ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

ปัจฉิม ม.6 ep.1

06.50 น.


“ตายแล้ว ตื่นสาย ฉันตายแน่ๆ” ความรู้สึกของฉันในตอนนี้พูดออกมาแล้วว่ามันสายแน่ๆ และนี่คือวันปัจฉิมของฉันเสียด้วย


กริ๊งงงงง!! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น 🔊

บีม : ฮัลโหลแอมป์ มึงแต่งหน้าทำผมหรือยัง

แอมป์ : มึง คือกูเพิ่งตื่น ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี คือเมื่อคืนมันดึกไปหน่อย แงงงงงงง มึงช่วยกูคิดที

บีม : โห่ มึงมัวทำอะไรอยู่ ? โอ้ยนี่ปัจฉิมมึงก็ยังไม่เปลี่ยนเลยอีบ๊องเอ้ย

แอมป์ : คือกูคุยกับซิปดึกไปหน่อยอ่ะมึง

บีม : แหมมมมมมม!! ไม่ได้เลยนะอีดอก มึงซิปมันหวังฟันอย่างเดียวนะเว้ย มันเป็นรุ่นพี่ที่กูไม่เคยนับถือเลย จะไปยุ่งทำไมวะ

แอมป์ : คือกูอ่ะให้มึงช่วยกูคิดว่าทำไงก่อนดี กูไปรถเมล์ไม่ทันแน่ๆ ไม่ใช่ให้ด่า

บีม : อาบน้ำมา แต่งตัวหน้าสดมาก่อน มาแต่งที่โรงเรียนเดี๋ยวกูแต่งให้

แอมป์ : เออได้ๆ แล้วเรื่องรถกูทำไงดี

บีม : มึง วินมอเตอร์ไซต์ไง 60฿ ก็ยอมจ่ายมาเถอะ วันนี้สำคัญจริงๆ อย่าลืมของที่เตรียมไว้ให้พวกเพื่อนๆด้วยกันล่ะ

แอมป์ : เออขอบคุณ กูลืมแล้วจริงๆแหละ

บีม : ให้มันได้แบบนี้สิ เออเจอกัน

ฉันกระวนกระวายและรีบไปอาบน้ำแต่งตัวตามภาษาเด็กที่อยู่บ้านคนเดียว เพราะพ่อแม่ไปอยู่ต่างประเทศ ไม่มีใครปลุกฉันนิ่ !!

ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำแปรงฟันและแต่งตัวภายในเวลา 10 นาที

กริ๊งงงงงงงง!! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“โว้ย ใครมันโทรวะ แม่งง!!” ฉันบ่นก่อนเดินไปหยิบโทรศัพท์ อ้าว พี่ซิปโทรมา

ซิป : ไปโรงเรียนยัง

แอมป์ : ยังเลยค่ะ พอดีตื่นสาย

ซิป : งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับ

แอมป์ : ได้ค่ะ รีบๆนะคะ แอมป์ยังไม่ได้แต่งหน้าทำผมเลยค่ะ

ซิป : ครับ

กรี๊ดดดดดด เค้าจะมารับฉันที่บ้าน แต่จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก เพราะวันนี้เค้าก็จะไปแสดงความยินดีกับทุกคนในฐานะศิษย์เก่าอยู่แล้ว

“รอนานมั้ย” เสียงชายหนุ่มที่ค่อนข้างเข้มเล็กน้อยเอ่ยถาม

“ไม่นานเลยค่ะ” ฉันตอบกลับอย่างเขินอายเล็กน้อย

“งั้นก็ไปกันเลยนะ เห็นว่ารีบพี่เลยเอาบิ๊กไบค์มานะ คงนั่งได้ใช่มั้ย”เขาถาม

“ได้สิคะ” ก็นั่งได้ แล้วจะทำไงอ่ะ ในเมื่อของที่ฉันเตรียมมันถุงใหญ่เบอเริ่มเทิ่ม ฉันก็เลยตั้องถือมันส่วนนึง และฝากพี่ซิปส่วนหนึ่ง

“โห้ยย เตรียมอะไรให้ใครนักหนาเนี่ยเรา”เขาถาม

“ก็แบบที่เตรียมให้พี่วันจบปีที่แล้วแหละค่ะ แต่ปีนี้ให้พวกเพื่อนๆค่ะ”ฉันตอบ

เขาไม่ได้พูดต่ออะไร แต่ว่าเค้าเขินนิดหน่อยและหันหน้าหนีไป จริงๆแล้วเค้าก็ไม่ได้ร้าย ไม่ได้เจ้าชู้แบบที่ใครๆพูดนะ จริงๆฉันก็ตกหลุมรักเค้ามานานแล้ว แต่ว่าก็นั่นแหละ จะทำไงได้ก็วีรกรรมความแสบของเค้ามันเลื่องลือตั้งแต่อายุ 14 ใครๆก็น่อมเข้าใจว่าเค้าเป็นแบบนั้น

“กว่าจะได้คุยกันนะเราอ่ะ” พี่ซิปเอ่ยปากพูด

“ก็พี่ไม่คุยกับหนูเอง” เราตอบ

“เรียกซิปเฉยๆก็ได้ อายุเราห่างกันแค่ 3 เดือนเองนะ”

“งั้นก็ซิปไม่คุยกับเราเอง”เราตอบ

“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แอมป์ทำตัวเหมือนมีแฟน เจอหน้าซิปก็เห็นทักแต่ไนท์กับดิวแล้วก็คนอื่นๆ” จริงๆไม่ใช่หรอก ตอนนั้นผมเองก็มีคนคุยอยู่เต็มไปหมด

หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆ จนถึงโรงเรียนมัธยมที่เป็นจุดเริ่มต้นของทั้งสองคนนี้

แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น