1 .ดัดนิสัยยัยตัวแสบ
ตอนที่ 1. ดัดนิสัยยัยตัวแสบ
" คุณแม่มีอะไรทานบ้างค๊าาาา " เสียงใสเอ่ยเจื้อยแจ้วก้าวขาเดินลงบันไดมาอย่างเต็มยศในชุดนอนขายาวลายการ์ตูนน่ารัก
" แหม่ ลูกหยี นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคะคุณลูกขาาา " พิมประภามารดาของหญิงสาวเอ่ยถามลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตน เด็กสาวหันไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่ข้างผนัง
" บ่ายสองเองครับ " ยาหยีตอบเสียงใสส่งยิ้มแป้นให้ผู้เป็นมารดา พิมประภาส่ายหัวไปมา นับวันลูกสาวตัวดีของเธอชักจะนอนกินบ้านกินเมืองขึ้นไปทุกที
" หยีลูก หนูต้องหัดตื่นเช้าๆได้แล้วนะ " คนเป็นแม่เอ่ยแกมสั่งเด็กสาว ร่างบางเดินเข้ามาโอบกอดมารดา ซบหน้าสวยลงอกอุ่น
" หยีรู้ แต่อีกตั้งนานกว่าจะเปิดเทอมนี่นา " ญารินดาเงยหน้ามองมารดากระพริบตาปริบๆ ไหนๆก็ปิดเทอมทั้งทีขอนอนตื่นสายๆหน่อยเถอะ คนเป็นแม่ขมวดคิ้ว เหนื่อยใจจริงๆกับยัยแสบขี้อ้อนคนนี้
" แล้วเตรียมรึยังว่าจะไปเรียนต่อที่ไหนอะไรยังไง " พิมประภาที่ง่วนอยู่กับการจัดขนมหวานใส่จานเอ่ยถามคนเป็นลูก
" อ๋อออ ... หยีว่าจะ "ยังไม่ทันที่เสียงเล็กจะพูดจบประโยค
" ฉันเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว " เสียงชายวัยสูงอายุที่สุดแสนจะคุ้นเคยเอ่ย.เด็กสาวหันขวับไปยังต้นเสียง
" พี่ปู่ " ญารินดาร้องตะโกนอย่างดีใจที่หันไปเห็นคุณปู่ที่เธอแสนรักแสนคิดถึง เด็กสาวรีบวิ่งไปโอบกอดผู้เป็นเจ้าของเสียง
" คิดถึงพี่ปู่ไหม " สมิธปู่ของเด็กสาวเอ่ยถาม ด้วยความที่เขาเลี้ยงดูญารินดามาตั้งแต่เล็กที่อเมริกาจึงทำให้ทั้งคู่สนิทกันมากและเด็กสาวมักจะเรียกเขาว่าพี่ปู
" หยีคิดถึงพี่ปู่มากๆ " เด็กสาวตอบเสียงใส หอมแก้มที่มีรอยเหี่ยวย่นไปหนึ่งฟอด
" คิดถึงก็ไปอยู่กับพี่ปู่สิ " สมิธเอ่ยชวนเด็กสาว
" คิดถึงแต่..." ญารินดาอึกอัก เธอคิดถึงปู่จะตายแต่ก็ไม่อยากไปอยู่ที่อเมริกา สมิธชูตั๋วเครื่องบินขึ้น เด็กสาวตาพอง
" ไม่นะพี่ปู่ " หญิงสาวส่ายหัวไปมา อย่าบอกนะว่าสมิธจะจับเธอไปปล่อยที่อเมริกา สมิธพยักหน้างึกๆบอกให้หญิงสาวรู้ว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธเขาได้
" ยาหยีไปเก็บกระเป๋า " สมิธเอ่ยสั่งเด็กสาว คนตัวเล็กทำหน้าบูดหน้าเบี้ยว
" โห้ย พี่ปู่หยีไม่ไปอะ " ญารินดาปฏิเสธเสียงแข็ง เด็กสาวมองหน้ามารดาตาปริบๆ
