“ห้ะว่าไงนะคะคุณแม่ แต่ว่าฟ้า...”ฉันยังไม่จะพูดจบคุณแม่ก็เอ่ยตัดบทฉันสะก่อน

“ไม่มีแต่จ้ะฟ้า ฟ้าจะต้องย้ายไปอยู่บ้านว่าที่สามีของฟ้าในวันพรุ่งนี้นะจ้ะ แม่ให้คนรับใช้เก็บของให้ลูกหมดแล้ว”คุณแม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน

“แต่คุณแม่คะฟ้ายังไม่พร้อม”ฉันเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมันออกมาเพราะฉันไม่สามารถที่จะทำใจได้เลยหากว่าที่สามีของฉันไม่ใช่พัฒน์ชายที่ฉันแอบรักมาแสนเนิ่นนาน

“คิดสะว่าทำเพื่อความสุขของพ่อกับแม่นะเพียงฟ้า”ฉันต้องหยุดร้องไห้เพราะประโยคนี้ใช่เพื่อความสุขของท่านทั้งสอง มันคงเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้นที่ฉันและพัฒน์เราจะได้อยู่ด้วยกัน ฉันจะต้องตัดใจจากเขาไม่แน่สามีในอนาคตของฉันอาจจะนิสัยดีก็ได้

เช้าวันถัดมา

ฉันมาเข้าวอร์ดที่โรงพยาบาลแต่เช้าเพื่อตรวจคนไข้และลาคนไข้ของฉันใช่ฉันจะลาออกจากที่นี่ไปทำงานที่โรงพยายาลแห่งใหม่ ฉันคิดว่าถ้าหากฉันจะเริ่มต้นใหม่ฉันควรที่จะออกไปที่เดิมๆและตัดใจจากพัฒน์ให้ได้เพื่อความสุขของฉันเอง

หลังจากที่ตรวจคนไข้เสร็จฉันก็เตรียมเก็บเอกสารต่างๆเพื่อที่จะทำเรื่องลาออกและหาโรงพยาบาลแห่งใหม่เพื่อที่จะทำงานต่อไม่นานก็มีโรงพยาบาลแห่งนึงติดต่อกลับมาโรงพยาบาลนี้เป็นโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังฉันเลยตัดสินใจตอบรับ

“หมอฟ้าคะ แฮ่กๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้วคะตอนนี้ที่ห้องฉุกเฉินมีคนไข้ได้รับอาการบาดเจ็บสาหัสต้องการตัวคุณหมอด่วนเลยคะ”นางพยาบาลรีบวิ่งมาหาฉัน

“ได้คะไปกันเลยคะ”ฉันรีบเก็บเอกสารละวิ่งตามนางพยาบาลไป “ฟ้าขอทราบอาการเบื้องต้นหน่อยคะ”ฉันสอบพยาบาลระหว่างทางที่ไปยังหัองไอซียู

“คะคุณหมอฟ้า คนไข้โดนรถชนแล้ว........”

ณ ห้องฉุกเฉิน

เมื่อถึงห้อวฉุกเฉินฉันก็รีบเข้าตรวจคนไข้ทีแต่จู่ๆฉันก็รู้สึกเหมือนสายตาผล่ามัวฉันต้องสะบัดหัวสองสามทีจนสายตากลับมาเป็นปกติ

“ผ่าคนไข้รายนี้เข้าห้องผ่าตัดด่วนเลยคะเรียกวิสัญชณีแพทย์มาด้วยนะคะ”ฉันรีบตะโกนบอกนางพยาบาล

“คุณหมอคะตอนนี้ห้อวผ่าตัดไม่ว่างเลยคะ ทำไงดีคะ”

แย่ละจะทำยังไงดีละคิดสิคิดคิดๆตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยคนไข้รายนี้ต้องเข้าผ่าตัดอน่างด่วนสะด้วย

“แล้วมีห้องไหนที่ใกล้จะเสร็จแล้วบ้างคะ?”ฉันรีบเอ่ยถาม

“มีห้อง5คะคุณหมอฟ้า คุณพัฒน์กำลังทำการปิดแผลอยู่คะ”

