Prologue
สวัสดีครับผมชื่อพีช อายุ 22 ปี ผมเรียนบริหาริธุรกิจปี 4 ผมเป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจส่งออกเฟอร์นิเจอร์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ผมมีเพื่อนสนิท 2 คน ชื่อนายกับมินนี่พวกเธอเป็นผู้หญิงทั้งคู่แต่มีนิสัยที่กล้าหารญกินหญิงเลยสนิทกันม๊ากมากไม่ใช่หรอกครับพวกเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆต่างหาก ที่คบกันได้เพราะพวกผมไม่เคยมีความลับต่อกัน ตอนนี้ผมกำลังหาที่จอดรถในมหาวิทยาลัยรถเยอะฉิบ มหาวิทยาลัยเปิดเทอมได้ 1 อาทิตย์แล้ว ผมขึ้นปี 4 แล้วด้วย เฮ้อ นี่ผมขึ้นปี 4 แล้วหรอว่ะเนี๊ยะแก่แล้วเสียใจจุงแต่ก็ดีจะได้เรียนจบไวไว พอผมลงจากรถผมก็ได้ยินเสียงกลองดังไปทั่วมหาวิทยาลัยเพราะเริ่มรับน้องกันนะครับตอนนี้ก็บ่าย 3 โมงวันนี้ผมไม่เรียนแต่ต้องมาเพราะผมเป็นประธานคณะไงครับและอีกอย่างมาเสนอหน้าให้รุ่นน้องพี่ปี 1เห็นหน้าซะหน่อยเดี๋ยวหาว่าผมไม่มีความรับผิดชอบ ผมเดินมองไปทั่วแหม่ปี1ปีนี้นะผมบอกเลยว่าแซ่บๆทั้งนั้นหุ่นนี่นมเป็นนมตูดเป็นตูด จริงๆผมไม่เคยเข้าไปดูการรับน้องเลยสักครั้งขี้เกรียจครับมีแต่อะไรก็ไม่รู้ เต้นๆกรี๊ดๆปวดหัวครับ ผมกำลังเดินไปหาไอ้นายกับมินนี่ที่คณะผมเห็นเด็กผู้หญิงปี1คนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางผมเธอสวยมากเลยนะผมเหมือนถูกสาบให้ยืนนิ่งๆเหมือนเธอมีอะไรที่กำลังดึงดูดผม เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ววิ่งมาทางผมทำไมว่ะ ผมกำลังเดินไปไม่อยากสนใจเดี๋ยวสายจะโดนไอ้นายด่าเอา ผมกำลังเดินเข้าไปใต้ตึกใหญ่ของคณะและ...
พึ่บ!
"เฮ้ย!" ผมร้องออกมาเพราะความตกใจก็ผู้หญิงที่ผมบอกว่าสวยนั้นแหละครับอยู่ๆก็มานั่งคุกเข่าอยู่หน้าผมนี่ไง นี่มันกลางถนนนะน้อง
“ฮือๆ พี่ค่ะหนูท้องกับพี่ค่ะ”
“ห่ะ!” นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันผมเดินมาดีดียัยนี่ก็มานั่งคุกเข่าต่อหน้าผมแถมบอกว่าเธอท้องกับผมอีก ผมไม่รู้จักเธอซะหน่อยผมจะไปทำเธอท้องได้ยังไง ผมจำหน้าผู้หญิงทุกคนที่ผมนอนด้วยและอีกอย่างผมป้องกันตลอดเวลามีอะไรแล้วยัยนี้เป็นใครมาท้องกับผมได้ยังไง ดูการแต่งตัวสะอาดสะอ้านแถมสวยอีกต่างหาก
“ฮือๆ พี่ต้องรับผิดชอบหนูนะ ฮือๆหนูท้องกับพี่จริงๆ”
