Devil's heart & หัวใจปีศาจ

เรื่องราวทุกอย่างได้เริ่มต้น ขึ้นจากเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง โย และเพื่อนของเขา ปั๊กกี้ อาศัยอยู่กับครอบครัวบนเทือกเขาของหมู่บ้าน ในทุกๆวันโยและปั๊กกี้จะลงมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ เพื่อนำพืชผลและเนื้อสัตว์ที่ล่ามาได้ นำมาขายให้กับพ่อค้าภายในหมู่บ้านแห่งนี้

"อ่าวว เป็นไงบ้าง วันนี้มีสินค้าอะไรมานำเสนอละ โยคุง"

"วันนี้ข้าได้ล่า สัตว์เนื้อกระต่ายมาให้ท่านนะสนใจไหมละครับ"

นี่คือพ่อค้าขายเนื้อ คนส่วนใหญ่ ชอบกินเนื้อหายากยิ่งหายาก ค่าตอบแทนยิ่งสูง ดังนั้นเหล่าพ่อค้าแม่ค้า มักสั่งออเดอร์ สัตว์หายาก ซึ่งโยมีหน้าที่หาเนื้อพวกนั้น 

"เหอะ แค่กระต่ายเองหรอวะ ข้าอยากให้เจ้าไปล่าเนื้อหมีป่าสีขาว ได้ไหม ค่าตอบแทนสูงถึง สองเท่า เชียวน้า สนใจไหมละ"

"โหห ...หายากนะ ท่านแค่ล่ากระต่ายก็หอบแล้ว..."

"จะไปยากอะไรละ เจ้าก็เข้าไปล่ามันจาก เขตป่านักล่า สิ"

ป่านักล่า... แค่ชื่อก็บอกอยู่โต่งๆอยู่แล้วละ ว่ามันคือป่าที่มีการล่า แต่... สิ่งที่ล่านั้นไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นสิ่งมีชีวิตและปีศาจต่างๆนาๆ ดังนั้นในเมืองนี้จึงสั่งห้ามทุกคนเข้าไปใน เขตนั้นเด็ดขาด!! เว้นแต่จะมี ทหารรับจ้าง จากกิลด์ในเมือง ถึงจะพาไปได้

"แล้วทำไมพวกท่านถึงไม่ไปขอให้ ทหารรับจ้างจากกิลด์ ช่วยกันล่าละ"

"เหอะ!! เจ้าก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรอ พวกทหารรับจ้างพวกนี้ มันเลวกว่าปีศาจ ข้าเคยได้ยินข่าวลือมา นะ มันเคยมีเหตุการณ์ ครอบครัวหนึ่งต้องเดินทางไปยังเกาะลอยฟ้า แต่การเดินทางนั้นต้องผ่าน ป่านักล่าก่อน ดังนั้นจึงไปขอร้องพวกทหารรับจ้าง ให้พาไป หลังจากนั้น สองวัน พวกทหารรับจ้างกลับมาด้วยสภาพ เลือดสาดเต็มตัว ครอบครัวนั้นได้หายสาปสูญ"

"ข้าก็ เคยได้ยินนะแต่เขาบอกกันว่า เป็นฝีมือของปีศาจ ไม่ใช่หรอท่าน"

"เรื่องนั้น ข้าก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเท่าไหร่หรอก แต่อย่าไปพูดให้มันได้ยินนะ"

พูดไม่ทันขาดคำ...

"ผั๊ว !!!!"

ทหารรับจ้าง คนหนึ่งเดินเข้ามาชกต่อย เจ้าของพ่อค้าเนื้ออย่างรุงแรง

"ปึ๊กๆ อุ๊ก ผัวะๆ!!... อั๊ก"

"เมื่อกี้เจ้าพูดนินทาอะไรกัน ไหนลองพูดอีกทีดิ๊ หึหึหึ"

"โอ้ย ...อย่าทำข้าเลย ข้าผิดไปแล้วนายท่าน ข้าขอโทษ"

เจ้าของพ่อค้าเนื้อคุกเข่า ยกมือไหว้ทหารรับจ้าง อ้อนวอนอย่าได้ทำร้ายข้าอีกเลยข้าผิดไปแล้ว

"งั้นหรอ ก็ดีข้าจะให้อภัยเจ้า!"

