ไม่รู้ว่าผมคิดถูกหรือคิดผิดที่ทำแบบนี้

ตลอดระยะเวลาที่น้ำหนึ่งรักษาตัว น้องอาการน่าเป็นห่วง เวลาผมไปเยี่ยมก็จะไปกุมมือของน้องไว้

ระยะเวลาที่ใช้รักษาก็นานพอสมควร ผมใจแทบขาดเมื่อรู้ว่าผลการรักษายากเกินไป

แต่น้องเข้มแข็งและเก่งมาก

ถึงกระนั้นพอน้องอาการดีขึ้น ผมก็ไม่กล้าเข้าไปเยี่ยม ผมไม่รู้ว่าน้องคิดยังไง แต่สำหรับผม อยากจะขอโทษที่ใช้ความโกรธทำร้ายจิตใจ

คำให้การที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีเหมือนได้ล้างมลทินให้กับผู้เป็นพ่อของน้องเอง แม้จะไม่ทั้งหมด แต่มันก็ทำให้ผมโล่งใจ

อย่างน้อยๆ พ่อของผมก็มีเพื่อนที่ดีและไม่ทรยศ เพียงแค่คนหลงผิดเท่านั้น

เวลาผมมองหน้าน้อง ผมก็รู้สึกผิด ผมใช้เล่ห์เหลี่ยมเป็นตัวล่อให้น้องทำตามใจตนเอง มันจึงเหมือนบทลงโทษย้อนกลับ

วันที่น้องต้องเดินทางไปอยู่กับญาติที่ต่างประเทศ ผมไม่กล้าจะโผล่กระทั่งหน้าไปเจอน้องด้วยซ้ำ

ได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ เห็นคนไปส่งและคนจะเดินทางร้องไห้ด้วยกันก็อยากจะไปปลอบประโลม

แต่ได้แค่ส่งเสื้อตัวที่ผมเกือบจะเผาทิ้งคืนไปให้

ไม่ได้คืนเพื่อบอกว่าจะไม่อยากเก็บไว้ แต่คืนเพื่อบอกว่าผมยังเก็บมันไว้อย่างดี มีบ้างที่หยิบมาใส่และถ่ายรูปไว้ดู เสื้อที้ไม่ได้ราคาแพง แต่กลับมีคุณค่าทางใจจนยากจะอธิบาย

อย่างน้อยๆ ครั้งหนึ่ง ผมก็ได้ใส่เสื้อที่น้องซื้อ และเป็นเสื้อที่แม้จะเกิดเรื่อง แต่น้องก็ปกป้องมันเพื่อนำมาให้ผม

ผมกำลังจะไปเรียนต่อเฉพาะทาง ความจริงคงต้องใช้ทุนต่อ แต่ผมเลือกเฉพาะด้านที่ขาด ศัลยแพทย์เก่งๆ ยังมีน้อยในโรงพยาบาล

อาจจะใช้เวลานานหน่อย

อาจจะยาก แต่ผมก็จะทำเต็มที่

อย่างน้อยๆ ผมจะได้ไม่ต้องอยู่ในที่เดิมๆ ที่มีแต่ภาพคนตัวเล็กเต็มไปหมด ไม่ว่าจะห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ลานซักผ้า

ภาพของน้ำหนึ่งยังฉายชัดจนผมอยากจะร้องไห้

การที่ได้กลายเป็นเงาเฝ้ามองน้องมันอาจจะทรมานสักหน่อย พงไพรยังด่าผมเลยว่าผมทำให้มันยุ่งยาก

ใช่ ยุ่งยากมาก แต่มันคือสิ่งที่ถูกต้อง

น้องอาจจะไม่โกรธและย้ายมาอยู่กับผมโดยการแหกสัญญานั่น

แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ทุกคนพยายามเพื่อมันขนาดนี้ เขาไม่เอาเรื่องที่ผมเปลี่ยนยาก็ดีแค่ไหนแล้ว

เพราะฉะนั้น ดีที่สุดตอนนี้คือปล่อยน้องไป น้องยังเด็ก และผมก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ดีอะไร

กาลเวลาคงบอกเราได้บ้างว่าผมควรจะทำยังไงและไปต่อทางไหน บางทีน้องอาจจะไปเจอใครสักคนที่มาแทนที่ผม คนที่ชัดเจนกับน้องก็ได้

คิดมาถึงตรงนี้ก็ปวดใจ ผมไม่ยอมหรอก ยังไงก็ไม่ยอม

อยากจะตามไปที่สวีเดนใจแทบขาด แต่ทำไม่ได้เพราะหลายอย่างเหนี่ยวรั้งเอาไว้ แม้กระทั่งความผิดที่ผมสร้างขึ้นเอง

พี่เสือคิดถึงน้ำหนึ่งเสมอ อยากจะบอกให้น้องได้ยินชัดๆ สักครั้ง

อยากบอกใจแทบขาด แต่กลับทำได้เพียงเมินเฉย

จบบทเสือ

บทน้ำหนึ่ง

ชีวิตฉันได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ใหม่ในทุกๆ เรื่อง ยกเว้นความทรงจำที่เป็นดังเดิม

ฉันได้เรียนต่อในสิ่งที่คิดว่ายาก มากๆ คิดอยู่ว่าจะไปรอดไหมเพราะนอกจากตัววิชาจะยากแล้วฉันต้องปรับพื้นฐานทางด้านภาษา