“น้องเล่นบ้าอะไร พี่ไม่เคยนอนกับน้องซะหน่อย ลุกขึ้นมา” ผมดึงแขนให้เธอลุกขึ้นแต่เธอสะบัดออก โอ๊ะ!ยัยบ้าฉันอายคนอื่นนะเว้ยคนแถวนี้เริ่มหันมามองผมสองคนกันแล้วถ้าเป็นผมผมก็มองลองนึกดูสิ มีเด็กผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาปีหนึ่งมานั่งร้องไห้ฟูมฟายแล้วมีผู้ชายสุดหล่อแบบผมยืนมองอยู่คุณคิดว่ายังไงละ
“ไม่ค่ะ หนูไม่ลุกจนกว่าพี่าจะรับผิดชอบลูกที่อยู่ในท้องหนู” เอาเข้าไป เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับพีช
“หึ รับผิดชอบงั้นหรอตลกละครับน้องนี่มันไม่ใช่ละครนะครับที่นางร้ายมาบอกว่าท้องแล้วให้พระเอกยอมรับนะ บ้ารึป่าว” ผมพูดเสร็จและกำลังเดินหนีเธอไป สวยก็สวยไม่น่าบ้าเลยเสียดายว่ะ
หมับ! เธอรีบคว้ามือผมอย่างเร็ว จะเอาอะไรอีกว่ะเนี๊ยะ
“แต่หนูท้องกับพี่จริงๆนะคะ ฮึก พี่ช่วยบอกว่าจะรับผิดชอบหนูได้มั๊ยค่ะ” เอาอีกละ นี่จะให้ผมรับผิดชอบจริงๆใช่มั๊ย
“ถอดเสื้อผ้าแล้วนอนอ้าขาให้พี่สิแล้วพี่จะรับผิดชอบ”
“อะไรนะ! ไอ้บ้าไอ้โรคจิต หน้าตาก็หล่อทำไมถึงได้วิปริตขนาดนี้ห่ะ ไอ้บ้าไปตายที่ไหนก็ไปไป๊” เธอลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าผมจนคนแถวนี้หันมามองกันหมด ยัยเด็กนี่เป็นใครว่ะกล้าดียังไงมาชี้หน้าด่าผมเนี๊ยะ
“คนท้องนี่ด่าเก่งจริงนะน้องระวังลูกจะหลุดละลุกขึ้นมาเร็วขนาดนั้นจะเอาตังหรอครับน้อง"
"ฉันไม่ได้จะเอาตังแต่ฉันต้องการให้นายรับผิดชอบลูกในท้องของฉัน" ผมยืนฟังเธอสาธยายสารพัดผมยืนกอดอกสแกนดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าจนไปสะดุดกับป้ายชื่อที่คล้องคออยู่
"ชื่อลูกท้อ ปี 1 บริหารงั้นหรอหึ”
“ใช่! ทำไม” ดูท่าทางแสบซ่าดีนิ
“แล้วเจอกันนะครับน้องลูกท้อ จุ๊บ!” ผมก้มไปจุ๊บที่ปากเธอก่อนจะเดินออกน่าตาเฉยๆปล่อยให้น้องอะไรนะ อ่อ น้องลูกท้อยืนอึ้งแดกอยู่กลางถนนนั้นแหละครับ ผมเดินขึ้นมาที่ห้องที่นัดไอ้นายกับมินนี่ไว้พอผมเดินมาถึงก็เห็นเพื่อนผมทั้งสองคนกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์หัวเราะคิกคักกันอยู่
“ไงคุณแม่ลูกสองกับคุณแม่ลูกหนึ่ง ไม่หอบลูกมาเรียนด้วยหรอคร๊าบ”
“ผัวก็มีให้มันเลี้ยงสิ” เสียงไอ้นาย
“ใช่ อยู่บ้านเฉยๆก็เลี้ยงลูกไปส่วนเมียอย่างพวกฉันก็มาเรียนไง” มินนี่พูด ผมนับถือพี่ไนท์กับพี่เจคอปมากที่ทนอยู่กับพวกมันได้
“หุ๊! พวกแกนี่นะขนาดมีลูกแล้วยังปากหมากันอยู่ ดูยัยมินนี่แต่งตัวสิพี่ไนท์ให้ออกบ้านมาได้ไงว่ะนะเสื้อก็รัดกระโปรงก็สั้นไม่อึดอัดหรอว่ะถามจริง”
“พี่ไนท์นะหรอ หึ ขัดฉันไม่ได้หรอก เอาจริงๆนะพี่ไนท์งอนฉันนะสิ ชิ!”
“เรื่อง?”
