EP 1 - อยากรู้จักผมหรอ -
EP 1 - อยากรู้จักผมหรอ -
" หวังว่าพรุ่งนี้...ผมจะเจอคุณน่ะ น้องอมชมพู !! "
( กัส )
มหาวิทยาลัย SML
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันเปิดเทอมมมมมมม ฉันรอคอยวันนี้มาก เพราะฉันจะได้มาเรียนในที่ๆฉันอยากเรียน และได้มาเรียนในสิ่งที่ชอบ
แต่ทำไมทุกคนชอบมาถามว่า ทำไมถึงอยากเรียนวิศวะ เลือกถูกแล้วหรอ ? แปลกตรงไหนกันที่ฉันอยากเรียนวิศวะ วันนี้ก็คงไม่มีอะไรมาก
เพราะวันที่รายงานตัววันนั้น เขาบอกว่า ให้มาเริ่มรับน้องที่คณะก่อน แล้วพวกพี่ๆเขาจะช่วยชี้แจ้งและช่วยดูแล นิก็ใกล้เวลานัดแล้วนิ รีบเดินไปตึกคณะดีกว่า
10 . 00 น. ณ คณะวิศกรรมศาสตร์
" น้องๆคนไหนที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน และ ป้ายชื่อ มาที่โต๊ะนี้เลยน่ะจ๊ะะะะ !!!! "
โห้ คนเยอะใช้ได้เลยน่ะเนื้ย แต่ที่ฉันไม่ชอบ และรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เข้ามหาลัยมา ก็สายตาที่มองกันแบบเนื้ย คือออออ คงไม่ได้มองหาเรื่องกันใช่มั้ย ??
" น้อง ๆ น้องขาวอมชมพู ! " เดี๋ยวน่ะ เรียกฉันหรอ ??
" เอออ .. พี่เรียกหนูหรอคะ ?? "
" ใช่ๆ น้องนั้นหละ ลงทะเบียนรึยัง ? "
เรียกฉันว่าน้องขาวอมชมพูเนื้ยน่ะ !!!! หนูมีชื่อน่ะค่ะพี่ !!!!
" ยังค่ะพี่ " ฉันบอกและเดินไปลงทะเบียนที่โต๊ะ
" น้องรหัสอะไรจ๊ะ ? ที่จะได้หาป้ายชื่อให้ "
" 581210065 ค่ะพี่ "
" จ๊ะ รอแปปน๊า :) "
ในช่วงที่รอพี่เขาค้นป้ายชื่อให้นั้น ฉันก็สังเกตพวกพี่ๆ ที่โต๊ะลงทะเบียน ก็ ... ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนอื่นบอกสักหน่อย
พูดจาก็ดี หน้าตาก็น่ารักๆกันทั้งนั้น ไม่เห็นจะเถื่อนหรือดิบอะไรตรงไหนเลย แต่ในระหว่างที่ฉันนั้นกำลังรอป้ายนั้น
ก็รู้สึกว่ามีสายตาที่จ้องมาจากชั้นสอง หืมมมม ? แต่พอหันขึ้นไปมอง ก็ไม่ดีใครนิ สงสัยจะคิดไปเองหละมั้ง
" เจอแล้ววว อ่ะนิจ๊ะน้องแตงโม เอาคล้องคอไว้น๊ะ แล้วก็ไปนั่งรวมกับเพื่อนตรงลานกิจกรรมได้เลยจ๊ะ :) "
" ขอบคุณมากค่ะพี่ :) "
ฉันรับปากชื่อมาคล้องคอไว้ แล้วก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆปีเดียวกัน บางคนก็คุ้นๆตาอยู่เพราะวันรายงานตัวเราก็ได้เจอกัน แต่ฉันจำชื่อทุกคนได้ไม่หมดหรอก เยอะไปหมด
" อ่าวพูดถึงก็มาเลย แตงโมๆ ทางนี้จ๊ะ ๆๆ " พอหันไปก็เจอเข้ากับเพื่อนที่รหัสต่อจากฉัน
" หวัดดีทุกคน :) มานานยังเอม ? " ตอนที่ฉันเดินเข้ามาก็เจอ เอม กำลังคุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆอยู่
" ไม่นานๆ จ๊ะ ^ - ^ พวกเร ... "
โดนตัดบทเพราะ ..
