วันถัดมา
@ สระว่ายน้ำของคอนโด
"ที่นี่เนี่ยนะ แล้วให้กูแต่ชุดมาซะพร้อมเลย"มันให้ผมใส่กางเกงว่ายน้ำมาเรียบร้อยเลยครับ
"ใช่ ●.● จะได้เรียนเลย โค้ชปี>๐<"ไอ้อุ่นตะโกนเรียกใครสักคน
"ใครว่ะ"ผมถามวันนี้เด็กเต็มสระเลยเว้ยอาย
"เป็นโค้ชสอนว่ายน้ำที่นี่เราจะให้พี่เขาสอนให้ดิณดิณ"
"โค้ชปีๆๆๆ >๐<"มันตะโกนอีกครั้ง
"อ่าวน้องอุ่นโทษทีพี่ยุ่งอยู่กับเด็กๆเลยไม่ได้ยิน"โหหห หุ่นโครตล้ำ ซิคแพ็คเป็นรอนเลยโว้ย
"นี่นักเรียนว่ายน้ำดิณดิณอยากสูงโค้ชปีช่วยด้วย○.○"มึงก็บอกความจริงหมดเลยเนอะ
"อะอ่อ สวัสดีครับพี่ชื่อปีนะ"
"คะครับ โค้ช"กูอึ้งกับหุ่นพี่แกอยู่
"เรียกพี่ดีกว่า อุ่นชอบเปลี่ยนชื่อพี่ตลอด"
"ครับมันเป็นแบบนี้แหละ"
"นินทาเราหรอ ○.○"ทีอย่างงี้ล่ะรู้ทันไม่ต้องให้อธิบาย
"เปล่าพูดถึงเฉยๆ"มันทำแก้มพองลมใส่ผมน่ารักตายแหละมึง
"หึๆ น้องดิณดิณ"พี่แกเรียก
"ไม่ใช่พี่ผมชื่อบราว"
"โทษๆพี่เห็นว่าน้องอุ่นเรียก"พี่แกเกลาหัวแกเขิน
"อุ่นมันมั่วพี่"
"แล้วนี่..."
"คือผมว่ายน้ำไม่เป็นครับเลยอยากให้พี่สอน"
"งั้นคงต้องเริ่มจากพื้นฐานเลยสิ"พี่ปีทำหน้าคุ้นคิด
"พี่คิดค่าเรียนยังไงครับ"แพงๆมานี่ผมสูงไม่ไหวนะ
"ไม่เป็นไรพี่สอนให้ฟรีเราแค่ตั้งใจเรียนก็พอ" พี่ปีอย่างใจดี
"ไม่ดีมั้งครับ เราพึ่งรู้จักกันเองผมเกรงใจ"
"หึๆ ไม่เป็นไรพวกเด็กๆพี่ก็สอนให้ฟรีจะให้พี่คิดเงินบราวได้ไงจริงมั้ย"พี่ปียิ้มให้ผม
"อย่างนั้นหรอครับถ้างั้นก็ได้ครับ" โอกาสทองของฟรีบราวชอบ
"งั้นก็ไปวอร์มร่างกายก่อน"
"สระลึกมั้ยพี่ผมกลัว"
"ไม่ลึกสระผู้ใหญ่ก็ 1.8 เมตรได้ "นี่ไม่ลึกของพี่แกแล้วใช่มั้ย กูสูง168 เซนท่วมหัวสิครับงานนี้
"มีหวงยางป้ะ"
"ฮ่าๆ ไม่มีครับมีแค่โฟมแรกๆใช้โฟมไปก่อนนะ"พี่ปียิ้มใจดีให้ผม ไอ้ก็อยากขอไปฝึกในสระเด็กก่อนแต่ก็อายไม่กล้าบอก
"ครับผม เดี๋ยวผมขอคุยกับอุ่นก่อนนะครับ"
"ครับ งั้นพี่ไปดูเด็กๆก่อน"ว่าแล้วพี่ปีแกก็เดินลงไปในสระ พึ่งสังเกตว่ารอบสระมีบรรดาแม่ๆเต็มไปหมดเลยมาดูลูกจำเป็นมั้ยที่ต้องทำหน้าฟินแบบนั้น
"อุ่นมึงไปรู้จักพี่เขาได้ไงใจดีสอนกูฟรีด้วย"
"ก็เรามานั่งกินหนมกับอ่านหนังสือที่นี่บ่อยๆเลยเจอ•.•"
"หรอ กูไม่ใช่คนที่คอนโดเจ้าของเขาจะด่ากูป้ะ"อันนี้กังวลหน่อยครับเพราะบางที่เขาไม่ให้คนนอกเข้ามาเล่น
"ไม่หรอกมั้งก็โค้ชปีไม่ดุอะไรดิณดิณนี่"อุ่นพูดแล้วก้มลงไปสนใจเบเกอรี่ที่หอบมาด้วยเน้นว่าหอบเพราะมันเอามาเป็นถาด แต่เดี๋ยวนะพี่ปีไม่ว่าอะไร...... คือ?