“อยากมีลูกอีกคนแต่ฉันขอให้เรียนจบก่อน พี่ไนท์เลยขอมีอะไรกันยังไม่เอาลูกตอนนี้ก็ได้แต่เพราะฉันมามหาวิทยาลัยวันนี้ไง ขี้เกรียจลากสังขารมาเรียนนะแกเข้าใจฉันป่ะ ฉันไม่ให้เอาก็เลยงอนเย็นนี้ค่อยง้อ”
“พี่ไนท์มันก็ขี้งอนแบบนี้แหละแต่ก็ยังดีกว่าไอ้พี่เจว่ะไอ้นั้นนะมีลูก 2 เสือกอยากได้ลูกชายอีกละเพลียว่ะ”
“ฮ่าๆสมน้ำหน้า เออเมื่อกี้ฉันเจอน้องปี 1 เอกเราคนหนึ่งมาหาว่าฉันทำเธอท้องนะ ตลกฉิบ”
“มึงแอบไปเสียบเค้ามาแล้วไม่รู้ตัวรึป่าว” นายพูด
“นี่ใครไอ้พีชนะครับ ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้ตัวเองทำผู้หญิงท้องหรอกว่ะ”
“ขอให้มันจริงเถอะว่ะ”
“พี่นายค่ะ พวกเราฝากของให้น้องเรียวกับน้องเรย์ด้วยนะ” ถึงไอ้นายมันจะแต่งงานมีลูกพวกแฟนคลับที่เคยกรี๊กกร๊าดมันกซื้อของฝากลูกของมันนะ เหอะๆ บ้าจริงๆผู้หญิงพวกนี้ ผมจะบอกอะไรให้อีกนะตั้งแต่ไอ้นายมันมีลูกนะมันเท่ขึ้นกว่าเดิมเป็นสิบเท่าจนมันมีแฟนคลับที่ติดตามอินสแกรมเกือบล้านเลย
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ^_^”
“นี่ขนาดลูกแกยังไม่โตนะเว้ยไอ้นายมีแฟนคลับซะล่ะ”
“ก็แม่มันดังช่วยไม่ได้นี่หว่า”
“จะอ้วกว่ะ”
“มึงแพ้ท้องแทนน้องคนนั้นหรอว่ะไอ้พีช ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ”
ทั้งมินนี่และไอ้นายมันนั่งหัวเราะผมเรื่องที่ผมโดนยัยเด็กลูกท้อนั้นมาหาว่าท้องกับผมนั้นแหละครับ แต่เมื่อกี้ผมจุ๊บเธอไปด้วยนะปากนุ๊มนุ่มแล้วเจอกันนะครับน้องลูกท้อ หึ
Looktor Part
ฉันกำลังยืนอึ้งแดกอยู่กลางถนนไอ้รุ่นพี่หน้าหล่อคนนั้นมันจุ๊บปากฉันอ่ะ จูบแรกฉัน ฉันอยากจะกรี๊ดก็กรี๊ดไม่ออก ไอ้บ้าหน้าหล่อโรคจิตเอ้ย
10 นาทีก่อนหน้านั้น
“แฮ่กๆ ขอโทษนะคะที่หนูมาสายพอดีหนูไปซื้อของข้างนอกมานะคะ”
“มายืนข้างนอกค่ะน้อง รู้มั๊ยว่ามันกี่โมงพี่นัดน้องกี่โมง!” ไม่ได้ฟังกูเลย
“บะ..บ่ายสองโมงครึ่งค่ะ” ฉันเดินออกไปยืนหน้าแถวเพื่อนๆคนอื่นนั่งดูฉันอยู่ อายค่ะอาย
“แล้วนี่มันกี่โมง!” จะตะโกนทำไมยืนอยู่แค่นี้
“บะ..บ่ายสามโมงค่ะ”
“น้องเลทไปครึ่งชั่วโมง ทราบ!!”
“ซะ..ทราบค่ะ” ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าสำนึกผิด
“พี่จะทำโทษน้องให้เพื่อนๆดูน้องๆคนอื่นดูไว้เป็นตัวอย่างด้วย น้องเห็นผู้ชายคนสูงๆหล่อๆที่กำลังเดินมานั้นรึป่าว” ฉันหันไปดูตามที่รุ่นพี่บอก ป๊าด หล่ออ่ะทั้งหล่อสูง ขาว โคตรเท่เลย ว่าแต่รุ่นพี่จะให้ฉันทำอะไรหว่าคงไม่ให้ทำอะไรแผลงๆหรอกนะ
“พี่จะให้หนูทำอะไรกับพี่เค้าหรอค่ะ” ฉันด้วยความสงสัยแต่เซนส์ของฉันบอกว่าฉันกำลังซวย