" เอาล่ะคับน้อง ๆ เงียบเสียงได้แล้ว เราจะเริ่มกิจกรรมกันแล้วคับ !!!! "
จากนั้นพวกพี่ๆปีสองก็ได้มาพูดเรื่องเกี่ยวกับการอยู่มหาลัย เรื่องการแต่งกาย เรื่องการเรียน โอ๊ยยยย เยอะ
แต่ก็ไม่น่าเบื่อสักเท่าไร เพราะพวกพี่ๆเขามีกิจกรรมแทรกมาตลอด
" อ่ะค่ะน้อง ๆ ไม่ว่าต่อจากนี้ไป น้องๆจะเจออะไร พี่อยากให้น้องๆ อดทน และสู้ให้เต็มที่น๊ะจ๊ะ :) "
อะไร ? ทำไมพี่เขาถึงพูดแปลกๆ เจออะไร แล้วทำไมต้อง อดทน และ สู้ ด้วยล่ะ เรียนคงหนักหน้าดูเลย
" เอาล่ะค่ะน้อง ๆ ก้มหน้าหลับตาค่ะ "
หืม ?? ถึงแม้จะสงสัยว่าให้ทำ ทำไมกัน แต่ก็ไม่มีใครค้านอะไร ก็ต้องทำๆตามกันไป
แต่พอก้มหน้าหลับตา บรรยากาศก็เงียบ ..... ได้ยินแต่เสียงรองเท้าที่รีบทยอยกันออกไป
จากนั้น ก็เป็นเสียงเท้าเดินเบาๆ เดินรอบบริเวณลานกิจกรรมของเรา
" ลืมตาครับ !!!!!! " ทำไมอารมฌ์มันเปลี่ยนเป็นคนล่ะอย่างแบบนี้ล่ะ แล้วใครจะกล้าลืมตาาาาาา
" ผมบอกให้พวกคุณลืมตา !!!! "
พรึบ !!! แต่ล่ะคนก็พากันลืมตา และสิ่งที่เจอก็คือ พวกพี่ๆ ที่แต่งกายเหมือนกันหมด คือใส่เสื้อช็อปของคณะ
แต่ล่ะคนนิ หน้านิ่ง หน้านิโหดกันทุกคนเลย โอ๊ยยยยยยย อะไรกันเนื้ย
" ไม่ต้องมามองหน้าพวกผม !!! อยากรู้จักพวกผมหรอ !!!! "
อ่าววววว มองหน้าก็ไม่ได้ ยังไงค่ะพี่ !!!
