​SIX SEX 2

Run away, If you can.

 

ซีซิเลีย (Sicilia)

เกาะสวรรค์กลางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน แสงอาทิตย์ส่องสะท้อนบนผืนทะเลราวกับละอองสีทองที่พร้อมแปลงมนุษย์ให้กลายเป็นชาวเงือก ทะเลอันงดงามเป็นดั่งพรจากพระเจ้าของซีซิเลีย และผืนฟ้ากว้างที่เปลี่ยนแปลงไปทุกๆ วันอย่างไร้จุดสิ้นสุดราวกับผลงานของจิตรกรฝีมือดี

เสียงเพลงอันสดใสจากแอคคอร์เดียนดังไปทั่วท้องถนน ผลไม้หลากสีสันที่วางเรียงกันเป็นภูเขาภายในเต็นท์ต่างส่งกลิ่นหอมสดชื่นราวกับรอให้ผู้คนก้าวเข้ามาจับจอง กลิ่นของขนมปังปิ้งอันเย้ายวนที่ลอยไปทั่วทำให้เขานึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และในเวลาเพียงไม่นานเขาก็รู้ได้ทันทีว่ากลิ่นหอมอันน่าหลงไหลเป็นกลิ่นของแคนโนลี ที่กัดเพียงแค่หนึ่งคำรสชาติแสนอร่อยของรีโคต้าชีสก็จะกระจายไปทั่วทั้งปาก และด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมุ่งหน้าสู่ตรอกที่ตัวเองไม่รู้จัก

ทุกเส้นทางของเกาะที่คริสเตียนโบราณและอารยธรรมโรมันสร้างทิ้งไว้เป็นเส้นทางขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์ หากลองมองไปให้ทั่วเกาะอันสมบูรณ์แบบราวกับได้รับพรแห่งนี้แล้ว อาจจะเป็นเส้นทางที่สามารถไปหาพระเจ้าได้เร็วที่สุดก็เป็นได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเกาะที่พระเจ้ามอบความรักให้ด้วยความเต็มใจก็คือ ซีซิเลีย นั่นเอง

และชายหนุ่มที่ได้พบในสถานที่แห่งนั้น ชายผู้สมบูรณ์แบบราวกับซีซิเลียดั้งเดิมได้บรรจงสร้างขึ้น

ผู้ชายคนนั้น...

กำลังมีอะไรกับลีนาอยู่

 

แต่มันอาจจะเป็นเพียงความฝัน

เมื่อมือที่เคยลูบไล้บริเวณเชิงกรานอย่างนุ่มนวลเลื่อนผ่านเอวบางมาสัมผัสที่หน้าอก จู่ๆ ลีนาก็รู้สึกว่าช่วงเวลารอบๆ ตัวในขณะนี้เป็นความฝัน

จากสัมผัสที่นุ่มนวลแต่เร่าร้อนและรุนแรงในเวลาเดียวกัน ร่างกายสมส่วนที่สูงถึงร้อยแปดสิบเซนติเมตรของลีนาเหมือนเป็นเพียงเด็กน้อย ยามที่ถูกมือใหญ่สมกับร่างกายของอีกคนลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว

แม้ว่าหน้าอกอันแบนราบของเขาจะไม่มีส่วนนูนให้สัมผัส แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับมือใหญ่ที่กำลังบดขยี้ลงมา เพียงแค่บดคลึงตรงจุดนั้นก็สามารถทำให้ลีนาเปล่งเสียงครางออกมาได้ทั้งที่พยายามทรงตัวด้วยทั้งสองแขนและเข่าอันสั่นเทา

อ๊า! การกดลงบนส่วนยอดอย่างแรงด้วยฝ่ามือทำให้หายใจไม่ทั่วท้อง เขารู้สึกเสียวจนแทบจะทนไม่ไหว ริมฝีปากที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระเปล่งเสียงตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น และเพียงไม่นานจุดสุดยอดที่มาถึงก็ส่งผลให้ร่างกายเขารับรู้ถึงสัมผัสต่างๆ ได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะสัมผัสที่จุดใดก็จะรู้สึกประหลาดทันที ลีนาจึงได้รู้ว่ายอดอกของตัวเองไม่สามารถทนกับความเสียวซ่านนี้ได้แม้แต่น้อย

“น่ารักมาก ลีนา”