ทหารรับจ้างหันหลังกลับไปพ่อค้าเนื้อกำลังจะลุกขึ้น ทันใดนั้นทหารรับจ้างหยิบกระบอกหวังฟาดไปที่หัวให้สลบไปในคราเดียว 

"ปึ๊ก!!!!"

"ข้าว่าพอได้แล้วนะ ท่านทำเกิดกว่าเหตุไปรึป่าว"

โย ได้เข้าไปช่วยเหลือโดยใช้ท่อนแขนตัวเองรับแรงฟาดจากกระบอกของทหารรับบจ้างยังจัง

"โห... แกกล้าดีนักนะ ไอเด็กเปรตไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง งั้นแกก็รับไปอีกดอกละกัน"

ทันใดนั้นเจ้าปั๊กกี้ได้กระโจนเข้าใส่ เจ้าปั๊กกี้กัดไปที่แขนของทหารรับจ้างจน กระบองหลุดจากมือ 

"พอได้แล้ว หยุดนะ! เจ้าปั๊กกี้"

"โฮ่งๆ... หงิงๆ"

"โอ้ยยแก กล้าทำร้ายข้าเชียวรึ!!"

คนในหมู่บ้านเริ่มทยอยเข้ามามุงดูเหตุการณ์ ทหารรับจ้างเห็นท่าไม่ดีจึงรีบกลับไปยังกิลด์

"ชิส์ ฝากไว้ก่อนเถอะทั้งแกและ หมาของแก"

"ถอยไป!! มุงดูอะไรกันว่ะ ไอพวกสวะ"

หลังจากนั้นโยก็ได้ช่วยพ่อค้าขายเนื้อ

 "เป็นไงบ้าง ครับนายท่าน"

"ข้าขอบใจเจ้ามากนะ โย ที่ช่วยข้าไว้เห้ออ"

นี่หรอทหารรับจ้างจากกิลด์ โยพูดแล้วมองไปยังกิลด์ ด้วยสายตาน่าสังเวช ก่อนถอนหายใจ

"เห้ออ..."

"โย เจ้าควรระวังตัวนะ เจ้าทหารรับจ้างเมื่อกี้อาจกลับมาเอาคืนเจ้าก้ได้นะ" 

"ไม่ต้องห่วงข้าหรอก ข้าจะระวังตัว"

หลังจากนั้น โยและปั๊กกี้ได้ทำการค้าขาย จนเสร็จสิ้นก่อนจะกลับไปยัง บ้านบนภูเขา

"ปั๊กกี้ เจ้ารอตรงนี้นะข้าจะไปซื้อยาให้ท่านแม่ก่อน" 

"โฮ่ง!"

"ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ"

"ขอโทษนะครับ มีใครอยู่ไหมครับ พอดีจะซื้อยาครับ"

"แกร๊ก!... แอ๊ดด"

"ดีค้า จะรับยาอะไรดีค่ะ แล้วเป็นอะไรมาค่ะ"

โย ถึงกับยิ้มไม่หยุด ด้วยความสวยของลูกสาวเจ้าของร้านยา .

"..ว้าว เห็นกี่ครั้งๆก็น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะครับ"

"บ้าๆ >< สรุปมาซื้อยาหรือมาขาย ขนมจีบเนี้ย ฮ้าๆ"

"ผมแซวเล่น ครับ ^^ มาซื้อยาให้ท่านแม่ ครับเอาเหมือนเดิมโอโจ้ด้วย ฮ้าๆ"

"ว่าแต่แม่ของ เธอยังไม่หายอีกหรอ"

"อาการก็ฟื้นตัวแล้วละ แต่ก็ยังไม่หายดีสนิท"

"อะนี่ยาได้แล้ว ...ว่าแต่ นายมาซื้อยาหลายครั้งแล้วนะนายชื่ออะไรละ"

"อ่าว นึกว่าแนะนำตัวให้รู้จักไปแล้วซะอีกนะเนี้ย"

"ผม ชื่อโย ครับ และนี่เพื่อนผม ปั๊กกี้"

"โฮ่งๆ แฮ่กๆ"

"ว้าวว หมาน้อยตัวนี้น่ารักจังเลย เป็นหมาป่าสินะ >< เราชื่อ หนิงนะ ยินดีที่ได้รู้จักกันอีกรอบ"

"ว่าแต่ โยทำอาชีพอะไรละ เห็นชอบลงมาจากภูเขาตลอดๆเลย"

"อ๋อ พอดีผมเองก็ไม่มีอาชีพหลักหรอกนะ ส่วนใหญ่หาของป่าล่าสัตว์เอามาขายที่หมู่บ้านบ้างนะ"

"หือ.. ดีจังเลยนะ ได้เข้าไปในป่าเดินเล่น ชีวิตคงอิสระสินะ ต่าง...จาก หนิงเลยแหละ"

"อ่าวแล้วหนิงไม่ได้ไปเล่นในป่าบ้างหรอ??"

