เธอรีบขืนตัวออกห่าง

“หนูขอโทษ” ให้ตายเถอะ เพราะมัวแต่หมกมุ่นกับการคุยโทรศัพท์กับมารดาบังเกิดเกล้า ไม่ทันรู้ตัวเลยว่านิลกาฬเดินตามหลังมา

เขาได้ยินได้ฟังเรื่องราวในครอบครัวของเธอหรือไม่ ตามเธอมาทำไม หรือตั้งใจมาเพื่อขู่เข็ญให้ปิดบังเรื่องที่เธอบังเอิญรู้เห็นเข้า

“หนู...หนูไม่ได้พูดเรื่องของอานิลกับใครทั้งนั้น”

นิลกาฬยังจับแขนเธอไว้มั่น

สองตาหลุบมองไปยังข้อเท้าที่กำลังบวมแดงของเด็กสาว ไม่ได้สนใจถ้อยคำที่แก้วเกดละล่ำละลักบอก

“ขาเป็นอะไร”

“ข้อเท้าแพลงนิดหน่อยค่ะ” ข้อเท้าแพลงเพราะรีบร้อนลนลานลงมาจากเรือนริมน้ำ กลัวว่าเขาจะจับได้

สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี

“ทำไมไม่ไปหาหมอ” ไม่แน่ใจว่าประโยคนั้นเป็นคำถามหรือคำตำหนิของชายหนุ่มกันแน่

แก้วเกดไม่คิดว่าอาการระบมจะย่ำแย่ถึงขนาดนี้ เพียงทายาที่มีในบ้านไม่นานก็คงหาย อีกอย่างก็ยังสามารถเดินเหินไปไหนมาไหนได้ ถ้าไม่กดน้ำหนักลงไปที่ข้อเท้าข้างนั้นจนเกินไปนัก

“หนู...อ๊ะ” จู่ๆ นิลกาฬก็ย่อตัวลงช้อนร่างเธอขึ้นจากพื้น

“ปล่อยหนูลงเถอะค่ะ” สองตาของแก้วเกดเบิดกว้าง ร้องออกมาอย่างตกใจ เขาทำบ้าอะไร

“มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ชอบฝืนสังขารตัวเอง”

“อานิลปล่อยหนูเถอะค่ะ” กลัวว่าใครจะเห็นเข้า

ร่างสูงใหญ่อุ้มเธอก้าวยาวๆ ไปข้างหน้า ไม่พูดจา

“ถ้าดิ้นนัก ฉันจะโยนเธอลงพื้น”

เด็กสาวหุบปากฉับ นิลกาฬอุ้มเธอมาถึงที่เรือนเล็ก วางร่างนุ่มนิ่มในอ้อมแขนลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

ขอบคุณสวรรค์ที่ชมพู่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยและกลับตึกใหญ่ไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างไร

“คม” ตอนนี้เองแก้วเกดเพิ่งเห็นชายกลางคนคนนั้นซึ่งเดินตามหลังนิลกาฬมา

“ไปหายามา”

“ครับคุณนิล”

เด็กสาวนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ห้องนั่งเล่นกว้างขวางของเรือนเล็ก กลับดูคับแคบอึดอัดถนัดใจเมื่อมี ‘แขก’ ที่ไม่ได้รับเชิญยืนกอดอกพิงผนัง นัยน์ตาดำขลับของชายหนุ่มจ้องมองมาที่เธออย่างครุ่นคิด

แก้วเกดเลือกที่จะก้มหน้า...

