

" หวังว่าพรุ่งนี้ ผมจะเจอคุณน่ะ น้องอมชมพู "

โอ๊ยยยยย ขนลุกมากกกก น่ากลัวสุดๆ เสียงก็นุ่มน่าฟังอยู่หรอกน่ะ แต่มันไม่ได้ทำให้ขนฉันหายลุกหรอกน่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะ !!!!!!! 

 

*

*

*

*

*

เผลอหลับไปปปปป เลยมาอัพให้ดึกไปหน่อยยยย

ชอบไม่ชอบ หรือ อยากติ อยากให้แก้คำผิดตรงไหนบอกได้เลยน๊าาาาา 

-

ไม่รู้ว่ามีคนอยากจะอ่านต่อรึป่าว 

ให้คะแนน หรือ คอมเม้นกันมาน๊า

เค้าจะได้มีกำลังใจ 

 

 

ขอบคุณทุกการติดตาม 

สัญญาว่าจะมาส่งความสุขให้ทุกคนได้อ่านเรื่อยๆเลยนะ 

http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Cartoon00027.gif

ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะ

แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น