Prologue
สวัสดีครับ ผมชื่อ " เจคอป " เพื่อนๆ เรียกผมว่า " เจ " ผมอายุ 23 ปี มีน้องสาว 1 คน ชื่อ แอลลี่ อายุ 19 ปี ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับไอ้บีกัน มาหาอะไรทำแก้เซ็งสักหน่อย อยากบอกว่าสาวๆ เพียบหุ่นแต่ละคนนี้ อือฮื้อ อยากจับฟัดให้ร่างแหลก ผมเดินขึ้นมาชั้น 2 โซน VIP ที่พวกผมชอบมานั่งดื่มกัน ผับไอ้บีกันมี 5 ชั้น ชั้น 1 สำหรับคนอยากแดนซ์ ชั้น 2 เป็นโซน VIP แต่จะมองเห็นชั้น 1 ทุกซอกทุกมุม โดยเฉพาะตรงเวทีแดนซ์ ชั้น 3 เป็นโซนไว้คุยธุรกิจ และชั้น 4 เป็นที่พักสำหรับคนที่อยากจะทำแบบนั้นแหละครับ ส่วนชั้น 5 ทั้งชั้นที่เป็นของไอ้บีกันหมด ห้องทำงาน ห้องนอน ห้องประชุมอยู่ชั้นนี้หมด
“Hi :), I miss you กูคิดถึงมึงสุดๆ นึกว่ามึงจะเรียนรู้งานจนตายห่าไปแล้ว dead อะ you know? " ผมโคตรรำคาญได้เซนสุดๆ มันชอบพูดไทยคำอังกฤษคำ
"มึงหยุดพูดไทยคำอังกฤษคำ ผสมปนเปกันได้รึยังวะ กูโคตรรำคาญเลยวะไอ้เซน" ผมพูดกับไอ้เซน
"Nope! " เออ! มึงไม่หยุดก็ไม่ต้องหยุด ผมขี้เกียจเสวนากับมันละ
"มาแล้วเหรอวะไอ้เจ นึกว่าคืนนี้จะไม่มาซะแล้ว" ไอ้บีกันถามผม
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างมาดื่มกับพวกมันสักเท่าไหร่ เพราะผมกำลังจะขึ้นเป็นประธานบริษัทแทนพ่อ ผมเลยเอาเวลาไปเรียนรู้งานเพิ่มเติม แต่วันนี้ผมว่างผมเลยมาตามคำขอของพวกมัน
“แล้วมึงเห็นว่ากูมารึเปล่า”
“มาแล้วหรอตัวเอง เค้าคิดถึงจังเลย จุ๊บ!” ทันทีที่ผมนั่งลง ไอ้เวสมันก็จุ๊บแก้มผม
“ไอ้เชี่ยเวส! มึงหอมแก้มกูทำไม สัส! ขนกูลุกหมด” จริงๆนี่คือนิสัยปกติของมันแหละครับที่ชอบจุ๊บแก้มพวกผมเป็นชีวิตจิตใจ มันไม่ใช่ตุ๊ดหรอกครับ ผมเชื่อแบบนั้น เพราะมันเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ายิ่งกว่าผมด้วยซ้ำ เวลามันออกจากห้องมาสภาพตามตัวมันมีแต่รอยเล็บ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจมันอยู่ดีว่าจะจุ๊บแก้มทำห่าอะไร มันต้องการอะไรจากสังคม
“ก็เค้าคิดถึงตัวเองอะ จุ๊บแค่นี้ทำเป็นดุ เชอะ!” ไอ้เวสมันพูดกับผมพร้อมสะบัดหน้างอนใส่ ซึ่งมันกวนตีนผมมาก
“มึงอย่ากระแดะไอ้สัสเวส เดี๋ยวกูถีบให้” ผมพูดพลางยกเท้าพร้อมจะถีบมัน
โห้ๆ ๆ วี๊ดวิ๊ว กรี๊ดดดดด!! วู้ๆ ๆ ๆ
เสียงดังมาจากชั้น 1
“เสียงไรวะ?” ไอ้เซนถาม
“เฮ๊ยๆ มึงดูสาวสวยคนนั้นสิ เต้นแม่งโคตรยั่วเลยวะ” ไอ้เวสพูดพร้อมกับมองสาวสวยคนนั้นตามันแวว
“ใครวะ? แต่กูว่าท่าทางหุ่นคุ้นๆวะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ พวกมึงว่างั้นปะ คล้ายๆ กับ...” ไอ้เซนพูด
