#9 พรรคใต้พิภพ (01) 18+
× 0
× 0
× 0
ลามีนขบกรามกรอด กัดฟันที่จะยืนขึ้นด้วยขาทั้ง 2 ข้าง แต่มือทีคออนไม่แม้แต่จะสั่นไหวสักเล็กน้อย แม่ทัพและนายกองที่เหลือพากันเข้าไปช่วย ทีออนสะบัดมือแท่งเหล็กชิ้นหนาสีแดงเลือดพุ่งจากแท่นวางข้างบัลลังก์ ผ่านฟามีน่าที่ยืนอยู่ข้างประตูท้องพระโรงออกมาปักพื้นขั้นกลางขวางทีออนและเหล่าแม่ทัพนายกองไว้
เป็นดาบมารโลหิต!
ไอมารคายร้อนเย็นสลับไปมา ซ้ำยังแผ่รังสีอำมหิตในตัวเองทำเอาผู้คนรอบๆ พากันอึดอัด มันเมื่อได้ต่อสู้ครั้งแรกร่วมกับทีออนผู้เป็นนาย ก็ได้ดื่มเลือดยอดฝีมือนักฆ่าที่ราชาวีรชนปั้นมากับมือไปหลายศพ ยามนี้มันต้องการอีก มันอยากได้เลือดยอดยุทธ์ถึงกับเปล่งออร่าทีแดงเข้มจนน่ากลัวขนลุก
ทีออนพูดกับรามีน
“ข้าศึกษาประวัติคร่าวๆ ของท่านมา พ่อแม่ของท่านเป็นนายกองหน่วยย่อยกันทั้งคู่ ต่างพากันไต่ระดับขึ้นไปจนพ่อท่านเป็นแม่ทัพ แม่เป็นรองแม่ทัพ ด้วยการที่ได้รับตำแหน่งให้คุมกองทหารที่เสบียง ทำให้ไม่ได้โดนส่งไปออกรบ ก็พากันพัฒนาเพลงทวนให้ก้าวหน้าขึ้น ถ่ายทอดให้ท่าน จนท่านสอบเข้าเป็นทหารอัศวินได้ ไต่เต้ายกระดับตนขึ้นมาเป็นแม่ทัพ ด้วยร่างกายที่แข็งแรง เพลงทวนที่ยอดเยี่ยม บวกเข้ากับเป็นคนกร้าวแกร่ง ทำให้ไม่มีชายใดกล้าดูถูกท่าน จนพระนางจูเกอเซียเห็นแววในตัวท่าน ตั้งใจสนับสนุนท่านโดยการให้ฝึกพลังวิชา เพลิงทมิฬผลาญฟ้า ของราชาปีศาจองค์ก่อน ...นอกจากซื้อใจท่านแล้ว ยังไม่ต้องเปลืองตัวพระนางกับน้องสาว เพื่อปรนเปรอท่านแม่ทัพใหญ่ที่เป็นผู้หญิง”......
แม่ทัพใหญ่ลามีนตอบพูดทั้งๆ ที่ก้มหน้า นางยังคงพยามต่อต้าน
“แต่ท่านไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ ซ้ำยังไม่ใช่เผ่าปีศาจ..ท่านเป็น..”
“ปฐมราชาหรือแม้แต่ลอร์ดคนแรกที่ก่อตั้งอาณาจักรใดๆ ก็ล้วนมาจากคนปกติสามัญกันทั้งนั้น จนเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักนำพาผู้คนผ่านวิกฤตปัญหาต่างๆ จึงได้รับการยกย่องแต่งตั้งให้เป็นผู้นำผู้ปกครอง ขยายมากขึ้นจนเป็นลอร์ดปกครองอาณาจักร....แม้แต่ราชาวีรชนองค์ปัจจุบันก็เป็นสามัญชนจากต่างโลก....” ...ทีออนสวนตอบลามีน
“......”...ลามีนได้แต่เงียบ นี่กลับเป็นความจริง
“ทีแบบนี้พวกท่านกลับเชื่อฟังราชาผู้กล้าองค์นี้ซึ่งเป็นมนุษย์”...
