​"มิรา"

ผมพยายามตามหามิราแต่ก็หาไม่เจอ ผมเดินไปรอบๆงานและก็ไปเจอมิราที่คุยกับเจ้าหญิงอยู่

"มิรา เธอจะไปจริงๆงั้นหรอ"

"ค่ะ เพื่อประเทศชาติแล้วฉันทำได้ค่ะ"

"แต่ที่นั้นมันอันตรายเลยนะ ถ้าไปแล้วถ้าอาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลยนะ"

มาเรียพูดถามแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ

"ฉันขอให้เธอกลับมาอย่างปลอดภัยนะ"

จากนั้นมิราก็เดินกลับมาในทางที่ผมอยู่ ผมจึงวิ่งไปแอบและค่อยเดินไปเข้าไปในงานและเดินไปข้างนอก

"มิราจะไปไหนกันนะ"

ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นมิราก็เดินมาหาผม

"นี่มาโคโตะ ไม่เข้าไปในงานละ"

"เดี๋ยวฉันเข้าไปนะ"

ผมเดินเข้าไปในงานพร้อมกับมิราและเห็นคนในงานกำลังเต้นกับเจ้าชาย

"ฉันว่า ฉันขอไปข้างนอกดีกว่านะ"

ผมที่กำลังจะเดินออกไปก็ได้ถูกมิราดึงแขนเสื้อไว้

"จะไปไหน มาโคโตะ"

"ก็ฉันไม่มีคู่นิ ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่นิ"

"ฉันไง"

มิราพูดแบบจนผมไม่ได้ยิน

"เมื่อกี้พูดอะไรรึป่าว"

"ปะ...ป่าว"

ผมยื่นมือออกไปหามิรา

"ช่วยเต้นรำกับผมได้มั้ยครับ"

"ได้อยู่แล้วค่ะ"

ผมจับมือของมิราและเต้นรำด้วยกันแต่ก็ทำให้ผมคิดว่าอะไรที่ทำให้มิราต้องไปแต่ว่ามิราก็พูโ

"นี่มาโคโตะ ทำไมนายเต้นเก่งจัง"

"งั้นหรอ"

และเมื่องานจบลงผมก็ได้กลับไปที่เมืองก่อน

วันต่อมา

มิราที่กลับมาถึงเมืองพร้อมกับยูริและวันต่อก็ได้มีคนมาหามิรา

"มิราพรุ่งนี้วันเกิดหลานนิงั้นเดี๋ยวจะมีงานวันเกิดหนูพรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆนะ"

"ห้ะ อะไรนะค่ะ ทำไมต้องจัดงานด้วย"

"เอาเป็นว่าตกลงนะ"

จากนั้นคุณป้าของมิราก็เดินจากไปและทำให้มิรา งงมาก

"อะไรเนี่ย"

"พี่ค่ะพรุ่งนี้ยังไงก็แต่งตัวสวยๆนะค่ะ เดี๋ยวหนูก็ต้องกลับไปที่บ้านแล้วล่ะ"

วันต่อมา

"สุขสันต์วันเกิดเกิดจ้า มิรา"

มิราเดินออกมานอกบ้านก็ได้เห็นผู้คนมากมาย

"ขอบคุณนะ ทุกคน"

ผมที่มองอยู่ด้านบนหลังคาก็รู็สึกแปลกๆ

"ทำไมผู้ชายเยอะขนาดนี้เนี่ย คิดจะหาแฟนให้รึไง"

ผมยืนขึ้นและจากนั้นก็พัดมา

***

"มิรา นี่เร็นนะ"

จากนั้นคุณป้าของมิราก็แนะนำผู้ชายผู้ชายหลายคนให้กับมิราจนมิราบอกกับป้าของเธอว่า

"นี่คุณป้าค่ะ หนูนะเลือกเองได้ค่ะ"

"แต่ว่านี้เป็นคำขอสุดท้าย ของพ่อแม่เธอนะ"

"หนูนะ...มีคนที่ชอบอยู่แล้วนะ"

เมื่อมิราพูดเสร็จก็หน้าแดงขึ้นมาและทำเอาผู้หญิงและผู้ชายหลายคนหน้าแดงกันเลย

"หลานพูดว่าอะไรนะ"

มิราหน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ในทันใดนั้นก็มีคนวิ่งมาจับตัวมิราเอาไว้

"อย่าขยับไม่งั้น ยัยนี้ตาย"

ชายคนนั้นหยิบมีดจ่อที่คอของมิรา

"จะทำอะไรน่ะ"

"ผมจะทำให้คุณเป็นของผม..."

