BAD TOXIC 4
× 100
× 0
× 0
BAD TOXIC 4 ( TIMExBUA )
1 เดือนผ่านไป...
ร้าน Sogood cafe’
“พี่บัวคะ ชงอันนี้ต้องใส่นมประมาณนี้หรือเปล่าคะ” เสียงใสของนามิพนักงานคนใหม่ที่เหมือนแพรได้รับเข้าทำงานเมื่อสองอาทิตย์ก่อนนั้นเอ่ยถามบัวแต่นามิก็ต้องชะงักมือวางของในมือนั้นลงและสะกิดเข้าที่ไหล่บางของหญิงสาว
“...”
“พี่บัว ฟังหนูอยู่หรือเปล่า?”
“อ๊ะ..ว่าไงนามิ ขอโทษทีพี่คิดอะไรเพลินไปหน่อย” บัวถึงกลับหลุดออกจากภวังค์ทันทีและเอ่ยถามนามิออกไป
“พี่บัวไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าพี่ดูซีดเซียวขนาดนี้”
“นามิ..” บัวหันมาสบตากับนามิ เธออยากจะระบายความอึดอัดนี้กับใครสักคน เพราะถ้าเรื่องที่เธอไม่สบายใจนั้น ถ้าบอลได้รู้ บอลต้องเป็นห่วงเธอยิ่งกว่าเดิมอย่างแน่นอน
“พี่บัวมีอะไร พูดให้หนูฟังก็ได้นะ หนูไม่บอกกับใครหรอก”
“พี่รู้สึกว่า เหมือนมีคนกำลังตามพี่อยู่”
“จริงเหรอคะ! อุ๊บบ” นามิตกใจเธอตะโกนออกมาเสียงอย่างดัง แต่พอเธอได้สติเธอรีบปิดปากทันที
“พี่อาจจะแค่รู้สึก...” บัวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา
ใช่ เธอคิดว่าเธอนั้นถูกสะกดรอยตามอยู่ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน หรือทำอะไรเธอรู้สึกว่ามีคนคอยจับจ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งในห้องนอนของเธอเอง
“ทำไมพี่บัวถึงรู้สึกแบบนั้นละ”
“เวลานามิถูกจ้องมองอยู่ นามิสัมผัสความรู้สึกนั้นได้ไหม”
“อ่าหะ ก็เคยเป็นนะคะ คนเรามักจะสัมผัสได้ว่าตัวเองนั้นกำลังถูกจ้องมองอยู่”
“นั่นแหละ.. ที่พี่รู้สึก”
“แล้วพี่เคยหันไปเจอหรือสบตากับคนที่คิดว่าตามพี่อยู่บ้างไหม”
“ไม่” บัวตอบพลางส่ายหน้ากลับไป ด้วยสีหน้ากังวล
“งื้อ..น่ากลัวจังพี่บัว” นามิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาเธอมองซ้ายมองขวาดูเป็นกังวลแทนบัวขึ้นมาทันที
“แต่คงไม่มีอะไรหรอก”
“เอ้า ทำไมพี่คิดง่ายๆแบบนี้ละ บางทีมันอาจจะรอจังหวะที่ดีอยู่ก็ได้นะพี่บัว”
“ไม่หรอก ถ้าเขาคิดที่จะทำคงทำไปนานแล้วเพราะพี่รู้สึกแบบนี้มาเกือบเดือนแล้ว” บัวตอบกลับไปอย่างหนักแน่น ตอนแรกเธอนั้นรู้สึกกลัวแล้วมันก็เริ่มชินไปพักหนึ่งแต่พอมาหลังๆมานี้เธอนั้นเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาอีกเพราะว่าเธอนั้นรู้สึกเหมือนมีคนจ้องมองในเวลาที่เธอนั้นหลับอยู่นะสิ แบบนี้มันก็น่ากลัวเกินไป
แล้วอีกเรื่องหนึ่งนั้นคือคุณป้าเจ้าของอพาร์ทเม้นท์แกได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นและแกได้บอกไว้ว่าเจ้าของคนใหม่นั้นจะมาดูแลแทน
ซึ่งมันก็หมายความว่าคุณป้าได้ขายอพาร์ทเม้นท์ของแกให้กับคนอื่นแล้วและเธอนั้นก็ยังไม่เคยได้เห็นหรือได้รู้จักกับเจ้าของอพาร์ทเม้นท์คนใหม่เลย
“ถ้าพี่บัวมีอะไรที่นามิพอจะช่วยได้ก็บอกนะไม่ต้องเกรงใจ”
“อืม ขอบคุณนะ”
Lineeeeeee~เสียงการแจ้งเตือนมือถือของบัวดังขึ้น
BALL.badin : เดี๋ยววันนี้บอลไปรับนะ
บัวหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นข้อความจากบอลน้องชายของเธอเอง เธอจึงรีบตอบกลับบอลนั้นทันที
BUAbucha : โอเค ^.^
เวลาผ่านไปจนท้องฟ้ามืดมิด...