“แต่...แต่นั่น...”
“แต่อะไร!? อ๋อ แต่เขาฆ่าราชาของเจ้าได้เลยยอมก้มหัวให้เขาเหนือลอร์ดของตนเองสินะ ลามีนเอ๊ย!!”...ทีออนตะโกนลั่น
แม่ทัพนายกองที่ตามลามีนมากระเด็นออกไป พลังแผ่เป็นวงกว้าง ฟาซิอานกับองค์รักษ์และอัศวินของวังไม่ได้รับผลกระทบการตวาดคำรามนี้ของทีออน เขาสามารถควบคุมมันได้อย่างดีแล้ว แต่ฟามีน่าได้รับผลกระทบ ด้วยพลังเทพวีรชนขั้นที่ 5 ของนางสามารถทนทานการตวาดคำรามนี้ได้ แต่ก็ทำเอาถอยไปครึ่งก้าวซ้ำยังแน่นหน้าอกไม่น้อย ฟามีน่ารวบรวมพลังขับแรงอัดทยอยออกจากร่างกายจนเหงื่อชุ่ม
ทีออนจงให้ให้ฟามีน่าได้รับผลกระทบนี้ เพื่อย้ำเตือนฟามีน่าว่า นางเป็นเชลยตัวน้อยๆ ในมือทีออนผู้เป็นจ้าว แต่จะได้รับการรับรองดูแลอย่างดี แต่อย่าได้ลำพองเหิมเกริมกับทีออนนัก ฟามีน่าพลันรู้สึกว่าชายหนุ่มผู้นี้น่ากลัว อยากเขาได้ลองนำทัพลงสมรภูมิรบจริงสักครั้ง ความอหังการจะต้องมีมากจนเป็นภัยคุกคามระดับโลก หากฝึกวิชาจนครบ คงน่ากลัวชนิดที่ผู้ที่เคยผ่านสงครามราชาปีศาจมา อาจจะนึกจินตนาการความน่ากลัวของทีออนไม่ออกเลยทีเดียว
ลามีนนอกจากเถียงทีออนไม่ออก ตอนนี้กลับอึดอัดและจุกจนพูดไม่ได้ นางต้องการเวลาเดินพลังปรับสภาพขับแรงอัดออกแบบฟามีน่า แต่นางยังอยู่ในท่าคุกเข่า เข่าสองข้างจมลงพื้น มือสองข้างยันพื้นไว้ นางอยากจะเอ่ยปากยอมรับลอร์ดหนุ่มเผ่ามนุษย์องค์นี้แล้ว แต่จนใจขยับไม่ได้ จะพูดก็พูดไม่ออก
ทีออนไม่รู้ว่าลามีนยอมแล้ว กดไหล่นางติดพื้นพื้นหินปูนแตกร้าว หน้าลามีนถูกกดลงจมไปในพื้น
ฟาซิอานมือขวาของลอร์ดเห็นว่าไม่ควรบดขยี้นางต่อหน้าลูกน้องของนาง
“ท่านลอร์ด ลองเอานางขึ้นมาก่อน ถ่ายพลังปรับสภาพให้นางเป็นปกติ ค่อยให้นางพูดเถอะทูลกระหม่อม”
ทีออนเพิ่งนึกได้ ชูมือขึ้น ทำเอาลามีนลองคว้างในอากาศ พลังมารแทรกเข้าไปในร่างนางแล้วดูดเอาพลังที่อัดอั้นในร่างนางจนคลายออกมา ลามีหายใจออกเป็นไอควัน สีหน้าปรอดโปร่งขึ้นจนขาแตะพื้น กำลังจะล้มลงลูกน้องนางพากันประคองไว้ สีหน้าลูกน้องของลามีนแต่ละคนเต็มกลืน แค่ทีออนตวาดพวกเขาก็อยู่ในสภาพไม่พร้อมจะสู้แล้ว ทั้งหมดพากันทรุดลงด้วยความอ่อนล้าทั้งหวั่นเกรงต่อลอร์ดคนนี้จับใจ
ทีออนเหลือบตาลงไป ยามนี้การให้เกียรติเพื่อรอดูทีท่าเชิงชั้นนั้นหมดเวลาไปก่อนหน้านี้แล้ว ทีออนถือว่าให้โอกาสนางกับลูกน้องแล้ว ทีออนประกาศถามเสียงดัง