เขาตัวอ่อนลงเพราะเสียงกระซิบที่ข้างหูและสัมผัสตามแนวสันหลัง น้ำเสียงทุ้มต่ำนั่นทำให้เขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ แม้ลีนาจะหลุดออกจากการควบคุมของเจ้าของเสียงทุ้มที่ตัวเองไม่สามารถต้านทานได้ แต่หน้าอกและสะโพกของเขาก็ยังคงตกอยู่ในอุ้งมือของอีกฝ่ายอยู่ดี

เพราะอย่างนั้นหรือเปล่านะ เริ่มจากเอวลงมาถึงเข่าอันสั่นเทา ส่วนแข็งขืนของคนรักที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำสีขาวขุ่นกำลังถูไถตรงช่องทางอ่อนหวานของลีนา ก่อนจะสอดใส่เข้าไปอย่างรุนแรงเมื่อถึงจุดที่ต้องการจนทำให้ลีนากำทั้งสองมือแน่นขึ้น อีกคนขยับเข้าออกอย่างถี่รัว ลีนาไม่รู้แม้กระทั่งว่าตอนนี้จะต้องทำอะไรและสามารถทำอะไรได้บ้าง

จริงๆ แล้วนี่อาจจะเป็นฝันก็ได้ เซ็กซ์ที่เหมือนจะทำให้เขาหมดลมหายใจเพราะความอ่อนโยนจากการปรนเปรอทั้งด้านบนและด้านล่าง ด้วยขนาดและความยาวของแก่นกายที่ต้องใช้เวลายาวนานในการสอดใส่เข้าไป

แค่สอดใส่เข้ามาอย่างช้าๆ อีกครั้งก็พอแล้ว แต่ด้วยความซุกซนของคนรักกลับทำเพียงหยอกล้อเหนือจุดอ่อนไหวทั้งสองเท่านั้น ลีนาจึงเกิดเสียดายและตัดพ้ออย่างไม่รู้ตัว

“เบ็น…”

เสียงเรียกด้วยความเสียดายพร้อมกับหันหน้าไป ซึ่งใบหน้านั้นก็อยู่ตรงกับริมฝีปากของคนรักอย่างพอดิบพอดี อีกฝ่ายดูดดึงลิ้นร้อนของลีนาเป็นการลงโทษ ภายหลังจากใช้ก้านนิ้วเรียวยาวเชยคางของลีนาให้จดจ้องเพียงแค่ตัวเองเท่านั้น

มือของลีนายังคงจิกอยู่ที่อกด้านหนึ่งของร่างสูงอย่างแรง ต่างกับจูบอันดูดดื่มจนแทบจะละลายที่ทำได้แต่เพียงแค่ส่งเสียงอื้ออึงอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ความรู้สึกเสียวที่เกิดตรงลำคอ รวมไปถึงช่วงล่างก็ทำรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่างกาย

“สวยมาก ลีนา”

“อ๊ะ...อื้อ…”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยทนความรู้สึกนี้ได้เลย และในตอนนี้เขารู้สึกเสียวไปถึงข้างในแล้ว

“แดงไปหมดจนถึงต้นคอเลยนะ สวยจริงๆ”

เซ็กซ์ทุกๆ ครั้ง ไม่สิ แม้ว่าจะไม่ใช่ขณะมีเซ็กซ์ก็ตาม มันเป็นคำชมที่ได้ยินอยู่ทุกวันและทำให้ร่างกายดูราวกับหดเล็กลง หากคิดคร่าวๆ ก็เป็นเวลาเกือบสามปีแล้วที่คนรักยังคงแสดงออกต่อหน้าคนอื่นเหมือนเดิม และยังเป็นคนเดียวที่ทำให้ใจของเขาละลายได้อีกด้วย

อย่าพูดแบบนั้นเลย ขอร้องล่ะ แม้จะรู้สึกคุ้นเคยแล้ว แต่ความรู้สึกยุ่งเหยิงภายในใจของลีนาก็ยังคงอยู่เช่นเดิม

หลังจากเรียวลิ้นที่โลมเลียอยู่ข้างหูชอนไชเข้าไปในส่วนที่อ่อนไหวจนเกิดเสียงหวานๆ ข้างใบหู และไหล่บางที่ถูกรวบรัดเข้ามาจนจมอกกว้าง แม้จะไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ แต่การมีคนรักที่ร่างกายกำยำจากการว่ายน้ำในทุกๆ วันก็ทำให้ลีนาที่ถึงแม้จะเป็นผู้ชายเหมือนกันกลับอยู่ในอ้อมอกแกร่งได้อย่างพอดี