-อีกด้านหนึ่ง-
CONDO TIME
เพี๊ยะ!
“อีสารเลว! ”
“โอ้ยยย อึก”
“มึงคิดจะกลับไปหามันใช่ไหมห๊า! ” เสียงของไทม์ตวาดดังลั่น มองร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาที่คุกรุ่นไปด้วยความโกรธ
“อึก.. เฮีย ปล่อยฝ้ายไปเหอะ” น้ำเสียงอันสั่นเครือของฝ้ายกำลังพูดขอร้องร่างหนาตรงหน้าเธออยู่อย่างน่าสงสาร ซึ่งตอนนี้ใบหน้าสวยของฝ้ายนั้นมันบวมช้ำเหมือนโดนรุมซ้อมที่จริงแล้วมันมาจากฝีมือของคนๆเดียว นั่นก็คือไทม์
ตุบ! ตุบ!
“อีร่าน! มึงมันเลี้ยงไม่เชื่อง! ”
ไทม์เตะเข้าไปที่หน้าท้องบางของฝ้ายอย่างแรงด่าทอฝ้ายอย่างคนที่ควบคุมอารมณ์ของตัวเองนั้นไม่ได้
“อึก..เฮีย ขะ..ขอร้อง” ฝ้ายพนมมือไหว้ไทม์อย่างหวาดกลัวเธอนั้นอ้อนร้องร่ำไห้ออกมาแทบขาดใจ
พรึ่บ! ครืดดด!!
“โอ้ย! เฮียฝ้ายขอโทษ ฝ้ายขอโทษ ฮือ” ฝ้ายร้องดิ้นทุรนทุลาย เมื่อถูกไทม์จิกเข้าที่หนังหัวของเธออย่างแรง
ไทม์ลากร่างบางเข้าไปยังห้องดำห้องที่เขาไว้ทำเรื่องอย่างว่าโดยเฉพาะ ในนั้นมันมีอุปกรณ์การทรมานอย่างครบครัน
“ฮือ..ไม่ ไม่ไป!” ฝ้ายเห็นเช่นนั้นถึงร้องด้วยความหวาดกลัว เธอส่ายหน้ายกมือขึ้นไหว้ไทม์ทั้งน้ำตา เธอไม่อยากเข้าไปในนั้นอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอนั้นไม่เคยเข้าไป ตอนที่เธออยู่กับไทม์ใหม่ๆ ไทม์ไม่เคยพาเธอเข้าไปเลยด้วยซ้ำ เซ็กส์ทุกครั้งของไทม์นั้นมันเหมือนเซ็กส์หนุ่มสาวทั่วไปอย่างคนอื่นๆแต่มันอาจจะแค่ร้อนแรงและดุเดือดมากไปหน่อยแต่ก็ไม่ถึงกับขั้นทรมานและทารุณ
แต่ช่วงหลังฝ้ายเริ่มรู้สึกว่าไทม์นั้นไม่ปกติเขาชอบพาผู้หญิงคนอื่นขึ้นมาที่คอนโดและพาเข้าในห้องดำแบบนี้บ่อยครั้ง จนเธอนั้นทะเลาะกับไทม์หลายครั้ง ทุกครั้งที่ทะเลาะก็มีบ้างที่เขาตบตีเธอแต่มันก็ไม่ถึงขั้นเลือดตกยางออก
เธอก็พอทนต่อไปได้เพราะตั้งแต่ที่เขาเลี้ยงดูเธอ เธอก็มีทุกอย่างไม่เคยขัดสนอะไรแต่พอเธอนั้นเริ่มตีตัวออกห่าง หลังจากทนดูการกระทำของไทม์นั้นไม่ไหว ไทม์ก็เริ่มเผยทาสแท้ของเขาออกมาจากที่เลวอยู่แล้วก็ยิ่งโคตรสารเลวเข้าไปอีก เขามันคือซาตานในร่างคน
ฝ้ายคิดว่าถ้าเธอยังอยู่กับไทม์แบบนี้ สักวันเธอคงต้องตายเพราะเขาอย่างแน่นอนและคงไม่มีใครที่จะไม่กลัวเหรอกจริงไหม เธอเองก็เป็นคนมีจิตใจมีความรู้สึก ใครจะไปรู้ว่าวันใดวันหนึ่งถ้าเธอนอนอยู่ดีๆ ไทม์อาจจะเอามีดมาปาดคอเธอก็ได้ เธอไม่อยากอยู่ใต้ความหวาดระแวงแบบนี้และหวังว่าสักวันหนึ่งจะมีคนที่มาอยู่ตรงนี้แทนที่เธอเพราะไทม์นั้นจะได้ปล่อยเธอไป
“ยะ..อย่านะเฮียย ฝ้ายไหว้ละ”
ปึก!
“อย่ามาตอแหล! กูเห็นว่ามึงยังร่านเข้าไปกอดมันอยู่เลย!” ไทม์สะบัดหนังหัวฝ้ายอย่างแรงจนหน้าผากของเธอลงไปกระทบกับพื้นจึงทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมา
“ฝะ..ฝ้ายไม่ได้ตั้งใจ อึก.. ฮือ”
เพี๊ยะ!