“แท่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรนันฑรา ลามีน เดิมทีถ้าเจ้าควรเข้ามารับราชสารจากข้าและกล่าวถวายสัตย์ปฏิญาณภักดี ข้าก็จะรับรองต้อนรับเจ้าอย่างดีพร้อมให้อำนาจการทหารเจ้าเต็มที่ แต่เมื่อเจ้าท้าทายข้า บังอาจกระทั่งหันคมทวนหาข้าผู้เป็นเจ้าปกครองเจ้า ความจริงควรโดนข้อหากบฏ แต่ข้าเห็นแก่ที่เจ้ามีความสามารถและผลงานข้าจะให้เข้าแค่ 2 ทางเลือก”
ลามีนเงยหน้าขึ้นรอฟัง
ทีออนกล่าวต่อ
“ทางเลือกแรก เจ้าจะได้ใช้ศักดิ์ศรีสมใจ พาแม่ทัพนายกองเจ้ากลับไปตัวเปล่า ทิ้งอาวุธชุดเกราะและกำลังพลของเจ้าที่ได้จากราชสำนักไว้ จงไปแต่ตัวและอาวุธที่เจ้าหามาเองด้วยเงินส่วนตัว ไปให้พ้นจากอาณาจักรของข้า จะไปเข้ากับอาณาจักรไหนข้าจะไม่ห้าม แต่เจอกันครั้งต่อไปข้าจะประหารพวกเจ้าให้สิ้นด้วยมือข้า!!.... อย่าหาว่าข้าไม่มีไมตรี เพราะข้าให้ไปแล้ว”
กล่าวอีกข้อ
“ข้อสอง เจ้ายังคงเป็นแม่ทัพใหญ่ใด้ ลูกน้องเจ้ายังรับตำแหน่งได้ แต่เจ้าต้องชันเข่าเข้ามา กอดเอวข้า กล่าวคำถวายสัตย์ต่อข้า พร้อมทั้งยอมเป็นชายาอีกคนของข้า”
..... จบคำ ทุกคนอยู่ในความเงียบ
แคร่ก แคร่ก
เสียงชุดเกราะลากพื้น ระหว่างที่ลามีนคลานเข้าปลดชุดเกราะลงทีละชิ้น และเกราะโซ่อ่อนที่คลุมช่วงบนออกเหลือแต่เสื้อซับใน อกทรงโตที่ซ่อนในชุดเกราะแนบเอวทีออนมือสองข้างนางโอบกอดบั้นเอวทออน หน้าลามีนแหงนเลยขึ้นมองเจ้าชีวิตคนใหม่
“กระหม่อมลามีนขอสาบานจะภักดีองค์ทีออนตราบชีวิตจะหาไม่ ชีวิตข้าร่างกายข้า วิญญาณข้าล้วนรับใช้ท่าน กระหม่อมขอ......หม่อมฉันขอบพระทัยองค์ทีออนที่มีพระกรุณา เมตารับหม่อมฉันเป็นชายาเพคะ”
ทีออนลูบหัวลามีน จากนั้นหันมามองเหล่าแม่ทัพนายกอง ทีออนหายใจแรงๆ ขับพลังแผ่ออก แรงอัดที่แน่นในตัวพวกเขากระจายสบายออก ยามนี้โล่งสบาย ทั้งหมดมองหน้ากันไปมา หันมามองทีออนที่มีลามีคุกเข่าสวมเกราะครึ่งท่อนกอดเอวทีออนอยู่ แล้วกล่าวพร้อมกัน
“พวกกระหม่อมขอสาบาน จะจงจักภักดี ถวายการรับใช้แด่องค์ทีออนลอร์ดผู้ปกครองของเราพระเจ้าข้า”
ทีออนกับฟาซิอานหันมายิ้มพร้อมกัน แล้วพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจกัน ว่า “สำเร็จไปอีกหนึ่งเรื่อง”
......