ทั้งสองไม่พูดไม่จากันเลยกระทั่งคมกลับมา ชายกลางคนส่งกล่องยาให้เจ้านาย ก่อนจะกลับออกไปจากบ้าน ตอนนั้นล่ะที่นิลกาฬขยับเข้ามาอีกครั้ง

“จะทำอะไรคะ” เด็กสาวกระถดตัวหนี

“ยกขาของเธอขึ้นมา” พอเธอไม่ทำ เขาก็ย่อตัวลงกับพื้น จับข้อเท้าของเธอเอาไว้ แก้วเกดรีบชักเท้าออกแล้วก็ต้องสูดปากนิ่วหน้า เสียวแปลบที่รอยบวม

“บวมขนาดนี้น่าจะเอ็นอักเสบ เธอควรจะต้องไปหาหมอ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

เขาช้อนตามองเธอ ทำเสียงหึในลำคอคล้ายไม่พอใจ ก่อนจะคว้าเอาหลอดยาออกมาทาบริเวณที่อักเสบ แก้วเกดไม่เข้าใจว่านิลกาฬทำแบบนี้ไปทำไม

ทำแผลให้เธอ

เขาเอาแถบผ้าสีขาวพันข้อเท้าเรียวงาม สาวน้อยหลุบตามองมือทั้งสองที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว

นิลกาฬมีมือที่สวยสมกับเป็นมือของศิลปิน

สายตาของเธอเลื่อนขึ้นไปพิศมองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างจริงจัง ไม่แปลกใจหรอกว่าเพื่อนสาวของสิรินทำไมต้องหน้าแดงเวลาที่เห็นหน้าเขา

เครื่องหน้าคมเข้ม ผิวของเขาคล้ามแดดเป็นสีแทนอย่างคนที่ใช้ชีวิตกลางแจ้งสม่ำเสมอ จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากอิ่มเต็มได้รูป ริมฝีปากสวยคู่นั้นไม่ได้ลดทอนความดุดันแบบผู้ชายลง

สิ่งที่จับตาเธอมากที่สุดคือแพขนตางอนยาวที่ทาบทับลงบนโหนกแก้มสูง

พอเขาเงยหน้าขึ้น แก้วเกดก็ดึงเท้าออกจากมือที่ยังกุมข้อเท้าเธอไว้หลวมๆ สัมผัสหยาบกร้านและอบอุ่นจากปลายนิ้วของนิลกาฬยังหลงเหลืออยู่ที่ตรงนั้น

สถานการณ์นี้แปลกประหลาดเหลือเกิน

เธอไม่ชอบมันเอาเสียเลย

ฟ้าส่งเสียงคำรามแว่วดังมาให้ได้ยิน ลมเย็นพัดหวิวๆ อยู่ข้างนอก ฝนกำลังจะมา หมู่นี้อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว เกิดพายุเป็นประจำ ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน ทำท่าจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

“ขอบคุณค่ะ”

นิลกาฬเหลียวมองข้ามไหล่กลับมา โดยที่ไม่พูดอะไรชายหนุ่มก็เดินจากไปพร้อมกับฝนที่พร่างพรมลงมา ไม่แยแสว่าตัวเองจะเปียกปอน

ไม่รู้ว่าเขามุ่งหน้าไปที่ไหน

กลับไปบ้านตัวเองหรือออกไปข้างนอก

เด็กสาวเอื้อมมือลงไปแตะผ้าพันแผลบนข้อเท้าอย่างใจลอย เขาทำไปทำไม นึกเวทนาเธอหรือ

ท่าทีที่นิลกาฬแสดงออกเมื่อวานนี้ ไม่มีความเป็นมิตรแม้แต่น้อย ต่างจากเมื่อกี้...ยังพอมีน้ำใจต่อเธออยู่บ้าง

“คนประหลาด”

To be continued...

เราจะทยอยลงให้อ่านประมาณ 40% ของเนื้อหาเนอะ ตอนนี้เรื่องนี้มีวางจำหน่ายในรูปแบบ E-book แล้ว ใครสนใจจิ้มไปอ่านได้นะจ๊ะ ขอบคุณจ้า

 

ลิงค์ E-Book ผิดผัว: https://bit.ly/2VDEF4o

สั่งเล่ม ของหวง: https://bit.ly/2In6Pv1

ลิงค์ E-book ของหวง: https://bit.ly/2Ibgi8L

พ ร า ว พ ริ้ ม

ติดตามข่าวสารได้ที่เพจข้างล่างนะจ๊ะ

https://web.facebook.com/pliwon.prawprim/