" ไปเก็บกระเป๋าไป " สมิธเอ่ยสั่งอีกครั้ง สายตาจ้องหน้าเด็กสาวจอมพยศ
" แม่ไม่ให้หยีไปแน่ๆ ใช่ไหมแม่ " ญารินดาร้องหาตัวช่วย กระพริบตายิบๆให้พิมประภา
" ไปเก็บกระเป๋าเถอะยาหยี " พิมประภาเอ่ยอนุญาติให้สมิธพาลูกสาวไปอยู่ที่อเมริกาด้วย
" โห่ แม่อ่ะ หยีไม่อยู่ด้วยอย่าคิดถึงนะ " เด็กสาวงอนคนเป็นแม่เดินดุ่มๆขึ้นบันไดไปยังห้องนอน เด็กสาวไม่วายมองค้อนอย่างงอนๆมายังคุณปู่จอมบงการ
คนตัวเล็กเอื้อมมือสวยเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าชุดที่จำเป็นมาสี่ห้าชุดก่อนจะปิดตู้เสื้อผ้าไว้อย่างเดิม ญารินดาจัดการยัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทาง หน้าสวยหันไปเห็นกรอบรูปที่เป็นภาพถ่ายคู่ของเธอกับสมิธ มือสวยคว้ากรอบรูปขึ้นมาดู
" พี่ปู่นะพี่ปู่ " เด็กสาวส่ายหน้าไปมาก่อนจะวางกรอบรูปไว้ที่เดิม
--------------------------------------------------
" คุณพ่อจะเอาอย่างงี้จริงๆหรอค่ะ" พิมประภาเอ่ยถามสมิธที่บอกถึงเหตุผลที่จะให้ญารินดากลับไปอยู่ที่อเมริกากับเขา
" ใช่ พ่อเตรียมที่เรียนไว้ให้ยาหยีเรียบร้อยแล้ว อยู่ที่นั้นไม่ต้องห่วงหยีจะมีพี่เลี้ยงประจำตัว " สมิธบอกถึงสิ่งที่เขาตระเตรียมไว้ให้หลานสาว
" พี่เลี้ยงนี่คือใครหรอค่ะ " พิมประภาเอ่ยถาม เป็นห่วงความเป็นอยู่ของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน
" ฌอน ลูฟว์ " สมิธเอ่ยถึงพี่เลี้ยงประจำตัวญารินดา ฌอนเป็นลูกติดของภรรยาอีกคนนึงของสมิธ ซึ่งสมิธเองก็รักฌอนเหมือนลูกพอๆกับแอนดริวพ่อของญารินดา
" ห้ะ ตาฌอน พ่อจะให้ทหารอย่างฌอนมาเป็นพี่เลี้ยงยาหยีจริงๆหรอคะ " พิมประภาถามอย่างตกใจ ขืนให้ตาฌอนขาโหดบ้าพลังมาดูแลยัยตัวแสบมีหวังงานนี้ญารินดาเละแน่ๆ
" ฌอนเหมาะสมกับหน้าที่นี้ที่สุดแล้ว " สมิธยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย พิมประภาได้แต่ถอนหายใจ เห็นทีงานนี้ลูกสาวตัวดีคงจะเข็ดหราบไปอีกนาน
คนตัวเล็กเดินหิ้วกระเป๋าเดินทางลงบันไดมาอย่างเก้ๆกังๆ ญารินดาทำหน้าบู้แบบบอกบุญไม่รับ สมิธที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟาเงยหน้ามองเด็กสาวที่ยืนทำหน้าบูดหน้าเบี้ยว
" เรียบร้อยแล้วใช่ไหมยาหยีหลานรัก " สมิธเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กสาวหิ้วกระเป๋าลงมาแล้ว ญารินดาไม่ส่งเสียงตอบใดๆได้แต่พยักหน้างึกๆ