เสียงโวยวายดังขึ้นที่ตำหนักพระชายามารีเอนรี่ มีสาวๆ ทั้ง 4 รุมสุมหัวกันในชุดพระชายาที่สั่งตัดใหม่
“ไม่ย๊อม ไม่ยอม ท่านลอร์ดของเราจะเอาเมียเพิ่มอีกคน ทำไมท่านสามีทำกับเมียแบบนี้!!”
“โวยวายไปจะได้อะไรขึ้นมา จ้าวผู้ปกครองตัดสินใจไปแล้วนี่” ...ปาลูลูนั่งกินขนมไปพูดไป
“พวกเรามัวแต่ระวังยัยฟามีน่า ไม่นึกว่านังแม่ทัพร่างถึกนั้นจะมาแรงแซงทางโค้ง มันมาถึงมันก็ได้เลย นับว่าชุบมือเปิดมาก” ...อูลทุบเก้าอี้ไปบ่นไป
“ใช่ๆ ... ทีแรกข้าระวัง กลัวว่าทีออนเป็นลอร์ดแล้วจะทำตามใจปล้ำยัยฟามีน่าเอาทำเมียมาเป็นพระชายาอีกคน ที่ไหนได้ เอายัยกล้ามนั่นมาทำเมีย มีดีแค่อกโตละว้า!! อีกอย่างคงจะเอาแค่ผูกมัดในฐานะที่ยัยนั่นคุมกำลังทหาร ใช่ๆ ต้องเป็นแบบนั้น ...เพราะหวังผลทางการเมืองต่างหาก ฮ่าๆ”...มารีเอนรี่หึงหวงโวยวายปนหัวเราะ จนมาดลูกสาวผู้มีตระกูลหายไปหมด ไม่ต้องพูดถึงมาดความเป็นพระชายา...
“พวกเรา..? คำก็พวกเรา สองคำก็พวกเรา.....ข้าไม่เกี่ยวนะ พวกเจ้าสองคนเท่านั้นที่โวยวาย” ...ปาลูลูชี้นิ้วส่ายไปมาที่มารีเอนรี่และอูล นางไม่อยากขัดใจทีออนเพียงเพราะผสมโรงกับ 2 คนนี้
“เอ่อ... ข้าว่า เราสนทนากันแค่นี้เถอะนะคะ ...ท่าลอร์ดตัดสินใจไปแล้ว ใครจะไปเปลี่ยนแปลงได้ อีกอย่างพูดถึงกล้าม พวกเรา 4 คนก็มีกล้ามกันหมด”...ซินดี้พยามปรามพวกนางไว้
จะว่าไปพวกนางมีกล้ามของสตรีจริงๆ
...ซินดี้ฝึกดาบ ทำงานบ้านแข็งขัน ก็มีกล้ามแขน
...มารีเอนรี่ฝึกกระบี่ ถึงจะเบากว่าดาบ แต่ก็เป็นเหล็ก เป็นโลหะ ผู้ฝึกวิชาอาวุธไหนเลยแขนไม่แข็งแรง นางก็มีกล้าม
...ปาลูลูและอูล 2 แม่ลูก แม้จะตัวเล็กบอบบาง แต่ก็อุดมไปด้วยมัดกล้าม พวกนางจับอาวุธ จับเหล็กแร่ จับค้อนเหล็ก คีมเหล็กบีบ ทั้งวี่ทั้งวันหลายสิบปี
แต่ที่ทุกคนไม่มีคือเต้าถันที่ใหญ่ พวกนางมีแค่ขนาดเล็ก จนถึงแค่พอมือเท่านั้น ...... ทุกคนเงียบยามนึกถึงจุดนี้
ถึงตรงนี้อูลรีบถามแม่ของนาง
“แม่ๆ พระสนมรีฮาน กับคนที่ชื่อเนียร์ มีกล้ามมั้ย!?”...