โยถามด้วยความสงสัย 

"ไม่เลย ค่ะ ที่ร้านเข้มงวดไม่ให้ออกไปไหน อ่าา ต้องคอยเฝ้าร้านขายยา เนี้ยแหละ "

"นี่ๆ ว่างๆพา หนิงไปเที่ยวเล่นในป่าบ้างสิ"

"ได้สิๆ ^^ ยินดีเลยย ไว้วันไหนว่างๆเราไป..."

"โฮ่งๆ"

ปั๊กกี้ กัดชายกางเกงของปั๊กกี้เหมือนมันพยายามบอกว่า กลับบ้านกันได้แล้วก่อนมืด

"รู้แล้วๆ งั้นข้าขอตัวก่อนนะแล้วเจอกัน ^^"

"ค้าา เดินทางดีๆนะ"

หลังจากนั้นโย ก็ได้รีบเดินทางขึ้นเขาเพื่อไปหาแม่ของเขา ในระหว่างทางนั้นโยได้สังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติ

"เอ๋... ทำไมคืนนี้มันมืดเร็วแบบนี้นะเกิดอะไรขึ้นรึป่าวนะ"

ทั้งสองยิ่งเดินเร็ว และวิ่งไปทางข้างหน้าแต่กลับ พบว่าทางข้างหน้านั้นทำไมมันห่างไกลแบบนี้ในค่ำคืน นี้ปั๊กกี้เริ่มดมกลิ่นหาทางกลับบ้าน โย เริ่มเป็นกังวล โยมองไปยังบนท้องฟ้าค่ำคืนนี้ ดวงจันทร์เป็นสีแดง... ก่ำ ราวกับสีเลือด ...



และในขณะเดียวกัน.. โยและปั๊กกี้ได้วิ่งเข้าไปจนถึงหน้าถ้ำแห่งหนึ่งบนภูเขา... 

"นี่มันถ่ำอะไรวะเนี้ย ...ข้าไม่เคยรู้เลยว่าแถวนี้มีถ้ำด้วย"

"แซ่กๆๆ แซ่กๆ... แกร๊ะๆ"

เสียงอะไรบางอย่างกำลังเดินแหวกว่ายใน พงหญ้า ในตอนนั้นมันมืดมาก โยไม่ทันได้สังเกตุเป็นร่างกายขนาดใหญ่มีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง มีขนหนาทั่วร่างกายของมัน 

ด้วยสัญชาตญาณ ของโย ซึ่งได้ล่าสัตว์มานาน ก็ได้รับรู้ถึงอัตรายที่ไม่สามารถเผชิญได้

"วิ่งเข้าไปในถ้ำเร็ว ปั๊กกี้"

"แฮ่กๆ แฮกๆๆ"

"เมื่อกี้มันตัวบ้า อะไรวะนั้น ดีนะในถ้ำนี้มีแสงสว่างจากดวงจันทร์ ทำให้มองเห็นภายในถ้ำ"

ทันใดนั้น ...โย ได้ยินเสียงเหมือนชีพจรบางอย่าง ภายในถ้ำ... โยได้เดินตามเสียงนั้นไป จากนั้น สิ่งที่โยเห็นตรงกลางถ้ำนั้น มีลักษณะเหมือนหัวใจ สีแดงก่ำ... กำลังเต้นโดยไร้ร่างกายของมัน โยได้เอื้อมมือเข้าไปหยิบหัวใจดวงนั้น...

....และหลังจากนั้น....

"ฟุ่บ!! นี่มัน... อะไร...กัน ภาพพวกนี้... มันคืออะไรกันแน่นะ"

การ์ตูนเรื่องนี้เป็นยังไงกันบ้างครับ สามารถคอมเม้นแนะนำกันได้นะครับ จะได้นำกลับไปปรับปรุงแก้ไขครับ