“ระ...เร็ว… อื้อ… เบ็น…”

แรงสอดใส่หนักๆ เหมือนจะทำให้หายใจไม่ออก ทั้งๆ ที่ถ้าเสร็จแล้วก็จะสบายตัวแท้ๆ แต่อีกคนกลับเอาแต่แกล้งเขา เพราะนิสัยที่แม้จะอ่อนโยนแต่ก็ทะลึ่งของคนรักเขานั่นแหละนะ

“อย่ารีบสิ แค่ตอนนี้นายก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้วนี่”

“...พ...เพราะ... ฮึก... เพราะ...งั้น ...!”

ลีนาไม่อาจครองสติจากเซ็กซ์อันร้อนแรงได้​ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่ตอนนี้เวลามันจะสำคัญอะไรกันล่ะ สิ่งที่สำคัญคือความอ่อนโยนและใหญ่โตของคนรักที่ขยับอยู่ภายในร่างกายเขาซ้ำๆ นี่ต่างหาก

ในระยะเวลาสามปีก็เพียงพอให้ร่างกายของลีนาที่เคยไร้เดียงสาเปลี่ยนไปได้

“ฮึก… อึก! อึก อื้อ…!”

เสียงหายใจถี่กระชั้นดังขึ้น​ และเปล่งออกมาโดยไม่ได้ถูกบังคับ ร่างสูงกดส่วนนั้นไว้เหนือช่องทางรักก่อนจะดันเข้ามาเติมเต็มได้อย่างราบรื่น ช่องทางรักที่มีน้ำหล่อหลื่นอยู่ก่อนแล้วส่งผลให้แกนกายเข้ามาง่ายดายกว่าครั้งแรก

“อ๊า! …อึก!”

ด้วยความคับแน่นจากช่องทางทำให้มือบางที่เคยกำแน่นกางออกพร้อมกับจิกปลายนิ้วเรียวเข้ากับผ้าปูที่นอน อีกทั้งขนาดใหญ่โตและอุ่นร้อนของส่วนนั้นทำให้ช่องทางอ่อนหวานตอดรัดแน่น เพียงไม่นานร่างสูงก็เริ่มขยับด้วยความรุนแรงและหยาบโลน

ลีนาชอบความรู้สึกในตอนนั้นมาก ความรู้สึกที่คนรักผู้อ่อนโยนขยับอย่างอดใจรอไม่ไหวเหมือนเป็นตัวเลือกพิเศษที่เขาต้องการที่สุด ราวกับคาราเมลไซรัป ซึ่งหากเป็นลีนาแล้ว เขาไม่เคยคิดจะกินกาแฟโดยไม่ใส่คาราเมลไซรัปเลย

ทุกครั้งยามเสพสุขจวนจะเสร็จสมอารมณ์หมาย​ จากที่เคยบอกว่าถ้าเสร็จไปเลยคงจะดีกว่านั้นเป็นเพียงแค่คำพูดในอดีตไปแล้ว ร่างสูงที่โอบกอดร่างกายของเขาจากทางด้านหลังยังคงขยับท่อนล่างเข้าออกอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด

อีกฝ่ายถอนส่วนนั้นออกมาและกระแทกกลับเข้าไปอย่างแรง พร้อมขยับอย่างช้าๆ และหนักแน่น รู้สึกดีทั้งตอนที่ถูกสอดใส่ ตอนที่กระแทกเข้ามายังช่องทางอันเปียกชุ่มก็ดี หรือการถูกส่วนนั้นเสียดสีอย่างหนักภายในช่องทางอีกครั้งในตอนท้าย ทุกๆ ขั้นตอนล้วนแล้วแต่ทำให้รู้สึกดีได้อย่างง่ายดาย

เสียงครวญครางของลีนานั้นค่อยๆ ดังและสูงขึ้นเรื่อยๆ

“อย่า… ฮึก! อื้อ! เบ็น อ๊า เดี๋ยวก่อน! หยุด อื้อ อ่ะอ๊า อื้อ!”

