ตกหลุมรัก [Kun x Meyou] 1
ตื้อดือตื้อดือ
Jean
"โหลมึงว่าไง"
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์พอควานหาเจอฉันก็กดรับสายโดยที่ยังไม่ได้ดูชื่อคนที่โทรมา ทำไงได้ก็ฉันง่วงหนิ
(ตื่นรึยังยู)
"อือหรอมีไรกูจะนอน"
(อีบ้าาาลุกเดี๋ยวนี้นะวันนี้ต้องไปมอนะคะคุณนายขา)
"ห หะกูลืมอะมึง”
(โอ้ยยรีบๆ มานะเดี๋ยวสายอีก อีเดลบ่นเเล้วเนี่ย)
"เออๆ เเค่นี้เเหล่ะเดี๋ยวรีบไป"
ติ๊ด!
พอวางสายจากนาราฉันก็รีบใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วรีบไปมอสายเเน่ๆ ฉันต้องสายแน่ๆ
ขอเเนะนำตัวแบบรีบๆ ฉันชื่อ มียู บริหารปี 3 ค่ะ ส่วนเพื่อนฉันไม่ต้องรีบค่ะเดี๋ยวก็ได้รู้จักพวกมันเอง ตอนนี้ฉันรีบรีบแบบมากๆ ไม่มีเวลาสาธยายแล้วค่ะ
@มหาลัย
"แฮ่กๆ มาเเล้วๆ"
"ไปเร็วๆ อีก5นาที"
พอฉันมาถึงก็เจอกับยัยจีนและยัยเดลหรือโมเดลที่ยืนทำหน้าลุกลี้ลุกลนอยู่ เมื่อมาถึงรอช้าไม่ได้ต้องรีบขึ้นตึกไปเรียนนะบัดนี้ถ้าไม่ไปตอนนี้เลทแน่ๆ
“แฮ่ก! เหนื่อยมาก” ไม่น่าเลย จังกวะนี้ต้องโทษนาฬิกาแล้วที่ไม่ยอมปลุกทำให้ฉันตื่นสายแล้วต้องมาวิ่งจนหอบแฮ่กขนาดนี้
“อิผี! เกือบไม่รอดเหนื่อยแทบตาย”
“เออดินึกว่ากำลังแข่งวิ่งสี่คูณร้อย”
เราสามคนรีบพากันบ่นออกมาแบบทนไม่ไหวเหมือเข้ามาในคลาสเรียนกันแล้วเรียบร้อย สังขารไม่ได้อำนวยต่อการวิ่ง
“กูขอโทษกูผิดไปแล้วคราวหลังจะไม่มาสายอีกแล้ว” ฉันเอนหลังไปกับเก้าอี้พร้อมกับยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ขมับ
“แต่กูว่าก็ท้าทายดีนะเหมือนสมัยแข่งกีฬาสีม.ปลาย” ก็จริงของอเดลมัน จริงๆ มันก็ท้าทายดี แต่ถ้าให้เป็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่เอาหรอกค่ะเหนื่อย!
“ถ้างั้นกูขอยอมแพ้ตั้งแต่กรรมการยังไม่เป่านกหวีดละกัน” จีนพูดเสริมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยหอบไม่ต่างกัน
12:00
"โอ้ยยยเลิกสักทีกูนี่เเทบกระอักเลือดตาย"
"นั่นสิ่กูก็เหมือนกัน นั่งนานจนจะเป็นแผลกดทับ"
พอออกจากคลาสพวกมันทั้งสองก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
"ไปกินข้าวกันเถอะกูหิวมาก ใช้พลังงานกายและสมองมาทั้งเช้าแล้ว”
“ดีเหมือนกันจะได้รีบกลับห้องไปนอน" เสียงอิจีนตอนนี้คือเหนื่อยมาก กูก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะเพื่อนวิ่งแข่งแต่เช้าขนาดนั้น
"เออรีบไปเถอะกูง่วงจนตาจะปิดอยู่แล้ว”
วันนี้โชคดีที่พวกฉันมีเรียนเเค่คาบเช้าส่วนตอนบ่ายก็ว่างมีเวลากลับไปนอนพักผ่อนแบบยาวๆ
"มึงเฝ้าโต๊ะนะยูเดี๋ยวกูกะอีเดลไปซื้อข้าวให้"
“กูว่าวางเป๋าไว้แล้วกูแยกไปซื้อน้ำดีกว่าจะได้จบๆ ทีเดียว” ถ้าให้พวกมันสองคนไปซื้อทั้งข้าวทั้งน้ำกว่าจะได้กินต้องใช้เวลานานแน่ๆ