“รีฮานนางเป็นราชนิกูลในวังเอลฟ์จะไปมีมัดกล้ามแบบพวกเราได้ไงเล่า ... ส่วนเนียร์แม่ไม่รู้ อย่างมากก็กล้ามแขนน้อยๆ บางๆจากการบิดตากซักเสื้อผ้า ยกถึงน้ำละมั้ง ....!?” ..ปาลูลูตอบลูกสาว
“พี่เนียร์ไม่มีกล้ามค่ะ แค่รู้สึกว่าแขนนางกระชับแค่นั้น ไม่เหลวไม่ย้อย”...ซินดี้ตอบ
ทุกคนเงียบอีกครา พระสนมอกใหญ่เต็มมือ เนียร์เองแม้ไม่ใหญ่ แต่ซินดี้เคยเล่าว่าก็ยังมากกว่าพวกนาง ยามนี้พวกนางต้องวัดกันที่เนินรูสวาท พวกนางทั้ง 3 นางมีพลังเทพวีรชนขั้นพื้นฐาน ทำให้สามารถฟื้นสภาพที่ถูกกระหน่ำซ้ำซอยจนเยินได้ แต่ต้องใช้เวลาพักใหญ่ ส่วนซินดี้เป็นต่อพวกนางมาก เพราะซินดี้มีพลังมารเก้ามรณะ จะเยินปานใด ไม่ถึงข้ามคืนก็ฟื้นสภาพได้ .... ขนาดกระดูกโผล่ ม้ามแตก แขนขน ยังฟื้นคืนสภาพได้ อย่าว่าแต่รูสวาทสาวที่ถูกแท่งเขื่องชำเรากาม
คนส่งสารเข้ามาที่ตำหนัก ขอพบพระชายามารีเอนรี่ ...นางคลี่จดหมายออก
ทุกคนอยากรู้เรื่องในจดหมาย มารีเอนรี่เล่า ได้ความว่า....
นางแอบจากบ้านมานานกลัวพ่อเป็นห่วง แม้นางจะไม่ใช่ลูกคนเดียว แต่ก็เป็นลูกผู้หญิงแค่คนเดียวในบ้าน ยามนี้พ้นภาวะตึงเครียด ค่อยมีเวลาเล่าเรื่องทั้งหมดผ่านจดหมายให้พ่ออ่าน คู่หมั่นสุดอุบาทว์และเลวทรามพอการคามือนาง อำนาจทั้งหมดของมันตอนนี้ไม่มีเหลือเป็นแค่ขอทานพิการร่อนเร่ตามซอกขยะของเมืองที่ไกลออกไป รวมทั้งเล่าถึงการที่ตกเป็นเมียทีออนที่สำนักอาชากระบี่ จนมายึดนันฑราจากพระนางลอร์ดหญิงจูเกอเซียได้ ก็ได้เป็นพระชายาที่ลอร์ดทีออนรักที่สุด คนที่บีบคั้นครอบครัวเราให้ลูกแต่งงานหมดไปแล้ว ท่านพ่อไม่ต้องห่วง
“หมายความว่ายังไงยะหล่อน!! ...ชายาที่อลร์ดทีออนรักที่สุด?? ....ช่างไร้ยางอาย!!”...ปาลูลูถึงกับของขึ้น
“ให้มันน้อยๆ หน่อยนะยัยลูกผู้ดีกระแดะ ทีออนที่มาจากครอบครัวสามัญชน ไหนเลยจะโปรดปรานเจ้ากว่าพวกเราที่เข้าอกเข้าใจวิถีชิวิตชาวบ้าน หา”..อูลโวยวายอีกคน
“ข้าก็แค่เขียนจดหมายอวดพ่อให้สบายใจแค่นั้นเองน่า..ทำเป็นโวยวายไปได้ ชิ..”..มารีเอนรี่เถียงกลับ
เสียงประตูเปิด ซินดี้หันไปย่อตัวจีบชายกระโปรงสองข้าง ทำความเคารพคนแรก
ที่เหลือทั้ง 3 คนหยุดทะเลาะกัน หันไปพบว่าทีออนมา รีบเข้ามาถอนสายบัวทำความเคารพตาม
ทีออนจูงลามีนเข้ามา ตามมาด้วยฟามีน่า ....มารีเอนรี่ อูล และปาลูลูเชิดปากแค่นเสียง “ฮึ” เบาๆ พร้อมกัน