แม้จะรู้ว่าต่อให้ห้าม หรือบอกให้หยุด หรือแม้แต่บอกว่าเดี๋ยวก่อนจะไม่มีประโยชน์อะไรก็ตาม แต่แรงกระแทกที่สะโพกทำให้พูดทุกอย่างออกมาด้วยความเคยชิน ในตอนนี้คนรักของเขานั้นเปลี่ยนมาจับที่ไหล่บางทั้งสองของลีนาและค่อยๆ ยกตัวของเขาขึ้นแทนที่จะกอดไว้ดังเดิม นี่หมายความว่าอะไรน่ะเหรอ…

“อ๊ะ อึก! ฮึ... อึก อือ… อื้อ!”

หมายความว่าหลังจากนี้คนรักของเขากำลังจะสอดใส่เข้ามาเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่งน่ะสิ แม้ว่าตอนนี้จะสอดใส่เข้ามาอย่างถี่รัวอยู่แล้ว แต่มันก็ไม่เหมือนกัน ความหนักหน่วงที่แตกต่าง ในตอนนี้แม้แต่จะลุกขึ้นจากเตียง ลีนาก็ยังทำไม่ได้ และทำได้แค่เพียงนอนราบไปกับเตียงเท่านั้น ทุกๆ ครั้งที่เบ็นสอดใส่เข้ามา ร่างกายอันสั่นไหวของลีนายิ่งค่อยๆ จมลึกลงไปยังฟูกนอน แม้แต่ริมฝีปากที่ถูกกัดอย่างเต็มแรงก็ไม่มีประโยชน์อะไร ได้โปรด ลีนาร้องขอ อีกนิดเดียว เร็วขึ้นอีก

ช้าๆ หน่อย!

ลีนาได้สติขึ้น อ่า... เดี๋ยวก่อน ไม่ได้สิ…  ตรงนั้น! ร่างบางไม่กล้าแม่แต่จะเปล่งเสียงอ้อนวอน มือที่กำผ้าปูที่นอนแน่นเริ่มสั่นเทา ดวงตาและริมฝีปากพลันชะงักค้าง​ เหมือนช่องทางด้านในของเขาถูกอีกคนเข้ามาสำรวจไปทั่ว เขารู้อยู่แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องแบบนี้​สักครั้งหนึ่งก่อนนอน

และสิ่งที่คิดก็เป็นความจริง

“…ตรงนี้เหรอ”

ไม่รู้ว่าฝันไปจริงๆ หรือเปล่า

เสียงกระซิบช่างเลือนราง ใบหน้าที่ถูกกดติดกับหมอนทำให้ลีนารู้ว่ามันไม่ใช่ฝัน และมันไม่มีทางเป็นความฝันไปได้ ความรู้สึกเสียวซ่านที่เกิดขึ้นแผ่กระจ่ายไปทั่วทั้งตัว พระเจ้า ลีนาทำได้แต่ร้องครางอย่างไร้การนึกคิดซ้ำไปซ้ำมา เสียงร้องนั้นราวกับสัตว์ป่าใกล้ตาย

“นั่นแหละ ตรงนี้”

วันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เขายิ้มให้กับน้ำเสียงสุขุมของคนรักยามตอบคำถามถูก​ ไม่บ่อยนักที่การหยอกล้อของเขาจะทำให้อีกฝ่ายถึงจุดสุดยอดพร้อมๆ กัน เหมือนเป็นการเตือนว่าหลังจากนี้จะถูกก่อกวนยิ่งกว่าเดิมอีก

การเตือนนั้นเป็นเรื่องจริง แรงกระแทกที่ไม่สนใจเสียงที่เกิดขึ้นจากการกระทบกันของร่างกายทำให้ลีนาหูตาพร่ามัว แต่ว่านี่ไม่ใช่การปลุกเร้าของคนรัก ลีนาไม่แม้แต่จะเปล่งเสียงครางออกมาได้ ทำได้แค่เพียงยกสะโพกที่สั่นไหวขึ้น แน่นอนว่าไม่ใช่ลีนาที่ทำให้สะโพกสั่นไหว แต่เป็นสะโพกของลีนาต่างหากที่ถูกทำให้สั่นไหว ทั้งร่างกายของลีนาถูกปกคลุมด้วยสัมผัสหยาบโลนของคนรักที่ต่างจากคนที่เขาพบเจอในชีวิตประจำวัน ทุกครั้งที่เขากระแทกร่างกายเข้ามา ต่อให้ลีนาบอกว่ารู้สึกดีแค่ไหน ก็หยุดการกระทำของคนรักไม่ได้

