SAY HI 3

แบบอักษร

3 ปีก่อน..

@โรงเรียน..

เปิดเทอมม.4

'แกร เห็นที่พี่ลมคบกับทะเลเด็กมอสี่ป้ะ'

'เออๆๆเห็นๆๆ เค้าไปจีบกันตอนไหนวะ'

'นั่นดิ ตอนแรกกูเห็นเค้าจิ้นกันเฉยๆ แต่แม่งเสือกคบกับจริงว่ะ'

ฉันเดินผ่านโต๊ะไม้หินอ่อนที่มีพวกรุ่นพี่มอห้านั่งอยู่ โดยที่พยายามเอาผมมาบังๆหน้าตัวเอง ทุกประโยคที่เขาพูดกันออกมาฉันได้ยินชัดแจ๋วเลยล่ะค่ะ

'นั่นไง น้ำทะเลแฟนพี่ลม'

ชิบหายล่ะ เห็นจนได้..

ฉันทำเป็นไม่ได้ยินแล้วรีบเดินขึ้นตึกเรียนของตัวเอง วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกแม้ว่าจะอยู่โรงเรียนเดิมแต่ก็แปลกใหม่สำหรับฉันเพราะตอนนี้เราขึ้นมอปลายกันเรียบร้อยแล้วยังไงล่ะ

ฉันขึ้นบันไดมายังชั้นสามพร้อมกับเลี้ยวเดินมายังห้องตัวเองก็ต้องชะงักเมื่อ 'ลม' หรือ 'สายลม' ยืนอยู่หน้าห้องฉัน

ใช่ค่ะ สายลมคือแฟนฉันเอง เขาอยู่มอหกแต่ที่ไม่เรียกพี่เพราะอะไรน่ะเหรอ? แค่ไม่อยากเรียก55555 เขาคือรักแรกตอนมอหนึ่งของฉัน ตอนนั้นที่สอบเข้าที่โรงเรียนนี้ได้เป็นช่วงยุคมืดของฉันเลยก็ว่าได้เพราะ ตอนนั้นพึ่งกลับจากเที่ยวทะเลภูเก็ตกับครอบครัวไง

เล่นน้ำจนคล้ำไปหมด ต้องเรียกว่าอีนี่แม่งไม่สวยเลย

ใช้ชีวิตในวัยมอหนึ่งเปิดเทอมสองเดือนแรงก็มีแอบกรี๊ดรุ่นพี่บ้าง จนกระทั่งได้เจอกับลม ตอนนั้นเขาอยู่มอสาม

คิดว่ารักแรกก็ได้แค่หวังแอบชอบไปเรื่อยๆไม่ได้คิดอะไรมาก จนกระทั้งมอสองมีงานที่โรงเรียนแล้วสายลมมีแสดงละคร พอจบการแสดงช้ะพวกแฟนคลับเขาจะขอถ่ายูปงั้นงี้

ด้วยความที่ผิวเริ่มขาวขึ้นมาหน่อยเพราะเริ่มดูแลตัวเอง ตอนนั้นก็ได้ถุงแป้งนั่นแหละที่พาไปถ่ายรูปกับลม

แต่ตอนนั้นก็ถ่ายเฉยๆ ก็ได้แต่เขินอยู่คนเดียว เขาเองก็ดูไม่ได้สนใจฉันอยู่แล้วอ่ะ ก็ใช้ชีวิตเด็กมอสองจบไปตามเคยจนกระทั่งเปิดเทอมมอสาม สายลมมอห้า

ฉันที่ช่วงปิดเทอมบินไปอยู่จีนกับญาติๆของป๊า ต้องเรียกได้ว่าผิวขาวเลยล่ะ ยอมรับว่าตอนมอสามตัวเองสวยมาก คนเริ่มรู้จักมากขึ้นเพราะได้ขึ้นเพจของโรงเรียน

ฮั่นแน่ ธรรมดาที่ไหนละฉัน55555555

ฉันก็ยังแอบชอบเขาไปเรื่อยๆ รูปคู่ที่ถ่ายก็ยังอยู่แต่มีเพิ่มมาอีกรูปและหลายๆรูปจากคนอื่นถ่ายตอนกีฬาสี ห้องฉันและห้องลมได้อยู่สีเดียวกันและฉันกับเขาได้ถือป้ายด้วยกัน!