[เอาอีกแล้ว คราวนี้ปาลูลูก็ออกท่าทางด้วย ปกติจะชักแค่สีหน้าแท้ๆ]...ทีออนลอบถอนหายใจแล้วบ่นในใจ
“พระชายา”
..ลามีนอยู่ในเครื่องแบบครึ่งท่อน ทำความเคารพพระนางทั้ง 4 แบบทั่วไป โค้งตัวเล็กน้อยแล้วเอามือทาบอกซ้าย ตอนนี้นางยังเป็นแม่ทัพใหญ่ ไม่ใช่พระชายาเหมือนคนอื่นๆ
พระชายาทุกคนพยักหน้ารับ
...มารีเอนรี่ส่งเสียง “อะแฮ่ม” กระแอมเสียงมองไปยังฟามีน่า
“เฮอะ ข้าเป็นเชลย แต่เป็นคนกราเซียน ไม่ใช่นันฑรา อีกอย่างข้ามีศักดิ์เป็นเจ้าหญิง เป็นถึงพระราชนัดดา(หลานสาว) ของราชาวีรชน กับเมียลอร์ดของนันฑรา
ทีออนหันมายิ้ม แล้วกล่าว
“ทำความเคารพพระชายา..”...เรียบทีออนราบเรียบ แต่แฝงด้วยจิตคุกคาม
เหงื่อฟามีน่าผุดเป็นเม็ดๆ ชุดรัดรูปสีขาวของนางเริ่มเปียก จนเห็นขนที่เนินสวาทสีน้ำตาลของนางและหัวจุดถันทั้ง 2 ข้าง....
ทีออนเดินมาตะปบมือกำหมับเข้าที่เนินสวาทฟามีน่าแรงๆ ดัง ปับ!! จนนางสะดุ้ง เขย่งขึ้นตามแรงตะปบ นิ้วกลางทีออนกดขยี้เม็ดละมุดและกลีบกลางอย่างรุนแรงปานจะขยี้จากภายนอกผ้า นางเอามือรั้งมือของทีออนไว้ แต่ทำอะไรไม่ได้เลยไอ้แต่ร้อง อื้อๆ
“เมียข้าถึง 2 คนโดนไอ้ราชามากเมียนั่นขังในตำหนักไม่ได้ออกไปสูดอากาศที่ไหน เจ้าอยู่ที่นี่แค่คนเดียวกลับได้เดินไปไหนมาไหนติดตามข้า ไม่ต้องถูกลิดรอนอิสรภาพขังในห้องแคบๆ ความใจดีข้ามีขีดจำกัด”
พูดจบทีออนปล่อยมือ ฟามีน่ารีบถอนสายบัวเคารพพระชายาทั้ง 4 ของทีออน
ทีออนหาใช่พวกบ้าอำนาจไม่ แต่ยามนี้ตนเป็นลอร์ด หากยอมให้ใครต่อใครเล่นหัว ต่อไปจะไม่มีคนยำเกรง ตนจะเก็บความเป็นกันเองกับชาวงบ้านที่ลำบากซะมากกว่า
ซินดี้เห็นฟามีน่าตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว อดเห็นใจไม่ได้รีบชิงตามตัดบทเบนความสนใจ
“ท่านลอร์ดมาตำหนักนี้ จะให้พี่มารีเอนรี่ถวายการรับใช้สินะเพคะ? ให้พวกหม่อมฉันออกไปก่อนมั้ย”
ทีออนเพิ่งนึกได้ หลังถูกซินดี้ถาม..
“ออ เปล่าจ้ะ แค่จะมาบอกว่าวันนี้ทานมื้อเที่ยงและเย็นกันเลยไม่ต้องรอนะ”...ทีออนพูดจาเบาลง เมื่อซินดี้ถาม บรรยากาศในห้องผ่อนคลาย
ทุกคนฟังแล้วมองไปทางลามีน ได้แต่ก้มหน้ารับคำ
“เพคะ”..เสียงอ่อยๆ ยกเว้นซินดี้ที่ตอบรับปกติ
---------------------------------------.............................
