1
พริตตี้ปากร้ายกับเจ้านายปากแข็ง Ep.1
ในเช้าของวันที่แสนสดใสและน่าจะมีความสุขเป็นที่สุด วันนี้เป็นวันที่เราจะเข้าไปเซ็นสัญญาที่ห้างรถนำเข้าชั้นนำ เตรียมตัวรับเงินงามๆที่จะได้รับ แลกกับการอวดความสวยที่บังเอิญมีมาแต่เกิด
“โอ้ยยย.. ตื่นเต้น วันนี้แล้วอิขิงเอ่ย แกต้องสวยที่สุด ดูดีที่สุด ให้สมกับที่เขาเลือกแก...” เราพูดกับตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ หมุนซ้ายหมุนขวาหลายรอบเพื่อความแน่ใจ เมื่อวานก็ไม่กินข้าวเย็นเลยนะ กลัวว่าจะทำให้เช้านี้หุ่นไม่ดี
เสื้อผ้าในตู้มีกี่ตัว อิขิงลื้อหาตัวที่ดีที่สุด แต่งหน้าดีที่สุด ทุกอย่างเพื่องานนี้เลย จะยอมให้เสียชื่อพริ๊ตตี้น้ำขิง ที่ห้างรถจะเรียกไปเซ็นสัญญาไม่ได้ เดินออกจากห้องด้วยความภูมิใจในความสวย และพบเข้ากับน้องชายตัวดีที่ชอบกวนประสาท
“ตื่นแต่เช้าเลยนะพี่ นัดผู้ชายเหรอ...” เห็นไหม.. กวนประสาทเอาเลิกเอาชัยจริงๆ
“กระโดดถีบสองตีนได้ไหม ไปทำงานสิยะ วันนี้พี่นัดเซ็นสัญญากับกับห้างรถ ใครจะรู้ว่าเจ้าของห้างรถมองเห็นในความสวยงามของฉัน จนจะจ้างไปเซ็นสัญญาหนึ่งปี” เราพูดอย่างเคลิบเคลิ้มมีความสุข “เย็นนี้หมูกระทะเลยดีกว่า..”
“ระวังเขาหลอกนะพี่ บางคนเขาชอบพริ๊ตตี้แก่ เหี่ยวๆ อะไรแบบเนี้ย....”
“ไอ้ต้นน้ำ แกอยากโดนตบไหม...” เราแวดเสียงใส่ มันได้เชื่อใครมาเนี้ย ทำไมกวนประสาทขนาดนี้
“ล้อเล่นน่า... ให้ผมไปส่งป่าว.. ใส่ชุดสวยๆนั่งรถเมย์ไปเหรอ” เออจริง แต่วันนี้ต้นน้ำมีเรียน ถ้าเราเอารถไป หรือให้น้องไปส่งก็ไม่เรียนไม่ทันสิ
“ไม่ต้องยะ...” ถึงเราสองคนจะเป็นพี่น้องที่กวนประสาทกันไปบ้าง แต่เราก็รักกันดี
.......
.......
07.30 น เรามายืนที่หน้าห้างรถนำเข้า มาก่อนเวลาที่นัดเอาไว้ด้วย ไม่ได้มีแค่ความสวยที่ติดตัวมาแต่เกิด สมองก็มีนะค่ะ..ที่รู้ว่าจะต้องมาก่อนเวลาไม่ใช่ให้ใครเขามารอเรา ขระที่กำลังยืนจัดระเบียบเสื้อผ้าที่คิดว่าสวยที่สุด ก็มีชายคนหนึ่งที่ใส่สูดเดินมา มีชายอีกสองคนที่กำลังยกข้าวของ
“เดี๋ยวให้คนยกของมาทางนี้ เอ้า !! เร็วๆเข้า..”
