ปัจฉิม ม.6 ep.1
06.50 น.
“ตายแล้ว ตื่นสาย ฉันตายแน่ๆ” ความรู้สึกของฉันในตอนนี้พูดออกมาแล้วว่ามันสายแน่ๆ และนี่คือวันปัจฉิมของฉันเสียด้วย
กริ๊งงงงง!! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น 🔊
บีม : ฮัลโหลแอมป์ มึงแต่งหน้าทำผมหรือยัง
แอมป์ : มึง คือกูเพิ่งตื่น ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี คือเมื่อคืนมันดึกไปหน่อย แงงงงงงง มึงช่วยกูคิดที
บีม : โห่ มึงมัวทำอะไรอยู่ ? โอ้ยนี่ปัจฉิมมึงก็ยังไม่เปลี่ยนเลยอีบ๊องเอ้ย
แอมป์ : คือกูคุยกับซิปดึกไปหน่อยอ่ะมึง
บีม : แหมมมมมมม!! ไม่ได้เลยนะอีดอก มึงซิปมันหวังฟันอย่างเดียวนะเว้ย มันเป็นรุ่นพี่ที่กูไม่เคยนับถือเลย จะไปยุ่งทำไมวะ
แอมป์ : คือกูอ่ะให้มึงช่วยกูคิดว่าทำไงก่อนดี กูไปรถเมล์ไม่ทันแน่ๆ ไม่ใช่ให้ด่า
บีม : อาบน้ำมา แต่งตัวหน้าสดมาก่อน มาแต่งที่โรงเรียนเดี๋ยวกูแต่งให้
แอมป์ : เออได้ๆ แล้วเรื่องรถกูทำไงดี
บีม : มึง วินมอเตอร์ไซต์ไง 60฿ ก็ยอมจ่ายมาเถอะ วันนี้สำคัญจริงๆ อย่าลืมของที่เตรียมไว้ให้พวกเพื่อนๆด้วยกันล่ะ
แอมป์ : เออขอบคุณ กูลืมแล้วจริงๆแหละ
บีม : ให้มันได้แบบนี้สิ เออเจอกัน
ฉันกระวนกระวายและรีบไปอาบน้ำแต่งตัวตามภาษาเด็กที่อยู่บ้านคนเดียว เพราะพ่อแม่ไปอยู่ต่างประเทศ ไม่มีใครปลุกฉันนิ่ !!
ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำแปรงฟันและแต่งตัวภายในเวลา 10 นาที
กริ๊งงงงงงงง!! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“โว้ย ใครมันโทรวะ แม่งง!!” ฉันบ่นก่อนเดินไปหยิบโทรศัพท์ อ้าว พี่ซิปโทรมา
ซิป : ไปโรงเรียนยัง
แอมป์ : ยังเลยค่ะ พอดีตื่นสาย
ซิป : งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับ
แอมป์ : ได้ค่ะ รีบๆนะคะ แอมป์ยังไม่ได้แต่งหน้าทำผมเลยค่ะ
ซิป : ครับ
กรี๊ดดดดดด เค้าจะมารับฉันที่บ้าน แต่จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก เพราะวันนี้เค้าก็จะไปแสดงความยินดีกับทุกคนในฐานะศิษย์เก่าอยู่แล้ว
“รอนานมั้ย” เสียงชายหนุ่มที่ค่อนข้างเข้มเล็กน้อยเอ่ยถาม
“ไม่นานเลยค่ะ” ฉันตอบกลับอย่างเขินอายเล็กน้อย
“งั้นก็ไปกันเลยนะ เห็นว่ารีบพี่เลยเอาบิ๊กไบค์มานะ คงนั่งได้ใช่มั้ย”เขาถาม
“ได้สิคะ” ก็นั่งได้ แล้วจะทำไงอ่ะ ในเมื่อของที่ฉันเตรียมมันถุงใหญ่เบอเริ่มเทิ่ม ฉันก็เลยตั้องถือมันส่วนนึง และฝากพี่ซิปส่วนหนึ่ง
“โห้ยย เตรียมอะไรให้ใครนักหนาเนี่ยเรา”เขาถาม
“ก็แบบที่เตรียมให้พี่วันจบปีที่แล้วแหละค่ะ แต่ปีนี้ให้พวกเพื่อนๆค่ะ”ฉันตอบ
เขาไม่ได้พูดต่ออะไร แต่ว่าเค้าเขินนิดหน่อยและหันหน้าหนีไป จริงๆแล้วเค้าก็ไม่ได้ร้าย ไม่ได้เจ้าชู้แบบที่ใครๆพูดนะ จริงๆฉันก็ตกหลุมรักเค้ามานานแล้ว แต่ว่าก็นั่นแหละ จะทำไงได้ก็วีรกรรมความแสบของเค้ามันเลื่องลือตั้งแต่อายุ 14 ใครๆก็น่อมเข้าใจว่าเค้าเป็นแบบนั้น
“กว่าจะได้คุยกันนะเราอ่ะ” พี่ซิปเอ่ยปากพูด
“ก็พี่ไม่คุยกับหนูเอง” เราตอบ
“เรียกซิปเฉยๆก็ได้ อายุเราห่างกันแค่ 3 เดือนเองนะ”
“งั้นก็ซิปไม่คุยกับเราเอง”เราตอบ
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ แอมป์ทำตัวเหมือนมีแฟน เจอหน้าซิปก็เห็นทักแต่ไนท์กับดิวแล้วก็คนอื่นๆ” จริงๆไม่ใช่หรอก ตอนนั้นผมเองก็มีคนคุยอยู่เต็มไปหมด
หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆ จนถึงโรงเรียนมัธยมที่เป็นจุดเริ่มต้นของทั้งสองคนนี้
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น