ชายคนนั้นจับตัวมิราและเริ่มเดินออกจากงานวันเกิด ผมที่เห็นจึงโดดลงมาจากหลังคา

"ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ"

ผมใช้เท้าขวาเตะไปที่มือที่จับมีดอยู่และเตะไปที่ขาและทำให้มิราหนีออกมาได้และเตะเข้าที่หน้าอีกครั้ง

"นี่แก"

มีดที่อยู่ที่มือตกลงพื้นผมจึงเตะออกไปให้ไกลๆและเมื่อเสร็จคนในงานก็เข้ามาจับชายคนนั้นไว้

"มาโคโตะ"

มิราเดินเข้ามาหาผม

"ไม่เป็นไรนะ"

"อืม ไม่เป็นไร"

ผมกระโดดขึ้นไปบนหลังคาบ้านอีกครั้งและล้มตัวนอน

"อากาศมันดีจังเลยนะ"

ผมหลับไปและตื่นมาตอนเย็น

"งานยังไม่เลิกอีกหรอ"

แต่ว่าในทันใดนั้นยูริก็เดินขึ้นมาหาผม

"ไม่ลงไปร่วมด้วยหรอ"

"ไม่ดีกว่า ฉันอยู่ที่นี่ดีแล้ว"

"นี่มาโคโตะพี่จะต้องไปดินแดนแห่งความมืดในวันพรุ่งนี้เพราะงั้นมีอะไรอยากจะบอกพี่ก็รีบทำนะ"

"ฉันรู้แล้วละ"

เมื่อพูดเสร็จผมก็หันไปมองมิราและยูริก็ได้เข้ามาหอมแก้มของผม ทันใดนั้นมิราก็หันมาเห็นทันที

"นี่ ยูริอย่าทำแบบนี้อีกนะ"

ผมผลักยูริออกและยูนะก็เดินจากไป

วันต่อมา

ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแต่ว่ามันก็สายไปซะแล้ว มิราออกเดินทางไปแล้ว

"ไม่ทันหรอเนี่ย"

ผมใส่เสื้อนักเรียนของผมมาใส่และเอาผ้าคลุมสีดำมาคลุมตัวและออกเดินทาง

"แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วสินะ"

ผมออกเดินทางไปที่ดินแดนแห่งความมืดจนถึงเมืองทางใต้และก็สังเกตเห็นถ้ำแหล่งหนึ่ง

ช่วยด้วยๆ

ผมได้ยินเสียงคนขอความช่วยเหลือ จึงรีบวิ่งเข้าไปทันที

"เกิดอะไรขึ้น"

"หมู่บ้านของพวกเราถูกโจมตี"

"ที่ไหน"

ชายคนนั้นพาผมไปยังหมู่บ้านของตัวเองและได้เห็นพวกปีศาจมากมายที่กำลังฆ่าพวกคนอยู่

ผมหยิบดาบขึ้นมาก่อนที่จะพุ่งเข้าไป

"ขอยืมธนูหน่อย"

ผมหยิบธนูขึ้นมาและลูกธนูอีกสามดอก

"เพลิงสีฟ้าผู้ชำระความชั่วทัั้งหลาย จงมอบพลังให้ซะ"

ลูกธนูของผมมีเพลิงสีฟ้าของมา และยิงใส่พวกปีศาจ

"ใช้ธนูก็ดีเหมือนกันนะ วันหลังต้องหัดสร้างบ้างละ"

ผมยิงธนู จนลูกหมดและโยนทิ้งและใช้ดาบฟันจนหมด

"ขอบคุณท่านมากครับ"

ผมเดินออกจากเมืองนั้นและเจอกันผู้หญิงผมสีดำ ผิวสีแทนที่เดินสวนกันและพูดอะไรบ้างอย่าง

"นายน่ะ ไม่ไหวหรอกมาโคโตะไม่สิคุณคนต่างโลก"

ผมที่ได้จึงหันไปแต่ไม่พบว่าเธอคนนั้นหายไปไหน

"ชั่งเถอะ"

ผมเดินทางไปแต่และดูเหมือนจะเห็นเมืองอยู่ข้างหน้าผมจึงรีบวิ่งไป

"มิราตอนนี้เธออยู่ไหน