บีโฮ

3 ชั่วโมงก่อน

บ้านปิดไฟเงียบสนิท

เธอจึงเดินหาแม่ของเธอ แต่เธอเพิ่งสังเกตเหตุว่า บ้านทั้งบ้าน เหลือแค่ กระเป๋าเดินทางของเธอและจดหมายจากแม่

แม่ขอโทษนะลูก ตอนนี้บ้านเราถูกยึด น้ำไฟก็ถูกตัดนะลูก แม่ไม่รู้จริงๆ ว่าแม่จะทำยังไง แม่คงต้องขอหนีไปหลบที่ไหนซักที่ เจ้าหนี้ของแม่ตามตัวแม่ไปทั่ว แม่ขอโทษจริงๆ แม่เก็บของที่จำเป็นของลูกไว้ และเงินอีกไม่มากที่แม่พอมีอยู่ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก รักจากแม่

เธอซุดตัวลงกับพื้น เธอโมโหแม่ของเธอมาก ทำไมแม่ของเธอถึงทำกับเธอแบบนี้ ทิ้งเธอไว้โดยไม่นึกถึงตัวเธอสักนิด

เธอถอนหายใจยาว เธอมองภาพของเธอกับพ่อ ด้วยความเศร้าใจ

22.34น.

เขาเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้านของเธอทันที เขาพบว่า บ้านของเธอ ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว

เขามองหน้าเธอ ถึงหน้าของเธอจะดูไม่เป็นไร แต่ข้างในของเธอคงจะเสียใจไม่น้อย เขารู้ดี

เขาดึงมือเธอ พร้อมลากกระเป๋าของเธอ

เธอไม่ปฏิเสธเขา เพราะ เธอรู้ดีว่าทำไปก็ไม่ได้อะไร ถ้าเขาพูดคำไหนก็ต้องคำนั้น

ฉันกับเขารู้จักกันตั้ง แต่สมัยประถม เรียนด้วยกันมาตลอด เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เพราะฉันก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ เป็นเพราะตั้งใจเรียนเกินเหตุ

บ้าน บีโฮ

บ้านบีโฮ

เธอทำหน้าตกใจ เพราะไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน

เขาบอกแล้วชี้ ห้องนอนข้างๆห้องเขาให้เธอ

03.29

เธอเดินออกมาจากห้องนอน เดินไปที่่ห้องครัวแล้วเปิดตู้เย็น ตั้งแต่กลางวันเธอยังไม่ได้กินอะไรเลย

เธอหยิบถุงรามยอนมาชีกออก ยกหม้อที่เทน้ำไว้แล้วต้มลงบนเตา

ปุด ปุด

เธอเทรามยอน ลงในหม้อ พร้อมผงปรุงรส

เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วง

6.50

ซ่าาา

เสียงน้ำไหลจากฝักบัว

แกร่กๆๆ

หญิงสาวหยิบผ้าเช็ดตัว ขึ้นมาเช็ดตัว พร้อมมองหาเสื้อผ้าของเธอ

เธอคิดไม่ออกวามจะทำยังไงดี น่าจะยังไม่มีใครตื่น เพราะมันยังเช้าอยู่

เธอเปิดประตู พร้อมมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครอยู่ตรงนี้ เธอจึงเดินออกจากห้องน้ำ ด้วยความเร่งรีบ