แม้จะวุ่นวายกับส่วนอื่น แต่ลีนาก็ไม่ลืมใช้ริมฝีปากขบกัดยอดอกของคนรักผู้อ่อนโยนเพื่อแสดงให้เห็นถึงความรักที่ตนมีให้

“…บะ เบน… ฮึก …อื้อ ฮึก…”

ลีนาทำได้แค่เพียงร้องออกมาราวกับเด็ก ช่องทางด้านหลังของเขาร้อนวูบวาบไปหมด ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าก็เหมือนถูกปล่อยให้ตื่นตัวอยู่แบบนั้น ราวกับส่วนอ่อนไหวภายในทั้งหมดถูกเสียดสี ความรู้สึกเขินอายพลันหายไป ในตอนนี้มีเพียงเสียงเฉอะแฉะของของเหลวที่ร่างสูงปลดปล่อยออกมาเพียงเท่านั้น เสียงครวญคราวของลีนาหยุดลง

ถ้าสลบไปเลยจะดีกว่าไหมนะ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถตัดสินใจได้

“…อ๊า!”

ทั้งๆ ที่เป็นแบบนั้นมันดีกว่าจริงๆ ด้วย

ลีนาหลับตาลงราวกับได้ครอบครองสิทธิ์ในการเลือกไว้กับตัว

 

* * *

 

สิ่งแรกที่มองเห็นหลังจากลืมตาขึ้นคือแสงเลือนรางจากโคมไฟ

แม้ว่าจะตื่นแล้วแต่ร่างกายก็ยังคงไร้เรี่ยวแรง ลีนาขยับนิ้วเท้าเพื่อเช็คว่าร่างกายของเขายังสมบูรณ์ดีอยู่ และโชคดีที่นิ้วเท้ายังขยับได้อย่างปกติ

เขาทั้งรู้สึกไร้เรี่ยวแรงและรู้สึกเหมือนถูกเติมเต็มไปพร้อมๆ กัน ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหมนะ… สุดยอดไปเลย นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาชอบเวลามีอะไรกับเบ็น​ ไม่ว่าจะตอนก่อนทำ ระหว่างทำ หรือแม้แต่หลังจากมีอะไรกันก็ตาม เซ็กซ์ของเบ็นก็สบบูรณ์แบบไม่ต่างจากเจ้าตัวนั่นแหละ

ลีนาสูดลมหายใจลึก จู่ๆ ก็รู้สึกคอแห้งขึ้นมา

“เบ็น ผมอยาก…”

ดื่มน้ำ ลีนาเอ่ยปากได้เพียงแค่ครึ่งประโยคแล้วหยุดชะงักลง เพราะพื้นที่ข้างๆ ตัวในตอนนี้กลับว่างเปล่า หืม ลีนาหันไปมองด้านซ้ายของตน เบ็นควรจะอยู่ตรงนั้นนี่ ไม่ว่าจะเวลาไหน แม้เขาจะตื่นขึ้นมาตอนตีสอง หรือตีห้า ก็จะต้องพบเจอกับสายตาอ่อนโยนที่จ้องมองอยู่เสมอ

หรือไม่อย่างน้อย ก็ควรจะมีแก้วน้ำที่ยื่นมาให้สิ ปกติแล้วเบ็นจะเป็นคนที่รู้เสมอว่าลีนาต้องการอะไรก่อนที่จะร้องขอด้วยซ้ำ

แต่ว่าในตอนนี้ข้างๆ กลับไม่มีใครเลย แต่บนที่นอนยังคงมีร่อยรอยการนอนของใครสักคนจนถึงเมื่อกี้ อืม ความสงสัยทำให้ลีนาลุกขึ้น แม้จะรู้สึกปวดเมื่อย แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะขยับตัวไม่ได้

“…เบ็น”

ไปไหนกันนะ ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่ลีนาตื่นมาแล้วจะต้องอยู่คนเดียว ลีนาสวมสลิปเปอร์และคว้าชุดคลุมอาบน้ำที่แขวนอยู่มาใส่อย่างรวดเร็ว ความเงียบตั้งแต่เตียงนอนจนถึงห้องน้ำที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นสิ่งยืนยันได้ว่าเบ็นไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว

ลีนาก้าวไปตามทางเดิน จะเรียกว่าทางเดินก็คงไม่แปลกอะไร พื้นของทางเดินนั้นปูด้วยพรมสีแดงสดจึงสามารถเก็บเสียงก้าวเดินของเขาได้ ส่วนเพดานทำจากแก้วใสที่ทำให้มองเห็นท้องฟ้ากว้าง และแม้จะไม่เปิดไฟก็ยังมองเห็นสิ่งรอบตัวได้อย่างเลือนราง ลีนารู้จักทุกซอกทุกมุมในบ้านพักตากอากาศแห่งนี้ของเบ็นเป็นอย่างดี

แต่ลีนาหาเบ็นไม่เจอ ไม่ว่าจะเป็นที่มินิบาร์ ห้องอาบน้ำ หรือแม้แต่ห้องครัว เขาจึงจับราวบันไดเดินลงไปยังชั้นหนึ่ง เปิดไฟดีไหมนะ ลีนามีความคิดนั้นแวบขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ทำมัน สวิตช์ไฟไม่ได้อยู่ในจุดที่มือของเขาจะเอื้อมถึง แม้แสงไฟจากข้างนอกจะเข้ามาไม่ถึงและทำให้บันไดมืดเป็นพิเศษ แต่อย่างที่บอกไป ต่อให้หลับตาลีนาก็สามารถเดินไปได้ทุกซอกทุกมุมของบ้านพักตากอากาศแห่งนี้

ออกไปข้างนอกหรือเปล่านะ จากที่ดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลาประมาณตีสี่ เป็นเวลาที่ดึกและเช้าเกินกว่าจะออกไปข้างนอก เหนือสิ่งอื่นใด เบ็นไม่น่าจะทิ้งเขาไว้แล้วออกไปข้างนอกหรอก ต่อให้ตอนนี้มีสงครามบ้านพักตากอากาศแห่งนี้ ก็ยังมีอาหารเพียงพอสบายๆ ไปทั้งเดือน รวมถึงรถซุปเปอร์คาร์ที่ไร้ประโยชน์ในสงครามทั้งหกคันนี้อีก ไม่มีสิ่งใดขาดเหลือในที่แห่งนี้​

เมื่อลงมาถึงชั้นล่างแล้วก็ได้ยินเสียงบางอย่าง ไม่ใช่แค่นั้นไฟก็ถูกเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่ประตูบ้านจนถึงปลายเท้าของลีนา เบ็นคงจะอยู่ที่ชั้น 1 นี้แหละ นอกจากนี้ยังมีเสียงคล้ายกับโต้เถียงกันอยู่ราวกับมีผู้มาเยือนอีกด้วย

… ในเวลานี้เนี่ยนะ ลีนาหยุดเดินและพิงตัวลงกับผนัง ตอนนี้ดึกเกินไปและเช้าเกินกว่าจะมีแขกมาที่บ้าน ด้วยความที่เบ็นเป็นนักธุรกิจที่มักจะมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ หรืออุบัติเหตุต่างๆ แต่ตอนนี้นั้นมันดึกเกินไป ไม่สิ หรืออาจจะเช้าเกินไปด้วยซ้ำ

-…เคยสั่งไว้ว่าไม่ให้มาที่นี่ไม่ใช่เหรอ

-คาโป* ในสถานการณ์แบบนี้… พวกผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรครับ

ผู้มาเยือนมีสองคน ลีนาแนบตัวชิดผนังแล้วชำเลืองมองจากมุมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เหล่าชายชุดดำที่ลีนาจ้องมองจนถึงตอนนี้ ให้ความรู้สึกแตกต่างจากเลขาและพนักงานในบริษัทของเบ็น

-พูดแค่ใจความสำคัญมาก็พอ

-ตอนนี้ลูก้าอยู่ที่โรงพยาบาลครับ

-อะไรนะ

แม้จะเห็นเพียงแค่แผ่นหลังของเบ็นที่ยืนอยู่ แต่ลีนาก็สามารถจินตนาการได้ว่าสีหน้าของอีกฝ่ายตอนนี้จะเป็นเช่นไร สีหน้าที่ในหนึ่งปีอาจจะเห็นได้เพียงไม่กี่ครั้ง แค่ฟังเสียงก็สามารถรู้ได้ตอนนี้เขากำลังรู้สึกรำคาญและไม่พอใจอย่างมาก  ส่วนใหญ่เรื่องที่ทำให้เบ็นอารมณ์เสียนั้นจะเกิดขึ้นผ่านทางโทรศัพท์ และทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้ ลีนาคิดว่าอาจเป็นเพราะธุรกิจของคนรักมีปัญหาก็ได้

