ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือคิดผิดที่ทำแบบนี้
ตลอดระยะเวลาที่น้ำหนึ่งรักษาตัว น้องอาการน่าเป็นห่วง เวลาผมไปเยี่ยมก็จะไปกุมมือของน้องไว้
ระยะเวลาที่ใช้รักษาก็นานพอสมควร ผมใจแทบขาดเมื่อรู้ว่าผลการรักษายากเกินไป
แต่น้องเข้มแข็งและเก่งมาก
ถึงกระนั้นพอน้องอาการดีขึ้น ผมก็ไม่กล้าเข้าไปเยี่ยม ผมไม่รู้ว่าน้องคิดยังไง แต่สำหรับผม อยากจะขอโทษที่ใช้ความโกรธทำร้ายจิตใจ
คำให้การที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีเหมือนได้ล้างมลทินให้กับผู้เป็นพ่อของน้องเอง แม้จะไม่ทั้งหมด แต่มันก็ทำให้ผมโล่งใจ
อย่างน้อยๆ พ่อของผมก็มีเพื่อนที่ดีและไม่ทรยศ เพียงแค่คนหลงผิดเท่านั้น
เวลาผมมองหน้าน้อง ผมก็รู้สึกผิด ผมใช้เล่ห์เหลี่ยมเป็นตัวล่อให้น้องทำตามใจตนเอง มันจึงเหมือนบทลงโทษย้อนกลับ
วันที่น้องต้องเดินทางไปอยู่กับญาติที่ต่างประเทศ ผมไม่กล้าจะโผล่กระทั่งหน้าไปเจอน้องด้วยซ้ำ
ได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ เห็นคนไปส่งและคนจะเดินทางร้องไห้ด้วยกันก็อยากจะไปปลอบประโลม
แต่ได้แค่ส่งเสื้อตัวที่ผมเกือบจะเผาทิ้งคืนไปให้
ไม่ได้คืนเพื่อบอกว่าจะไม่อยากเก็บไว้ แต่คืนเพื่อบอกว่าผมยังเก็บมันไว้อย่างดี มีบ้างที่หยิบมาใส่และถ่ายรูปไว้ดู เสื้อที้ไม่ได้ราคาแพง แต่กลับมีคุณค่าทางใจจนยากจะอธิบาย
อย่างน้อยๆ ครั้งหนึ่ง ผมก็ได้ใส่เสื้อที่น้องซื้อ และเป็นเสื้อที่แม้จะเกิดเรื่อง แต่น้องก็ปกป้องมันเพื่อนำมาให้ผม
ผมกำลังจะไปเรียนต่อเฉพาะทาง ความจริงคงต้องใช้ทุนต่อ แต่ผมเลือกเฉพาะด้านที่ขาด ศัลยแพทย์เก่งๆ ยังมีน้อยในโรงพยาบาล
อาจจะใช้เวลานานหน่อย
อาจจะยาก แต่ผมก็จะทำเต็มที่
อย่างน้อยๆ ผมจะได้ไม่ต้องอยู่ในที่เดิมๆ ที่มีแต่ภาพคนตัวเล็กเต็มไปหมด ไม่ว่าจะห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ลานซักผ้า
ภาพของน้ำหนึ่งยังฉายชัดจนผมอยากจะร้องไห้
การที่ได้กลายเป็นเงาเฝ้ามองน้องมันอาจจะทรมานสักหน่อย พงไพรยังด่าผมเลยว่าผมทำให้มันยุ่งยาก
ใช่ ยุ่งยากมาก แต่มันคือสิ่งที่ถูกต้อง
น้องอาจจะไม่โกรธและย้ายมาอยู่กับผมโดยการแหกสัญญานั่น
แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ทุกคนพยายามเพื่อมันขนาดนี้ เขาไม่เอาเรื่องที่ผมเปลี่ยนยาก็ดีแค่ไหนแล้ว
เพราะฉะนั้น ดีที่สุดตอนนี้คือปล่อยน้องไป น้องยังเด็ก และผมก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ดีอะไร
กาลเวลาคงบอกเราได้บ้างว่าผมควรจะทำยังไงและไปต่อทางไหน บางทีน้องอาจจะไปเจอใครสักคนที่มาแทนที่ผม คนที่ชัดเจนกับน้องก็ได้
คิดมาถึงตรงนี้ก็ปวดใจ ผมไม่ยอมหรอก ยังไงก็ไม่ยอม
อยากจะตามไปที่สวีเดนใจแทบขาด แต่ทำไม่ได้เพราะหลายอย่างเหนี่ยวรั้งเอาไว้ แม้กระทั่งความผิดที่ผมสร้างขึ้นเอง
พี่เสือคิดถึงน้ำหนึ่งเสมอ อยากจะบอกให้น้องได้ยินชัดๆ สักครั้ง
อยากบอกใจแทบขาด แต่กลับทำได้เพียงเมินเฉย
จบบทเสือ
บทน้ำหนึ่ง
ชีวิตฉันได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ใหม่ในทุกๆ เรื่อง ยกเว้นความทรงจำที่เป็นดังเดิม
ฉันได้เรียนต่อในสิ่งที่คิดว่ายาก มากๆ คิดอยู่ว่าจะไปรอดไหมเพราะนอกจากตัววิชาจะยากแล้วฉันต้องปรับพื้นฐานทางด้านภาษา
ใหม่หมด โดยพื้นฐานก็ตกด้านภาษาอยู่แล้วไง
แต่ช่างเถอะ ฉันคิดว่ามันไม่ยากเกินความพยายามหรอก
