EP. 3 หัวใจปีศาจ

แบบอักษร

หัวใจปีศาจ... สมัยอดีตกาลก่อนที่ โย จะเกิดเป็นเรื่องราวเมื่อหนึ่งร้อยปี ณ ตอนที่โลกนั้นเต็มไปด้วยปีศาจอสูรและสิ่งลึกลับมากมาย ก่อนที่โลกจะกลับมาสงบสุขเหมือนดั่งเช่นในโลกปัจจุบัน ผู้คนต่างหวาดหวั่นเกรงกลัวต่อพลังอำนาจตัวแทนความชั่วร้ายที่คนธรรมดามิอาจต่อกรด้วยได้ ซึ่งอยู่มาวันหนึ่งหมุษย์เกือบจะสูญสิ้นเผ่าพันธ์ไปนั้น ...ได้มีปีศาจที่รักมนุษย์ปรากฎตัวขึ้น เปรียบดั่งความหวังเป็นแสงสว่างนำทางเหล่ามนุษย์ที่อ่อนแอ ปีศาจตนนั้นเป็นตัวแทนดาบฟาดฟันอสูร

"เหล่ามนุษย์... เอ๋ย ข้ามิอาจปกป้องพวกเจ้าได้ตลอดไป"*

"ท่านปีศาจ!! ท่านอย่าทอดทิ้งพวกเราไปเลยหากไม่มีท่านอยู่มนุษย์คงสูบสิ้นเผ่าพันธ์เป็นแน่"

"เวลาของข้าใกล้จะหมดลงทุกทีแล้ว... ข้ามิอาจสังหารอสูรปีศาจตนอื่นได้หมดหรอก ข้าไม่อยากทอดทิ้งพวกเจ้าไปเลย"

"แล้วทีนี้พวกข้าจะทำเช่นไรละท่านปีศาจ??"

เหล่ามนุษย์ ต่างพากันสิ้นหวัง...

"เจ้ามนุษย์เอ๋ย... เจ้าอย่าพึ่งสิ้นหวังไปเลย ถึงเวลาแล้วที่พวกเจ้าจะต้องลุกขึ้นต่อสู้ด้วยตัวเอง"

"แล้ว.. พวกข้าจะต่อสู้ได้อย่างไร พวกข้ามิอาจต่อกรกับพวกอสูรนั้นได้เลยนะท่านปีศาจพวกข้าไม่ได้มีพลังเหมือนท่าน"

"มีสิ!"

ปีศาจตนนั้นได้ควักหัวใจตนเองออกมา

"ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!"

'ท่านปีศาจ!! นั้นท่านจะทำอะไร"

"นี่คือ.. หัวใจปีศาจ ข้าจะมอบมันให้กับพวกเจ้า พวกเจ้าคนนึงต้องกลืนกินหัวใจดวงนี้เป็นดาบแทนข้า เป็นความหวังของเผ่าพันธ์เจ้า"

เหล่ามนุษย์กลุ่มสุดท้าย ต่างมองหน้ากันใครจะเป็นคนรับภาระเป็นดาบแทนปีศาจตนนี้

"ข้าเองท่านปีศาจ!!"

เสียงตะโกนของหนุ่มน้อยที่กล้าหาญเดินไปยังเบื้องหน้า

"แล้ว... ข้าต้องทำเช่นไร??"

"เจ้าต้องกลายเป็นปีศาจเชกเช่นข้า"

ปีศาจตนนั้นได้ยื่นหัวใจของตนเองให้หนุ่มน้อย...

"กลืนกินหัวใจข้าซะ เจ้าจะได้รับทั้งพละกำลังพลังช้างสารเหนือมนุษย์เหนือปีศาจ... แต่สิ่งที่เจ้าต้องแบกรับยิ่งเจ้าฆ่าปีศาจมากแค่ไหนเจ้าจะยิ่งกลายป็นปีศาจเต็มตัว"

"เฮือก!... ถ้าข้าต้องกลายเป็นอาหารของเหล่าอสูรและปีศาจของตนอื่น ข้าขอ... เป็นปีศาจที่จะกลืนกินพวกมันเอง!"

"กึ๊ด!! กรุ๊บๆ เฮือก!"

หลังจากนั้น...ร่างกายของเด็กหนุ่มก็เริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป เส้นเลือดของเด็กหนุ่มแดงฉานปนดำร่างกายขยายกล้ามเนื้อเหมือนเหล็กกล้าแวววาว

"ร้อน!! ข้าร้อนเหลือเกินร่างกายข้าเหมือนถูกไฟบรรลัยกัลป์แผดเผ่า"

หลังจากนั้น ร่างกายของปีศาจตนนั้นก็ได้สลายหายไป

"ท่านปีศาจหายไปแล้ว"

เหล่ามนุษย์ต่างเศร้าเสียใจต่อการจากไปของปีศาจ

"ฮึกๆ ซิกๆโฮฮฮฮ TT "

"พวกเราอย่าพึ่งหมดหวังข้าจะเป็นดาบให้กับพวกท่านเอง"

หลังจากนั้น หนุ่มน้อยก็ได้กวาดล้างพวกปีศาจและอสูรเหล่ามนุษย์ได้ศึกษาเรียนรู้ เหล่าปีศาจและอสูร เนื้อหนังบางส่วนสามารถนำมาสร้างเป็นเกราะเขี้ยวเล็บ ถูกตีขึ้นเป็นอาวุธที่ทนทานแหลมคมที่สุด และได้ก่อตั้ง กิลล์นักล่า ก่อนกลายมาเป็นทหารรับจ้าง ในกิลล์จนปัจจุบัน

เหล่ามนุษย์กลุ่มสุดท้ายรอดพ้นวิกฤตสูญสิ้นเผ่าพันธ์ มนุษย์ได้ขยายอาณาเขตสืบลูกหลานและได้กระจัดกรจายกันไป ...เมื่อเหล่าอสูรและปีศาจเป็นฝ่ายถูกกวาดล้าง อสูรและปีศาจบางส่วนได้พากันเก็บซ่อนตัว

เมื่อโลกกลับมาสงบสุขอีกครั้ง หนุ่มน้อยเริ่มชราภาพร่างกายเป็นอสูรเต็มตัว

"ท่านปีศาจเอ๋ย ข้าได้บรรลุหน้าที่ของข้าแล้วเวลาของข้าใกล้จะหมดลงแล้ว แต่ในช่วงเวลาที่ล้างบางพวกมันข้าได้ควักหัวใจปีศาจที่แข็งแกร่งทั้ง สี่ตนรวมหัวใจข้าก็ห้าดวง ข้าหวนคิดถึงช่วงเวลาเหตุการณ์ที่พวกข้าเกือบสูบสิ้นเผ่าพันธ์สักวันหนึ่งพวกมันต้องกลับมาอีกเป็นแน่"

หนุ่มน้อยได้ควกหัวใจของตนเอง ใช้พลังเฮือกสุดท้าย กล่าวมนต์ใส่หัวใจทั้งห้าดวงก่อนหัวใจจะพวยพุ่งกระจายไปยังสถานที่ต่างๆ

"หัวใจปีศาจเอ๋ย... เมื่อถึงวันที่ปีศาจจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง พวกเจ้าจงเลือกวีรบุรุษผู้ที่เหมาะสมคู่ควรกับพลังของพวกเจ้าด้วยตนเองเถิด..."

"....ฟุ่บ... "

หัวใจทั้งห้าพวยพุ่งไปยังท้องนภาก่อนกระจัดกระจายไปยังที่ๆเหมาะสม

หัวใจโลกันตร์