เสียงกรี๊ดและเสียงตะโกนเรียกหลงเกอ หลงเกอ ที่ได้ยินแต่ไกล ทำให้ไป๋อวี่รู้ว่าจูอี้หลงมาถึงแล้ว ไป๋อวี่เร่งฝีเท้าจนแซงบอดี้การ์ดสองคนที่คอยเดินขนาบข้างเขา ถังซันผู้จัดการส่วนตัวที่วันนี้ใส่สูทสีน้ำตาลสีโปรดไม่ยอมถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เขาออกวิ่งตามไป๋อวี่พร้อมทั้งนึกด่าขาสั้นๆของตัวเอง 

จูอี้หลงในสูทสีดำสนิทที่มีส่วนคอปกทำด้วยไหมส่องประกายเมื่อต้องแสงไฟจากแฟลช หยุดเดินเพื่อโบกมือให้แฟนๆ ตรงบริเวณนั้นเริ่มสับสนอลหม่านเพราะบรรดาแฟนๆของจูเหล่าซือต่างก็พยายามเบียดกันเพื่อที่จะได้ขยับขี้นมาด้านหน้า เสี่ยวไป๋หยุดมองดูภาพที่เขาเห็นว่างามเหลือเกิน ภาพของจูอี้หลงที่ค่อยๆหมุนตัวเดินจากกลุ่มแฟนๆแล้วตรงมาทางเขา 

จังหวะนั้นเองที่แผงกั้นอันนึงล้มลง บรรดาแฟนๆที่อยู่ด้านหน้าต่างก็ล้มตามแผงลงมาเพราะโดนคนทางด้านหลังดันไว้ จูอี้หลงหันตัวไปหมายจะช่วยคนที่ล้มลงบนพื้นตามสัญชาติญาณที่มักจะนึกถึงคนอื่นก่อนนึกถึงตัวเอง แต่เขากลับโดนบอดี้การ์ดร่างสูงกว่าสองเมตรขวางไว้ แฟนคลับกลุ่มใหญ่ทะลักข้ามคนที่ล้มกับพื้น กรูมาทางด้านหน้าจูอี้หลง ก่อนที่บอดี้การ์ดที่เหลือจะทันเข้ามาช่วย 

เสียงหวีดร้องพร้อมทั้งฝูงชนที่แตกฮือออก ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นสับสน ในวินาทีที่หลายๆคนกำลังหัวเราะกับภาพของนักแสดงสุดหล่อที่กำลังถูกสาวๆรุมล้อมขอลายเซ็น เสียงร้องแหลมก็กระชากทุกคนเข้าสู่ความตระหนก 

"กรี๊ดดด หลงเกอถูกแทง กรี๊ดดดด" เสียงกรีดร้องตามมาอีกหลายเสียง 

ไป๋อวี่ได้สติ พุ่งตัวไปข้างหน้าสุดแรง เขาตะโกนเรียกสุดเสียงอย่างคนสติแตก 

"หลงเกอ!" 

............ 

จูอี้หลงทรุดลงกับพื้น ท่ามกลางเสียงร้องและฝูงคนที่แตกฮือออกไป เขาได้ยินเสียงของไป๋อวี่เรียก หลงเกอ 

ไม่ได้! จูอี้หลงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายยันกายขึ้นจากพื้น มือข้างขวาเกาะกุมบาดแผลบริเวณชายโครงไว้แน่น เขามองมาทางเสียงของไป๋อวี่ เห็นไป๋อวี่พุ่งตัวแทรกกลุ่มดาราและนักร้องที่กำลังตระหนกสุดขีดมาทางเขา โดยมีถังซันคอยพยายามยื้อยุดฉุดเขาไว้จากทางเบื้องหลัง 

ในวินาทีนั้นจูอี้หลงจ้องไป๋อวี่ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว สายตานั้นทำให้ไป๋อวี่แข็งไปทั้งตัว เท้าทั้งสองข้างเหมือนกลายเป็นน้ำแข็ง ถูกยึดติดตรึงกับพื้น ถังซันโอบกอดรั้งไป๋อวี่ไว้จากทางเบื้องหลัง ปากก็พร่ำว่า อย่าไปอาอวี่ อย่าไป ถังซันทันได้เห็นสายตาที่แข็งกร้าวของจูอี้หลงก่อนที่เขาจะทรุดลงไปอีกครั้งหนึ่ง บอดี้การ์ดที่อยู่ใกล้ตัวจูอี้หลงที่สุดรีบเข้ามาพยุงเขา แล้วช้อนอุ้มเขาขึ้น กลุ่มบอดี้การ์ดห้อมล้อมบอดี้การ์ดที่อุ้มจูอี้หลงไว้แล้วพากันเคลื่อนตัวเข้าด้านในอาคารอย่างรวดเร็ว 

ไป๋อวี่ไม่ได้รับรู้เหตุการณ์รอบตัวใดๆทั้งสิ้น ถังซันกับบอดี้การ์ดสองคนรีบกันไป๋อวี่ออกมาจากบริเวณนั้น  ถังซันโทรหาเสี่ยวหลานและคนขับรถ ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที ไป๋อวี่ก็ถูกลากตัวขึ้นรถ แล้วรถก็แล่นออกจากงานมา 

"อวี่เกอ อวี่เกอ" เสี่ยวหลานเขย่าตัวเขาเพื่อปลุกให้ได้สติ ไป๋อวี่ที่ลืมตาโพลงแต่กลับแข็งไปทั้งตัว ทำให้เสี่ยวหลานน้ำตาทะลัก 

"อวี่เกอเป็นอะไร ผู้จัดการ อวี่เกอเป็นอะไร" เธอเขย่าตัวไป๋อวี่ไปร้องไห้ไป 

"สบตากับเมดูซ่าจนแข็งเป็นหินไปแล้ว" ถังซันที่ยังไม่หายหอบ ตอบสั้นๆ 

............ 

​​