"เฮ้ยยยย มึงอย่าบอกนะว่า"
"เจ้าของ●~● หม่ำๆ"มันพูดหน้าตาเฉยพร้อมยัดโดนัทครึ่งชิ้นเข้าปากขอให้มึงอ้วน
"นี่มึงรู้จักกับคนระดับนี้เลยหรอว่ะ"
"อาห้ะ โค้ชปีใจดีชอบซื้อขนมมาแจกเรากับน้องๆ"มันชี้ไปหาเด็กในสระ
"เออ แล้วมึงไม่ว่ายหรอ"
"ไม่! เราจะกินหนม หม่ำๆ ○~○อร่อยไม่ให้หรอก" ร่างเล็กตรงหน้าเอาถุงขนมไปซ่อนไว้ด้านหลังตัวเอง ขอ ให้ มึง อ้วน ไอ้งก!!!
"ถึงมึงแบ่งกูก็ไม่กินโว้ย ไอ้หมูอ้วน"
"อ้ะ! ทำไมดิณดิณพูดแบบนี้เราโกรธ"
"เชิญครับตามสบายกูไปและ"
จากนั้นผมก็ไปวอร์มร่างกายวิ่งรอบสระ ตีขาในน้ำตามที่พี่ปีสั่ง
"เริ่มแรกบราวต้องไม่กลัว มีพี่อยู่ด้วยไม่จมแน่นอน"พี่เขาให้ผมว่ายจากอีกฝั่งไม่ถึงอีกฝั่งซึ่งห่างกันพอสมควร
"พี่ต้องตามผมติดๆเลยนะ"
"ครับๆ ตีขาแรงๆนะ"
"อื้ม"พี่เขาให้ผมว่ายไปมาอยู่นั้นแหละ
"อุ้ย!เย็น!"ผมผลักหน้าหนีไอเย็นที่มาสัมผัสที่แก้ม ตอนนี้ผมเรียนเสร็จแล้วครับพี่ปีบอกว่ายังต้องฝึกอีกเยอะเลยสรุปคือก็ยังว่ายไม่ได้ผมกลัวนี่
"ดื่มน้ำก่อนแล้วนี่บราวอยู่ห้องไหน"เอาแล้วไง
"คะ คือผม"
"ครับว่าไง"
"บอกแล้วพี่อย่าว่าผมนะผมไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกไอ้อุ่นต่างหาก"
"อ่าวหรอพี่คิดว่าเราอยู่นี่"อ่าวนี่ไม่ว่าอะไรกูหน่อบหรอ
"พี่ไม่ว่าผมหรอที่มาใช้สระ"
"ปกติก็ไม่อนุญาตินะแต่บราวเป็นเพื่อนอุ่นแล้วยังเป็นนักเรียนของพี่แล้วด้วย...เอาเป็นว่ายกให้เป็นกรณีพิเศษ"ยิ้มใจดี
"จริงดิพี่! ขอบคุณมากครับสอนผมฟรีทีนึงแล้วยังให้ใช้สระอีกอะโครตเกรงใจ"เกรงใจจริงๆนะครับ พอได้ยินว่าให้เข้ามาใช้ได้นี่หูผมตั้งเลย
"แล้วบราวรู้ได้ไงว่า..."