“กูไม่เชื่อมึงหรอก! ”
“อึก..”
“หึ! มึงอยากลองดีกับกูใช่ไหม..” ไทม์พูดราวอย่างกับคนโรคจิต เขาเดินไปเดินมาวนอยู่รอบตัวฝ้ายนั้นหลายครั้ง จนร่างหนานั้นชะงักยกยิ้มขึ้นมาอย่างนึกสนุก เขาเดินเข้าไปเอาของบางอย่างที่ใต้ตู้เก็บของ
แกร็ก! ครืด ครืดด~
มันคือเสียง ‘โซ่’ ที่ดังกระทบกับพื้นเขาลากโซ่ตรวนเส้นใหญ่เดินสามขุมเข้าหาร่างบางด้วยแววตาที่เหี้ยมโหด
“ฮะ..เฮียย ไม่เอานะ อึก ไม่เอา” ฝ้ายตัวสั่นเทายิ่งกว่าเดิมเพราะไทม์นั้นกำลังจะล่ามเธอเอาไว้อีกแล้วเขาจะขังเธออีกเช่นเคย
“หึ ไม่ต้องห่วงที่รักก..”
“อึก..”
“...เราจะได้สนุกกันทั้งคืน”
แววตาและน้ำเสียงของไทม์มันช่างน่ากลัวราวกับคนโรคจิตไม่มีผิด ร่างบางกระเถิบตัวหนีอย่างไร้เรี่ยวแรง
พรึ่บ! ครืดดดด~
“กรี้ดดดดด!” ฝ้ายกรีดร้องดังลั่นเมื่อร่างของเธอนั้นถูกไทม์ลากข้อเท้าไปยังเตียงเขาล่ามโซ่เธอไว้กับเตียงนอนสีดำที่อยู่กลางห้อง ข้อมือเล็กถูกมัดเข้าหากัน เสื้อผ้าของเธอถูกฉีกขาดออกจนหมดเหลือเพียงตัวเปล่าเปลือย
พรึ่บ! จากนั้นดวงตาของเธอก็มืดสนิทเมื่อไทม์เอาผ้ามาปิดตาของเธอ
“อึก ฮะ..เฮีย ฝ้ายขอโทษ”
“จุ๊ๆๆ ไม่ร้องสิครับฝ้ายคนสวยของเฮีย” ไทม์พูดขึ้นพร้อมกับหยิบบางอย่างฟาดลงไปที่พื้นอย่างแรง
เปี๊ยะ! เปี๊ยะ!
“กรี้ดดดดด! มะ..ไม่เอาไม่นะเฮีย อึก”
“ฮ่าๆๆๆ กลัวเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอก เรามาสร้างศิลปะกันตามเนื้อขาวๆของฝ้ายดีกว่านะ”
เปี๊ยะ!
“กรี้ดดดดด!”
เปี๊ยะ! เปี๊ยะ!
“กรี้ดดดดดด! ฮือ ได้โปรด อย่าทำฝ้าย”ฝ้ายกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อไทม์นั้นฟาดแส่เข้าที่หน้าท้องของเธออย่างแรงถึงสามครั้ง เธอรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่มันคงไหลออกมาจากบาดแผลของเธอ ทำให้เธอยิ่งสะอื้นจนตัวโยน
“เงียบ!”
ไทม์ตวาดดั่งลั่นอีกครั้งจนร่างบางของฝ้ายถึงกับสะดุ้งตัวสั่นเทา เธอเม้มริมฝีปากบางปิดปากเงียบและไทม์นั้นก็ขึ้นมาคร่อมร่างบางบนเตียงเขาลูบไล้ตามบาดแผลของฝ้ายอย่างหลงใหล
“อึก..”
“ดีๆ มึงต้องเชื่อฟังกูแบบนี้ละดี..”
“อึก ฮือ”
“หึหึ ...ถ้ามึงไม่ฟัง ไม่ๆ ต้องที่รักสินะ ถ้าที่รักไม่ฟังที่รักก็โดนของแข็งแบบนี้!” ไทม์พูดออกมาอย่างคนไม่มีสติ เข้ากำลังจับของบางอย่างจ่อช่องทางรักของฝ้าย หลังจบประโยคไทม์ก็สอดใส่เข้าในทันทีโดยที่ไม่มีการเล้าโลม
ปึก สวบ!
“กรี้ดดดด! อึก!”
ของแข็งขนาดใหญ่ถูดสอดใส่เข้าไปทางร่องรักของหญิงสาว เธอกรีดร้องลั่นแทบจะขาดใจ แต่มีหรือที่ไทม์นั้นจะสงสารเห็นใจตรงกันข้ามที่เอาแต่หัวเราะราวดั่งกับว่ามีคือเรื่องสนุกอย่างไงยังงั้น
“หึหึ..”