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ เงียบมาก พวกเราปี 1 ก็ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจแรงหรือขยับไปไหนเลย
น่ากลัวไปหมด อากาศก็ไม่ได้เย็นน่ะ แต่ทำไมขนมันลุกก็ไม่รู้
" ต่อจากนี้ พวกผมจะมาดูแลพวกคุณ !! พรุ่งนี้ !! เจอกันตรงลานหน้าคณะ 10 โมงตรง !! ใส่เสื้อสีดำกางเกงดำรองเท้าผ้าใบ เข้าใจไหม !!!!!! "
" เข้าใจค่ะ / เข้าใจครับ "
ทุกคนตอนนี้คือต่างก็เริ่มรับรู้แล้วว่า มันเริ่มแล้วล่ะ การรับน้อง . . แล้วจากนั้นพวกพี่ว้าก ก็เดินสำรวจแถว และจัดระเบียบการแต่งกาย
เท่าที่สายตาสามารถกวาดมองได้ มีประมาณ 10 กว่าคนได้ ตอนนี้เห็นผู้หญิงมีแค่สองคนเอง และในระหว่างที่พี่ๆกำลังเดินสำรวจนั้น
ก็มีสายตาที่เหมือนกับที่ยืนรอป้ายจ้องมาจากทางด้านซ้าย จึงได้แอบหันเบาๆ ไปมอง ก็เจอเข้ากับพี่ผู้ชายที่เอามือล้วงกระเป๋ายืนพิงเสาอยู่
แต่ก็ไม่ได้สังเกตอะไรมากนัก เพราะพอฉันหันไป ก็เจอกับสายตา ที่โหดมากๆ รีบหันกลับทันทีเลย !!!!! แต่พอฉันหันกลับมาได้ไม่นาน ก็รู้สึกว่า
มีคนเดินมาจากทางด้านซ้าย เดินไปไหนไม่ว่าน่ะ ตะแต่ !! เดินมาทางฉันนิสิ !!! พี่คนนั้นก็ได้เดินมาหยุดตรงด้านข้างซ้ายมือฉัน
" อยากรู้จักผมหรอ ? "
โอ้ยยยยยยย ไม่ได้จะอยากรู้จักเลย แต่พี่จ้องฉันก่อนทำไมมมม
" .... "
" ผมถาม ! ว่าอยากรู้จักผมหรอ ??! "
จะดุไปไหนว่ะเนื้ยยยยย พอฉันไม่ตอบ ก็มาตะโกนใส่หูกันงี้น่ะ
" ปะ เปล่าค่ะ "
" หึ ! นึกว่าอยากรู้จักผมซะอีก ถ้าอยากรู้จักผม บอกได้น่ะ ผมจะมาให้คุณรู้จักถึงที่ !! "
น่ากลัวเป็นบ้าเลย ทำไมฉันต้องมาโดนอะไรแบบนี้ด้วยเนื้ยยยยยยยย แต่พอตะโกนใส่ฉันเสร็จ ก็เดินไปมา แถวรอบฉันนิหละ โอ๊ยยย อย่ามาใกล้ได้มั้ย กดดันนนน
" ก้มหน้าหลับตา !!!!!!! "
พี่ที่น่ากลัวที่สุดนั้น สงสัยเป็นหัวหน้าพี่ว้ากแน่ๆ ดูจะควบคุมระบบทุกอย่างเลยได้ตะโกนบอก
พรึบบบ ทุกคนอย่างกับหุ่นยนต์ ไม่กล้ามีใครกล้สค้านหรอก น่ากลัวไปหมดดดด แล้วพอก้มหน้าหลับตา
ก็มีเสียงเท้าทยอยกันเดินออกไป แต่กลับมีเสียงเท้าคู่หนึ่งเดินมาทางฉัน แล้วกระซิบหูข้างซ้ายของฉัน
" หวังว่าพรุ่งนี้ ผมจะเจอคุณน่ะ น้องอมชมพู "
โอ๊ยยยยย ขนลุกมากกกก น่ากลัวสุดๆ เสียงก็นุ่มน่าฟังอยู่หรอกน่ะ แต่มันไม่ได้ทำให้ขนฉันหายลุกหรอกน่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะ !!!!!!!
*
*
*
*
*
เผลอหลับไปปปปป เลยมาอัพให้ดึกไปหน่อยยยย
ชอบไม่ชอบ หรือ อยากติ อยากให้แก้คำผิดตรงไหนบอกได้เลยน๊าาาาา
-
ไม่รู้ว่ามีคนอยากจะอ่านต่อรึป่าว
ให้คะแนน หรือ คอมเม้นกันมาน๊า
เค้าจะได้มีกำลังใจ ♥
ขอบคุณทุกการติดตาม
สัญญาว่าจะมาส่งความสุขให้ทุกคนได้อ่านเรื่อยๆเลยนะ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะ ♥
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น