"อ่อ อุ่นมันบอกอะพี่ว่าพี่เป็นเจ้าของ"ผมไม่รู้หรอกว่าพี่เขาจะพูดอะไรแค่เดาเฉยๆแล้วมันก็ถูก
"หรอ หึๆไม่ใช่ของพี่หรอกของพ่อพี่ต่างหาก"พี่ปีว่าขำๆ
"อ่าวหรอครับ"
"พี่แค่มาช่วยดูเท่านั้นเอง"
"งั้นพี่ต้องเฝ้าที่นี้ตลอดเลยดิ"
"เรียกว่าเข้ามาดูความเรียบร้อยของที่นี่จะดีกว่า คนเฝ้าน้องชายพี่"
"อ๋อ"
"หึ เอาๆ ว่ายรอบสระหนึ่งรอบแล้วกลับบ้านได้" พี่ปีว่า
"คร้าบบบบ"
"วันนี้ขอบคุณพี่มากนะครับที่ช่วยสอนผม"ผมยกมือไหว้
"ไม่เป็นไรๆ เจอกันพรุ่งนี้นะถ้าใครถามก็บอกว่าพี่ให้เข้ามาใช้ได้"
"ขอบคุณมากพี่ไว้เจอกัน"ผมยกมือโบกลาพี่เขา
"○.○ เป็นไงบ้าง"อุ่นถามหลังจากที่ผมเดินมาหามัน
"ก็ดีพี่เขาใจดี"
"ใช่มั้ยล่ะ โค้ชปีใจดีมากๆแต่น้องโค้ชปีดุมากๆเลยป้าๆบอกมา"
"หรออย่างงี้แหละถึงเป็นพี่น้องกันแต่ก็คนละคน"
"อื้ม ขึ้นห้องดีกว่านะเราเริ่มหิวแล้ว"
"อ่าว แต่มึงพึ่งกินหนมไปนะ" มันต้องเป็นไม่ความดันก็เบาหวานตายสักวันผมว่า
"ของว่างขนมร้านนี้อร่อย"
"ร้านไหนมึง"
"ไม่รู้สิไม่ได้อ่านชื่อร้านเลย แต่เจ้าของร้านชอบให้ขนมเรามาเยอะแยะใจดีมากๆ"
"เออๆ ช่างเถอะกูหนาวแล้วเข้ากันเถอะรีบกลับด้วยเนี่ยเดี๋ยวโดนป๋าสวด"ป๋าชอบบ่นเวลาผมกลับดึกอะครับเขาเป็นห่วงนั้นแหละ
"อื้ม•.•"
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็รีบออกจากห้องไอ้อุ่นเมื่อวานก็ไม่ได้นอนบ้านถ้าวันนี้กลับดึกอีกนะโดนแน่
"แม่งกุญแจรถไปไหนว่ะ"วันนี้ผมขับมอไซร์มาครับและกุญแจก็หายหรือว่าอยู่บนห้องอุ่นไม่ดิเราเอามาแล้วชิบหายครับ
ร่างบางเทของในกระเป๋ออกมาทั้งหมด
"อยู่ไหนเนี่ยอยู่ไหนโอ๊ยยยยย"วินาทีนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับสนแค่กุญแจรถผมเท่านั้นแหละ
เจอแล้ว!ผมรีบยื่นมือไปหยิบกุญแจที่ตกอยู่ใต้รถมอเตอร์ไซส์คันข้างๆ กลิ้งไปซะไกลเลยนะมึง
"อ้ะ! ฉิบหายแล้ววววว"
โครมมมมมม เมื่อผมเอื้อมมือจะไปหยิบกุญแจดันเซไปชนรถ ฉิบหายจริงๆแล้ว ผมจะไม่โวยวายแบบนี้เลยเลยถ้ารถที่ผมทำล้ม(อย่างแรง)เป็นมอเตอร์ไซส์ธรรมดาแต่นี่มันBMW s1000rrแต่งเต็มอย่างหล่อ ตอนนี้มันลงไปนอนหงายกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"จะซวยอะไรขนาดนี้ว่ะกู เจ้าของอยู่มั้ยเนี่ย"ผมมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นใครนี่ผมควรรีบหนีใช่ป้ะงั้นไปนะครับบายยยย ว่าแล้วผมก็รีบคอมรถบิดกุญแจรถคันเป็นล้านผมไม่มีเงินชดใช้ให้หรอก อีกอย่างรถราคาขนาดนี้คงไม่พังง่ายๆอย่างดีก็มีรอยถลอกนิดๆหน่อยๆ