“น้องวิ่งไปหาพี่คนนั้นแล้วบอกว่าน้องท้องกับเค้า ถ้าพี่คนนั้นเค้ายอมรับผิดชอบน้องพี่จะไม่ส่งชื่อน้องให้อาจารย์ ทราบ!!” ไม่ทราบโว้ย จะบ้ารึไงจะให้ฉันไปบอกว่าฉันท้องกับพี่สุดหล่อบ้ารึป่าว ฉันยังซิงไม่เคยผ่านมือชายใดเลยนะนอกจากพ่อคนเดียวแล้วจะให้ฉันหน้าด้านไปบอกเค้าได้ไง ไม่เอานะรู้ถึงไหนอายไปถึงนั้น
“ว่าไงค่ะน้องจะทำตามที่พวกพี่สั่งหรือจะให้พวกพี่ส่งชื่อน้องให้อาจารย์” อีเตี๊ยคอสั้นกูจะจำหน้ามึงไว้ กูไปปล่อยยางรถมึงแน่คอยดูเถอะมึง
“ซะ..ทราบค่ะหนูจะทำตามรุ่นพี่สั่งค่ะ”
“งั้นก็ทำเลยค่ะน้อง” มึงนะมึงอีเตี๊ย ฉันอยากจับมันหักคอจริงๆถ้าไม่ติดว่ามันเป็นรุ่นพี่นะฉันต่อยหน้าหงายแน่
“ค่ะ”
ฉันวิ่งไปทางพี่สุดหล่อคนที่ฉันต้องบอกว่าฉันท้องกับเค้า ฮือๆ ฉันอยากร้องไห้จริงๆ ฉันทำหน้าร้องไห้บีบน้ำตาออกมาและฉันก็ลงไปนั่งคุกเข้าต่อหน้าพี่ผู้ชายคนนั้น พี่ช่วยหนูหน่อยเถอะหนูขอละพี่ พี่ยอมรับผิดชอบหนูเถอะนะไม่งั้นหนูโดนส่งชื่อไปให้อาจารย์แน่
"เฮ้ย!" ทันทีที่ฉันลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าพี่สุดหล่อดูเหมือนพี่เค้าจะตกใจไม่น้อยมันยังไม่จบพี่
“ฮือๆ พี่ค่ะหนูท้องกับพี่ค่ะ”
“ห่ะ!” ดูเหมือนพี่สุดหล่อจะอึ้งกับสิ่งที่ฉันพูดนะ หนูขอโทษนะพี่
“ฮือๆ พี่ต้องรับผิดชอบหนูนะ ฮือๆหนูท้องกับพี่จริงๆ”
“น้องเล่นบ้าอะไร พี่ไม่เคยนอนกับน้องซะหน่อย ลุกขึ้นมา” พี่ไม่เคยนอนกับหนูจริงๆแต่หนูคงลุกไม่ได้ พี่อย่าโกรธหนูนะ พี่สุดหล่อพยายามดึงฉันให้ลุกขึ้นฉันเลยปัดมือออก
“ไม่ค่ะ หนูไม่ลุกจนกว่าพี่าจะรับผิดชอบลูกที่อยู่ในท้องหนู”
“หึ รับผิดชอบงั้นหรอตลกละครับน้องนี่มันไม่ใช่ละครนะครับที่นางร้ายมาบอกว่าท้องแล้วให้พระเอกยอมรับนะ บ้ารึป่าว” หนูก็ไม่ตลกค่ะพี่ ฮือๆทำไงดียัยลูกท้อ ฉันโคตรอายเลยตอนนี้คนเริ่มมองมาทางฉันแล้ว ฉันจะเอาหน้าไว้ที่ไหนเนี๊ยะ ฉันจะจำไปจนวันตายเลยว่าจะไม่มาสายอีก เฮ้ยๆพี่สุดหล่อกำลังจะเดินหนีฉันแล้ว
หมับ! ฉันรีบตะครุบมือพี่สุดหล่ออย่างไวเลยกลัวพี่สุดหล่อจะเดินหนีนะสิ พี่มาอายเป็นเพื่อนหนูเถอะ
“แต่หนูท้องกับพี่จริงๆนะคะ ฮึก พี่ช่วยบอกว่าจะรับผิดชอบหนูได้มั๊ยค่ะ”
“ถอดเสื้อผ้าแล้วนอนอ้าขาให้พี่สิแล้วพี่จะรับผิดชอบ” อือหือหมดเลยความหล่อที่ชมมา คำพูดของพี่สุดหล่อ ไม่สิ ไอ้หล่อโรคจิตมันทำให้ฉันเดือดทันที ฉันลุกขึ้นยืนแล้วด่ากราดใส่หน้าหล่อๆของไอ้หล่อโรคจิต ฉันไม่สนแล้วว่าคนจะมองฉันกี่คนขอด่าไอ้หล่อปากหมานี่ก็พอ
“อะไรนะ! ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต หน้าตาก็หล่อทำไมถึงได้วิปริตขนาดนี้ห่ะ ไอ้บ้าไปตายที่ไหนก็ไปไป๊”
“คนท้องนี่ด่าเก่งจริงนะน้องระวังลูกจะหลุดละลุกขึ้นมาเร็วขนาดนั้นจะเอาตังหรอครับน้อง" ฉันลืมตัวว่าตัวเองต้องเป็นคนท้อง ฉันยืนด่ามันสารพัดมันไม่ฟังฉันเลยแถมยังมายืนกอดอกมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ฉันไม่ได้จะเอาตังแต่ฉันต้องการให้นายรับผิดชอบลูกในท้องของฉัน"