“เอางั้นก็ดีเหมือนกันจะได้รีบกินรีบกลับ”
"กินไร"
พอวางกระเป๋าลงโมเดลก็ถามฉันทันที
"เหมือนมึงอะเอามาเถอะขี้เกียจใช้สมองคิด" ฉันบอกปัดๆ ไปพร้อมกับหยิบเงินขึ้นมาเพื่อที่จะไปซื้อน้ำ
"ไปซื้อน้ำนะอย่าไปไล่ฉุดกระชากเค้ามา" กล้ามากอิจีนกล้ามาก แค่ตัวเองตอนนี้ยังจะเอาไม่รอดจะเอาแรงไหนไปฉุดคนอื่นเค้าก่อน
"วันนี้กูขอพักก่อน"
"มาเเล้ว อ่ะยูนี่ของมึง"
พอผ่านไปสักพักพวกมันก็เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับก๋วยเตี๋ยวของฉัน
"แต้งมากๆ ส่วนน้ำพวกมึงวางอยู่นั่น" ฉันชี้ไปที่ขวดน้ำสองขวดที่ตั้งอยู่ข้างๆ กัน
"เออมึงกินข้าวเสร็จแล้วไปไหนต่ออะ"
กินไปได้สักพักโมเดลก็ถามขึ้น
"ห้อง/ห้อง"
ฉันกับจีนเลยพูดขึ้นมาพร้อมกัน ก็ไม่รู้จะไปไหนชอกลับห้องไปนอนพักผาอนดีกว่าบู๊มาทั้งเช้าแล้ว
"ไปร้านนั่งชิวกันมะ"
โมเดลพูดขึ้นพร้อมกับทำตาเเวววาว วันๆ นี่ชวนไปกินเเต่เหล้า ก็นะฉันก็มนุษย์คนหนึ่งที่มีเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติ
"กี่ทุ่ม"
ฉันเลยถามออกไปไหนๆ ก็ไม่ได้ไปไหนละอีกอย่างช่วงนี้รู้สึกเหงาๆ ด้วยส่วนเรื่องนอนยังมีเวลากลับไปเติมแรงอีกหลายชั่วโมง
"สามทุ่ม"
"เคมารับกูด้วยไปละกูจะกลับไปนอนรอ"
จีนพูดขึ้นมาพร้อมกับการยกมือขึ้นมาปิดปากหาว ส่วนฉันก็จับกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกมาหน้ามอโบกแท็กซี่กลับหอทันที
ฟุบ!
"ที่นอนจ๋ายูมาแล้ว"
พอเปิดประตูห้องเข้ามาฉันก็โดดขึ้นเตียงแล้วนอนหลับทันที โดยไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุกตอน1ทุ่มจะได้มีเวลามาอาบน้ำแต่งตัว
กริ๊งงงงงงง!!
"ไวจังเพิ่งรู้สึกว่าได้นอนไปได้แค่หนึ่งชั่วโมงเอง"
พอฉันตื่นฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัว ชุดที่ฉันใส่ก็ไม่มีไรมากค่ะเสื้อครอปกางเกงยีนส์ฉันใส่อยู่แค่นี้เเหล่ะค่ะเเต่ส่วนมากถ้าไม่ได้ไปไหนก็แค่เสื้อยืดตัวโคร่งๆ กับกางเกงตัวยาวๆ
ตอนนี้ฉันเดินเข้าร้านแล้วค่ะโดยที่กำลังสอดส่องสายตามองหาพวกนั้นอยู่....อ๊ะนั่นไงโมเดลกำลังโบกมือให้ฉันอยู่ พอฉันเห็นพวกมันฉันก็เดินตรงไปที่โต๊ะทันที
"ยูมึงกินไร" พอฉันเดินมาถึงโต๊ะเชอวาก็ถามฉันขึ้น
"เอาไรก็ได้ขอแบบเบาๆ ไม่อยากเมาว่ะ"
"เคๆ"
"พวกมึงๆ" พอนั่งไปสักพักจีนที่นั่งกดโทรสัพท์อยู่ก็โพล่งขึ้นมา
"หะ/อะไร" ฉันกับโมเดลขานรับพร้อมกัน
“วันนี้พวกพี่จีโน่จะมาร้านนี้ว่ะ" นั่นไงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย
"พวกพี่จีโน่วิดวะปะ" โมเดลถาม
"อ่าใช่"
...แล้วพวกมันก็มองหน้ากันแล้วยิ้มร้าย
"ใครคือพี่จีโน่?"