"ทำของคนอื่นพังแล้วหนีแบบนี้แจ้งตำรวจจับดีมั้ย" น้ำเสียงเย็นยะเยือก
เสียงนิ่งๆดังมาจากด้านหลังทำให้ร่างบางสะดุ้งโหยง ซวยแล้วไงไอ้บราวมึง
"คะคือผมขอโทษผมไม่ได้ตั้งใจ"ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า ณ ตอนนี้ร่างบางก็ยังไม่กล้าหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงนั้น
"ดับรถแล้วลงมาคุยกัน"โหหห เสียงเย็นๆชวนขนลุก
"........"เอาไงดีกูต้องหนีให้ได้ดิ ดังนั้นผมจึงดับรถเพราะถอยรถออกจากที่จอดไม่น่าจะทันจึงตัดสินใจส่า......วิ่ง!!!!
พรึบบบ แขนผมถูดกระชากอย่างแรง เฮ้ย มะมึงวิ่งตามมาตอนไหนเนี่ย!
โอ๊ย! แม่งแรงเยอะสัสบีบแขนกูกระดูกจะแตกมั้ยเนี่ย ผมไม่กล้ามองหน้ามันได้แต่ก้มหน้าอย่างเดียว
"ขอโทษครับ"ผมพยายามสบัดแขนออกมันวิ่งเร็วหรือผมขาสั้น?บอกที
"หยุดคิดหนีได้แล้วไม่งั้นผมจะโทรหาตำรวจนะ"แค่เสียงมันกูก็กลัวจนหัวหดแล้ว
"หันมานี่!"
พรึบบบบ
กึก!!!!!
ไม่จริงงงงงงง
บ้า! เรื่องนี้มันบ้า ตอนนี้สมองหัวใจตับไตไส้พุงผมหยุดทำงานไปแล้วเพราะอะไรหน่ะหรอก็เพราะไอ้คนที่จับผมไว้นี่ไง
"ผมจะแจ้งตำรวจ"มันพูดนิ่งๆ หน้าตายด้านแบบนี้ กวนบาทาแบบนี้ มัน มัน มันไอ้คนที่เข้าฝันมาปู้ยี่ปู้ยำผมทุกคืนนี่หว่า
"มะไม่! ผะผมขอโทษผมตกใจเลยหนีขอโทษอย่าแจ้งตำรวจเลยนะ"ร่างบางยกมือไหว้
".........."
"............"มันเงียบครับผมเลยเงียบตอบช๊อคสุดชีวิต นี่มึงมีอยู่จริงหรอว่ะหรือว่าตอนนี้กูฝันกูแค่ฝันใช่มั้ย
#อัพครบจ้าาาา พี่เค้ามีอยู่ค่ะบราวไม่ใช่แค่ฝัน กรี๊ดดดดดดด
เปา: หมดกันที่สร้างมา (หมายถึงรถ)
ไรท์: เอาน่ามันเป็นงานนี่
เปา: เอาเครื่องสำอางมาเผามั้ยสลับกัน
ไรท์: ม่ายยยยยย
เปา: มันคืองาน
ไรท์: มันไม่กี่ยวเลยต่างหากความแค้นของแกล้วนๆ
เปา: ไม่รู้สิ (ยิ้มชั่วร้าย)
มันต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆ ไอ้เลวววว