ถ้าเย็บแผลก็น่าจะใช้เวลาไม่เกิน10นาทีบวกกับเวลาที่ต้องทำความสะอาดห้องผ่าตัดด้วยอีก30นาทีรวมเป็น40นาทีทำไงดีละคนไข้อยู่รอไม่ถึงแน่เลย

“ถ้างั้นเปิดห้องพักพิเศษให้ฟ้าเลยคะเอาที่ใกล้กับห้องผ่า5นะคะด่วนเลยคะ แล้วเตรียมเครื่องมือการผ่าตัดให้ฟ้าที่ห้องและเรียกวิสัญชณีแพทย์มาเลยคะ”

ฉันจะรอช้าไม่ได้แล้วฉันต้องทำการผ่าตัดคนไข้เท่าที่ทำได้ก่อน ซึ่งเป็นเสี่ยงมากเพราะระหว่างทางที่ทำการเปลี่ยนย้ายไปห้องผ่าคนไข้อาจจะติดเชื้อได้ซึ่งไม่หมอคนไหนทำกัน

“แต่คุณหมอคนไข้จะไม่ติดเชื้อหรอคะ”

“ระหว่างคนไข้ติดเชื้อแต่ใช้เวลารักษานานหน่อยกับการที่ปข่อยให้คนไข้รอห้องผ่าจนเขาเสียชีวิตคุณจะเลือกอะไรคะ”ฉันรีบหันไปว่านางพยาบาล เพราะแน่ละคนเป็นหมอเราต้องคำนวนเปอร์เซ็นการอยู่รอดของคนไข้อยู่แล้ว

“คุณหมอฟ้าคะห้อง5เสร็จแล้วคะ”

“คะขอบคุณคะ”โชคทีห้องผ่าตัดเสร็จไวเลยไม่ต้องเสี่ยงให้คนไข้ติดเชื้อ

หลังจากการผ่าตัด

ฉันถอดหมวกถอดแมพถอดถุงมือถอดชุดคลุมผ่าตัดออกแล้วก็เดินมานั้งพักที่ม้านั้งหน้าห้องผ่าตัดเมื่อเหลือบนาฬิกาก็พบว่าฉันระยะเวลาในการผ่าตัดไปเพียง 3 ชั่วโมงเองแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันนานเหมือน 10 ชั่วโมงเลย

พอนั้งพักได้สักพักฉันก็ลุกไปยังห้องอาบน้ำรวมแล้วเปลี่ยนชุดเก็บข้าวของไปยังบ้านว่าที่สามีของฉันซึ่งคุณแม่ได้ส่งไลน์มาบอกว่าข้าวของฉันถูกส่งและจัดเรียบร้อยแช้วพร้อมกับแชร์โลเคชั่นให้กับฉัน

เมื่อฉันขับรถมาถึงยังหน้าบ้านว่าที่สามีฉันก็ต้องร้องว้าวเพราะบ้านหลังช่างดูหรูหราทันสมัยมากแต่ฉันไม่สามารถชื่นชมได้นานนักเพราะฉันเหนื่อยจึงเดินเข้าบ้านแล้วให้แม่นำทางไปยังห้องนอนของฉัน

ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอนแต่โนบราแอนอันเดอร์นะเพราะมันอึดอัดแล้วรีบตรงดิ่งมายังเตียงใหญ่ที่แสนนุ่มนิ่มพร้อมกับหลับตานอนแล้วเอ่ยทุกทายบ้านหลังใหม่

“สวัสดีบ้านใหม่”

..........................................

จบไปอีกหนึ่งตอนนะคะรีทที่รัก

1 เม้นเท่ากับ 1 กำลังใจ

ขอโทษที่ไม่ได้มาเขียนนิยายให้อ่านกันนานมากเนื่องจากว่าตอนนี้ไรท์ยุ่งมากๆเลยค่ะเพราะว่าเทอมนี้เจอวิจัยไปหนึ่งตัวซึ่งตั้งแต่เปิดเทอมมาไรท์ได้ทำวิจัยไปสามเล่มแล้ว แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยขอโทษจริงๆนะคะ

ตอนหน้ารู้แล้วนะใครเป็นว่าที่สามีของนางงง