ด้วยความสงสัยฉันเลยถามพวกมันไป ฉันไม่ค่อยรู้จักใครนี่ไม่เหมือนพวกมันสองคนที่เป็นเหมือนทะเบียนราษฎร์
"มึงไม่รู้จักหรอ?"
ฉันพยักหน้าให้จีนกับโมเดลไป
"เดี๋ยวมึงก็รู้ออร่านี่พุ่งเวอร์"
"เอ่อมึงพรุ่งนี้จารย์ยกคลาสนะ"
พอนั่งไปสักพักโมเดลก็บอกว่าพรุ่งนี้ยกคลาส ก็ดีเหมือนกันพรุ่งนี้ฉันจะได้นอนตื่นสายๆ เข้าทางพอดี
"งั้นวันนี้เต็มที่" จีนพูดออกมาด้วยความดีใจ เต็มที่นั่นแหละเต็มที่เลยเพราะสุดท้ายคนที่แบกพวกเรากลับก็ต้องเป็นยัยเดลอยู่แล้ว
ผ่านไปสักพัก.....
"มึงๆนั่นพวกพี่จีโน่ กรี๊ดดดดดดดดด" ยัยจีน
"มึงกูรักเขา~" ยัยโมเดล
ค่ะ! พอนั่งไปได้สักพักพวกมันก็ร้องโหยหวนกันขึ้นมาพลางชี้มือไปทางโต๊ะที่มีผู้ชายอยู่สามคน
"มึงจะกรี๊ดอะไรกันนักหนาวะ"
"มึงเเหกตาดูดีๆ นั่นตัวท็อปของวิดวะเลยนะอิยู พี่ที่กูพูดถึงเมื่อกี่ไง"
นาราพูดพลางส่งค้อนมาให้ฉัน ฉันพูดอะไรผิดก็มันเอาแต่กรี๊ดอยู่ได้ แต่พอยัยจีนพูดจบฉันก็หันไปมองกลับพบว่า
"หล่อจริงว่ะ หล่อจนใจอิยูสั่นไหว~"
พอมองปุ๊ปเข้าตาปั๊บไม่ได้ค่ะเจอคนของใจเราต้องรีบจับจอง
"แหมว่าแต่พวกกูมึงก็ใช่ย่อยอียู"
ยัยเดลพูดจิกฉันพร้อมกรอกตาไปมา
"จิกเก่งมึงเป็นไก่รึไง" ฉันเลยพูดใส่มันไป
"เหอะชั่งเหอะดูพี่จีโน่กูต่อดีกว่า"
ยัยเดลสะบัดหน้าใส่ฉันเเล้วพูดพลางมองไปทางผู้ชายกลุ่มนั้น
"มึงเสื้อขาวชื่อไรอ่ะ" ฉันเลยเอ่ยถามพวกมันไป
"พี่คุณ/พี่คุณ"
ยัยจีนกับยัยเดลพูดออกมาพร้อมกันแล้วทำสายตาหวานเยิ้ม
"ทำไมชอบอหรอ?"
"อื้อ"
ถามมาฉันก็ตอบไปตามความจริง ก็เข้าตาทำไงได้
"นั่นเจ้าพ่อปากร้ายนปากเจ็บยิ่งกว่าอะไร"
"คิดว่าคนแบบอิยูจะกลัว?"
"ค่ะคุณยูอย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งมาละกัน"
ยัยจีนว่าฉันพร้อมกับทำหน้าล้อเลียน เเต่แล้วไงมียูผู้นี้หาได้สนไม่
"มึงดึกแล้วกูว่ากลับกันเถอะ"
"รีบหรอวะ"
"อืม"
“กูยังได้อยู่ว่ะ แต่เดี๋ยวพวกกูเดินออกไปส่งขึ้นรถ” ยัยเดลพูดขึ้น
พอตกลงกันได้พวกฉันก็เดินออกมาแล้วหน้าร้านแล้วเรียกGrabกลับหอทันที เรื่องว่าที่แฟนฉันเก็บไว้ก่อนละกันยังมีเวลาส่วนวันนี้ไม่ไหวเพลียมากอยากนอน
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น