โคตรฟินเลยล่ะ!

แต่นั่นแหละค่ะ เราได้คุยกันมากขึ้นช่วงวันงานโรงเรียนอีกเช่นเคย คราวนี้รู้ชื่อฉันแล้วด้วยนะเออ และมอสามช่วงสอบปลายภาคเราสนิทกันมากขึ้นแบบงงๆจนฉันแปลกใจ แต่ตอนนั้นก็แอบรู้มาว่าเขาตามจีบรุ่นพี่มอหกคนหนึ่งอยู่

เห็นแบบนั้นฉันก็เสียใจนิดหน่อยจนปล่อยเวลาไปช่วงปิดเทอม ฉันและถุงแป้งเรียนพิเศษก่อนขึ้นมอสี่ เป็นช่วงที่ลมก็เรียนพิเศษสถาบันเดียวกันกับเราด้วย

และเรื่องที่ทำให้ฉันตกใจคือเขาทักเฟชฉันมา! เฟชฉันเป็นเพื่อนกับเขาตั้งแต่เข้ามอหนึ่งแล้วพึ่งจะได้คุยเฟชกันอ่ะทุกคน!

ตอนนั้นในแชทก็ประมาณว่า..

สายลม : น้องเรียนพิเศษที่เดียวกับพี่ช้ะ ไปกี่โมง

น้ำทะเล : เก้าโมงค่ะ^^

สายลม : ไปพร้อมกันป้ะ พี่ผ่านบ้านน้องพอดี

น้ำทะเล : เอ่อ รู้จักบ้านทะเลได้ไง

สายลม : เคยเห็นลงจากรถ

น้ำทะเล : อ๋อออ ไปด้วยก็ได้ค่ะ

สายลม : ไม่ปฏิเสธด้วย

น้ำทะเล : อ้าว555555

น้ำทะเล : ไม่ไปก็ได้..

สายลม : เฮ้ยๆๆ ล้อเล่นนน

หลังจากวันนั้นมาเขาก็มารับฉันไปเรียนพิเศษด้วยกันทุกวัน จนป๊ากับม้าสงสัยว่าเป็นใคร ฉันก็บอกไปว่ารุ่นพี่ที่โรงเรียน แต่ป๊าอ่ะด้วยความเป็นพ่อท่านก็ห่วงฉันไง

ได้คุยกับสายลมตัวต่อตัวเลยด้วย..

ไปเรียนพิเศษด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน ไปส่งฉันที่บ้านทุกวัน ดูหนังด้วยกัน จนวันที่เขาบอกความรู้สึกกับฉันก่อนหน้าเปิดเทอมหนึ่งเดือน

สายลม : ทะเล โหลๆๆ น้ำทะเล

น้ำทะเล : ว่าไงลมมม เอากี่โหลจ้ะ?

สายลม : ไม่เคยจะเรียกว่าพี่ แม่ง..

น้ำทะเล : 5555555

ก็ไม่ได้อยากให้เป็นพี่นี่นา (_ _)

สายลม : ตลก!

ฉันกดอ่านแล้วหัวเราะคนเดียว

สายลม : อ่านแต่ไม่ตอบเฉย

สายลม : ทะเลลล ไอ้ทะเล ไอ้คนน่ารัก

น้ำทะเล : อะไรของลมอ่ะ55555 ตกลงมีไรเนี่ย

สายลม : เจอหน้ากันมาสองเดือนแล้วอ่ะ รู้สึกดีกับเธอว่ะ

ฉันอ่านข้อความจบคือเหวอมาก หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะด้วย จำเหตุการณ์นี้ได้ดีเลยล่ะ

น้ำทะเล : ได้ข่าวว่าจีบรุ่นพี่

สายลม : อะไรใคร ? จีบรุ่นพี่ไรวะ

สายลม : ไม่ได้จีบแล้วเหอะ

สายลม : จีบรุ่นน้องอยู่

น้ำทะเล : อิจฉารุ่นน้องคนนั้นจัง

สายลม : กวนแหละ ชอบน้อง ชอบมาก

สายลม : เป็นแฟนกัน ตกลงป้ะ?