ใหม่หมด โดยพื้นฐานก็ตกด้านภาษาอยู่แล้วไง

แต่ช่างเถอะ ฉันคิดว่ามันไม่ยากเกินความพยายามหรอก

มาอยู่ที่นี่ ทุกคนดูแลฉันดีมาก คุณป้าและคุณลุงที่เป็นชาวสวีเดน รวมทั้งน้องๆ ใส่ใจฉันเป็นพิเศษ

ทุกคนรับรู้เรื่องราว และไม่เคยปล่อยให้ฉันเหงาเลย

มีบ้างที่คุณช้างคุณม้าจะส่งจดหมายมาหา รวมถึงเรื่องราวของคนๆ หนึ่งที่ฉันแสนคิดถึง

ฉันมีแต่คำถามเต็มในหัวไปหมด

มันทำไมๆๆ จนฉันหงุดหงิดและไม่ได้ดั่งใจ แต่สุดท้ายก็คิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เดินตามฝัน

ฝันที่เคยเล่าให้พี่ปลาฟัง

พูดถึงพี่ปลา น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว

ฉันได้แต่ภาวนาให้มันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย พอตื่นขึ้นก็ยังไม่มีใครจากฉันไป ขนาดฉันยังคิดถึงพี่ปลาขนาดนี้ แล้วคุณม้า และคนที่ความรักกำลังเบ่งบานจะคิดถึงพี่ปลาขนาดไหน

ขอเถอะนะ ขอให้พี่ปลากลับมาหาฉันและทุกคน กลับมาหาคนที่รักเธอ

ฉันผละออกจากการจมกับความเศร้าเหล่านี้ การมองดูรูปภาพที่พึ่งถูกส่งมาก็ทำให้ยิ้มออกบ้าง

พี่บีส่งภาพแหวนที่เธอบอกว่าไม่กล้าสวมมันเพราะดูเหมือนคนที่ขอเป็นแฟนและหมั้นในวันเดียวกันสติไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ส่วนอีกคน ส่งเมลล์มาบอกว่าได้ให้แหวนกับผู้หญิงที่เขามั่นใจว่าคิดยังไงกับเธอ ก็คุณหมอสิงหราชนั่นแหละ

เขาขอโทษฉันยกใหญ่ ใครจะไปโกรธลง โดนปืนจ่อหัวขนาดนั้นยังกล้าส่งโน๊ตให้ฉันได้เลย

ฉันเชียร์คู่นี้นะ พี่บีเป็นคนน่ารักและเสียสละมากๆ ด้วย ถ้าไม่ได้เธอ ฉันอาจจะเจ็บตัวจากคุณหมอสิงห์แทน

แต่การเริ่มต้นของทั้งสองดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ได้แต่หวังว่าพี่บีจะมั่นใจและเชื่อใจคุณหมอสิงห์คนนี้

ส่วนคุณหมอใจร้ายอีกคน ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเขาหายไปไหน ทำไมถึงไม่แวะเวียนมาเยี่ยมฉันเลย ไม่เคยมาให้ฉันเจอ แม้ความรู้สึกลึกๆ จะบอกว่าเขาอยู่ข้างๆ ฉันก็ตาม

ฉันหยิบเสื้อตัวที่เคยซื้อในตลาดมาถือไว้ ก่อนจะค่อยๆ ลูบไปที่หน้าเสือบนตัวเสื้อ

ฉันคงเป็นเด็กกะโปโลสำหรับเขา เขาถึงไม่คิดจะมาตามกลับไป ถึงไม่คิดจะสนใจใยดี

และฉัน ฉันก็ไม่กล้าพอจะไปเผชิญหน้ากับเขาหรอกนะ ในเมื่อพ่อของฉันทำผิดต่อครอบครัวของเขา แม้จะไม่ได้ผิดเต็มๆ แต่ก็มีส่วนเกี่ยว

ถ้าพ่อไม่โลภจนกลายเป็นผีพนันห่วงยศศักดิ์ พ่อคงไม่ได้ไปยืนเอาปืนจ่อเพื่อนและยิงเพื่อสร้างภาพแบบนั้น

คุณป้าและคุณลุงที่แสนใจดีคงไม่กลายเป็นเป้านิ่งให้พวกนั้นโจมตี

บอกตรงๆ ฉันกลัว

กลัวที่จะเจอแววตารังเกียจของเขาเวลาจ้องมองฉัน

กลัวว่าวาจาร้ายๆ ของเขาจะกลับมาทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ แม้สุดท้าย จะคิดถึงเขามากก็ตาม

คงต้องใช้เวลาหน่อย

แต่ถ้าสุดท้าย ฉันยังมีอาการแบบนี้ ถึงมันยากจะยอมรับ แต่ฉันก็จะสู้เพื่อตัวเองสักครั้ง

เมลล์ล่าสุดถูกส่งมาจากปลายทางที่ฉันไม่รู้จัก

ปกติเมลล์ไม่น่าจะมาจากที่แปลก

ใครส่งมา?

ใช่คนที่ฉันคิดหรือเปล่า

ฉันกดเข้าไปอ่าน ก่อนจะแอบยิ้มคนเดียว ไม่มีต้นทางส่ามาจากใคร และไม่ได้ระบุว่าส่งมาให้ใคร

มันก็แค่รูปดอกไม้รูปเดียวที่ไม่มีคำอธิบาย แต่ฉันกลับใจเต้นแรง

รูปดอกยิบโซ เป็นดอกไม้ที่ฉันรู้จักความหมายของมัน

แสนประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอ

ใครส่งมาให้กันนะ ใช่คนที่ฉันคิดหรือเปล่า

จบบทน้ำหนึ่ง

—————————-*

ควรจะกินให้หมดไหม มาม่าอะ อิอิ