-มีการปะทะกันเกิดขึ้นที่คาร์ฟรูครับ อยู่ดีๆ พวกมาเทโอที่ซุ่มอยู่เริ่มโจมตีเข้ามาก่อน ช่วงนี้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ ครับ

หืม นัยน์ตาของลีนาที่ฟังอย่างเงียบๆ นั้นเบิกกว้างขึ้น คำพูดที่คาดไม่ถึงนั้นดังเข้ามาเต็มๆ ในหู การปะทะกันเหรอ สิ่งที่เขารู้นั้นคือเบ็นเป็นคนที่ห่างไกลจากเรื่องอาวุธมาก และเป็นนักธุรกิจผู้ใจบุญที่ไม่มีใครในซีซิเลียไม่รู้จัก ส่วนมากธุรกิจพวกนี้ก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกอาวุธอยู่แล้ว

-พวกมัน

-ก่อนอื่น พวกเราจัดการพวกที่อยู่ในพื้นที่เรียบร้อยแล้วครับ

กึก ใจของลีนากระตุกวูบ จัดการ…คนพวกนั้นเหรอ ความหมายตรงๆ ก็คือ ‘ฆ่า’ สินะ ดูจากบริบทแล้วก็น่าจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน

ยิ่งฟังเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งได้ยินคำที่ไม่น่าเป็นไปได้มากขึ้น

-เข้าใจแล้ว ตอนนี้ก็กลับไปซะ

โชคดีที่ตัวของเขาไม่ได้แข็งทื่อไปด้วย และเมื่อคิดได้ว่าเบ็นอาจจะเดินมาทางนี้เมื่อไหร่ก็ได้ ลีนาก็รีบก้าวเท้าขึ้นบันไดไปด้วยความรวดเร็วทันที โชคดีที่ทั้งทางเดินและบันไดนั้นถูกปูด้วยพรมจึงไม่มีเสียงฝีเท้าดังออกมาให้ได้ยิน ลีนาวิ่งราวกับถูกใครไล่ตามกลับเข้าไปในห้องนอนอย่างร้อนรน

เขาถอดสลิปเปอร์และชุดคลุมอาบน้ำโยนทิ้งไป แล้วรีบขึ้นไปบนเตียงเอาผ้าห่มคลุมราวกับเห็นผี แม้จะไม่รู้ว่าทำไมตัวเองจะต้องหนี แต่ก็รู้สึกว่าต้องทำแบบนั้น ไม่มีทางบอกเบ็นว่าเด็ดขาดว่ารู้ความจริงแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นก็จะไม่บอกว่าได้ยินอะไรมา

ถ้าหากเจอผีไล่ตามจริงๆ อาจจะไม่ตกใจขนาดนี้ก็ได้ ลีนาที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้นพยายามข่มตาอย่างหนัก เพียงไม่นานที่ข้างๆ ก็ยวบลงไปตามน้ำหนัก เบ็นกลับมาแล้ว... ความอ่อนโยนจากมืออันคุ้นเคยนั้นลูบหัวลีนาและกดจูบลงบนแก้ม

ส่วนลีนานั้นกำลังตั้งใจควบคุมลมหายใจให้เป็นไปตามธรรมชาติมากที่สุด

ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วนะ ลีนามองเห็นข้อมือที่ใส่นาฬิกาอันคุ้นเคยกำลังติดกระดาษโน้ตไว้บนโต๊ะเหนือหัวเตียง ทำให้เห็นชายเสื้อเชิ้ตและแจ็กเก็ตสีดำที่อยู่เหนือขึ้นไป ในระหว่างนั้นคงเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วสินะ ลีนารีบปิดดวงตาที่ค่อยๆ ลืมขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นลงทันที

หลังจากลูบผมลีนาเสร็จ อีกฝ่ายก็กดจูบตั้งแต่หน้าผากลงมาจนถึงริมฝีปากเหมือนเช่นทุกครั้ง ก่อนจะออกจากห้องไป

ตอนนั้นลีนาทำได้เพียงแค่พร่ำบ่นอยู่ในใจ

‘นี่คือฝัน เป็นแค่ฝันเท่านั้นแหละ’

 

* Caporióne หัวหน้า​