น้ำทะเล : เหมือนบังคับเลยอ่ะ555

สายลม : สรุปไง เป็นไม่เป็น?

น้ำทะเล : โอ้โหห ดูพูดกับคนที่ขอเป็นแฟนแบบนี้อ่อ

สายลม : เออ

น้ำทะเล : ไม่โรแมนติกเลยยย

สุดท้ายฉันก็ตอบตกลงคบกับสายลมเป็นแฟน แล้วก็ไม่เรียกเขาว่าพี่ด้วย จนโดนสายลมบ่นว่า

'ตอนอ้อนละพี่ลมอย่างงั้นอย่างี้ เหอะ!'

'เอ้าา ทะเลผิดอะไรก็อยากเรียกแบบนี้ ไม่ได้เหรอ?'

'พี่ลมมม ทะเลอยากดูหนัง พี่ลมพาไปกินข้าวหน่อยย อยากได้แบบนี้ไง'

'ฮ่าๆๆๆ เสียใจด้วย นานทีปีหนนะลม '

นี่แหละค่ะเรื่องราวก่อนเราสองคนคบกับกัน กลับมาที่เจอลมยืนอยู่หน้าห้องเรียนฉัน

'กินข้าวมายัง?'

ฉันเดินไปหยุดหน้าสายลมเขาก็ถามขึ้นทันที

'ยังค่าา โหหพี่มอหกแล้วอ่า' ฉันเอ่ยขึ้นทำหน้ามุ่ย

'อะไรๆ อย่ามางอแงตั้งแต่เปิดเทอมวันแรก ไอ้คนน่ารัก' ลมเอื้อมมือมาโยกศีรษะฉัน

ฉันก้มหน้าหงุดเพราะความเขินนอกจากจะมีเราสองคนที่ยืนคุยกันหน้าห้อง เพื่อนในห้องก็มองมาที่ฉันและเขารวมถึงคนที่เดินผ่านไปผ่านมาด้วย

'แล้วนี่มาหาที่ห้องทำไมอ่ะ' ฉันถามขึ้น

'มาส่องเด็กมอสี่สวยๆ ขาวๆ'

เพียะ !

'ตลกละ' ฉันตีไปที่ไหล่ของเขา

สายลมหัวเราะออกมา 'อ่ะ หมูปิ้ง'

เขายื่นหมูปิ้งมาตรงหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ฉันยิ้มตามเขา สายลมเป็นคนหน้าดุ ดูแบบขรึมๆ แต่ยิ้มทีคือทำฉันเขินมากเลยอ่ะ คนส่วนใหญ่คิดว่าสายลมน่ากลัวและเข้าถึงยาก

แต่สำหรับฉันเขาน่ารักมากๆเลยล่ะ :)

'ขอบคุณค่าาา' ฉันยกยิ้ม

'ทำไมน่ารักกว่าตอนปิดเทอมวะ แล้วดูดิแปลกตากว่าตอนมอต้นอีกแม่ง' เขาขมวดคิ้ว

'แล้วเป็นไรกับชุดทะเลเนี่ย คนอื่นเขาก็ใส่กันมั้ยเล่า' ฉันเอ่ยพร้อมกับหยิบหมูปิ้งออกมากัดแล้วเดินไปนั่งที่ระเบียงตามด้วยสายลมมานั่งข้างๆ

'มันน่ารักขึ้นไง!' ไม่พูดเปล่ายังมาผลักหัวกันอีก!

'งั้นก็รักหนูมากๆล่ะ' ฉันก้มหน้าพึมพำกับตัวเอง

สายลมก้มหน้ามองฉัน 'ก็รักนั่นแหละ'

เออแม่งได้ยินเฉยเลย..