“ฮะ..เห้ย!! ฉันยืนอยู่ตรงนี้ วะ..ว้ายยยยย”
(((ตูมมมม)))
ร่างกายของฉันตกลงไปในน้ำพุ นำพุที่มันอยู่ทางด้านหลัง เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยก็ว่าได้ นี่คือวันดีของฉันนะ แล้วทำไมต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย
“คูณ... ไปเล่นอะไรในน้ำครับ..” ไปเล่นอะไรในน้ำอย่างงั้นเหรอ~~
“กริ๊ดดดดดดดดดดด ก็นายนั่นแหละมาชนชั้น เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ กริ๊ดดดดดดด~~ กริ๊ดดดดดดด~~” ฉันอยากจะเอาระเบิกป่าใส่ผู้ชายคนนี้มาก ถึงจะหน้าตาหล่อขั้นเทพก็เถอะ ตอนนี้ชุดสวยๆของฉันเปียกไปหมดแล้ว แล้วยังมีน้ำหน้ามาถามว่าลงไปเล่นในน้ำทำไม
“......” ผู้ชายคนนั้นยังยืนเกร็กหล่อและยิ้มบางๆ ทั้งที่ฉันกริ๊ดจนคอจะแตก
“นายรู้ไหม ว่าฉันแต่งตัวสวยๆแบบนี้ทำไม นายเห็นไหมว่ามันพังหมดแล้ว นายเป็นใครเนี้ยย..ทำไมมาทำแบบนี้กับฉัน แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปเปลี่ยน โอ้ยยย~~อะไรกันเนี่ย”
“คุณครับ...” ผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาแทรก
“อัลรายย...” ตอบออกไปอย่างอารมณ์ไม่ดี ตอนนี้อยากระบายอารมณ์กับอะไรสักอย่าง
“ผู้ชายท่านนี้คือคุณนาสิน เจ้าของห้างรถแห่งนี้ครับ...”
“แล้วยังไงเล่า.........” ฉันตะคอกเสียงตอบออกไป “เอ๊ะ..ว่าอะไรนะ เจ้าของห้างรถ แห่งนี้... งั้นเหรอ”
“ครับ.. ผมนาสิน” ผู้ชายที่เป็นเจ้าของชื่อเดินเข้ามาใกล้ ทำยังไงดี ปากหายไปแล้วอิน้ำขิง ด่าไปสะเยอะด้วย
“เจ้าของห้างรถแล้วยังไง คิดว่ารวยแล้วไม่ต้องขอโทษเหรอ” ทำใจดีสู้เสือพูดออกไป ตายเป็นตาย อิน้ำขิงไม่เคยยอมใคร “ขอโทษนะพูดเป็นไหม ถึงฉันจะไม่รวยแต่ฉันก็เป็นคนเหมือนกัน”
“......” เงียบ.. คืออะไร เอาไงดีละน้ำขิง เค้าไม่จ้างแกแน่ ฉันมองเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่อะไรบางอย่าง ไม่ชอบรอยยิ้มนี้เลยย เสียวสันหลังยังไงชอบกล “ถ้าผมให้คำขอโทษ คุณก็ไม่ต้องเซ็นสัญญากับเราใช่ไหมครับ..”
“.....” ...แค่ขอโทษเอาเรื่องนี้มาขู่ เด็กชะมัดเลย อิน้ำขิงผู้ไม่ง้อใครเตรียมจะหันไปอ้าปากด่า แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน “อะไรไอ้ต้นน้ำ ตอนนี้พี่กำลังจะฆ่าคน ถ้าแกโทรมากวนประสาท ฉันจะฆ่าแกอีกคน~~ เข้าใจไหม”
(“......”) เงียบ เงียบแบบนี้มันไปทำอะไรมาผิดแน่นอน
“อิต้น แกไปทำอะไรผิดมา”
(พี่ครับ..”)
“ไม่ต้องมาพูดเพราะ อะไร...ว่ามา เร็วๆ”
(“โผมมมม..ขับรถพี่ชน ชนกับเบนส์ป้ายแดง ไม่มีเงินจ่ายเค้า แต่มันก็...”)
“ก็อะไร..” ตอนนี้จะเป็นลมแล้ว จะล้มทั้งยืนแล้ว
(“ก็สี่แสน”)
“สะ...สี่...แสน...” เรากดวางสายไอ้น้อยชายตัวดีทันที หายใจเข้าลึกๆอย่างตั้งสติ ก่อนที่จะหันมาหาชายสองคนที่ยืนอยุ่อีกด้าน
"........."
“คุณนาสินใช่ไหมค่ะ น้ำขิงต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาท ไม่เป็นไรเลยค่ะ เรื่องเล็กน้อย เปียกแค่นี้เอง ไม่ต้องขอโทษนะค่ะ ไม่ต้องเลยคะ...”
..พลิกจากหน้ามือเป็นหลังเท้าไปเลยคร้า
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น