มาอยู่ที่นี่ ทุกคนดูแลฉันดีมาก คุณป้าและคุณลุงที่เป็นชาวสวีเดน รวมทั้งน้องๆ ใส่ใจฉันเป็นพิเศษ
ทุกคนรับรู้เรื่องราว และไม่เคยปล่อยให้ฉันเหงาเลย
มีบ้างที่คุณช้างคุณม้าจะส่งจดหมายมาหา รวมถึงเรื่องราวของคนๆ หนึ่งที่ฉันแสนคิดถึง
ฉันมีแต่คำถามเต็มในหัวไปหมด
มันทำไมๆๆ จนฉันหงุดหงิดและไม่ได้ดั่งใจ แต่สุดท้ายก็คิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เดินตามฝัน
ฝันที่เคยเล่าให้พี่ปลาฟัง
พูดถึงพี่ปลา น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
ฉันได้แต่ภาวนาให้มันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย พอตื่นขึ้นก็ยังไม่มีใครจากฉันไป ขนาดฉันยังคิดถึงพี่ปลาขนาดนี้ แล้วคุณม้า และคนที่ความรักกำลังเบ่งบานจะคิดถึงพี่ปลาขนาดไหน
ขอเถอะนะ ขอให้พี่ปลากลับมาหาฉันและทุกคน กลับมาหาคนที่รักเธอ
ฉันผละออกจากการจมกับความเศร้าเหล่านี้ การมองดูรูปภาพที่พึ่งถูกส่งมาก็ทำให้ยิ้มออกบ้าง
พี่บีส่งภาพแหวนที่เธอบอกว่าไม่กล้าสวมมันเพราะดูเหมือนคนที่ขอเป็นแฟนและหมั้นในวันเดียวกันสติไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ส่วนอีกคน ส่งเมลล์มาบอกว่าได้ให้แหวนกับผู้หญิงที่เขามั่นใจว่าคิดยังไงกับเธอ ก็คุณหมอสิงหราชนั่นแหละ
เขาขอโทษฉันยกใหญ่ ใครจะไปโกรธลง โดนปืนจ่อหัวขนาดนั้นยังกล้าส่งโน๊ตให้ฉันได้เลย
ฉันเชียร์คู่นี้นะ พี่บีเป็นคนน่ารักและเสียสละมากๆ ด้วย ถ้าไม่ได้เธอ ฉันอาจจะเจ็บตัวจากคุณหมอสิงห์แทน
แต่การเริ่มต้นของทั้งสองดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ได้แต่หวังว่าพี่บีจะมั่นใจและเชื่อใจคุณหมอสิงห์คนนี้
ส่วนคุณหมอใจร้ายอีกคน ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขาหายไปไหน ทำไมถึงไม่แวะเวียนมาเยี่ยมฉันเลย ไม่เคยมาให้ฉันเจอ แม้ความรู้สึกลึกๆ จะบอกว่าเขาอยู่ข้างๆ ฉันก็ตาม
ฉันหยิบเสื้อตัวที่เคยซื้อในตลาดมาถือไว้ ก่อนจะค่อยๆ ลูบไปที่หน้าเสือบนตัวเสื้อ
ฉันคงเป็นเด็กกะโปโลสำหรับเขา เขาถึงไม่คิดจะมาตามกลับไป ถึงไม่คิดจะสนใจใยดี
และฉัน ฉันก็ไม่กล้าพอจะไปเผชิญหน้ากับเขาหรอกนะ ในเมื่อพ่อของฉันทำผิดต่อครอบครัวของเขา แม้จะไม่ได้ผิดเต็มๆ แต่ก็มีส่วนเกี่ยว
ถ้าพ่อไม่โลภจนกลายเป็นผีพนันห่วงยศศักดิ์ พ่อคงไม่ได้ไปยืนเอาปืนจ่อเพื่อนและยิงเพื่อสร้างภาพแบบนั้น
คุณป้าและคุณลุงที่แสนใจดีคงไม่กลายเป็นเป้านิ่งให้พวกนั้นโจมตี
บอกตรงๆ ฉันกลัว
กลัวที่จะเจอแววตารังเกียจของเขาเวลาจ้องมองฉัน
กลัวว่าวาจาร้ายๆ ของเขาจะกลับมาทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ แม้สุดท้าย จะคิดถึงเขามากก็ตาม
คงต้องใช้เวลาหน่อย
แต่ถ้าสุดท้าย ฉันยังมีอาการแบบนี้ ถึงมันยากจะยอมรับ แต่ฉันก็จะสู้เพื่อตัวเองสักครั้ง
เมลล์ล่าสุดถูกส่งมาจากปลายทางที่ฉันไม่รู้จัก
ปกติเมลล์ไม่น่าจะมาจากที่แปลก
ใครส่งมา?
ใช่คนที่ฉันคิดหรือเปล่า
ฉันกดเข้าไปอ่าน ก่อนจะแอบยิ้มคนเดียว ไม่มีต้นทางส่ามาจากใคร และไม่ได้ระบุว่าส่งมาให้ใคร
มันก็แค่รูปดอกไม้รูปเดียวที่ไม่มีคำอธิบาย แต่ฉันกลับใจเต้นแรง
รูปดอกยิบโซ เป็นดอกไม้ที่ฉันรู้จักความหมายของมัน
แสนประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอ
ใครส่งมาให้กันนะ ใช่คนที่ฉันคิดหรือเปล่า
จบบทน้ำหนึ่ง
—————————-*
ควรจะกินให้หมดไหม มาม่าอะ อิอิ