ฉันพยายามเก็บเกี่ยวความทรงจำและเวลาดีๆกับสายลมให้มากที่สุดเพราะเขาเรียนที่โรงเรียนนี้ปีสุดท้ายแล้ว ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้ก็ขอทำหน้าที่แฟนให้เต็มที่

เรื่องที่เราคบกันป๊าและม้าฉันรับรู้เรื่องทุกอย่างและเราสองคนก็อยู่ในสายตาของพวกท่านทั้งป๊าม้าฉันและพ่อแม่เขา

ความรักของเราก็ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป เราสองคนก็มีทะเลกันบ้าง งอนกันบางตามประสา มันจะเป็นช่วงปิดเทอมหนึ่งที่ฉันสอบเสร็จต้องไปอยู่จีนอีกเช่นเคยไง

ลมก็งอแงอ่ะ สุดท้ายได้ไปเที่ยวที่จีนกับฉันเฉย..

ช่วงที่ฉันคบกับสายลมเรียกได้ว่ามีความสุขที่สุด ใครจะไปคิดว่าผู้ชายในรักแรกของฉันจะได้คบกันเป็นแฟนในตอนนี้ สายลมดูแลฉันดีมากๆ มากจนฉันติดนิสัย เขาเองก็คอยเอาใจใส่ฉันต่างๆนานา

ใครก็ต่างพูดว่าสายลมน่ะติดแฟนงั้นงี้ แต่จริงๆคือฉันเป็นฝ่ายติดสายลมมากว่าน่ะค่ะ แหะๆ ><

แล้วทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากวันปัจฉิมพี่มอหก..

ก่อนหน้านั้นด้วยความที่พวกเขาต้องอ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้เวลาของเราเจอกันน้อยลงแต่จุดนี้ฉันเข้าใจนะคะ แต่เราก็ยังเจอกันตอนเที่ยงบ้างอยู่ดี เราคบกันมาสิบเดือนเรื่องอย่างว่าไม่เคยเกิดขึ้น ส่วนมากก็จับมือ กอด และหอมแก้มแค่นั้น

หลังจากวันปัจฉิมและสายลมเรียนจบ เขาอยู่บ้านมากขึ้น บางวันก็มารับฉันไปนั่งเฝ้าเขาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดในหมู่บ้านเขา

จนวันหนึ่งอยู่ๆเขาก็ติดต่อไม่ได้ โทรไปไม่รับ ไลน์ไม่ตอบ จนฉันงงไปหมดว่าเกิดเรื่องอะไรกับเขาหรือเปล่า คิดต่างๆนานาจนกระทั่งเขาคาดการติดต่อจากฉันไปเลยในวันที่ครบรอบหนึ่งปีพอดี..

สามเดือนต่อมาคือแชทไลน์เขาขึ้นว่าห้องว่าง..

ปัจจุบัน..

"ปกติมึงไม่เคยเดินมารอรถเป็นเพื่อนกู"

"..."

ฉันหันไปมองก็เห็นพี่ว้ากที่ชื่อ 'ติณณ์' ยกยิ้มขำๆแต่ตัดภาพมาที่เฮดว้ากทำได้แค่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงนิ่งๆมองไปทางถนนเท่านั้น

"ซาบซึ้งชิบหาย"

ฉันเม้มปากแน่นกลั้นขำเพราะไม่คิดว่าเขาจะมาดเข้มขนาดนี้

เอาเรื่องว่ะ..

ฉันลากสายตากลับมาที่เดิมแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดตอบแชทถุงแป้งไปด้วย ก่อนที่จะโบกมือเรียกแท็กซี่แล้วขึ้นไปนั่งแล้วคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้

ชีวิตมหาลัยกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ เฮ้อ แกเตรียมรับมือให้ดีเลยน้ำทะเล

ฉันกลับมาถึงบ้านพร้อมด้วยร่างกายอ่อนล้า ตอนแรกมันไม่ปวดขาเลยนะแต่ตอนนี้เริ่มปวดเมื่อยตามตัวแล้วล่ะค่ะ

"กลับมาแล้วค่า" ฉันเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่และตะโกนขึ้น วิ่งขึ้นห้องทันทีก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูแชทกลุ่มเราสามคน