"ชื่อลูกท้อ ปี 1 บริหารงั้นหรอ หึ” ไอ้หล่อโรคจิตมันอ่านป้ายชื่อฉัน แล้วมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน เซนส์เริ่มทำงานแล้วมันบอกฉันว่าความซวยกำลังมาเยือน
“ใช่! ทำไม” ฉันไม่ยอมให้มันรู้หรอกว่าฉันกำลังกังวล
“แล้วเจอกันนะครับน้องลูกท้อ จุ๊บ!” นี่ไงไอ้จุ๊บนี่ไงที่ทำให้ฉันยืนอึ้งแดกอยู่เนี๊ยะไอ้บ้าเอ้ย บังอาจเอาจูบแรกฉันไปแต่ตอนที่ไอ้หล่อโรคจิตมันจุ๊บฉันกลิ่นน้ำหอมของผู้ชายนี่โคตรหอมเลยอ่ะ ฉันเดินจับปากตัวเองกลับมาที่รับน้อง
“กรี๊ดดด!! น้องลูกท้อ น้องถูกพี่พีชจุ๊บปากด้วยอ่ะ โอ้ยๆอกอีแป้นจะแตกแก ฉันอิจฉาน้องเค้าอ่ะ” พี่กระเทยหน้าวอกๆยืนกรี๊ดเหมือนญาติเสียอยู่หน้าแถว
“น้องลูกท้อทำได้ไงอ่ะ” รุ่นพี่หุ่นแห้งๆถามฉัน ฉันจำชื่อพวกพี่เค้าไม่ได้นะ เหอะๆอยู่ไปซักพักคงจำได้เองแหละเนอะ
“ทะ..ทำอะไรหรอค่ะ”
“ก็ทำให้พี่พีชจูบนะสิค่ะ” ความอายเริ่มมาเยือนค่ะนี่เห็นกันหมดเลยหรอ ฮือๆ ตายๆอายแทบแทรกแผ่นดิน
“พวกพี่ไม่เอาชื่อหนูส่งให้อาจารย์ใช่มั๊ยค่ะ”
“จ๊ะ คำไหนคำนั้น อ่อ วันนี้ประธานคณะกับเพื่อนจะมาดูเราด้วยนะ เดี๋ยวซักพักก็คงมาแหละมาพวกเรามาซ้อมเพลงเชียร์กันต่อดีกว่า”
“แกทำให้พี่สุดหล่อจูบได้ไงอ่ะลูกท้อ ฉันอิจฉาแกจัง ปากพี่เค้าหวานป่ะ ตัวพี่เค้าหอมป่ะแก แกบอกฉันหน่อยสิยัยลูกท้อ” ยัยเอมนั่งเขย่าแขนฉัน
“ไม่หวานไม่หอมทั้งนั้นแหละแกหยุดเขย่าฉันได้แล้วยัยเอม”
“ก็ได้ ชิ!” ยัยเอมเป็นสนิทฉันตั้งแต่เด็กๆบ้านเราอยู่ติดกันแถมพ่อแม่เราก็เป็นเพื่อนสนิทกันอีกคบกันมาเป็นทอดๆ
“น้องๆค่ะนี่คือประธานคณะเรานะคะ อ่อ พวกพี่เค้าเป็นรุ่นพี่เอกด้วยด้วยนะคะ”
พอฉันเหงยหน้าขึ้นไปดูเท่านั้นแหละลมแทบจับ นั้นมันไอ้หล่อโรคจิตนิตายห่าแน่ยัยลูกท้อ
#จบตอนแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ^_^
** เอาใจช่วยลูกท้อด้วยนะคะ **
ขอบคุณทุกกำลังใจ ❤️
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่าน 🙏
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายนะคะ 🤟🏻
>> ไรท์จะทยอยอัพนิยายให้ครบทุกเรื่องนะคะ อาจจะล่าช้าหน่อยเนื่องจากไรท์แต่งหลายเรื่องและทำงาน ขอบคุณค่ะ <<
เพจของ Evil นะคะ (กดคำว่า Evil ได้เลยค่ะ)
#ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านและรอไรท์นะคะ ^^ *
สุดท้ายนี้
ฝาก E-Book ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
** อัปนิยายทุกวันจันทร์ วันพุธ วันศุกร์จ้า **
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น