ผมกับไอ้บีกันหันไปดูผู้หญิงคนนั้นทันที ที่ไอ้เวสกับไอ้เซนพูด
“เชี้ย! นั่นมันแอลนี่หว่าไอ้เจ” ไอ้เวสพูด
ใช่!...ผู้หญิงที่ไปเต้นบนแท่นนั้นคือแอลลี่น้องสาวของผม
ไหนบอกไปทำงานบ้านเพื่อนไงวะ แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยัง อายุเพิ่งจะ 19 ปี แล้วดูชุดที่ใส่มา ไอ้ผู้ชายแถวนั้นก็มองกันเป็นแถว แล้วนั้นไอ้ผู้ชายคนนั้น ใครวะ? คนที่แอลลี่กำลังเอาแขนคล้องคอกอดเต้นอยู่ ไอ้นั่นมันเป็นใครผมต้องรู้ให้ได้ ทนไม่ไหวแล้วเว๊ย! ผมรีบเดินลงไปชั้นล่างโดยมีไอ้บีกันตามมาด้วย
“เอ้าเฮ๊ย! ไอ้เจ! ไอ้บีกัน! พวกมึงจะไปไหนกันวะ?” ไอ้เซนถามผมกับไอ้บีกันพร้อมกับวิ่งตามพวกผมลงมา
“มึงรู้ยังเสือกจะถามพวกกูอีกนะ” พูดจบ ผมก็เดินไปหาแอลลี่ที่กำลังเต้นอยู่กับไอ้ผู้ชายคนนั้น
พรึ่บ!
ผมเข้าไปกระชากไอ้เวรที่กอดกับแอลลี่
ผลัก!
แล้วผลักมัน
“พี่เจ! พี่มาได้ไงอะ!?” แอลลี่ที่ถามผมด้วยความตกใจ ยังมีหน้ามาถามอีกนะแอลลี่
“ทำไมพี่จะมาที่นี่ไม่ได้ ในเมื่อผับนี้มันเป็นของไอ้บีกัน”
“เออ อันนั้นแอลรู้ แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาผลักพี่นายนะ” ฮึ! ชื่อนายอย่างงั้นเหรอ หน้าหวานอย่างกับผู้หญิง...เป็นตุ๊ดรึเปล่าวะ
“ไอ้หน้าอ่อนนี่นะ ทำไมต้องปกป้องมันด้วย กูขอต่อยมึงทีเถอะ” ผมกำลังจะเข้าต่อยไอ้หน้าอ่อนที่ชื่อนาย แต่ถูกแอลลี่ห้ามไว้ซะก่อน
“หยุดนะ! ถ้าพี่แตะต้องพี่นายแม้แต่นิดเดียว เราได้เห็นดีกันแน่พี่เจ พี่นายเขาเป็นพี่รหัสของแอล แอลชวนเขามาเที่ยวด้วยมันผิดตรงไหนไม่ทราบ" ผิดสิ เพราะว่ามันเป็นผู้ชายไง มันสูงประมาณ 175 ได้ ถึงมันหุ่นก็บางไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปก็เถอะ
น้องของผม ผมไม่เคยให้ผู้ชายที่ไหนกอด นอกจากผมกับพ่อ
“ฮึ! ถ้ามึงต่อยกู กูก็ต่อยมึงกลับวะ เอาดิ” มันท้าผมไม่พอยังยิ้มเย้ยใส่ผมอีก
“มึงอย่าท้ากูนะ...ไอ้ตุ๊ด!” ผมแม่งโคตรโมโหเลย ไม่เคยมีใครกล้าท้าทายผมขนาดนี้ มันเป็นคนแรกที่ว๊อนมือว๊อนตีนผมมากภายใน 1 นาที
“กูไม่ได้ท้า แล้วอีกอย่างนะ...คนที่ตุ๊ดอะ...คือมึงนั่นแหละ” ฟิวส์ผมขาดทันที ตอนนี้ไม่มีใครเข้าใกล้พวกผมสักคน ทุกคนยืนล้อมผมกับไอ้หน้าอ่อนนี่ สงสัยกลัวโดนลูกหลงละมั้ง
“ไอ้เชี้ย! กูทนไม่ไหวแล้วนะมึง!” ผมพูดจบก็ต่อยหน้ามันทันที
ผลัวะ!
ผมต่อยมันไปหนึ่งหมัด
“อ่อนวะ มดกัดยังเจ็บกว่าที่มึงต่อยกูอีกนะ :) ” ปากดี ผมเห็นที่มุมปากมันมีเลือดออกด้วย คงจะทำใจดีสู้เสือนั่นแหละ
ผลัวะ!