" โอเคร งั้นไปกัน " สมิธลุกขึ้นไปโอบไหล่หลานสาวที่กำลังงอนตุ้บป่องใส่เขา ญารินดาเงยหน้ามองทำตาปริบๆอย่างอ้อนวอน สมิธไม่ส่งเสียงตอบใดๆนอกจากส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ เด็กสาวทำคอตกหน้าระห้อย สายตาเหลือบไปมองคนเป็นแม่ที่สีหน้าอาการไม่ค่อยต่างอะไรกับเธอ
" แม่อ่ะ " ญารินดาเอ่ยบอกมารดาอย่างไม่ให้มีเสียง แต่คนเป็นแม่ก็อ่านปากเด็กสาวออก อยากจะขัดไม่ให้ไปนะแต่ใครจะกล้าแข็งข้อกับคุณสมิธจอมบงการได้
" ไปกันหลานรักของปู่ " สมิธโอบไหล่หญิงสาวเตรียมพาก้าวเดินออกจากบ้าน
" เดี๋ยวก่อนพี่ปู่ " เด็กสาวเอ่ยท้วง ร่างบางวิ่งมาโผลเข้ากอดมารดาแน่น
" หยีจะรีบกลับนะ แม่ดูแลตัวเองดีๆนะ หยีรักแม่มากๆ " ญารินดาเอ่ยลาคนเป็นแม่ พิมประภาสวมกอดลูกสาวไว้แน่นไม่อยากให้จากไปไหนแต่เพื่อที่จะเปลี่ยนนิสัยไม่เอาถ่านของเด็กสาวเธอก็ต้องจำใจยอมให้ลูกสาวตัวแสบไป
" อยู่ที่นั้นก็อย่าดื้อนะลูก " พิมประภาลูบหัวเด็กสาว
" ค่ะแม่ " ญารินดารับปาก
" ไปได้แล้วลูก เดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่องบิน " พิมประภาเอ่ยบอกลูกสาว
" ค่ะ หยีไปก่อนนะ " เด็กสาวเอ่ยลามารดา ร่างบางเดินคอตกไปหาคุณปู่ สมิธส่งยิ้มหวานให้
"ไปลูก " เด็กสาวถูกคุณปู่จูงมือเดินออกจากบ้านไปยังรถยนต์ที่จอดรออยู่ ร่างบางไม่ลืมที่จะหันมาโบกมือลามารดาที่ยืนทำท่าจะร้อง
" แม่ไปส่งที่รถนะลูก" พิมประภาก้าวเท้าเดินมาส่งลูกสาวที่รถ ญารินดาขึ้นไปนั่งรออยู่บนรถเพราะสมิธสั่งให้เธอเข้าไปรอเขาที่รถ สมิธมองหน้าลูกสะใภ้ส่งยิ้มให้อย่างมีเลศนัย พิมประภารู้ทันทีว่าคนแก่คนนี้ต้องมีแผนการอะไรอีกแน่
" พ่อไปแล้วนะเดี๋ยวพ่อรีบกลับ" สมิธหันมาบอกลูกสะใภ้ก่อนที่จะรีบก้าวขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังคนขับข้างๆยัยตัวแสบ
รถยนต์คันงามแล่นออกไปจากบ้านทิ้งให้คนเป็นแม่ยืนชะเง้อคอมองจนรถแล่นออกไปสุดลูกตา รู้สึกเป็นห่วงเด็กดื้อยิ่งได้ขาโหดเจ้าระเบียบสุดเนี๊ยบคอยดูแลด้วยล่ะก็ แย่แน่ๆยัยตัวดี
### จบตอน1แล้วน้าาา ค่อยเอาใจช่วยยัยตัวแสบว่าจะไปเจออะไรจากพี่เลี้ยงพันธุ์ดุคนนี้บ้าง
ฝากติดตาม ช่วยโหวต กดถูกใจ คอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ในการเขียนตอนต่อไปด้วยน้ารีดที่น่ารักทุกคน อิอิ
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น