ฉิบหาย ไอ้หน้าอ่อนมันต่อยผมคืน หมัดของมันทำให้ผมเซถอยหลังไปสองก้าว ผมรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดในช่องปากของตัวเอง ผมขบกรามแน่นเพราะเลือดขึ้นหน้าแล้ว
ถุ้ย!
ผมถุ้ยน้ำลายลงพื้น ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปหาไอ้หน้านาย เพื่อจะต่อยหน้ามันคืน
“มึงหยุดได้แล้วไอ้เจ มึงไม่เห็นเหรอคนอื่นเค้ามองพวกมึงต่อยกันน่ะ นี่ในผับกูนะเว๊ย กูไม่อยากปรับปรุงผับกูตอนนี้” เสียดายที่ไอ้บีกันก็ดันเข้ามาห้ามซะก่อน ไม่งั้นผมได้กระทืบไอ้หน้าอ่อนนายเละแน่
มองยังไงผมก็ไม่ชอบขี้หน้ามัน ยิ่งมันกวนตีนผมอีก ผมยิ่งอยากจะกระทืบมันให้จมตีน
“กูไม่อาย! ค่าเสียหายเท่าไหร่เดี๋ยวกูจ่ายเอง แอลกลับไปกับพี่เดี๋ยวนี้!” ผมพูดกับไอ้บีกันจบก็เข้ากระชากแขนแอลลี่มายืนข้างๆ
“โอ๊ย! เจ็บนะพี่เจ! แอลไม่กลับ! ปล่อยแอลนะ!”
พรึ่บ!
แอลลี่สะบัดแขนออกจากมือของผม แล้วเข้าไปหาแล้ววิ่งไปเกะาแขนไอ้หน้าอ่อนนายทันที
น้องกูแรดฉิบ ห่วงผู้ชายมากกว่าเชื่อพี่ตัวเอง เออ! ห่วงมันมากสินะ...
เดี๋ยวได้เจอดีแน่!
“พี่นายเจ็บไหมคะ? แอลขอโทษแทนพี่เจด้วยนะคะ ขอโทษที่ทำให้พี่นายโดนต่อย” แอลลี่พูดแล้วเอามือจับที่หน้าไอ้หน้าอ่อนนายพลิกไปพลิกมาเพื่อดูแผล มันเหล่ตามองหน้าผม แล้วยิ้มกวนตีนใส่ผม
“พี่ไม่เป็นไรหรอกแอล แค่นี้จิ๊บๆ :) " ผมทนไม่ไหวกับรอยยิ้มอันกวนเบื้องล่างของมันจริงๆวะ
“มึงอย่ากวนตีนให้มากนัก...สัส!” อยู่ดีๆไอ้บีกันก็พูดขึ้นมา มึงเห็นหน้ามันกวนตีนแบบกูสินะ
“เพิ่งรู้ว่าเพื่อนของนาย...ชอบเสือกเรื่องของคนอื่นเหมือนกันแฮะ” โอ๊ย ไอ้นี่มึงวอนจริงๆวะ เดี๋ยวมึงเจอไอ้บีกันแน่
ตัวก็เล็กกว่า ยังเสือกปากดีอีก คงต้องสนองตีนให้กินแทนข้าวสักมื้อแล้ววะ
“ทำไมครับ? กูชอบเสือกแล้วยังไงครับ? บวกกับกูข้างนอกไหมล่ะ?” นั่นไงผมว่าแล้ว ไอ้บีกันมันโมโหแล้ว ผมรู้ว่ามันแอบชอบแอลลี่ มันคงจะคิดเหมือนกับผมแหละ ที่อยากกระทืบไอ้หน้าอ่อนนาย
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” ไอ้หน้าอ่อนนายพูดพร้อมยักไหล่ใส่พวกผมอย่างไม่เกรงกลัว
ชิลได้ ชิลไป
มึงได้โดนพวกกูกระทืบแน่...ไอ้หน้าอ่อน!
#จบตอนแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ :)
ไรท์เอามารีไรท์ในรีดอะไรท์ใหม่นะคะ ^^
ขอบคุณทุกกำลังใจ ❤️
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่าน 🙏
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายนะคะ 🤟🏻
>> ไรท์จะทยอยอัพนิยายให้ครบทุกเรื่องนะคะ อาจจะล่าช้าหน่อยเนื่องจากไรท์แต่งหลายเรื่องและทำงาน ขอบคุณค่ะ <<
เพจของ Evil นะคะ (กดคำว่า Evil ได้เลยค่ะ)
#ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านและรอไรท์นะคะ ^^ *
สุดท้ายนี้
ฝาก E-Book ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
** อัปนิยายทุกวันจันทร์ วันพุธ วันศุกร์จ้า **
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น